Αποκαλυπτικός - παρότι τυχαίος - ήταν ο συνδυασμός των θεμάτων στη χτεσινή πρώτη σελίδα της εφημερίδας «Η Χώρα». Αποκαλυπτικός για πολλά πράγματα, αλλά, κυρίως, για την εγκληματική και δασοκτόνα πολιτική, που έχουν εφαρμόσει όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, μαζί και αυτή της ΝΔ. Ελεγε, λοιπόν, η εφημερίδα στον πρώτο της τίτλο, διαφημίζοντας την πολιτική της κυβέρνησης «Μέχρι τον Σεπτέμβριο οι νομιμοποιήσεις με τις νέες πολεοδομικές μελέτες - 700.000 ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ στο σχέδιο πόλεως - Λύσεις για τους ιδιοκτήτες του Λεκανοπεδίου». Και λίγο πιο κάτω, στη βάση της πρώτης σελίδας, υπήρχε φωτογραφία απ' τις προχτεσινές πυρκαγιές με τίτλο: «SOS ΓΙΑ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΕΚΑΗΜΕΡΟ - 180 πύρινα μέτωπα σε όλη τη χώρα».

Χρειάζεται, άραγε, να προσθέσουμε οτιδήποτε άλλο...;

Απ' ό,τι φαίνεται, «πόνεσε» αρκετά τους ξενοδόχους η πρόσφατη αποφασιστική και μαζική συμμετοχή των ξενοδοχοϋπαλλήλων της Αθήνας στην 24ωρη απεργία. Προχτές, μια μέρα μετά την απεργία, η διεύθυνση του ξενοδοχείου «Λίδρα Μάριοτ» έσπευσε να εκδώσει ένα εμετικό φυλλάδιο, με το οποίο χαρακτηρίζει «εγκάθετους» τους απεργούς, αλλά και τους εργαζόμενους και συνδικαλιστές άλλων χώρων, που δήλωσαν την έμπρακτη συμπαράστασή τους στην περιφρούρηση της απεργίας. Προσπαθεί δε με γελοίους, τουλάχιστον, χαρακτηρισμούς να στρέψει τους εργαζόμενους ενάντια στο επιχειρησιακό σωματείο.

Είναι τέτοια η πίκρα των ξενοδόχων αλλά και ο φόβος τους μπροστά στην ήδη αποφασισμένη κλιμάκωση των κινητοποιήσεων, που δεν κρύβεται. Πολύ περισσότερο που οι ξενοδοχοϋπάλληλοι έχουν την έμπρακτη συμπαράσταση και αλληλεγγύη των ταξικών σωματείων της Αθήνας. Και αυτό είναι που πραγματικά ανησυχεί τους εργοδότες.

Μπορεί, ο παγκοσμίως παραγόμενος πλούτος να είναι μεγαλύτερος από ποτέ άλλοτε και πολλαπλάσιος του αντίστοιχου πλούτου εδώ και λίγες δεκαετίες. Μπορεί, οι επιτεύξεις της επιστήμης και της τεχνικής, να έχουν δώσει ασύγκριτα μεγαλύτερες δυνατότητες στο σύγχρονο άνθρωπο, απ' ό,τι λίγα χρόνια προηγούμενα, αλλά ο καπιταλισμός ποτέ δε σκάμπαζε από τέτοια. Πολύ περισσότερο δε σκαμπάζει από τέτοια σήμερα, στους καιρούς της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης, των εντεινόμενων συνεχώς ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων και του αυξανόμενου κεφαλαιοκρατικού ανταγωνισμού.

Ετσι, μπορεί μια χούφτα κεφαλαιοκράτες να μην ξέρουν καν τι έχουν, αλλά δεκάδες εκατομμύρια βρέφη και μικρά παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα και τις αρρώστιες, τις οποίες η ιατρική έχει από χρόνια αντιμετωπίσει με επιτυχία. Μπορεί, η παγκόσμια παραγωγή τροφίμων να υπερκαλύπτει τις ανάγκες του πλανήτη - σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Τροφίμων του ΟΗΕ - αλλά πάνω από το ένα πέμπτο του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε συνθήκες απερίγραπτης φτώχειας και εξαθλίωσης, έχοντας εισόδημα έως ένα (1) δολάριο τη μέρα.

Αυτή είναι η πραγματικότητα του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου. Μια πραγματικότητα που σφραγίζεται καθημερινά και περισσότερο από οξύτατες κοινωνικές αντιθέσεις.