ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Δυσβάσταχτη η "επόμενη μέρα"

Δυσβάσταχτη θα είναι η "επόμενη μέρα" για τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τα μεσαία στρώματα της πόλης, τη νεολαία και το λαό συνολικά, σε περίπτωση που στη σημερινή εκλογική αναμέτρηση δεν υποστεί σημαντική ήττα ο δικομματισμός. Παρά το χαρακτήρα του προεκλογικού αγώνα και την υποσχεσιολογία, που και πάλι χρησιμοποίησαν ως όπλο αποπροσανατολισμού και κλοπής ψήφων και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, πρωτοκλασάτα στελέχη και των δύο κομμάτων με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν σαφώς προϊδεάσει για το περιεχόμενο της πολιτικής που θα ακολουθήσουν. Αλλωστε, και αξίζει αυτό να μη διαφεύγει της προσοχής μας, η επίσπευση των εκλογών έγινε ακριβώς ώστε η "νέα" κυβέρνηση, απερίσπαστη από τις δεσμεύσεις που θα δημιουργούσαν οι επερχόμενες εκλογές, να προχωρήσει - όπως χαρακτηριστικά έχει πει ο Κ. Σημίτης - "στη λήψη σκληρών μέτρων" και σε "ρήξεις με κεκτημένα"...

Η πολιτική που θα επιχειρήσει να επιβάλει από αύριο η όποια κυβέρνηση αναδειχτεί, αν δεν έχουν ταυτόχρονα εξασφαλιστεί οι προϋποθέσεις της αντεπίθεσης του λαού, είναι λίγο - πολύ δοσμένη. Οι γενικές κατευθύνσεις της αλλά και οι επί μέρους στόχοι της, είναι σαφώς προσδιορισμένοι από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και το πρόγραμμα "σύγκλισης". Η επίκληση των δύο αυτών Συνθηκών δεν αποτελεί ούτε ιδιοτροπία, ούτε έμμονη ιδέα των κομμουνιστών. Τα αναφέρουμε επειδή ακριβώς είναι από κοινού ομολογημένο πως αποτελούν πλέον το ιδιότυπο Σύνταγμα της χώρας. Το... καταστατικό λειτουργίας και το Ευαγγέλιο, στο οποίο υποκλίνονται όλοι εκείνοι που έχουν ταχθεί υπέρ της καπιταλιστικής ολοκλήρωσης της Ευρώπης με όλα τα επακόλουθά της.

Σ' αυτή τη φάση έγινε φανερό πως η άρχουσα τάξη προσφέρει περισσότερους πόντους στον "εκσυγχρονιστή" Σημίτη". Ενδεχόμενα να είναι η πρώτη φορά που με τέτοιο κυνισμό ένας πρωθυπουργός και αρχηγός του ενός πόλου του δικομματισμού προβάλλει το αντιλαϊκό του πρόγραμμα και αποτολμά να το βαφτίσει "προοδευτικό", "κεντροαριστερό" και άλλα παρόμοια. Επειδή όμως έχει το... χρίσμα του "μη δεξιού", τόσο ο ξένος παράγοντας, όσο και οι ντόπιοι μεγαλοεπιχειρηματίες και τα κέντρα λήψης των αποφάσεων, τον προκρίνουν σε σχέση με τη ΝΔ και τον... εν αναμονή πρωθυπουργό αρχηγό της. Ολα αυτά βέβαια κάθε άλλο παρά σημαίνουν πως όλα αυτά τα κέντρα θα έχουν ιδιαίτερο πρόβλημα αν σήμερα η ΝΔ βρεθεί στην πρώτη θέση κατάταξης των αποτελεσμάτων.

Αλλωστε, ο ΣΕΒ - ο πλέον αξιόπιστος φορέας του σκληρού πυρήνα του βιομηχανικού κεφαλαίου - με την πρόσφατη προεκλογική του παρέμβαση εξέφρασε ουσιαστικά τη σιγουριά του πως, όποιο κόμμα κι αν σχηματίσει κυβέρνηση αύριο, θεωρεί εξασφαλισμένο ότι με συνέπεια και αποφασιστικότητα θα προχωρήσει στη λήψη δέσμης αντιλαϊκών μέτρων προκειμένου ν' αντιμετωπιστεί η "ιδιαίτερα δύσκολη" - όπως ισχυρίζονται - κατάσταση της οικονομίας. Αξίζει να έχει κανείς υπόψη του πως οι ηγεσίες και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ επανειλημμένα έχουν δηλώσει και επίσημα τη σχεδόν πλήρη αποδοχή των αιτημάτων του ΣΕΒ. Για όποιον θέλει να θυμάται και την τελευταία προ της κάλπης στιγμή ποια είναι αυτά τα αιτήματα, τα σημειώνουμε ενδεικτικά. Είναι η οριστική κατάργηση κάθε ιδέας κοινωνικής ασφάλισης με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η κατάργηση των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Η κατάργηση των όποιων περιορισμών στις απολύσεις. Η κατάργηση της αποζημίωσης που δικαιούνται οι απολυμένοι εργάτες. Παράλληλα απαιτούν ακόμα μεγαλύτερη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, φόρων ή άλλων "επιβαρύνσεων" που έχουν σήμερα, νέα οικονομικά κίνητρα για να κάνουν λέει επενδύσεις, αυστηρότητα και πειθαρχία στην εισοδηματική πολιτική του δημοσίου και στις προσλήψεις. Πλήρες ξεπούλημα όλων των επιχειρήσεων που ελέγχονται από το δημόσιο. Υποτίμηση ουσιαστικά της δραχμής, για "τη διαμόρφωση ρεαλιστικών και βιώσιμων ισοτιμιών". Ακόμα φτηνότερο χρήμα από τις τράπεζες. Το ξαναμοίρασμα της πίτας των μεγάλων έργων του δημοσίου και την ενίσχυση της συμμετοχής των βιομηχάνων στις κρατικές προμήθειες. Την καταστρατήγηση των όποιων ελάχιστων περιβαλλοντολογικών ελέγχων για την εγκατάσταση και λειτουργία βιομηχανικών μονάδων. Τον καθορισμό τιμολογιακής πολιτικής της ΔΕΗ, που θα παρέχει φτηνό ρεύμα στις βιομηχανικές επιχειρήσεις.

Είναι φανερό. Οι μεγαλοβιομήχανοι τα θέλουν όλα δικά τους και τα θέλουν τώρα. Οι πολιτικοί τους υπάλληλοι στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ δηλώνουν έτοιμοι να τα ικανοποιήσουν. Και ο φαύλος κύκλος "αξιώνω - ικανοποιούν - απαιτώ περισσότερα κ.ο.κ.", μέχρι την αποκατάσταση της... πλήρους φτώχειας και της περιθωριοποίησης για όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, θα συνεχίζεται όλο και σκληρότερος, όλο και πιο απάνθρωπος. Σήμερα έχουμε μια ευκαιρία να τους προκαλέσουμε συγκεκριμένο πλήγμα. Σήμερα μπορούμε να συμβάλουμε στην υπόθεση της δημιουργίας των προϋποθέσεων ώστε να σταματήσουμε να αμυνόμαστε στην ανελέητη και χωρίς τέλος επίθεσή τους, να διαμορφώσουμε τους όρους για τη λαϊκή αντεπίθεση. Η λύση βρίσκεται στα εκλογικά τμήματα που θα πάμε να ψηφίσουμε και είναι μία: Αποφασιστικά, μαχητικά και χωρίς κανένα δισταγμό, ΔΑΓΚΩΤΟ ΚΚΕ.

Κ.

Οι μεγαλοβιομήχανοι τα θέλουν όλα δικά τους και τα θέλουν τώρα. Οι πολιτικοί τους υπάλληλοι, στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, δηλώνουν έτοιμοι να τα ικανοποιήσουν. Και ο φαύλος κύκλος "αξιώνω - ικανοποιούν - απαιτώ περισσότερα κ.ο.κ.", μέχρι την αποκατάσταση της... πλήρους φτώχειας και της περιθωριοποίησης για όλο και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού, θα συνεχίζεται όλο και σκληρότερος, όλο και πιο απάνθρωπος

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ "ΣΥΓΚΛΙΣΗΣ"

Σκληρότερη λιτότητα, πιο άγριος καπιταλισμός

Η πολιτική λιτότητας, η συσσώρευση του πλούτου και η εξαθλίωση των εργαζομένων δεν είναι μονόδρομος. Η ενίσχυση των δυνάμεων που αντιπαλεύουν την καπιταλιστική ανασυγκρότηση είναι απαραίτητος όρος για την ανατροπή της απεχθούς αυτής πολιτικής

Το κρίσιμο ερώτημα που θα πρέπει να απαντηθεί απ' όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις από αύριο είναι: Συνέχιση του προγράμματος "σύγκλισης" ή εγκατάλειψή του. Δεν πρέπει, βέβαια, να διατηρούμε αυταπάτες ότι σε πολιτικό επίπεδο η συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών κομμάτων και μετά τη σημερινή μέρα θα ταχθεί υπέρ της συνέχισης του προγράμματος "σύγκλισης". Οσο και αν κινδυνεύουμε να κατηγορηθούμε μονότονοι και βαρετοί, θα πρέπει και πάλι να υπενθυμήσουμε ότι, εκτός από το ΚΚΕ, όλα τα υπόλοιπα κόμματα έχουν αποδεχτεί τη φιλοσοφία και τη λογική της Συνθήκης του Μάαστριχτ. Αυτό δεν το αμφισβήτησαν ούτε και κατά την προεκλογική περίοδο, γεγονός που καταδεικνύει τη... γοητεία, που ασκούν πάνω τους τα προγράμματα λιτότητας και κατ' επέκταση η συντελούμενη ανασυγκρότηση του ελληνικού καπιταλισμού σε προδιαγραφές Βρυξελλών.

Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε με βεβαιότητα ότι σε περίπτωση που ο δικομματισμός δεν υποστεί σήμερα σημαντική ήττα, ειδικά στον τομέα της οικονομικής πολιτικής, όχι μόνο δε θα πρέπει να αναμένεται αλλαγή προς το καλύτερο, αλλά θα πρέπει να περιμένουμε σκληρότερα μέτρα στην κατεύθυνση της πιο άγριας λιτότητας. Αυτό, άλλωστε, το έχουν εξαγγείλει πολλές φορές το τελευταίο διάστημα οι οικονομικοί υπουργοί. Το έχει εξαγγείλει και η ηγετική ομάδα Σημίτη αμέσως μετά την εκλογή του τελευταίου στη θέση του πρωθυπουργού τον προηγούμενο Γενάρη. Το περίφημο δε σύνθημα του "εκσυγχρονισμού" της κοινωνικής ζωής της χώρας που προβάλλουν σαν την ειδοποιό διαφορά σε σχέση με την περίοδο 1993 - '95 (περίοδος Παπανδρέου) συμπυκνώνει την εφαρμογή σκληρότερων πολιτικών σε όλους τους τομείς. Ο "εκσυγχρονισμός" είναι το σύνθημα του πιο άγριου καπιταλισμού, που φιλοδοξεί να εφαρμόσει η κυβέρνηση Σημίτη.

Αυτό, βέβαια, δε σημαίνει ότι, αν εκλεγεί κυβέρνηση ΝΔ, θα υπάρξει μια ποιοτικά διαφορετική οικονομική πολιτική. Αν αφήσουμε κατά μέρος τον άκρατο λαϊκισμό του Εβερτ που μοναδικό σκοπό έχει την υφαρπαγή της ψήφου του ελληνικού λαού, η ΝΔ προβάλλει σήμερα σαν το αυθεντικό κόμμα του "ευρωπαϊκού προσανατολισμού" της χώρας, της υποταγής δηλαδή της ελληνικής κοινωνίας στο ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Η ΝΔ, δηλαδή, θα συνεχίσει να εφαρμόζει το πρόγραμμα "σύγκλισης" του ΠΑΣΟΚ, το οποίο άλλωστε φέρει το "κύρος" της έγκρισής του από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Και, για να είμαστε καθαροί η υλοποίηση του προγράμματος "σύγκλισης" την περίοδο 1997 - 1999 σημαίνει πιο άγρια λιτότητα. Αυτό πρέπει να είναι σίγουρο.

Πρόγραμμα λιτότητας

Υλοποίηση του προγράμματος "σύγκλισης" το 1997 σημαίνει πρώτα και κύρια τη μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος του Γενικού Προϋπολογισμού (περιλαμβάνει τα υπουργεία, τις ΔΕΚΟ, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ΟΤΑ, τους τομείς δηλαδή που θέλουν να συρρικνώσουν) από 7,6% το 1996 στο 4,2% το 1997! Η μείωση αυτή κατά 3,4 μονάδες ισοδυναμεί με παραπέρα σφαγιασμό των πόρων μεγαλύτερο του ενός 1 τρισ. δρχ. Η εξοικονόμηση αυτή μπορεί να γίνει με δύο τρόπους:

την αύξηση των εσόδων (φορολογικών και μη) και
τη μείωση των δαπανών.

Η κυβέρνηση, η όποια κυβέρνηση θα κινηθεί δραστήρια και στους δύο τομείς.

Αύξηση εσόδων: Δε θα πρέπει να αναμένουμε μεγάλες... οφθαλμοφανείς αλλαγές στη φορολογία που επιβάλλει κεντρικά η κυβέρνηση. Αυτό, βέβαια, δεν οφείλεται στην... απέχθεια της κυβέρνησης στην επιβολή νέων φορολογικών βαρών. Κάθε άλλο. Το ζήτημα είναι πως οι κυβερνώντες αυξάνουν τη φορολογική επιβάρυνση, χωρίς να θεσπίζουν "καθαρούς νέους φόρους". Η περίοδος που διανύσαμε από το 1990 μέχρι σήμερα είναι χαρακτηριστική, για το πόσα φορολογικά βάρη φορτώθηκαν οι μισθωτοί - συνταξιούχοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Παράλληλα, άνθηση στον τομέα της φορολογίας αρχίζουν να γνωρίζουν οι τοπικές φορολογίες... Ο "οικουμενικός" δήμαρχος της Αθήνας, για παράδειγμα, στις αρχές του χρόνου αύξησε τα τέλη καθαριότητας κατά 22%, ο δε Νομάρχης Βοιωτίας προχώρησε σε άγρια φορολογία στα όρια του νομού. Η έκδοση άδειας αυτοκινήτου στοιχίζει στον Βοιωτό σήμερα περί τις 120.000 δραχμές, γεγονός που στρέφει τους κατοίκους του νομού σε άλλες λύσεις.. (έκδοση άδειας σε άλλο νομό).

Μείωση δαπανών: Είναι ο τομέας, ο οποίος την επόμενη τριετία αναμένεται να σηκώσει το μεγαλύτερο βάρος της λιτότητας. Τη μείωση των - κοινωνικών για να ακριβολογούμε - δαπανών την προωθούν για δύο λόγους. Ο ένας είναι εισπρακτικός. Μειώνω τις δαπάνες, άρα μειώνω και το δημοσιονομικό έλλειμμα. Ο άλλος λόγος είναι ότι μέσω της μείωσης των δαπανών προχωρούν σε πλήρη κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων των εργαζομένων. Οι επιτελείς των αστικών κυβερνήσεων και των πολυεθνικών εταιριών έχουν καταλήξει, τα τελευταία χρόνια, στο συμπέρασμα ότι η προσαρμογή του καπιταλισμού στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης σημαίνει πρώτα και κύρια κατεδάφιση των κοινωνικών κατακτήσεων. Η διαδικασία αυτή προωθείται σήμερα στον ένα ή τον άλλο βαθμό σε όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο, μέσω των περίφημων προγραμμάτων λιτότητας. Τις τελευταίες μέρες η γερμανική κυβέρνηση εξάγγειλε νέο πακέτο μέτρων λιτότητας και με δεδομένο το ειδικό βάρος της Γερμανίας στις ευρωπαϊκές υποθέσεις, αναμένεται οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να κάνουν τα επόμενα βήματα.

Η λιτότητα, βέβαια, δεν είναι μονόδρομος. Είναι ο δρόμος που θέλουν να ακολουθήσουν οι αστικές κυβερνήσεις και το πολυεθνικό κεφάλαιο, προκειμένου να ξεπεράσουν με τον τρόπο αυτό τη μακροχρόνια καπιταλιστική κρίση. Είναι όμως ο δρόμος της ακραίας όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων. Από τη μια πλευρά τεράστια συσσώρευση πλούτου και από την άλλη αύξηση με επιταχυνόμενους ρυθμούς της φτώχειας, της ανεργίας, της απόλυτης εξαθλίωσης. Αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί. Αν σήμερα οι πολιτικές δυνάμεις, που την αντιπαλεύουν και την αμφισβητούν, είναι μικρές, αύριο θα γίνουν περισσότερες και μεθαύριο ακόμη πιο ισχυρές. Τα ρυάκια σιγάσιγά θα γίνου χείμαρροι και οι χείμαρροι ορμητικά ποτάμια. Η ευρωπαϊκή ιστορία του 19ου και 20ού αιώνα είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα.

Θ. Κ.

Επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος

Νέα ώθηση στην πολιτική του αποτρόπαιου ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας και της εκχώρησης των πλουτοπαραγωγικών πηγών της χώρας στο μεγάλο - ξένο και ντόπιο - κεφάλαιο θα επιδιώξει να δώσει από αύριο η όποια κυβέρνηση του δικομματισμού βρεθεί στην εξουσία.

Οπως ήδη διαφάνηκε καθ' όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, το πεδίο της δικομματικής διαμάχης ήταν ποιος απ' τους δύο πόλους του δικομματισμού θα εφαρμόσει καλύτερα την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, που από κοινού με τις Βρυξέλλες αποφάσισαν και επιβάλλουν στη χώρα. Ικανοποιώντας παράλληλα τις απαιτήσεις του πολυεθνικού κεφαλαίου για άμεση συμμετοχή και διαχείριση του τομέα της ενέργειας και των τηλεπικοινωνιών, αλλά και της μονοπώλησης από τα κατά κλάδο τραστ του συνόλου της παραγωγής και της αγοράς, και το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ είναι έτοιμα να προχωρήσουν σε αυτή την κατεύθυνση. Δείγματα γραφής έχουν δείξει ήδη τα διαστήματα που βρέθηκαν εναλλάξ στην εξουσία, ενώ το ότι θα κινηθούν αναλόγως και στο μέλλον δεν το κρύβουν απ' τα προεκλογικά τους προγράμματα.

Η ενέργεια Στόχος του πολυεθνικού κεφαλαίου, όπως έχει εκφραστεί από εκθέσεις διεθνών οργανισμών (π.χ. ΟΟΣΑ), που κατευθύνουν και προετοιμάζουν το έδαφος, αλλά και από αποφάσεις της ΕΕ, είναι το σπάσιμο των κρατικών μονοπωλίων όπου υπάρχει (π.χ. ηλεκτρική ενέργεια) έτσι ώστε το ίδιο να εξασφαλίσει για τον εαυτό του απ' τη μια χαμηλό κόστος όταν παίζει το ρόλο του καταναλωτή και απ' την άλλη υψηλά κέρδη όταν παίζει το ρόλο του παραγωγού. Ηδη τον περασμένο Ιούλη το συμβούλιο υπουργών Ενέργειας στο Λουξεμβούργο στα πλαίσια αυτά υπέγραψε την απόφαση για σταδιακό άνοιγμα της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας μέχρι το 2003 σε ποσοστό 33%. Και τα δύο κόμματα είναι έτοιμα να προχωρήσουν στην υλοποίηση των κατευθύνσεων των Βρυξελλών. Οπως χαρακτηριστικά δήλωνε σε προεκλογική συνέντευξη ο πρώην υπουργός Ενέργειας της ΝΔ, Στ. Μάνος, η κυβέρνησή του θα καταργήσει το μονοπώλιο της ΔΕΗ τόσο στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας όσο και στη διανομή. Στην ίδια συνέντευξη η αρμόδια υπουργός της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, Β. Παπανδρέου, δηλώνοντας και αυτή πλήρη συνέπεια στην εκτέλεση των αποφάσεων των Βρυξελλών, τόνισε ότι και το κόμμα της θα κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση. Στην πράξη αυτό δε σημαίνει τίποτα άλλο απ' το ότι το αγαθό της ηλεκτρικής ενέργειας θα μετατραπεί σε εμπόρευμα, η τιμή του οποίου θα καθορίζεται απ' τους νόμους της αγοράς, δίνοντας τη δυνατότητα στις πολυεθνικές να κερδοσκοπούν. Επιπλέον, δε θα υπάρχει καμία δυνατότητα εθνικού σχεδιασμού απαραίτητου για την ανάπτυξη αλλά και την ασφάλεια της χώρας.

Στον τομέα των πετρελαίων ήδη και τα δύο κόμματα συμφωνούν και όσο μπόρεσαν προώθησαν τη μετοχοποίηση ου κρατικού τομέα των πετρελαιοειδών. Οι τυχόν διαφωνίες τους περιορίζονται μόνο στον τρόπο εισαγωγής και στα ποσοστά συμμετοχής. Επιπλέον, θα συνεχιστούν οι παραχωρήσεις περιοχών με κοιτάσματα πετρελαίου στις πολυεθνικές, όπως έχει ήδη πράξει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για 6 υποθαλάσσιες και χερσαίες περιοχές της χώρας. Στην ίδια ρότα των ιδιωτικοποιήσεων προσαρμόζεται και η εκμετάλλευση του εισαγόμενου νέου καυσίμου για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας με σχετικό νόμο που εισηγήθηκε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ψήφισε και η ΝΔ στη Βουλή.

Πορεία ξεπουλήματος

Με πιο αποφασιστικά βήματα δηλώνουν απερίφραστα και τα δύο κόμματα ότι θα προχωρήσουν μόλις βρεθούν στην κυβέρνηση και στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων επιχειρήσεων που βρίσκονται υπό δημόσιο έλεγχο. Οι βιομήχανοι κατηγορούν και τα δύο κόμματα που βρέθηκαν στην κυβέρνηση ότι δεν έδειξαν την πρέπουσα αποφασιστικότητα σε αυτόν τον τομέα, ενώ οι δύο εκφραστές του δικομματισμού αλληλοκατηγορούνται για το ποιος τα κατάφερε καλύτερα. Παρά το κακό προηγούμενο των "πράσινων" και "μπλε" ιδιωτικοποιήσεων και τα δύο κόμματα είναι έτοιμα να αποτελειώσουν το καταστροφικό έργο που άρχισαν. Το ΠΑΣΟΚ αναμένει το πέρας των εκλογών για να προχωρήσει στην ιδιωτικοποίηση των 5 τελευταίων επιχειρήσεων του ΟΑΕ, αλλά και για να παραχωρήσει στους Ιταλούς το πακέτο μετοχών της ΑΓΕΤ που κατέχει η Εθνική, δίνοντας το τελειωτικό χτύπημα στην εγχώρια τσιμεντοβιομηχανία.

Χ. Λ.

Η ελπίδα των ΕΒΕ στην ήττα του δικομματισμού

Μιλά στο "Ρ" ο Γιώργος Κατημερτζής, υποψήφιος του ΚΚΕ στη Β' Αθήνας, για το τι περιμένουν οι ΕΒΕ από τη σημερινή εκλογική αναμέτρηση

Νέα ανυπέρβλητα προβλήματα στο χώρο των επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων θα προκαλέσει το ενδεχόμενο να μην υποστεί ήττα στη σημερινή εκλογική αναμέτρηση ο δικομματισμός, τονίζει στο "Ρ" ο Γ. Κατημερτζής, γνωστό στέλεχος στο χώρο του συνδικαλιστικού κινήματος των ΕΒΕ και υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ.

- Τι περιμένει τους επαγγελματοβιοτέχνες και τους εμπόρους της χώρας από την επομένη των εκλογών, εάν δεν ηττηθεί ο δικομματισμός;

- Οι πολιτικές που εφαρμόζουν οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις των κομμάτων του δικομματισμού έπληξαν κατά κύριο λόγο τους εργαζόμενους, τους αγρότες, τους συνταξιούχους, τους επαγγελματίες βιοτέχνες και εμπόρους μικρού μεγέθους, ενώ από την άλλη ενίσχυσαν τις οικονομικά ισχυρές επιχειρήσεις (πολυκαταστήματα, εφοπλιστικό κεφάλαιο, μεγαλοεισαγωγείς). Η εφαρμοζόμενη αυτή οικονομική πολιτική είναι απόρροια των εντολών και των κατευθύνσεων του φιλομονοπωλιακού πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που υπηρετούν με απόλυτη υπακοή οι ελληνικές κυβερνήσεις και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η νίκη του δικομματισμού, δεδομένου ότι όποιο από τα δύο κόμματα αναδειχτεί στην κυβερνητική εξουσία θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, θα αυξήσει τον υπέρογκο αριθμό των κλεισιμάτων, των διαμαρτυρημένων συναλλαγματικών και ακάλυπτων επιταγών, θα διογκώσει την ανεργία και θα μειώσει ακόμα παραπέρα την αγοραστική δύναμη των εργαζομένων και κατ' επέκταση θα ενισχυθούν τα υπερκέρδη των μονοπωλίων.

- Πώς εκτιμάται τη στάση των λεγόμενων μικρότερων κομμάτων (ΣΥΝ, ΠΟΛ. ΑΝ., ΔΗΚΚΙ) απέναντι στους ΕΒΕ; Τι μπορεί να σημαίνει μια ενδεχόμενη συνεργασία τους με το κόμμα που θα αναδειχτεί πρώτο στις 22 του Σεπτέμβρη;- Δυστυχώς και τα άλλα μικρά κόμματα - εκτός από το ΚΚΕ - σιγοντάρουν σ' αυτή την κατεύθυνση, στηρίζοντας την εφαρμογή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής είτε επικαλούμενα την "ευεργετική" Ευρωπαϊκή Ενωση ή μεταφέροντας ένα κλίμα αισιοδοξίας ότι "τίποτα δε γίνεται". Οι επαγγελματίες βιοτέχνες και έμποροι, που βρίσκονται σήμερα στη δίνη αυτής της καταστροφικής για την εθνική οικονομία πολιτικής, άρχισαν να αντιλαμβάνονται το τι τους περιμένει μετά τις εκλογές με όποιο από τα δύο κόμματα κερδίσει, έστω και με μετεκλογικές συνεργασίες με τα μικρότερα κόμματα που δέχονται και ψήφισαν το λεγόμενο πρόγραμμα σύγκλισης.

- Πόσο έχει γίνει αντιληπτό από τους επαγγελματοβιοτέχνες και εμπόρους της χώρας πως τα συμφέροντά τους ταυτίζονται με την εκλογική ενίσχυση του ΚΚΕ;

- Στη μακρόχρονη πορεία του το ΚΚΕ έχει αποδείξει στον ελληνικό λαό τον πατριωτισμό του. Εχει, δυστυχώς, επιβεβαιωθεί στις προβλέψεις του για την Ευρωπαϊκή Ενωση, το ΝΑΤΟ και τους "άσπονδους" φίλους του ελληνικού λαού (Αμερικανούς, Αγγλους κλπ.). Το ΚΚΕ πρωτοστάτησε και στήριξε τους λαϊκούς αγώνες με επιτυχία. Ενα ισχυρό ΚΚΕ μέσα στη Βουλή μπορεί να εξασφαλίσει μια ανάταση του αγωνιστικού φρονήματος του λαού και βεβαίως και του χώρου των ΕΒΕ, θα εμψυχώσει τους ΕΒΕ και θα τους ενθαρρύνει στην πάλη τους για μια άλλη κοινωνική και οικονομική πορεία του τόπου. Οι ΕΒΕ, αλλά και όλος ο εργαζόμενος λαός μόνο θετικά μπορούν να περιμένουν από μια ισχυρότερη παρουσία του ΚΚΕ στη Βουλή. Αφού είναι το μόνο κόμμα που με ειλικρίνεια και πίστη επιδιώκει και αγωνίζεται, έρχεται σε σύγκρουση με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και με τα πλοκάμια τους, που είναι υπεύθυνα για τη λιτότητα, την ανεργία και τη βίαιη συρρίκνωση των ΕΒΕ, της αγροτικής μας παραγωγής, την αποβιομηχάνιση. Οι επαγγελματίες βιοτέχνες και μικροί έμποροι σε ένα μόνο μπορούν να ελπίζουν, στην κοινή αγωνιστική διάθεση εργαζόμενων - ΕΒΕ - αγροτών - νεολαίας - εργαζόμενης διανόησης. Και σ' αυτό θα έχουν δίπλα τους το ΚΚΕ. Γιατί είναι το μόνο κόμμα που πιστεύει στη δύναμη των αγώνων και έρχεται σε αντιπαράθεση μ' αυτή την αντιλαϊκή πολιτική. Οι ΕΒΕ ψηφίζουν ΚΚΕ.

Μ. Ζ.