Ο Καραμανλής που έχει κηρύξει «πόλεμο» κατά των «συμφερόντων» έκανε χτες ομιλία στον «Εκόνομιστ» προτάσσοντας το θέμα της «ανταγωνιστικότητας» της ελληνικής οικονομίας, η οποία, ως γνωστόν, «κακοπαθαίνει» - όπως προκύπτει και από τα μέτρα για το εργασιακό, που προωθεί η κυβέρνηση - επειδή οι εργάτες την περνάνε «φίνα» στην Ελλάδα και ως εκ τούτου αυξάνει το «εργατικό κόστος» για τις επιχειρήσεις.

*

(παρεμπιπτόντως: τα δικαιώματα και το ξεροκόμματο των εργατών λογίζονται στη γλώσσα των πολιτικών ιθυνόντων σαν «κόστος». Αντίθετα, το ξεχείλωμα των πορτοφολιών της πλουτοκρατίας το αντιλαμβάνονται πάντα ως «κέρδος» της κοινωνίας και φυσικά ως ύψιστη πολιτική τους «υποχρέωση»).

***

Για να έχουμε όμως μια καλύτερη εικόνα του «πολέμου» του κ. Καραμανλή και κυρίως των θυμάτων του πολέμου, του πολέμου που αφορά όχι τους «νταβατζήδες» αλλά τους εργάτες, αρκούν δυο στοιχεία περί το περίφημο «εργατικό κόστος» στην Ελλάδα:

*

α) Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 2003 της Γιούροστατ, της στατιστικής υπηρεσίας της Κομισιόν, το μέσο κόστος εργασίας στην Ελλάδα ήταν 10,74 ευρώ την ώρα, ενώ στην ΕΕ ήταν 22,19 ευρώ, δηλαδή το μισό!

β) Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του 2003 που αφορούν στο κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος (πηγή: «European Economy Statistical Annex Spring», INE - ετήσια έκθεση 2004) κινείται κατά 15 μονάδες κάτω από το μέσο όρο της ΕΕ, είναι το χαμηλότερο μεταξύ των κρατών - μελών των «15» και μάλιστα μικρότερο κατά 10% από τις Ισπανία και Πορτογαλία, που έπονται.

***

Αυτά είναι τα «δικαιώματα» των Ελλήνων εργαζομένων. Αυτά θέλουν να συρρικνώσουν ακόμα περισσότερο οι νέοι «πολέμαρχοι», που παρέλαβαν τη σκυτάλη από τους «αρχιστρατήγους» Γιαννίτση και Ρέππα.

Το να παίζεις, δε, με την ανασφάλεια του απλού ανθρώπου είναι στις μέρες μας πολύ επικερδές. Αλλωστε οι πολιτικοί υπάλληλοι των εταιριών (οι εκάστοτε κυβερνώντες δηλαδή) φροντίζουν να διευρύνουν αυτή την ανασφάλεια, διευρύνοντας έτσι και το πελατολόγιο των ασφαλιστικών εταιριών. Και φυσικά δεν είναι μόνο η «Ιντεραμέρικαν» που το γνωρίζει αυτό. Το γνωρίζει πολύ καλά και η «Eurobank» που και η δική της διαφήμιση με θέμα τις «αναποδιές της ζωής» και την «ανασφάλεια στα γεράματα», επίσης τρέχει αυτό τον καιρό στις τηλεοπτικές οθόνες...

*

Οι «εγκέφαλοι» της ασφαλιστικής εταιρίας, θέλοντας να πλασάρουν το «προϊόν» τους, βρήκαν ως διαφημιστικό «εύρημα» να εμφανίζουν στην οθόνη ένα δυστυχισμένο παιδάκι που έχασε τον έναν από τους γονείς τους και ...κατηγορούν τον τεθνεότα, όχι γιατί πέθανε, αλλά γιατί δε φρόντισε πριν πεθάνει να κάνει μια ασφάλεια στην «Ιντεραμέρικαν»! Βλέπετε, η «Ιντεραμέρικαν» είναι μια σπουδαία εταιρία που κάνει τα πάντα. Μέχρι μανάδες και πατεράδες ...«αναπληρώνει» (!) η «Ιντεραμέρικαν». Αρκεί, βέβαια, πριν πεθάνετε, να της «εμπιστευτείτε» τα παιδιά σας. Και μετά, αφού θα έχετε «διασφαλίσει» το «κακόμοιρο το ορφανό», μπορείτε να πεθάνετε με την ησυχία σας...

*

Δεν υπάρχει τίποτα πιο χυδαίο, από το να εμπορεύεσαι τον ανθρώπινο πόνο. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ποταπό, από το να προπαγανδίζεις την ανασφάλεια για να κερδοσκοπήσεις. Και δεν υπάρχει τίποτα πιο κυνικό, από το να «παίζεις» με την ψυχή ενός παιδιού ή με τη λαχτάρα του γονιού για το μέλλον του παιδιού του, για να βγάλεις λεφτά.

*

«Μα, πρόκειται για μια σπουδαία διαφήμιση, απόδειξη ότι κατάφερε να σας ταράξει», θα αντιτείνουν οι «ειδικοί». Πράγματι, είναι μια «σπουδαία» διαφήμιση. Αλλά για έναν και μοναδικό λόγο: Επειδή η προβολή της και μόνον αποδεικνύει ότι στην κοινωνία που λειτουργεί σύμφωνα με τους αγοραίους κανόνες του κέρδους, είναι αδύνατο να βρεθεί ασφαλιστική κάλυψη από κοράκια τύπου «Ιντεραμέρικαν».

Χτες ψηφίστηκε το «ευρωσύνταγμα». Στην τηλεόραση (ιδιωτική και κρατική) μέχρι χτες είχαν διοργανωθεί δυο (αριθμός: 2) όλες κι όλες τηλεοπτικές συζητήσεις για το «ευρωσύνταγμα». Αντιθέτως, για τις υποθέσεις του Κούγια και του Βαλλιανάτου, είχαν οργανωθεί (μέχρι χτες) περί τις 423 εκπομπές...

Τι συγκινητικό! Κατηγορίες, λέει, δέχεται ο πρόεδρος της Κομισιόν κ. Μπαρόζο από διάφορα κέντρα των Βρυξελλών για το γεγονός ότι έκανε διακοπές στο κότερο του Λάτση.

Για το γεγονός πάντως ότι η Κομισιόν και οι εκάστοτε Μπαρόζο αποτελούν θεματοφύλακες της πολιτικής που επιτρέπει στους Λάτσηδες να «έχουν και κατέχουν» κότερα και θαλαμηγούς την ώρα που οι λαοί της Ευρώπης ρίχνονται στα «σκυλόψαρα», ουδεμία κατηγορία θα ακούσετε από τα κέντρα των Βρυξελλών...