Και δε λέμε, υπαρκτές ήταν και είναι και οι τέτοιες φωνές. Και, μάλιστα, αρκετές φορές έχουν συμπορευτεί με την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και με όλους όσοι ερωτοτροπούν σήμερα με την προτεινόμενη λύση της νομιμοποίησης των τετελεσμένων και της συγκεκαλυμμένης, αλλά επίσημης, διχοτόμησης της Κύπρου. (Να θυμίσουμε, μήπως, τα περί ενιαίου αμυντικού δόγματος, κλπ.;)
Το ΚΚΕ και η πολιτική του, όμως, δεν είχαν ποτέ και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις αντιλήψεις αυτές ή στέκονταν και στέκονται ξεκάθαρα εχθρικά απέναντί τους, κυρίως έναντι του εθνικισμού. Το ΚΚΕ πάλεψε και παλεύει για την εφαρμογή των αποφάσεων του ΟΗΕ. Για να υπάρξει μια Κύπρος πραγματικά ανεξάρτητη, κυρίαρχη και δημοκρατική, με το λαό της (Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους κλπ.) ουσιαστικό αφέντη στη χώρα του. Και όχι μόνον αγωνίστηκε και αγωνίζεται με συνέπεια για τους στόχους αυτούς. Πρότεινε πολλές φορές και τις αναγκαίες γι' αυτό πολιτικές και τα μέσα για την προώθησή τους, ώστε η συμπαράσταση της Ελλάδας στον κυπριακό λαό να αποκτήσει ουσιαστικό και αποτελεσματικό χαρακτήρα και περιεχόμενο. Ας απολογηθούν, λοιπόν, όσοι ποτέ δε συμφώνησαν με τα παραπάνω.
Μαθαίνουμε, ότι στα κρατικά και ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια έφτασαν «εντολές», συνοδευόμενες από το απαραίτητο περίβλημα των εθνικών αναγκαιοτήτων, των κρίσιμων ωρών κλπ κλπ, οι οποίες απαιτούν την ελαχιστοποίηση των εκπομπών για το μεγάλο θέμα των ημερών και, μάλιστα, όσες γίνουν πρέπει να ανταποκρίνονται σε μια σειρά... αυστηρές προδιαγραφές. Με δυο λόγια, για να φτάσει σε τηλεοπτικό στούντιο άνθρωπος που κατακρίνει το «σχέδιο Ανάν» - ιδιαίτερα εκπρόσωπος του ΚΚΕ - και, ακόμη περισσότερο, για να βγει «στον αέρα» η άποψή του, θα περνά από χίλια δυο εμπόδια και κόσκινα.
Είναι σωστές οι πληροφορίες μας; Δεν περιμένουμε απάντηση. Η πράξη των επόμενων ημερών θα είναι περισσότερο κι από αρκετή, για να καταλάβουν όλοι τι γίνεται...
Επειδή, τόσο ο Κ. Σημίτης όσο και διάφοροι άλλοι επιχειρούν να δημιουργήσουν την εντύπωση, ότι πολλά σημεία του «σχεδίου Ανάν» μπορεί ν' αλλάξουν στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων -π.χ. συχνά πυκνά μεταχειρίζονται τις λέξεις «σκληρή διαπραγμάτευση» - θεωρούμε απαραίτητο να σημειώσουμε τα εξής:
Πρώτον, η αποδοχή του «σχεδίου Ανάν», ως «αφετηρία διαπραγμάτευσης», σημαίνει την άνευ όρων αποδοχή της βασικής λογικής του και, επομένως, την τοποθέτηση της οριστικής ταφόπλακας στις προηγούμενες και σε αντίθετη κατεύθυνση ευρισκόμενες, αποφάσεις του ΟΗΕ. Δεύτερον, τα περιθώρια της όποιας διαπραγμάτευσης, σε περίπτωση αποδοχής του σχεδίου ως «αφετηρία διαπραγμάτευσης», είναι πολύ περιορισμένα - αν όχι ανύπαρκτα - τόσο από την άποψη του χρόνου που διατίθεται γι' αυτήν, όσο και από την άποψη του περιεχομένου. Εκτός των όσων έχουν ήδη γίνει γνωστά για τα χρονικά περιθώρια, πρέπει να σημειωθεί, πως η όποια αλλαγή επιμέρους σημείων του σχεδίου, προϋποθέτει ως απαράβατη προϋπόθεση τη συμφωνία και των δύο μερών. Σε αντίθετη περίπτωση παραμένει ως μοναδική λύση, ό,τι περιλαμβάνει η προτεινόμενη λύση από το ΓΓ του ΟΗΕ.
Κι όλ' αυτά, μέσα στο γνωστό περιβάλλον των πολύμορφων και έντονων πιέσεων και εκβιασμών, που ασκούνται σε βάρος της Κύπρου.
Εκπομπή «Εκτός» ΝΕΤ
Ναι, έτσι είναι παιδιά. Τίποτε δεν ήξερε η ΣΙΑ για το απριλιανό πραξικόπημα των συνταγματαρχών το 1967. Ούτε και για το μετέπειτα πραξικόπημα της χούντας ενάντια στον Μακάριο και την κατοπινή εισβολή της Τουρκίας στο πολύπαθο Νησί. Δίκιο έχετε και για τις μετέπειτα εξελίξεις. Καθόλου δεν ανακατεύονται οι Αμερικανοί και οι υπόλοιποι «σύμμαχοι» στο ΝΑΤΟ και «εταίροι» μας στην πρώην ΕΟΚ και νυν ΕΕ. Τι τους νοιάζει αυτούς τι συμβαίνει στην Κύπρο. Ασε, που δεν ξέρουν καλά καλά, πού βρίσκεται το πολύπαθο Νησί...
Και μη σας απογοητεύει το γεγονός πως η συντριπτικά μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας θεωρεί τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις πρωτίστως υπεύθυνες για την κυπριακή τραγωδία (Γεγονός, βέβαια, που καθόλου δεν αναιρεί τις πελώριες ευθύνες εγχώριων δυνάμεων). Απλώς - όπως είπατε άλλωστε - ο λαός μας είναι θύμα των... μοντέρνων αντιλήψεων συνωμοσιολογίας. Ευτυχώς που υπάρχετε κι εσείς και βάζετε τα πράγματα στη θέση τους...
Αλλωστε, όπως τα εξήγησε ο Κώστας Σημίτης χθες «ναι μεν» οι αποφάσεις θα ληφθούν από την Κύπρο, «αλλά» η ενταξιακή πορεία είναι «Ταμπού», πανάκεια, στόχος πάνω από κάθε στόχο κλπ κλπ.
Είναι προφανές ότι στον κεντρικό κυβερνητικό πυρήνα πολύ μεγαλύτερη σημασία δίνουν στο «κοινοτικό κεκτημένο» (μας ζάλισαν πια μ' αυτό), παρά στο τουρκικό (παράνομα) κεκτημένο.
ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ οι επιθεωρητές του ΟΗΕ στο Ιράκ μετά την απόφαση της χώρας να δεχτεί το τελεσίγραφο του Οργανισμού. Προφανώς θα ανασάνουν για λίγο οι διάφοροι κύκλοι των διεθνών χρηματιστηρίων.
Το πρόβλημα είναι, όμως, ότι -όπως έχουμε δει και παλιότερα- αυτές οι επιθεωρήσεις ακόμα κι αν αλλάξουν τα διαθέσιμα στοιχεία, κάθε άλλο παρά αλλάζουν τις προθέσεις αυτών που τις οργανώνουν.
Κι όταν οι ΗΠΑ θέλουν να κάνουν κάτι, ξέρουν τους τρόπους να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα. Μην αμφιβάλλετε καθόλου γι' αυτό.
Στο ΜΕΤΑΞΥ, τα ισραηλινά τεθωρακισμένα καταλαμβάνουν τη μια μετά την άλλη τις παλαιστινιακές περιοχές και συνεχίζουν τις δολοφονίες, είτε έχει ασταθή είτε σταθερή κυβέρνηση το Ισραήλ. Τα Ηνωμένα Εθνη φυσικά και η «διεθνής κοινότητα» ανησυχούν για το οπλοστάσιο του Σαντάμ Χουσεΐν.
Βλέπετε, το Ισραήλ δεν έχει «όπλα μαζικής καταστροφής» με μεγάλο βεληνεκές όπως λένε ότι έχει το Ιράκ. Το βεληνεκές των Ισραηλινών είναι μικρό και αγγίζει μόνο τους Παλαιστινίους (αν και έχουν αποδείξει στο παρελθόν ότι μπορούν να διευρύνουν τη δράση τους).
Οπως και να έχει πάντως, τα κριτήρια στον πλανήτη, για να κρίνει κάνεις τις εξελίξεις παραμένουν αμερικανο-ΝΑΤΟικού τύπου.