ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 31 Αυγούστου 2000
Σελ. /28
ΡΕΠΟΡΤΑΖ
ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ
Χαβούζα στο δάσος της Φούρκας

Σ' έναν από τους ομορφότερους τόπους της Χαλκιδικής αποθέτουν τα βυτία εκκένωσης βόθρων τα αστικά λύματα, που συγκεντρώνουν από τους οικισμούς της Κασσάνδρας. Αποτέλεσμα αυτής της παράνομης δραστηριότητας είναι η δημιουργία μεγάλης εστίας μόλυνσης στην περιοχή, όπου υπάρχουν τα πιο γνωστά παραθεριστικά κέντρα της χώρας, όπως η Φούρκα, το Ποσείδι και η Καλάνδρα.

Η χαβούζα καταλαμβάνει έκταση μεγαλύτερη των δύο στρεμμάτων, ενώ το βάθος της φθάνει και τα 20 μέτρα. Βρίσκεται μόλις δυόμισι χιλιόμετρα από τη Φούρκα, στη μέση ενός πανέμορφου δάσους. Τους καλοκαιρινούς μήνες τρία βυτία πραγματοποιούν πάνω από 20 δρομολόγια τη μέρα, αποθέτοντας στη «λίμνη» 15 τόνους λυμάτων το καθένα σε κάθε δρομολόγιο. Πολλές φορές η χαβούζα υπερχειλίζει και τα λύματα «ποτίζουν» τα χωράφια, ενώ εκφράζονται φόβοι για τον υδροφόρο ορίζοντα της περιοχής. Οι κάτοικοι παραπονούνται ότι επικρατεί μια ένοχη σιωπή των αρχών πάνω στο θέμα αυτό, τονίζοντας ότι τόσο ο Δήμος Κασσάνδρας όσο και η Νομαρχία Χαλκιδικής, αν και γνωρίζουν τις καταστρεπτικές συνέπειες για το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων από τη διατήρηση αυτής της επικίνδυνης εστίας μόλυνσης, συνεχίζουν ή να αδιαφορούν ή να περιορίζονται απλά στην έκφραση της δυσαρέσκειας τους. Από την πλευρά του ο Δήμος Κασσάνδρας επιρρίπτει την ευθύνη για την απαράδεκτη αυτή κατάσταση στους ιδιοκτήτες των βυτίων, τονίζοντας ότι αδυνατεί να αστυνομεύσει την περιοχή. Το Δημοτικό Συμβούλιο κατά καιρούς έχει επιβάλει πρόστιμα ύψους πολλών εκατομμυρίων στους παρανομούντες ιδιοκτήτες των βυτίων και έχει προτείνει στη Νομαρχία Χαλκιδικής να αφαιρεί τις άδειες όταν συλλαμβάνει οδηγούς που κατ' επανάληψη παρανομούν. Παρ' όλα αυτά, η κατάσταση δεν έχει αλλάξει, αφού τα μέτρα αυτά, φαίνεται, δεν είναι ικανά να επηρεάσουν στο ελάχιστο τη δράση των παρανομούντων.

Θα πρέπει να τονίσουμε ότι το πρόβλημα της διαχείρισης των υγρών αποβλήτων στη Χαλκιδική θεωρείται από τα σοβαρότερα που αντιμετωπίζει ο νομός. Οι περισσότεροι οικισμοί δε διαθέτουν δίκτυα αποχέτευσης και ελάχιστες είναι οι εγκαταστάσεις δευτεροβάθμιας επεξεργασίας των αστικών λυμάτων. Μάλιστα, υπάρχουν και περιπτώσεις που έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή μονάδων επεξεργασίας βοθρολυμάτων αλλά αυτές δε λειτουργούν λόγω έλλειψης οικονομικών πόρων των ΟΤΑ. Ετσι, δεκάδες βυτία καθημερινά αποθέτουν τα λύματά τους ανεξέλεγκτα σε βουνά και σε παραλίες της Χαλκιδικής, κάτω από την ανοχή των αρχών.

Για το θέμα της χαβούζας της Φούρκας κατατέθηκε ήδη Ερώτηση από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ. Με αυτήν καταγγέλλεται το γεγονός ότι στη θέση «Καραγιάννος» μεταφέρονται τα λύματα απ' όλες τις γύρω περιοχές και ερωτώνται οι αρμόδιοι υπουργοί: Εχει προγραμματιστεί η εγκατάσταση βιολογικού σταθμού στην περιοχή κι αν ναι πότε προβλέπεται να ολοκληρωθεί; Τι μέτρα θα πάρουν για να σταματήσει το απαράδεκτο καθεστώς που ισχύει σήμερα; Ποια μέτρα θα πάρουν για να διαφυλαχτεί η υγεία των κατοίκων από τους κινδύνους που εγκυμονεί η σημερινή κατάσταση;


Δέντρο μόνο στα καμένα

Απέμεινε όρθιο να λυγίζει όχι απ' τη δύναμη του αγέρα. Απ' την ανημποριά της μοναξιάς του ανάμεσα στους καμένους συντρόφους. Κι όμως, από κει ψηλά ξεκινά ένας νέος κύκλος ζωής. Δε θα μπορεί πια να ψιθυρίζει λόγια τρυφερά στο διπλανό του, δε θα μπορεί να ανοίγει τα κλαδιά του και να σχεδιάζει ταξίδια νοερά. Μέσα σε μια θάλασσα στάχτης θα κινούνται από δω και πέρα οι πορείες του, χωρίς αρχή και τέλος θα 'ναι, χωρίς αφετηρία. Κι όμως, με στόχο. Ορθιο στέκει, κι είναι η συνέχεια της ζωής αυτό μέσα στην τόση τραγωδία.


ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΑ
Tα αηδόνια του Κουρσκ σώπασαν

Διαβάζαμε κάποτε (στο βιβλίο «Ενας πραγματικός άνθρωπος», που περάσαμε κρυφά μέσα στη φυλακή της Κέρκυρας), την ιστορία του Σοβιετικού πιλότου Αλεξέι Μερέσιεφ, που, σε μία από τις μεγαλύτερες μάχες του Πατριωτικού Πολέμου, δύο γερμανικά καταδιωκτικά τον «έκλεισαν σε διπλή τανάλια» και τον κατέρριψαν σε μια ρεματιά, κοντά στο Κουρσκ, εκεί στις όχθες του Δνείπερου. Στις εφτά μέρες (ώσπου να τον βρουν οι δικοί του), που τις πέρασε με σπασμένα και τα δυο του πόδια και με τροφή μια χελώνα, που την έτρωγε ωμή, κομματάκι κομματάκι, είχε την... ευκαιρία, μέσα στην αγωνία και τους αφόρητους πόνους, να διαπιστώσει πως τα αηδόνια του Κουρσκ είναι τα πιο γλυκόλαλα αηδόνια του κόσμου.

Εδώ και λίγες μέρες, τα αηδόνια του Κουρσκ σταμάτησαν απότομα το τραγούδι τους. Θλιμμένα σκύβουν και αφουγκράζονται κι αυτά το τραγικό σκάφος με τα 118 παιδιά του. Οι όμορφες ρεματιές της πόλης, που έδωσε το όνομά της στον υποβρύχιο ρωσικό γίγαντα, βουβές και απαρηγόρητες, μοιάζουν τώρα σαν χτυπημένες από το αστροπελέκι του θανάτου. Μαζί με τις μάνες, τις γυναίκες, τις αδελφές και τα παιδιά των αδικοχαμένων παλικαριών, ενώνουν κι αυτές την οδύνη και την οργή τους.

Τώρα, στη μεγάλη χώρα του Λένιν, που ήταν κάποτε ελπίδα και απαντοχή όλων των λαών της Γης, «στοιχειώσανε τα γαλαζάγκαθα και τα τριβόλια». Πωρωμένοι λαφυραγωγοί του πλούτου και του έργου της μεγάλης Σοβιετικής Ενωσης, οι αδίστακτοι σκυλευτές, που αναδείχτηκαν σε κυβερνήτες, επωφελούνται από την ανατροπή, πατούν κυριολεκτικά επί πτωμάτων, λεηλατούν και οργιάζουν. Γι' αυτούς το πιο φτηνό πράγμα σήμερα είναι η ανθρώπινη ζωή.

«Δεν αφήσανε τίποτα όρθιο», διαπιστώνει με πόνο ψυχής ο βετεράνος Σοβιετικός αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού. «Ξεπουλήσανε τα πάντα στους ισχυρούς της Δύσης. Αφήνουν να σαπίζουν και να καταστρέφονται μονάδες αξιόμαχες του σοβιετικού στόλου, που έκαναν κάποτε τον αντίπαλο να τρέμει. Διαλύουν πολλές φορές τέσσερα και πέντε πολεμικά σκάφη, για να συντηρήσουν με τα ανταλλακτικά τους και να κρατήσουν σε λειτουργία το ένα. Ο,τι διαθέτει σήμερα ο στόλος μας (οπλισμός, ένδυση, υπόδηση, ακόμα και τροφή του προσωπικού), είναι, κυρίως, αποθέματα από την εποχή του σοβιετικού καθεστώτος. Σήμερα, τα πληρώματα προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή τρώγοντας πολλές φορές σκέτη σούπα από τσουκνίδες, και πατάτες, που τις καλλιεργούν οι ίδιοι στον ελεύθερο χρόνο τους».

«Πετάξτε τα μετάλλιά σας και φύγετε! Και αν σας έμεινε λίγο φιλότιμο, αυτοκτονήστε. Αλήτες!», ξεσπάει με οργή, μπροστά στις κάμερες, η χαροκαμένη μάνα προς τους «ιθύνοντες», που, όταν το παιδί της πνιγόταν μέσα στο βυθισμένο σκάφος, εκείνοι βρίσκονταν στα παραθαλάσσια θέρετρα της Κασπίας. «Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο», λέει άλλη μάνα, που το εικοσάχρονο παλικάρι της βρίσκεται ακόμα, μαζί με τους 117 συντρόφους του, μέσα στον υγρό τάφο του «Κουρσκ». «Πρέπει να κάνουμε κάτι για να την αλλάξουμε».

Πράγματι, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί άλλο. Αυτός ο τίμιος και περήφανος λαός δεν μπορεί να αντέξει για πολύ ακόμα στους ώμους του και στην καρδιά του αυτό το αβάσταχτο άγος. Τα δέκα χρόνια από την ανατροπή του σοσιαλιστικού καθεστώτος ήταν υπεραρκετά για να διαπιστώσει το μέγεθος της απάτης και τη βαρύτητα του εγκλήματος που διέπραξαν οι «ελευθερωτές» του. Στη μεγάλη χώρα «θα φυσήξει πάλι ο βοριάς», ο οποίος θα σαρώσει σαν χάρτινα κατασκευάσματα τους πύργους της ανομίας και της διαφθοράς, που έστησαν οι μαφιόζοι και οι σωματέμποροι, οι οποίοι λυμαίνονται τον πλούτο της και δυναστεύουν το λαό της. Ο καπιταλισμός δεν έχει καμιά προοπτική, ούτε στη Ρωσία ούτε πουθενά αλλού. Το μέλλον της ανθρωπότητας είναι ο σοσιαλισμός.


Βασίλης ΦΥΤΣΙΛΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ