Οι... "μη έχοντες πού την κεφαλήν κλίναι" - και όχι οι "έχοντες και κατέχοντες" - καλούνται τελικά να σηκώσουν το βάρος της πολιτικής σκληρής - περισσότερο από ποτέ - λιτότητας που θα εφαρμοστεί τα επόμενα χρόνια, όπως διαφάνηκε ήδη από τον κρατικό προϋπολογισμό του 1997, η συζήτηση του οποίου αρχίζει την Τρίτη στη Βουλή. Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά του προϋπολογισμού είναι οι άγριες περικοπές σε δαπάνες που απευθύνονται σε μία σειρά φορείς "κοινωνικού χαρακτήρα", ακόμη και όσων σχετίζονται με ευπαθείς κοινωνικές ομάδες - όπως είναι οι πολύτεκνες ή άτομα με ειδικές ανάγκες. Οι επιχορηγήσεις στη συντριπτική τους πλειοψηφία (και αν αφαιρεθούν τα κονδύλια για τις δαπάνες μισθοδοσίας του προσωπικού τους), είναι άγρια σφαγιασμένες και στην πραγματικότητα καθηλωμένες - σε ονομαστικούς όρους - στα επίπεδα του 1993! Μάλιστα, "χάριν" των όρων του προγράμματος "σύγκλισης" και με βάση σχετικό νόμο που επεξεργάστηκε η κυβέρνηση Σημίτη, θα διατηρηθούν στα ίδια ονομαστικά επίπεδα και το 1998! Οταν μιλάμε για επιχορηγήσεις, λόγος γίνεται για τη χρηματοδότηση προς τα ασφαλιστικά ταμεία, τα εκπαιδευτικά (ΑΕΙ, ΤΕΙ) και νοσηλευτικά ιδρύματα, τους συγκοινωνιακούς φορείς, τα αθλητικά σωματεία, τα πολιτιστικά ιδρύματα και το σύνολο των υπόλοιπων κοινωνικών φορέων. Συγκεκριμένα, το συνολικό ποσό των επιχορηγήσεων του προϋπολογισμού προβλέπεται να αυξηθεί το 1997 μόλις κατά 4,6%. Κι αυτό τη στιγμή που, σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες, οι μισθοί θα αυξηθούν δήθεν κατά 8%, ενώ η επίσημη εκτίμηση για τον πληθωρισμό της επόμενης χρονιάς προβλέπει ρυθμούς 6,5% σε μέσα επίπεδα! Συγκεκριμένα, το σύνολο των επιχορηγήσεων του προϋπολογισμού προβλέπεται να ανέλθει στα 1.286,4 δισ. δρχ. το 1997 έναντι 1.230,3 δισ. δρχ. το 1996.

Οι περικοπές των συγκεκριμένων δαπανών καθαρά κοινωνικού χαρακτήρα συνθέτουν ουσιαστικά το μείγμα της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συμπληρώνουν τη φορομπηχτική πολιτική, που επιχειρεί να επιβάλει σε βάρος των εργαζόμενων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, με τη θέσπιση του νέου φορολογικού νομοσχεδίου, σε μια προσπάθειά της να μη θίξει ούτε στο ελάχιστο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.Δεν είναι τυχαίο ότι τα μέτρα αυτά υποστηρίζονται από την Κομισιόν, το ΔΝΤ, τον ΟΟΣΑ καθώς και το ΣΕΒ - οι εκπρόσωποι των οποίων λίγες μέρες πριν δήλωναν κυνικά (εκφράζοντας τη σύμφωνη γνώμη τους για τα κυβερνητικά μέτρα) ότι, αν δε φτάνει το εισόδημα μιας οικογένειας για να καλύψει τις ανάγκες της, "να δουλέψουν και η γιαγιά και τα παιδιά"!

Από την άλλη, η εφαρμοζόμενη πολιτική συνεχών περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη υποβάθμιση της ποιότητας και ακόμη δραστικότερη συρρίκνωση της ποσότητας των παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών από τους σχετικούς κοινωνικούς φορείς. Εκτός όλων των άλλων, η συγκεκριμένη πολιτική δραστικής συρρίκνωσης μιας σειράς κοινωνικών δαπανών οδηγεί σε επίπεδα εξαθλίωσης, πλέον, άτομα με ειδικές ανάγκες που χρήζουν άμεσης υποστήριξης από την πολιτεία, μέσα από τα διάφορα κρατικά ιδρύματα προστασίας τους. Ο προϋπολογισμός του 1997 περιέχει άπειρα δείγματα τέτοιας αντιμετώπισης ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.Ιδού ορισμένα από αυτά:

• Το κονδύλι που προορίζεται για βοηθήματα για υγειονομική περίθαλψη μειώνεται το 1997 σε 606,5 εκατ. δρχ. από 1.324 εκατ. δρχ. που ήταν φέτος (μείωση 54,2%). Η δραστική μείωση του συγκεκριμένου κονδυλίου θα πλήξει νεφροπαθείς, χανσενικούς, οικονομικά αδύνατους για υγειονομική περίθαλψη στο εξωτερικό κλπ.
• Το συνολικό ποσό των ειδικών επιδομάτων κοινωνικής πρόνοιας προβλέπεται να μειωθεί κατά 40% και να φτάσει μόλις τα 2.500 εκατ. δρχ. από 4.150 εκατ. δρχ. που ήταν το 1996. Πρόκειται για επιδόματα σε απροστάτευτους ανηλίκους, τυφλούς, κωφάλαλους, παραπληγικούς, τετραπληγικούς και ακρωτηριασμένους, νοητικά καθυστερημένους, βαριά ανάπηρους ανίκανους προς εργασία, σπαστικούς κλπ.
• Σε ιδρύματα προστασίας ηλικιωμένων για δαπάνες λειτουργίας, η συνολική επιχορήγηση μειώνεται στα 200 εκατ. δρχ. από 210 εκατ. δρχ. φέτος.
• Οι επιχορηγήσεις προς το ΙΚΑ προβλέπεται να μειωθούν το 1997 σε απόλυτα ποσά κατά 2,5% και να περιοριστούν σε 230 δισ. δρχ. έναντι 236 δισ. δρχ. το 1996.
• Μείωση κατά 2,3% προβλέπεται για την επιχορήγηση στο Εθνικό Ιδρυμα Νεότητας.
• Κατακόρυφη μείωση κατά 27% προβλέπεται στις επιχορηγήσεις που προορίζονται να δοθούν το 1997 για τις δαπάνες λειτουργίας των νοσηλευτικών ιδρυμάτων, οι οποίες αναμένεται να ανέλθουν σε 9,8 δισ. δρχ. το 1997 έναντι 13,4 δισ. δρχ. το 1996!
• Συνολικά το κονδύλι που αναφέρεται σε επιδόματα πολυτέκνων και στις ισόβιες συντάξεις πολύτεκνων μητέρων (την προηγούμενη χρονιά εμφανίζονταν δύο διαφορετικές κατηγορίες οι οποίες φέτος έχουν συμπτυχθεί σε μία) εμφανίζει απόλυτη μείωση της τάξης του 32%,αφού προβλέπεται να "ανέλθει" το 1997 σε 81 δισ. δρχ. έναντι 119 δισ. δρχ. το 1996.

Την ώρα που η φοροδιαφυγή, η φοροκλοπή και η λαθρεμπορία οργιάζουν, με συνέπεια το δημόσιο να χάνει κάθε χρόνο ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ δραχμές, η κυβέρνηση - διά στόματος του πρωθυπουργού Κ. Σημίτη - απορρίπτει την ικανοποίηση δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων, των αγροτών και των επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων με το στερεότυπο επιχείρημα πως "η οικονομία δεν αντέχει"! Το ίδιο επιχείρημα πρόβαλε και την περασμένη Τρίτη ο πρωθυπουργός, όταν βγαίνοντας από τη συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου συζητήθηκε το θέμα των αγροτικών κινητοποιήσεων, απέφυγε να αναλάβει έστω και κάποια δέσμευση για την ικανοποίηση ορισμένων από τα αιτήματα που προβάλλουν οι αγρότες. "Η οικονομία - υποστήριξε - δεν αντέχει" και ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίστηκε πως στις εκλογές της 22ας Σεπτέμβρη ο ελληνικός λαός εμπιστεύτηκε την ψήφο στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για να εφαρμόσει τη συγκεκριμένη πολιτική αύξησης των φορολογικών βαρών για τα πλατιά λαϊκά στρώματα.

Κι όμως, τα επίσημα στοιχεία δείχνουν πως η ελληνική οικονομία για κάποιους "αντέχει" και για κάποιους άλλους όχι. Οπως επίσης και ότι χρήματα υπάρχουν στους "έχοντες και κατέχοντες",δηλαδή όλους εκείνους που επιδίδονται με μαεστρία - και οργανωμένο τρόπο - στη φοροδιαφυγή, την εισφοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή, τη λαθρεμπορία και άλλες μορφές διασπάθισης του δημόσιου χρήματος.

Θα πιστεύατε, για παράδειγμα, αν σας έλεγαν ότι περίπου 705,6 δισ. δραχμές έμμεσοι και άμεσοι φόροι περιμένουν τον εισπράκτορα του ελληνικού δημοσίου από το 1995; Μη βιαστείτε να πείτε "όχι". Θα σας διαψεύσουν τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών. Τα στοιχεία αυτά, που αποκαλύπτει σήμερα ο "Ρ", λένε ότι το 1995 ενώ είχαν βεβαιωθεί για είσπραξη συνολικά 6.516,5 δισ. δραχμές άμεσοι και έμμεσοι φόροι (κυρίως ΦΠΑ, Φόροι Μισθωτών Υπηρεσιών και άλλοι φόροι που εισέπραξαν, αλλά δεν απέδωσαν στο δημόσιο διάφοροι επιχειρηματίες), τελικά εισπράχτηκαν μόνο 5.810,9 δισ. δραχμές! Το υπόλοιπο ποσό των φόρων, ύψους 705,6 δισ. δραχμών, παρέμεινε ανείσπρακτο, σε βάρος των ελλειμμάτων του δημοσίου, αλλά προς όφελος εκείνων που δεν τα απέδωσαν, αλλά τα αξιοποίησαν δεόντως, περιμένοντας να φτάσει η ώρα που θα διαγραφούν ή θα παραγραφούν. Και αποτελεί κοινό μυστικό ότι κάθε χρόνο διαγράφονται ή παραγράφονται, επειδή έληξε ο χρόνος που το δημόσιο είχε το δικαίωμα να τα εισπράξει.

Θα πρέπει ακόμη να σημειωθεί πως αν το 1995 υπήρχαν 705,6 δισ. δραχμές άμεσοι και έμμεσοι φόροι που ήταν βεβαιωμένοι για είσπραξη και οι οφειλέτες "περίμεναν" τον εισπράκτορα του δημοσίου - που ίσως ήξεραν πως δε θα πάει ποτέ με "άνωθεν εντολή" - είναι βέβαιο πως οι ανείσπρακτοι φόροι ξεπέρασαν φέτος τα 800 δισ. δραχμές και ίσως έχουν αγγίξει το 1 τρισεκατομμύριο.Η εκτίμηση αυτή προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών, που επεξεργάστηκε και παραθέτει σήμερα ο "Ρ", σύμφωνα με τα οποία, στην περίοδο από το 1980 μέχρι το 1995:

• Το ελληνικό δημόσιο εισπράττει κάθε χρόνο περίπου το 10% των φόρων που βεβαιώνει για είσπραξη. Αυτό σημαίνει ότι κάθε χρόνο διαγράφονται, λόγω παρόδου δεκαετίας, δεκάδες δισ. δραχμές φόροι που είχαν βεβαιωθεί, αλλά παρέμεναν ανείσπρακτοι.
• Από 45 περίπου δισ. δραχμές, που ήταν το 1980 οι φόροι που βεβαιώθηκαν και δεν εισπράχτηκαν, σημείωσαν μια αλματώδη άνοδο και έφτασαν το 1995 στο ποσό των 705,6 δισ. δραχμών. Αυξήθηκαν δηλαδή, κατά 1.471,5%.

Η διαχρονική εξέλιξη των φόρων που βεβαιώνονται για είσπραξη και των φόρων που τελικά εισπράττονται δείχνει την έκταση ενός μόνο μέρους της φοροκλοπής.Σπορ, ανάλογο με εκείνο της φοροδιαφυγής και της λαθρεμπορίας, στο οποίο επιδίδονται με μαεστρία διάφοροι επιτήδειοι, που ανήκουν στην κατηγορία των αποκαλούμενων "τρωκτικά του δημόσιου χρήματος", εμφανίζονται σαν ...έξυπνοι (καθώς θησαυρίζουν σε βάρος του δημοσίου) και θεωρούν "κορόιδα" όσους πληρώνουν κανονικά τους φόρους.

Και νιώθουν δύο φορές έξυπνοι, όταν έρχεται η εκάστοτε κυβέρνηση, που ενώ πιπιλάει την καραμέλα ότι "δεν αντέχει η οικονομία" για να αρνηθεί παροχές στους εργαζόμενους και τους οικονομικά ασθενείς, βρίσκει ότι "αντέχει η οικονομία" σε χαριστικές ρυθμίσεις χρεών μεγαλοοφειλετών, σε διαγραφές φόρων των κάθε είδους φοροκλεφτών και σε συμβιβαστικές ρυθμίσεις καραμπινάτης φοροδιαφυγής ή λαθρεμπορίας στην οποία επιδίδονται συστηματικά οι μεγαλοσχήμονες του τόπου.

Αποτελεί όμως κοινό μυστικό ότι το πρόβλημα της φοροκλοπής, που χρόνο με το χρόνο αντί για μείωση έχουμε αύξηση, είναι κυρίως πρόβλημα ΠΟΛΙΤΙΚΟ.Οπως επίσης πολιτικό πρόβλημα είναι το γεγονός ότι - σε αντίθεση με τις δημόσιες δηλώσεις και διακηρύξεις του πρωθυπουργού και του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης ότι "θα" εντείνουν τις προσπάθειες για περιορισμό της φοροδιαφυγής και της λαθρεμπορίας - έχουμε έξαρση και της φοροδιαφυγής και της λαθρεμπορίας. Με απλά λόγια, θα λέγαμε ότι η κυβέρνηση αρνείται να βάλει βαθιά το νυστέρι και να θίξει τα μεγάλα συμφέροντα εκείνων που θησαυρίζουν με τις αξιόλογες επιδόσεις τους στη φοροκλοπή, τη φοροδιαφυγή, και τη λαθρεμπορία, επειδή δε θέλει να έρθει σε σύγκρουση με τα διαπλεκόμενα συμφέροντα.

Πρόσφατο δείγμα γραφής, η προχτεσινή λίστα που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Οικονομικών, με τα 481 ονόματα των ιδιωτών και επιχειρήσεων που βρέθηκαν από τις ελεγκτικές υπηρεσίες του κράτους (ΥΠΕΔΑ κλπ.) με καραμπινάτες παραβάσεις φοροδιαφυγής, φοροκλοπής και λαθρεμπορίας. Από τους 481 φοροκλέφτες, φοροφυγάδες και λαθρεμπόρους - μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται και γνωστά ονόματα μεγάλων ελληνικών επιχειρήσεων - το υπουργείο Οικονομικών διεκδικεί να εισπράξει το ποσό των 250 δισ. δραχμών. Σχετικά με τη λίστα αυτή, θα πρέπει να παρατηρήσουμε τα εξής:

Πρώτον, η λίστα αυτή είχε ξαναδοθεί στη δημοσιότητα και πριν δύο χρόνια, από τον πρώην υφυπουργό Οικονομικών Δ. Γεωργακόπουλο,χωρίς μέχρι σήμερα να έχει ενεργοποιηθεί ο μηχανισμός του κράτους για την είσπραξη των παραπάνω ποσών. Γιατί, μέχρι σήμερα, δεν ενεργοποιήθηκε ο μηχανισμός του κράτους, για την είσπραξη αυτών των 250 δισ. δραχμών από τους φοροκλέφτες, φοροφυγάδες και λαθρέμπορους;

Δεύτερον, από τη λίστα, που δόθηκε στη δημοσιότητα, λείπουν πρόσφατες περιπτώσεις φοροδιαφυγής και λαθρεμπορίας. Σαν παράδειγμα θα μπορούσαμε να αναφέρουμε την περίπτωση τελωνειακών και φορολογικών παραβάσεων της πολυεθνικής εταιρίας πετρελαιοειδών ΒΡ,που πρόσφατα είχε ανακοινώσει το υπουργείο Οικονομικών. Λείπουν επίσης από τη λίστα πολλές άλλες περιπτώσεις φοροφυγάδων, φοροκλεφτών και λαθρέμπορων, που έχουν εντοπίσει οι ελεγκτικές υπηρεσίες, αλλά κρατούνται σαν επτασφράγιστο μυστικό στα συρτάρια της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Οικονομιμών. Γιατί;

Τα γιατί και τα διότι είναι πολλά. Το σίγουρο, όμως, είναι ένα. Οτι η μέχρι τώρα εμπειρία από τον τρόπο που αντιμετωπίζει η σημερινή κυβέρνηση - το ίδιο έκαναν και οι προηγούμενες - το θέμα της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής και της λαθρεμπορίας, μας δίνει το δικαίωμα να πούμε ότι πρόκειται για λίστες εντυπωσιασμού και παραπλάνησης της κοινής γνώμης.Λίστες, τις οποίες η κυβέρνηση δίνει στη δημοσιότητα κάθε φορά που επιβάλλει νέα φορομπηχτικά μέτρα για τα πλατιά λαϊκά στρώματα ή βρίσκονται σε εξέλιξη αγωνιστικές κινητοποιήσεις, στην προσπάθειά της να πείσει το λαό ότι δε χαρίζεται στους "έχοντες και κατέχοντες" μεγάλα εισοδήματα.

Συμπερασματικά, θα λέγαμε πως η κυβέρνηση Σημίτη - όπως και οι προηγούμενες - δεν ενεργοποιεί τους κρατικούς μηχανισμούς για την αύξηση των εσόδων του κράτους από την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, της λαθρεμπορίας και της φοροκλοπής, είτε επειδή δε θέλει να... στεναχωρήσει τα κάθε είδους "τρωκτικά του δημόσιου χρήματος" είτε επειδή φοβάται ότι θα χάσει τη στήριξη που της παρέχουν οι μεγαλοεισοδηματίες στην εφαρμογή της συγκεκριμένης πολιτικής είτε και τα δύο μαζί.

Λάμπρος ΤΟΚΑΣ

Το αστρονομικό ποσό των 1,8 τρισεκατομμυρίων δραχμών θα καταβροχθίσουν οι στρατιωτικές δαπάνες το 1997, με βάση την ανάλυση των στοιχείων του κρατικού προϋπολογισμού του 1997. Τα σχετικά κονδύλια, που είναι σχεδόν διπλάσια από αυτά που παρουσίασε επίσημα η κυβέρνηση Σημίτη, αναδεικνύουν από μία ακόμα σκοπιά το θέμα των κυβερνητικών επιλογών και των αδιεξόδων που προκαλεί η εφαρμοζόμενη πολιτική. Αδιέξοδα που δεν έχουν σχέση μόνο με τον τρόπο που "μοιράζονται" οι, κατά γενική ομολογία, υπέρογκοι φόροι που υφαρπάζονται από μισθωτούς, συνταξιούχους και άλλα λαϊκά στρώματα, ούτε με το γεγονός ότι οι διευρυνόμενες στρατιωτικές δαπάνες περιορίζουν ασφυκτικά τα περιθώρια για τη χρηματοδότηση άλλων τομέων της οικονομίας. Στην προκειμένη περίπτωση λόγος γίνεται για τα όλο και πιο σύνθετα προβλήματα που δημιουργεί στη χώρα συνολικά, η δογματική προσήλωση της κυβέρνησης να εφαρμόζει κατά γράμμα τη, ΝΑΤΟικών κατευθύνσεων, πολιτική συνεχούς διεύρυνσης των στρατιωτικών δαπανών και εξοπλισμών, εξυπηρετώντας σχεδόν αποκλειστικά τα αμερικανικά σχέδια στην περιοχή, παραβλέποντας μάλιστα τις πραγματικές αμυντικές ανάγκες που έχει η χώρα. Αξίζει παράλληλα να σημειώσει κανείς ότι στο ποσό των 1,8 τρισεκατομμυρίων, στην πραγματικότητα δε συμπεριλαμβάνονται ουσιώδη κονδύλια από τη νέα αγορά του αιώνα,αφού τα σχετικά ποσά θα επιβαρύνουν τους προϋπολογισμούς των επόμενων χρόνων.

Η κυβέρνηση Σημίτη, τηρώντας την παράδοση όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, επιχειρεί και με το φετινό προϋπολογισμό να εμφανίσει περιορισμένα τα κονδύλια που προορίζονται να καλύψουν στρατιωτικές δαπάνες. Οι σχετικές δαπάνες είναι διασκορπισμένες σχεδόν στο σύνολο των υπουργείων και εμφανίζονται με τη μορφή δαπανών για το ΝΑΤΟ (υπουργείο Εθνικής Οικονομίας), για την κατασκευή στρατιωτικών έργων (ΥΠΕΧΩΔΕ), για στρατιωτικές Δυνάμεις του ΟΗΕ (υπουργείο Οικονομικών), για μετακινήσεις στρατιωτικών (υπουργείο Εσωτερικών) κλπ.

Στον πίνακα που παραθέτει σήμερα ο "Ρ" εμφανίζονται οι επίσημες δαπάνες στρατιωτικού χαρακτήρα, καθώς επίσης και ορισμένες από εκείνες που είναι με ειδικούς κωδικούς και αναφέρονται σε διάφορα υπουργεία. Στρατιωτικές δαπάνες θεωρούνται το σύνολο των δαπανών των υπουργείων Εθνικής Αμυνας και Δημόσιας Τάξης, οι δαπάνες του υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας που αφορούν το Λιμενικό Σώμα, καθώς επίσης οι δαπάνες που προβλέπονται από διάφορους κωδικούς του προϋπολογισμού που εμφανίζονται σε επί μέρους υπουργεία.

Κ.

Αρχίζει την Τρίτη στη Βουλή και ολοκληρώνεται τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, η συζήτηση για τον κρατικό προϋπολογισμό του 1997. Τον προϋπολογισμό που ήδη έχει γνωρίσει τη λαϊκή κατακραυγή και καταγγέλλεται από το σύνολο των εργαζομένων της χώρας. Ενας προϋπολογισμός οι ρυθμίσεις του οποίου ξεκινούν από την τρομακτική φορολογική επιβάρυνση εκείνων που αποκλειστικά φέρουν το βάρος της φορολογίας, προβλέπουν το πετσόκομμα όλων των δαπανών που έχουν κοινωνικό χαρακτήρα, επιβάλλουν το ξερίζωμα δαπανών και επιδομάτων για ευπαθείς κατηγορίες των πολιτών, και φτάνουν ακόμα και στον σφαγιασμό των δαπανών για τις συντάξεις των αντιστασιακών.

Στην πραγματικότητα, ο κρατικός προϋπολογισμός του 1997 αποτελεί για το κεφάλαιο και την κυβέρνηση ένα αποφασιστικό βήμα για τη με κάθε τρόπο βίαιη ανακατανομή εισοδημάτων υπέρ της οικονομικής ολιγαρχίας, στοχεύει στην επιτάχυνση της μεταφοράς πόρων προς τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου, επιδιώκει τη "σύγκλιση" των οικονομικών δεικτών με τις επιταγές της Συνθήκης του Μάαστριχτ και της ΟΝΕ. Ενας προϋπολογισμός, η εφαρμογή του οποίου σπρώχνει στην απόγνωση το σύνολο σχεδόν του ελληνικού λαού.

Ο "Ρ" επιχειρεί σήμερα μια διαφορετική προσέγγιση σε θέματα που έχουν σχέση με τον προϋπολογισμό. Παρουσιάζει το μέγεθος της πρόκλησης της κυβέρνησης, η οποία την ώρα που περιφρονεί τα δίκαια αιτήματα των λαϊκών στρωμάτων, αρνείται να εισπράξει ακόμα και βεβαιωμένους φόρους. Αναλύει το θέμα των περικοπών των επιχορηγήσεων και αποκαλύπτει το πραγματικό μέγεθος των στρατιωτικών δαπανών.