Επί τέσσερις δεκαετίες, λίγο πολύ ήταν γνωστό εκ των προτέρων το όνομα της παγκόσμιας πρωταθλήτριας. Αν δεν ήταν η ΕΣΣΔ, θα ήταν η Γιουγκοσλαβία. Αν όχι κι αυτή, τότε η ομάδα των ΗΠΑ. Το 1994 που οι Αμερικάνοι έστειλαν στο Τορόντο κορυφαία ονόματα του ΝΒΑ, απέκτησε σπουδαιότητα και η δεύτερη θέση.

Η απόφαση των παικτών του ΝΒΑ να μην ταξιδέψουν στην Αθήνα, σε συνδυασμό με την απουσία πολλών αστεριών από άλλες ομάδες, διαμόρφωσε ένα νέο συσχετισμό δυνάμεων, ο οποίος δεν έχει να κάνει με την ισχύουσα παράδοση. Εν ολίγοις, έχει ανοίξει την όρεξη τουλάχιστον σε επτά από τις δεκαέξι ομάδες της τελικής φάσης. Είναι το πιο... κουφό Μουντομπάσκετ στην ιστορία του θεσμού. Ανοιχτό σε κάθε έκπληξη. Μόνο οι εκπρόσωποι της Ασίας και της Αφρικής δεν έχουν πιθανότητες. Οι υπόλοιποι, άλλος λίγο, άλλος πολύ, βράζουν στο ίδιο καζάνι.

Οι Ιταλοί επιμένουν να δίνουν φαβορί τη νέα ομάδα των ΗΠΑ, η οποία τους εντυπωσίασε στο μεταξύ τους φιλικό και θεωρούν υποψήφιες για το βάθρο, Γιουγκοσλαβία και Ελλάδα. Θα αντέξουν όμως οι Αμερικανοί εννέα συνεχόμενα παιχνίδια, έχοντας στα πόδια τους προετοιμασία τριών βδομάδων και μόνο τέσσερα φιλικά παιχνίδια;

Η Γιουγκοσλαβία παραμένει η κορυφαία ευρωπαϊκή δύναμη και το απέδειξε τόσο στα δύο τελευταία ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα, όσο και στο πρόσφατο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα των ελπίδων, όπου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Χωρίς τους Ντανίλοβιτς, Ντίβατς, Σάβιτς, Τζόρτζεβιτς, Τάρλατς, Στογιάκοβιτς, θα έχουν όμως την εμπειρία και την πληρότητα προηγούμενων διοργανώσεων;

Η ελληνική ομάδα, λόγω έδρας και ένεκα της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί, συγκαταλέγεται όχι απλώς στα φαβορί, αλλά ως υποψήφια ακόμα και για το χρυσό μετάλλιο. Για να φτάσει όμως στο βάθρο χρειάζεται και τύχη, καθώς το πρόγραμμα των αγώνων της στις δύο πρώτες φάσεις της διοργάνωσης, δεν είναι το καλύτερο δυνατό. Πρεμιέρα θα κάνει με Καναδά, ακολουθεί το παιχνίδι με την πάντα υπολογίσιμη Ιταλία, ενώ στο δεύτερο γύρο θα βρει στο δρόμο της Γιουγκοσλαβία, Ρωσία και Πουέρτο Ρίκο. Αν δεν υπάρξουν σημαντικές απώλειες και η ψυχολογία παραμείνει σε καλά επίπεδα, η συνέχεια στα νοκ άουτ παιχνίδια θα είναι ευκολότερη.

Πάντα υπολογίσιμη και ικανή για το καλύτερο, αλλά και το χειρότερο, είναι η Ρωσία. Οι παίκτες του Σ. Μπέλοφ παίζουν μαζί τα τελευταία έξι χρόνια και γνωρίζονται με κλειστά μάτια. Υπάρχουν όμως αστάθμητοι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την απόδοσή τους. Οπως δήλωσε για παράδειγμα πρόσφατα ο Καράσεφ, οι παίκτες πέρυσι πλήρωσαν από την τσέπη τους για να παίξουν στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Ισπανίας. Αν έρθουν στην Αθήνα χωρίς προβλήματα, μπορούν να επαναλάβουν την επιτυχία του 1994, που αγωνίστηκαν στον τελικό. Πολύ περισσότερο που στο καθοριστικό παιχνίδι της προημιτελικής φάσης, θα αποφύγουν Γιουγκοσλαβία, Ελλάδα και Ιταλία, χώρες με ισχυρά ερείσματα στα υψηλά κλιμάκια της ΦΙΜΠΑ. Δεν είναι σίγουρο όμως ότι θα έρθει στην Αθήνα ο Μιχάιλοφ που υποβλήθηκε πρόσφατα σε εγχείρηση και χωρίς αυτόν θα έχουν πρόβλημα κοντά στη ρακέτα.

Οι Αυστραλοί έχουν παρουσιάσει σημαντική πρόοδο τα τελευταία χρόνια. Το 1995 η εφηβική τους ομάδας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις στον τελικό του παγκόσμιου πρωταθλήματος και ένα χρόνο αργότερα η ανδρική τους ομάδα διέλυσε την ελληνική στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα. Ποτέ στο παρελθόν δεν έχουν κατακτήσει μετάλλιο, αλλά αυτό δεν αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα.

Από τις ομάδες που θα εκπροσωπήσουν τη Λατινική Αμερική, ισχυρότερη παρουσιάζεται η Αργεντινή. Με τους Νικολάι, Σκονοκίνι, Ομπέρτο στη δύναμή της, έχει το δικαίωμα να ελπίζει.

Από κει και κάτω, Βραζιλία, Πουέρτο Ρίκο, Καναδάς, Ισπανία και Λιθουανία, είναι ικανές να κάνουν τη ζημιά σε ισχυρότερους αντιπάλους, αλλά δύσκολα θα μπορέσουν να φτάσουν στο βάθρο. Ολα αυτά όμως στη θεωρεία. Στην πράξη το παγκόσμιο πρωτάθλημα της Αθήνας μπορεί να αποδειχθεί το Μουντιάλ των εκπλήξεων, κι όχι μόνο επειδή είναι το 13ο.

Γ. Γ.

Τι δουλιά έχει η Κολομβία με το μπάσκετ; Κανείς δεν κατάλαβε την απόφαση της ΦΙΜΠΑ να αναθέσει τη διοργάνωση στη μικρή χώρα της Νότιας Αμερικής, αλλά στο τέλος ελάχιστοι το μετάνιωσαν. Οι Κολομβιανοί ξέχασαν για λίγο το ποδόσφαιρο και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για την αγωνιστική επιτυχία του παγκόσμιου πρωταθλήματος. Η ομάδα τους, όπως και πριν τέσσερα χρόνια η αντίστοιχη των Φιλιππίνων, απέτυχε παταγωδώς. Προκρίθηκε ως γηπεδούχος χωρίς αγώνες στην τελική φάση, όπου ηττήθηκε διαδοχικά από την Ισπανία με 84-137, την ΕΣΣΔ με 76-143, τις ΗΠΑ με 83-100, την Αυστραλία με 63-72, τη Γιουγκοσλαβία με 88-97 και τον Καναδά με 79-107. Κατέκτησε πάντως την 7η θέση στην παγκόσμια κατάταξη, κι αυτό είναι το τραγελαφικό της υπόθεσης. Εμεινε εκτός διοργάνωσης π.χ. η Ιταλία, που θα μπορούσε να ανέβει ακόμα και στο βάθρο και βρέθηκε στην επτάδα η Κολομβία, επειδή αυτό προέβλεπε το σύστημα που επέλεξε η ΦΙΜΠΑ για τη διεξαγωγή του πρωταθλήματος. Οι αγώνες της προκριματικής φάσης διεξάχθηκαν στις πόλεις Μπουσαραμάνγκα, Μπεντεγίν, Μπογκοτά, με μοναδικό... θύμα τη Βραζιλία, που ηττήθηκε από ΕΣΣΔ και Αυστραλία και έμεινε εκτός επτάδας. Η τελική φάση φιλοξενήθηκε στο ορεινό Κάλι, επειδή διέθετε το μεγαλύτερο κλειστό γήπεδο στη χώρα (27.000 θέσεις).

Ο Αλ. Γκομέλσκι, που δύο χρόνια νωρίτερα είδε την ομάδα του στην Ολυμπιάδα της Μόσχας να μένει εκτός τελικού, κατάφερε να κατακτήσει ένα ακόμα χρυσό μετάλλιο. Ο Σ. Μπέλοφ εγκατέλειψε την ενεργό δράση, αλλά οι... νεοσύλλεκτοι Βάλτερ, Ταρακάνοφ, Χομίτσιους, Ντεριούγκιν, Σαμπόνις, μαζί με τους Ερέμιν, Τκατσένκο, Μπελοστένιν, Μίσκιν, Λαπάτοφ, Γιοβάισα, δημιούργησαν ένα πανίσχυρο συγκρότημα. Είναι χαρακτηριστικό ότι από τους 12 παίκτες της σοβιετικής ομάδας οι 7 είχαν ύψος πάνω από 2.02μ. Στους δέκα αγώνες που έδωσε, έκανε μία και μοναδική ήττα, για την οποία μάλιστα δέχτηκε σκληρή κριτική από τον παγκόσμιο Τύπο. Στην πρεμιέρα της ημιτελικής φάσης οι ΗΠΑ επικράτησαν 88-81 της Γιουγκοσλαβίας. Ακολούθησε το παιχνίδι ΕΣΣΔ - Γιουγκοσλαβίας, από το οποίο θα έβγαινε η μία από τις δύο ομάδες του τελικού. Ο Μίσκιν σημείωσε 22 πόντους, ο Κιτσάνοβιτς που αναδείχτηκε και πολυτιμότερος παίκτης των αγώνων 28, αλλά η Σοβιετική Ενωση πήρε τη νίκη με 99-94. Εχοντας εξασφαλίσει την πρόκριση στον τελικό, η ΕΣΣΔ αντιμετώπισε αδιάφορα τις ΗΠΑ, που μόνο με νίκη έπαιρναν το δεύτερο εισιτήριο. Ο Γκομέλσκι ξεκίνησε με τη δεύτερη πεντάδα, η ομάδα του ηττήθηκε 93-99 και ο ίδιος κατηγορήθηκε ότι σκοπίμως δε διεκδίκησε τη νίκη, επειδή θεωρούσε την ομάδα των ΗΠΑ πιο προσιτό αντίπαλο για τον τελικό. Εκεί βέβαια, όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε, τα πράγματα δεν ήταν καθόλου εύκολα. Οι Αμερικάνοι καθοδηγούμενοι από τον Ράιβερς, που αργότερα έκανε καριέρα στους Ατλάντα Χοκς, προσπάθησαν για το καλύτερο. Ηττήθηκαν με 95-94, αλλά είχαν να λένε ότι αστόχησαν στην τελευταία επίθεση του αγώνα. Στο μικρό τελικό η Ισπανία των Σιμπίλιο, Κορμπαλάν, Σολοθάμπαλ, Σαν Επιφάνιο, Μαρτίν, προσπάθησε να εξαντλήσει στο τρέξιμο τη... γερασμένη ομάδα της Γιουγκοσλαβίας, αλλά το μόνο που πέτυχε ήταν να ηττηθεί με 117-119.

Μεγάλος τελικός: ΕΣΣΔ - ΗΠΑ...........95-94

Μικρός τελικός: Γιουγκ/βία - Ισπανία 119-117

Η τελική κατάταξη: 1. ΕΣΣΔ, 2. ΗΠΑ, 3. Γιουγκοσλαβία, 4. Ισπανία, 5. Αυστραλία, 6. Καναδάς, 7. Κολομβία, 8. Βραζιλία, 9. Παναμάς, 10. Τσεχοσλοβακία, 11. Ουρουγουάη, 12. Κίνα, 13. Ακτή Ελεφαντοστού.

Γ. Γ.

Μετά από προσπάθειες δεκαετιών, ήρθε η ώρα της Ελλάδας να συμμετάσχει σε παγκόσμιο πρωτάθλημα. Ο Κ. Πολίτης που είχε αφήσει τον Παναθηναϊκό για να ασχοληθεί με την Εθνική, δημιούργησε ένα νεανικό συγκρότημα, το οποίο στα γήπεδα της Ισπανίας απέκτησε την πείρα που το βοήθησε να κατακτήσει το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ένα χρόνο αργότερα. Την ομάδα αποτελούσαν οι Ν. Γκάλης, Ν. Σταυρόπουλος, Π. Γιαννάκης, Αργ. Καμπούρης, Αργ. Πεδουλάκης, Π. Καρατζάς, Μ. Ρωμανίδης, Ν. Φιλλίπου, Λ. Ανδρίτσος, Δ. Δημακόπουλος, Χρ. και Φ. Χριστοδούλου. Απουσίαζε ο Π. Φασούλας που βρισκόταν για σπουδές στις ΗΠΑ. Στη Σαραγόσα που φιλοξένησε τους αγώνες του Α από τους τέσσερις ομίλους των έξι ομάδων, το ελληνικό συγκρότημα κατέκτησε την 3η θέση. Επικράτησε του Παναμά με 110 - 81 (53 πόντους ο Γκάλης), της Γαλλίας με 87 - 84, ηττήθηκε από την Ισπανία με 86 - 87, τη Βραζιλία με 95 - 115 και την τελευταία αγωνιστική νίκησε τη Ν. Κορέα με 99 - 80. Στη Β φάση ηττήθηκε από την ΕΣΣΔ με 93 -105, την Κούβα με 66 - 74 και το Ισραήλ με 79 - 82, παίρνοντας την τελευταία θέση του ομίλου. Στους αγώνες κατάταξης για τις θέσεις 9 - 12, επικράτησε της Αργεντινής με 102 - 88, ηττήθηκε όμως από την Κίνα με 111 - 112 και τερμάτισε στην τιμητική 10η θέση.

Η ΦΙΜΠΑ θέλοντας να ανανεώσει το θεσμό, αύξησε τον αριθμό των ομάδων για πρώτη και τελευταία φορά σε 24. Μετά την Α φάση, οι τρεις τελευταίες ομάδες των ομίλων πήγαιναν σπίτι τους και οι υπόλοιπες διεκδικούσαν τις θέσεις από 1 - 12. Στην παγκόσμια κατάταξη ο συσχετισμός δυνάμεων δεν άλλαξε. Οι Αμερικανοί για δεύτερη φορά, μετά από 32 χρόνια, κατάφεραν να κατακτήσουν χρυσό μετάλλιο, ενώ ΕΣΣΔ και Γιουγκοσλαβία ακολούθησαν στη δεύτερη και τρίτη θέση. Οι Αμερικάνοι που στην πρεμιέρα της Β φάσης ηττήθηκαν από την Αργεντινή με 70 - 74, παρουσίασαν μια καλή ομάδα φοιτητών, πολλοί εκ των οποίων, όπως οι Ντ. Ρόμπινσον, Τσ. Σμιθ. Ρ. Σεϊκέλι, Μπρ. Σο, Κ. Σμιθ, Σ. Ελιοτ, Τ. Μπογκς, στη συνέχεια έκαναν καριέρα στο ΝΒΑ. Στον ημιτελικό επικράτησαν της Βραζιλίας με 96 - 80 και στον τελικό της ΕΣΣΔ με 87 - 85. Κορυφαίο παιχνίδι της διοργάνωσης ήταν ο δεύτερος ημιτελικός ανάμεσα στην ΕΣΣΔ και τη Γιουγκοσλαβία. Οι Σοβιετικοί που στα παιχνίδια της Α φάσης σημείωναν μέσο όρο 113 πόντους, για πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν είχαν στον πάγκο τους τον Αλ. Γκομέλσκι. Ο Ομπούχοφ που τον διαδέχτηκε δημιούργησε ένα συγκρότημα που έπαιζε γρήγορο - θεαματικό μπάσκετ, αλλά χωρίς σοβαρότητα στην άμυνα και αγωνιστική πειθαρχία, παρά το ότι διέθετε παίκτες όπως οι Σαμπόνις, Μπελοστένι, Βολκόφ, Τιχονένκο, Βάλτερς, Χομίτσιους, Κουρτινάιτις, Σοκ, Ταρακάνοφ. Από την άλλη πλευρά, ο Κρ. Τσόσιτς είχε ξεκινήσει την ανανέωση της Γιουγκοσλαβίας, με τους πιτσιρικάδες τότε, Ντρ. Πέτροβιτς, Ντίβατς, Βράνκοβιτς, Ράντοβιτς, Αράποβιτς, Τσούτουρα, αλλά και τον έμπειρο Νταλιμπάγκιτς. Στο μεταξύ τους παιχνίδι, οι Γιουγκοσλάβοι 55 δευτερόλεπτα πριν το τέλος προηγήθηκαν 88 - 76. Πάνω που πίστευαν ότι είναι με τα δύο πόδια στον τελικό, ήρθε να τους ξυπνήσει ένας καταιγισμός τρίποντων. Οι Τιχονένκο, Σαμπόνις μείωσαν τη διαφορά στους 3 πόντους, και ο Βάλτερς στην εκπνοή μετά από λάθος του Ντίβατς, έστειλε το παιχνίδι στην παράταση, όπου οι Σοβιετικοί πήραν την πρόκριση με 91 - 90. Στον μικρό τελικό η Γιουγκοσλαβία συνέτριψε τη Βραζιλία με 117 - 91.

Ο Νίκος Γκάλης αναδείχτηκε πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης με 337 πόντους. Στη δεύτερη θέση βρέθηκε ο Βραζιλιάνος Οσκάρ Σμιτ με 310 και στην τρίτη ο Ντράζεν Πέτροβιτς με 248.

ΟΙ ΤΕΛΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

Θέσεις 1 - 2: ΗΠΑ - ΕΣΣΔ............ 87 - 85

Θέσεις 3 - 4: Γιουγκ/βία - Βραζιλία 117 - 91

Θέσεις 5 - 6: Ισπανία - Ιταλία...... 87 - 69

Θέσεις7 - 8: Ισραήλ - Καναδάς..... 100 - 80

Θέσεις9 - 10: Κίνα - Ελλάδα....... 112 - 111

Θέσεις 11 - 12: Κούβα - Αργεντινή.... 93 - 78

Οπως όλοι ξέρουμε,

"για κάθε φαινόμενο, υπάρχουν μια ή και περισσότερες αιτίες που το προκάλεσαν ή το προκαλούν".

Συνεπώς, όταν πρόθεσή μας είναι να αντιμετωπίσουμε ένα οποιασδήποτε αρνητικής μορφής φαινόμενο, ένας και μοναδικός τρόπος υπάρχει...

Ο εντοπισμός και η εξουδετέρωση των γενεσιουργών αιτών του...

Και βέβαια, από τον κανόνα αυτό, δεν εξαιρείται και το φαινόμενο της χρήσης απαγορευμένων, για το χώρο του αθλητισμού, ουσιών (ντόπινγκ), από μέρους αθλητών και αθλητριών, που στη σύγχρονη έκφρασή του (του αθλητισμού), από "συναγωνιστές" και "συλλειτουργοί" σε μια πανανθρώπινη κοινωνική εκδήλωση, έχουν μεταβληθεί σε "ανταγωνιστές", με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Επί του προκειμένου και εφόσον δε σκοπεύουμε να κάνουμε αυτό που κάνει η στρουθοκάμηλος... πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι:

Μια από τις κύριες αιτίες, που προτρέπουν στο "ρίσκο" της χρήσης τους, από όλο και περισσότερους επίδοξους πρωταγωνιστές του "χρηματίτη αγώνα", είναι η χωρίς όρια προβολή, που γίνεται στο οποιοδήποτε ατομικό ή ομαδικό αθλητικό επίτευγμα και στην υπεραξία του, που το ακολουθεί...

Παράδειγμα, το κάθε τόσο μοίρασμα εκατομμυρίων δραχμών ή δολαρίων, ακόμα και από εκπροσώπους της πολιτείας, προς κάθε "αθλητικά (;) διακριθέντα", χωρίς να εξαιρούνται και μικρά παιδιά, επειδή, όπως λένε οι επί τούτου "ειδικοί", έκαναν με επιτυχία τρεις τούμπες στον αέρα...

Αλήθεια, δικά τους είναι τα λεφτά και τα μοιράζουν έτσι και, μάλιστα, αφορολόγητα γι' αυτούς που τα παίρνουν;..

Αν, λοιπόν, μας ενδιαφέρει πραγματικά, να διασφαλίσουμε, από τη μια μεριά, στο ακέραιο το φίλαθλο πνεύμα, που πρέπει να διέπει κάθε αθλητικό αγώνα και, από την άλλη μεριά, την υγεία, ακόμα και αυτή τη ζωή, του κάθε αθλούμενου...

να σταματήσουμε να μιλάμε,

• για εθνικούς ήρωες ή λαϊκούς αγωνιστές, για ημίθεους, για διάφορα θηρία της ζούγκλας και για ένα σωρό άλλα χαζά...
• ή να θριαμβολογούμε υπέρμετρα, και για ψύλλου πήδημα, σαν μικρά παιδιά... ή να ανάγουμε σε ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΘΕΣΗ επιχειρηματικές αγωνιστικές επιτυχίες ή αποτυχίες άλλων, που, έντεχνα, οι επιτήδειοι τις καλύπτουν με "αθλητικό μανδύα"...

Με άλλα λόγια,

• να απομυθοποιήσουμε το αθλητικό επίτευγμα, σε όλα του τα επίπεδα, μια και τα όρια της βιολογικής απόδοσης, του καθενός μας, είναι προδιαγεγραμμένα, "από την καταβολή μας"...

Που σημαίνει, απλά, ότι αυτός που, π.χ., γεννήθηκε για 8 μέτρα στο άλμα σε μήκος, τηρουμένων των ίσων συνθηκών διαβίωσης, προπόνησης, δύναμης, θέλησης κλπ., δεν πρόκειται να χάσει ποτέ από αυτόν που γεννήθηκε για 7 μέτρα, στο ίδιο αγώνισμα...

Π. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Ο Λιβανέζος Ρόνι Σεϊκέλι έμαθε μπάσκετ στην Ελλάδα, αλλά στέφθηκε πρωταθλητής κόσμου το 1986 με την Εθνική των ΗΠΑ

Ο Αρβιντας Σαμπόνις 17 χρόνων αναδείχτηκε παγκόσμιος πρωταθλητής

Ο Π. Φασούλας ονειρεύεται ν' ανέβει και στο βάθρο του παγκόσμιου πρωταθλήματος