Αν κάτι επιβεβαίωσε η χτεσινή συνεδρίαση της ΚΕ του ΠΑΣΟΚ είναι ότι η απώλεια εκείνου, που αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο για τη διατήρηση της ενότητας του ΠΑΣΟΚ - δηλαδή, η κατοχή και νομή της εξουσίας - θεωρείται βέβαιο πως τη φορά αυτή θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και θα προκαλέσει σοβαρές φυγόκεντρες τάσεις στο εσωτερικό του.

Η παραπάνω εκτίμηση προέκυπτε αβίαστα και στον πλέον αδαή παρατηρητή των όσων διεμοίφθησαν και ακούστηκαν τα προηγούμενα 24ωρα, τόσο από το βήμα των ομιλητών, όσο και στα "πηγαδάκια" που σχημάτιζαν τα μέλη της ΚΕ του κυβερνώντος κόμματος (σ.σ: όσα τουλάχιστον από αυτά τα μέλη παρέμειναν στην αίθουσα μετά την ομιλία του πρωθυπουργού, αφού από κάποια στιγμή και μετά, από τα 150 μέλη της ΚΕ, ούτε τα 50 δε βρίσκονταν στο χώρο των εργασιών... ).

Οι απειλές, από τη μια μεριά, στελεχών της λεγόμενης "εσωκομματικής αντιπολίτευσης" ότι δεν αποκλείεται να αμφισβητήσουν ακόμα και τη "νομιμότητα" του επικείμενου για τον Απρίλη συνεδρίου (του οποίου, άλλωστε ζήτησαν την αναβολή), καθώς και η δεδομένη στάση της "εκσυγχρονιστικής" πτέρυγας να προχωρήσει και να "ξεμπερδεύει" με τους "διαφωνούντες", είναι ικανά στοιχεία, για να ερμηνευτεί η κατάσταση στο ΠΑΣΟΚ.

Παράλληλα, για πρώτη φορά οι συνήθως "ολιγόλογοι" από τα επιτελεία των διαφόρων τάσεων και ομάδων του κόμματος δεν έκρυψαν τις σκέψεις τους: "Μια ήττα στις ευρωεκλογές θα σημάνει την έναρξη μιας όλο και πιο ανοιχτής διαπάλης για το ποιος θα κρατήσει το οικόσημο του ΠΑΣΟΚ", έλεγαν συνεργάτες του Α. Τσοχατζόπουλου, σε ιδιωτικές τους συζητήσεις. Αν και το ΠΑΣΟΚ έχει περάσει πολλές φορές από τις συμπληγάδες της διάσπασης, αυτή τη φορά τα πράγματα δεν είναι σίγουρο ότι θα εξελιχθούν "ρόδινα", συμπλήρωναν άλλοι. Σε κάθε περίπτωση, όλοι γνωρίζουν ότι ένα ατυχές αποτέλεσμα στις επόμενες βουλευτικές εκλογές ισοδυναμεί με πολύ δυσάρεστες εξελίξεις, γι' αυτούς. Γιατί μπορεί να λένε οι αντίπαλοι του Κ. Σημίτη ότι μετά από μια ήττα στις εκλογές του 2000 (το Μάρτη το πιθανότερο λόγω της διαφαινόμενης "εμπλοκής" στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας) ο πρωθυπουργός "δε θα μπορεί να σταθεί", αλλά καθόλου σίγουρο δεν είναι αν και οι ίδιοι θα βρουν κάπου να "ακουμπήσουν"...

Το σίγουρο, πάντως, στο ΠΑΣΟΚ, είναι ότι όση διαρραγή σχέσεων υπάρχει μεταξύ ηγετικής ομάδας και λεγόμενης "εσωκομματικής αντιπολίτευσης" (σ.σ: όχι φυσικά λόγω των διαφορετικών στρατηγικών επιλογών, αλλά λόγω των διαφορετικών δυνατοτήτων πρόσβασης στα κέντρα νομής της εξουσίας), ανάλογη πολυδιάσπαση υπάρχει στο εσωτερικό της δεύτερης. Αν σκεφτεί, δε, κανείς ότι η μια πτέρυγα της "εσωκομματικής αντιπολίτευσης" κατηγορεί την άλλη ως το "καλύτερο δεκανίκι" που κρατά, αλλά και ανέδειξε (!) τον Κ. Σημίτη στην αρχηγία, τότε τα συμπεράσματα προκύπτουν αβίαστα.

Για να επανέλθουμε, όμως, στους κινδύνους που ανοίγονται μπροστά στο ΠΑΣΟΚ και ενόψει του συνεδρίου του, και στο βαθμό που αυτοί οι κίνδυνοι είναι πολύ εύκολο να διαπιστωθούν στα δημοσιογραφικά θεωρεία, θα ήταν αδύνατο να μην τους γνωρίζει ο ίδιος ο Κ. Σημίτης. Αλλά ακόμα κι αν ο πρωθυπουργός αγνοεί ή θέλει να αγνοεί τα φυγόκεντρα προμηνύματα, δεν ισχύει, προφανώς, το ίδιο με εκείνους των οποίων τα συμφέροντα εκφράζει και διαχειρίζεται το ΠΑΣΟΚ. Με άλλα λόγια, η άρχουσα τάξη καθόλου δε θα ήθελε να δει μια κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ, τέτοια που θα μπορούσε να συμπαρασύρει συνολικά το πολιτικό της οικοδόμημα, πριν, τουλάχιστον, προλάβει να ετοιμάσει τον... αντικαταστάτη του.

Επομένως, θα πρέπει το αμέσως ερχόμενο διάστημα να περιμένουμε τις πρώτες ενδείξεις για το τι θα "γεννήσει" αυτό το επί μακρόν εγκυμονόν "νέο" πολιτικό σκηνικό. Βασικός παράγοντας, φυσικά, των όποιων εξελίξεων, θα είναι τα όσα συντελεστούν στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ και, κυρίως, τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Τα αποτελέσματα αυτά, εκτός από το συσχετισμό των πολιτικών δυνάμεων τη δεδομένη στιγμή, θα καταδείξουν κάτι που είναι ίσως σημαντικότερο για ορισμένους. Θα καταδείξουν προς τα πού θα πρέπει να κινηθεί η πλουτοκρατία, ώστε να "αναπαλαιώσει" το πολιτικό της σύστημα.

Τι μέλλει γενέσθαι, όμως, εφόσον οι ανωτέρω εκτιμήσεις επιβεβαιωθούν; Ποιοι "κεντρο-αριστερο-δέξιοι" ελιγμοί της ολιγαρχίας και των κομμάτων της(ή ακόμα και κάποιων... κομματιών από το εσωτερικό των κομμάτων της) πρέπει να αναμένονται; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα, τώρα, παρά τις ενδείξεις που υπάρχουν (προτάσεις συνεργασίας μεταξύ ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ, "συζητήσεις" περί ενός μέρους του ΠΑΣΟΚ που μπορεί να συγκυβερνήσει με "άνοιγμα" στην... πεφωτισμένη Δεξιά κλπ.) μοιάζει περισσότερο με προφητεία...

Ν. Μπ.

Οσο και αν ο Κ. Καραμανλής ισχυρίζεται ότι έχει λύσει το εσωκομματικό πρόβλημα, η πραγματικότητα επιμένει να είναι ξεροκέφαλη και να μην του "κάνει τη χάρη".

Πίσω από τα νούμερα υψηλής κομματικής συσπείρωσης των γκάλοπ και την καλλιεργούμενη εικόνα του κόμματος προ των πυλών της εξουσίας, οι παροικούντες τη Ρηγίλλης γνωρίζουν πολύ καλά ότι ξετυλίγεται ένας αδυσώπητος παρασκηνιακός πόλεμος, ο οποίος, αργά ή γρήγορα, θα εκδηλωθεί και στο προσκήνιο.

Μπορεί ο Κ. Καραμανλής να έχει ενισχύσει τη θέση του, ιδιαίτερα μετά τις δημοτικές εκλογές, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι έχει διασφαλιστεί "ισοβίως" και κυρίως δεν έχει απαλλαγεί από τα εσωκομματικά προβλήματα. Ο πρώτος πονοκέφαλος για τον πρόεδρο της ΝΔ παραμένει ο Κ. Μητσοτάκης, τον οποίο δεν μπορεί, τουλάχιστον χωρίς σοβαρά "ανταλλάγματα" (πιθανότατα υπόσχεση για Προεδρία της Δημοκρατίας), να εξουδετερώσει. Υπαρκτός κίνδυνος και απειλή και μάλιστα με προοπτική προέρχεται από την πλευρά του Δ. Αβραμόπουλου, ο οποίος φροντίζει, σχεδόν σε καθημερινή βάση, να υπενθυμίζει τις βλέψεις του για πρωταγωνιστικό ρόλο στο πολιτικό σκηνικό και δείχνει να περιμένει την κατάλληλη στιγμή.

Οι δύο προηγούμενοι κομματικοί παράγοντες της ΝΔ αποτελούν σταθερούς πόλους αναφοράς στις εσωκομματικές εξελίξεις, ανεξάρτητα από την επιρροή που διαθέτουν σε δεδομένη χρονική στιγμή, τις κινήσεις και επιδιώξεις των οποίων ο Κ. Καραμανλής δεν μπορεί να παραγνωρίσει. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να εφησυχάζει, όταν μαθαίνει ότι οι Μητσοτάκης και Αβραμόπουλος συναντήθηκαν πριν λίγες ημέρες...

Από την άλλη είναι αλήθεια ότι ο δήμαρχος Αθηναίων δεν έχει, με βάση τα σημερινά δεδομένα, πολλά περιθώρια να κινηθεί για το "μεγάλο άλμα", από το δήμο στην κεντρική πολιτική σκηνή. Η συνεχής "υπόμνηση" των αρχηγικών σχεδίων του από τα ΜΜΕ ερμηνεύεται από ορισμένους κύκλους, εντός και εκτός Ρηγίλλης, ως προσπάθεια των μεγαλοεκδοτών να σύρουν τον Κ. Καραμανλή σε συγκεκριμένες δεσμεύσεις, μεγεθύνοντας για το σκοπό αυτό την "απειλή Αβραμόπουλου". Ο Κ. Καραμανλής, όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι κύκλοι, δεν έχει πρόβλημα "συνεργασίας" με τα αφεντικά των ΜΜΕ, αλλά επιμένει να μην πάει αυτός πρώτος να τους συναντήσει.

Τα προβλήματα του Κ. Καραμανλή δε σταματούν εδώ. Ο Στ. Μάνος, όπως αναφέρουν πληροφορίες από συνεργάτες τους, θα κατέβει κατά πάσα πιθανότητα στις ευρωεκλογές, με στόχο "να φτάσει και ξεπεράσει το 3%", ώστε να αποτελέσει ένα, καθαρό νεοφιλελεύθερο, "πόλο" στην πολιτική σκηνή.

Παράλληλα, πρέπει να δώσει μια απάντηση στον Γ. Σουφλιά, ο οποίος μάλλον διεκδικεί μια αξιοπρεπή επάνοδο στη ΝΔ, όπως απάντηση ζητά και ο "γρίφος" της επιστροφής του Αντ. Σαμαρά.

Είναι ολοφάνερο ότι πίσω από το τεχνητό κλίμα ευφορίας οι εσωκομματικές ισορροπίες στη ΝΔ εξακολουθούν να παραμένουν εύθραυστες. Δεν είναι αρκετές, λοιπόν, οι δηλώσεις "όψιμων" υποστηρικτών του, όπως του Σ. Κούβελα - ο οποίος στη Θεσσαλονίκη δήλωσε ότι η ΝΔ "έχει επιτυχημένη ηγεσία και εξασφαλισμένη συνοχή" και προεξόφλησε ότι "τον Ιούνιο αναλαμβάνει κυβερνητικές ευθύνες"! - για να ξεπεράσει το εσωκομματικό πρόβλημα.

Πάντως, η κυβέρνηση κρατά το κλειδί για την πυροδότηση της "κινητικότητας" στη ΝΔ, αρκεί βέβαια να ληφθεί η απόφαση για αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού.

Π. Κ.

Σε τροχιά υλοποίησης μπαίνουν οι διαδικασίες για τη συγκρότηση της πολυεθνικής βαλκανικής ταξιαρχίας ταχείας επέμβασης,με τη συνάντηση των υπουργών Αμυνας των χωρών του ΝΑΤΟ και του παραμάγαζού του, PFP (Συνεταιρισμός για την Ειρήνη) της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, που πραγματοποιείται αύριο 11 και μεθαύριο 12 Γενάρη, στην Αθήνα, στο ξενοδοχείο "Κάραβελ". Η συνάντηση αυτή αποτελεί συνέχεια της συνάντησης των υπουργών Αμυνας που πραγματοποιήθηκε στα Σκόπια στις 26 Σεπτέμβρη 1998, καθώς και της συνάντησης των στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων στην Κωνσταντινούπολη από 15 μέχρι 20 Νοέμβρη 1998 στην οποία και έκλεισαν τα ανοιχτά ζητήματα.

Σκοπός της συνάντησης των Αθηνών είναι η υπογραφή του συμπληρωματικού πρωτοκόλλου της συνθήκης για την ίδρυση της Πολυεθνικής Ταξιαρχίας Νοτιοανατολικής Ευρώπης. Το εν λόγω πρωτόκολλο περιέχει προτάσεις και συμπληρώσεις της συνθήκης ίδρυσης της δύναμης στις οποίες κατέληξαν οι στρατιωτικοί εμπειρογνώμονες κατά τη συνάντηση της Κωνσταντινούπολης πάνω σε θέματα που παρέμειναν σε εκκρεμότητα κατά τη συνάντηση στα Σκόπια.

Στη συνάντηση πρόκειται να λάβουν μέρος οι υπουργοί Αμυνας Αλβανίας, Βουλγαρίας, Ελλάδας, Ιταλίας, ΠΓΔΜ, Τουρκίας και της Σλοβενίας (παρατηρητής), ο αρχηγός ΓΕΕΘΑ της Ρουμανίας, εκπροσωπών τον υπουργό Αμυνας και ο πρέσβης των ΗΠΑ, εκπροσωπών τον υπουργό Αμυνας (παρατηρητής). Εχουν προσκληθεί εκπρόσωποι των Διεθνών Οργανισμών (ΟΗΕ, ΝΑΤΟ, ΔΕΕ, ΟΑΣΕ κλπ.), ενώ θα συμμετέχει και περιορισμένος αριθμός στρατιωτικών επιτελών.

Η ταξιαρχία αυτή θα είναι ουσιαστικά επικουρική δύναμη του ΝΑΤΟ και θα αποτελείται από στρατιωτικά τμήματα, επιπέδου τάγματος, που θα διατηρούν σε ετοιμότητα οι συμμετέχουσες χώρες της περιοχής. Η αποστολή της έρχεται να εξυπηρετήσει το νέο κατασταλτικό ρόλο του ΝΑΤΟ. Σύμφωνα με όσα συμφωνήθηκαν, στη συνάντηση στρατιωτικών εμπειρογνωμόνων στην Κωνσταντινούπολη, τα οποία και θα υπογραφούν στην Αθήνα από τους υπουργούς Αμυνας, βασική αρχή που θα διέπει τη λειτουργία της βαλκανικής ταξιαρχίας ταχείας επέμβασης θα είναι ηαρχή της εναλλαξιμότητας,ώστε να υπάρχει μια ισορροπία στη διανομή των ρόλων και των θέσεων και να ικανοποιούνται οι επιμέρους φιλοδοξίες.

Κ. Ζ.

Eκδήλωση - συζήτηση, με θέμα: "Οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση" διοργανώνει το Κέντρο Μαρξιστικών Ερευνών την Τετάρτη 13 Γενάρη στις 6.30 μμ στην αίθουσα Ελλήνων Λογοτεχνών (Ακαδημίας και Γενναδίου 8).

Ομιλήτρια θα είναι η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.