Με νόμο απαγορεύει πλέον η κυβέρνηση τη χρηματοδότηση φορέων της υγείας, της κοινωνικής ασφάλισης, της εκπαίδευσης, ανοίγοντας το δρόμο για παραπέρα επιδείνωση
Οι... "μη έχοντες πού την κεφαλήν κλίναι" - και όχι οι "έχοντες και κατέχοντες" - καλούνται τελικά να σηκώσουν το βάρος της πολιτικής σκληρής - περισσότερο από ποτέ - λιτότητας που θα εφαρμοστεί τα επόμενα χρόνια, όπως διαφάνηκε ήδη από τον κρατικό προϋπολογισμό του 1997, η συζήτηση του οποίου αρχίζει την Τρίτη στη Βουλή. Ενα από τα κύρια χαρακτηριστικά του προϋπολογισμού είναι οι άγριες περικοπές σε δαπάνες που απευθύνονται σε μία σειρά φορείς "κοινωνικού χαρακτήρα", ακόμη και όσων σχετίζονται με ευπαθείς κοινωνικές ομάδες - όπως είναι οι πολύτεκνες ή άτομα με ειδικές ανάγκες. Οι επιχορηγήσεις στη συντριπτική τους πλειοψηφία (και αν αφαιρεθούν τα κονδύλια για τις δαπάνες μισθοδοσίας του προσωπικού τους), είναι άγρια σφαγιασμένες και στην πραγματικότητα καθηλωμένες - σε ονομαστικούς όρους - στα επίπεδα του 1993! Μάλιστα, "χάριν" των όρων του προγράμματος "σύγκλισης" και με βάση σχετικό νόμο που επεξεργάστηκε η κυβέρνηση Σημίτη, θα διατηρηθούν στα ίδια ονομαστικά επίπεδα και το 1998! Οταν μιλάμε για επιχορηγήσεις, λόγος γίνεται για τη χρηματοδότηση προς τα ασφαλιστικά ταμεία, τα εκπαιδευτικά (ΑΕΙ, ΤΕΙ) και νοσηλευτικά ιδρύματα, τους συγκοινωνιακούς φορείς, τα αθλητικά σωματεία, τα πολιτιστικά ιδρύματα και το σύνολο των υπόλοιπων κοινωνικών φορέων. Συγκεκριμένα, το συνολικό ποσό των επιχορηγήσεων του προϋπολογισμού προβλέπεται να αυξηθεί το 1997 μόλις κατά 4,6%. Κι αυτό τη στιγμή που, σύμφωνα με τις κυβερνητικές εξαγγελίες, οι μισθοί θα αυξηθούν δήθεν κατά 8%, ενώ η επίσημη εκτίμηση για τον πληθωρισμό της επόμενης χρονιάς προβλέπει ρυθμούς 6,5% σε μέσα επίπεδα! Συγκεκριμένα, το σύνολο των επιχορηγήσεων του προϋπολογισμού προβλέπεται να ανέλθει στα 1.286,4 δισ. δρχ. το 1997 έναντι 1.230,3 δισ. δρχ. το 1996.
Οι περικοπές των συγκεκριμένων δαπανών καθαρά κοινωνικού χαρακτήρα συνθέτουν ουσιαστικά το μείγμα της πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συμπληρώνουν τη φορομπηχτική πολιτική, που επιχειρεί να επιβάλει σε βάρος των εργαζόμενων και των ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων, με τη θέσπιση του νέου φορολογικού νομοσχεδίου, σε μια προσπάθειά της να μη θίξει ούτε στο ελάχιστο τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.Δεν είναι τυχαίο ότι τα μέτρα αυτά υποστηρίζονται από την Κομισιόν, το ΔΝΤ, τον ΟΟΣΑ καθώς και το ΣΕΒ - οι εκπρόσωποι των οποίων λίγες μέρες πριν δήλωναν κυνικά (εκφράζοντας τη σύμφωνη γνώμη τους για τα κυβερνητικά μέτρα) ότι, αν δε φτάνει το εισόδημα μιας οικογένειας για να καλύψει τις ανάγκες της, "να δουλέψουν και η γιαγιά και τα παιδιά"!
Από την άλλη, η εφαρμοζόμενη πολιτική συνεχών περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες οδηγεί σε όλο και μεγαλύτερη υποβάθμιση της ποιότητας και ακόμη δραστικότερη συρρίκνωση της ποσότητας των παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών από τους σχετικούς κοινωνικούς φορείς. Εκτός όλων των άλλων, η συγκεκριμένη πολιτική δραστικής συρρίκνωσης μιας σειράς κοινωνικών δαπανών οδηγεί σε επίπεδα εξαθλίωσης, πλέον, άτομα με ειδικές ανάγκες που χρήζουν άμεσης υποστήριξης από την πολιτεία, μέσα από τα διάφορα κρατικά ιδρύματα προστασίας τους. Ο προϋπολογισμός του 1997 περιέχει άπειρα δείγματα τέτοιας αντιμετώπισης ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.Ιδού ορισμένα από αυτά: