ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η «ανταγωνιστικότητα» της πλουτοκρατίας

Τους ιδιοκτήτες μεγάλων εμπορικών κέντρων -όπως μεγαλοκατασκευαστές, τράπεζες κ.ά.) έρχεται να ευνοήσει σχετική φορολογική ρύθμιση του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών.

Σύμφωνα με την υπηρεσιακή εγκύκλιο για την εφαρμογή της νομοθετικής ρύθμισης, οι επιχειρήσεις που εκμεταλλεύονται εμπορικά κέντρα, με εμβαδόν πάνω από 4.000 τ.μ., θα μπορούν να έχουν επιστροφή του ΦΠΑ κατασκευής των κτιρίων τους, συμψηφίζοντάς τον με τον αποδιδόμενο στην Εφορία ΦΠΑ. Προκλητικά ευνοημένο, για μια ακόμη φορά, είναι το μεγάλο κεφάλαιο και αυτό σε μια περίοδο που η κυβέρνηση επιβαρύνει τους μικροϊδιοκτήτες με το λεγόμενο «φόρο κατοχής».

Η ρύθμιση κατεβάζει κατακόρυφα το κόστος λειτουργίας των μεγάλων εμπορικών κέντρων, ενισχύοντας και την «ανταγωνιστικότητά» τους και την περαιτέρω συγκέντρωση στο λιανεμπόριο. Τα σπασμένα, για μια ακόμη φορά, φορτώνονται στους πλέον αδύναμους κρίκους, στις μικρότερες επιχειρήσεις και επαγγελματίες...

Ο καλύτερος «διαφημιστής» εταιρειών

«Από όπου μπορώ να πάρω λεφτά, θα το κάνω». Με αυτήν τη ρήση, ο Νικ. Κακλαμάνης, δήμαρχος της Αθήνας, δικαιολόγησε στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο το γιατί, σχεδόν σε κάθε δραστηριότητα του δήμου, υπάρχει και από ένας χορηγός - πολυεθνική.

Τελευταίο παράδειγμα είναι η περίπτωση του «Γύρου της Αθήνας - SAMSUNG», που πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή. Μάλιστα, αν και η Ζωή Βαλάση, δημοτική σύμβουλος με τη «Συμπαράταξη», υπογράμμισε ότι «ο θεσμός του δήμου, μετατράπηκε σε θεσμό των πολυεθνικών και των χορηγών», ο δήμαρχος απάντησε ότι από την προεκλογική περίοδο έχει πει πως θα παίρνει λεφτά από όπου μπορεί και πως δεν μπορεί 20.000 Αθηναίοι που συμμετείχαν στο «Γύρο» να είναι ...ενεργούμενα κάποιας εταιρείας! Οπως και να έχει, η ουσία παραμένει: Ο δήμος μετατρέπεται στον καλύτερο «διαφημιστή» των εταιρειών, μέσω των περίφημων χορηγιών. Και, φυσικά, οι πολυεθνικές δε χάνουν ευκαιρία να φανούν για την «κοινωνική τους προσφορά» και την «ενίσχυση του αθλητισμού». Από εκεί και πέρα, όλα τα άλλα είναι για κατανάλωση.

Κέρδη και... ανησυχίες για το περιβάλλον

Ο άνθρακας μυρίζει... χρήμα, εκτός των άλλων, και αυτό φάνηκε επίσης στο οικονομικό δελτίο της ALPHA BANK για τη «ζήτηση ενέργειας, ενεργειακή ασφάλεια και περιβάλλον», όπου περιγράφοντας συνοπτικά το ενεργειακό «τοπίο» παγκοσμίως και στην Ελλάδα, βρίσκει την ευκαιρία για μια σειρά προτάσεις ικανές να... ενθουσιάσουν τους επιχειρηματίες και να τρομοκρατήσουν τους καταναλωτές.

Είναι φανερό ότι τόσο η συγκεκριμένη τράπεζα, όσο και οι υπόλοιπες, επιστρατεύοντας ακόμη και... περιβαλλοντικά επιχειρήματα (όπου η επιβάρυνση του περιβάλλοντος υπολογίζεται σε... ευρώ), θεωρούν ότι πολύ συγκεκριμένες ενεργειακές επενδύσεις θα κάνουν καλό τόσο στο περιβάλλον, όσο και στις τσέπες τους.

Ετσι, προτείνεται το κόστος αγοράς δικαιωμάτων εκπομπής ρύπων να επιβαρύνει τα τιμολόγια, τα οποία θα πρέπει να αυξηθούν ακόμη περισσότερο με επιβολή επιπρόσθετης φορολογίας στα ενεργειακά προϊόντα! Η τράπεζα σπεύδει να προειδοποιήσει ότι η καθυστέρηση στην εγκατάσταση νέων ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων, αλλά και... διυλιστηρίων, θα βλάψει την οικονομία και το περιβάλλον (κλείνει το μάτι και στα σχέδια των ΕΛΠΕ), για να καταλήξει ότι η ανάπτυξη ανθρακικών ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων είναι - περίπου- ό,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σ' αυτή τη χώρα...

Συνεπής στο ταξικό συμφέρον

Την απελευθέρωση και το «άνοιγμα των αγορών» προβάλλουν σταθερά ως ...λύση για την αντιμετώπιση της ακρίβειας οι εμποροβιομήχανοι. Αυτό επανέλαβε για πολλοστή φορά ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ) Κ. Μίχαλος, σχολιάζοντας τα πρόσφατα στατιστικά στοιχεία για τον πληθωρισμό. Συνεπής, βέβαια, στα ταξικά συμφέροντα που εκπροσωπεί ο πρόεδρος των εμποροβιομηχάνων, αποσιωπά συστηματικά ότι το «άνοιγμα των αγορών» όχι μόνο δεν επιφέρει συγκράτηση των τιμών, αντίθετα αυτό που φέρνει είναι επικράτηση και αύξηση των κερδών των μονοπωλίων.

«Δύσκολοι καιροί»... για τον ΣΕΒ

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΒΟΥΡΚΩΣΑΝ τα μάτια μας με όσα είπε ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δημήτρης Δασκαλόπουλους. «Δύσκολη», λέει, η επόμενη διετία για τους βιομήχανους...

Τι τραβάνε κι αυτοί οι δύστυχοι, στην προσπάθειά τους να ανορθώσουν τούτη την καημένη χώρα.

Τι να κάνουν και τι να πρωτοπρολάβουν. Τα κοινοτικά κονδύλια που εισπράττουν αφειδώς; Τις ασφαλιστικές εισφορές που δεν πληρώνουν; Τις επιχορηγήσεις του ΟΑΕΔ για τις προσλήψεις, που τους δίνουν τσάμπα αναλώσιμο προσωπικό;

Πώς να αντέξουν οι άνθρωποι, έτσι που τους σφυροκοπά η ζωή; Πώς να δώσουν τις αυξήσεις του ενός ευρώ τη μέρα που υπέγραψαν με τη ΓΣΕΕ, όταν τα κέρδη τους μόλις που ξεπερνάνε το 100% ή το 200%;

Πού να μπορέσουν να κινηθούν, όταν δεν μπορούν να καταπατήσουν (ακόμη) όλα τα δάση της χώρας, να μολύνουν όλες τις λίμνες και τα ποτάμια και να μετατρέψουν κάθε ελεύθερο σημείο σε χώρο αποθήκευσης αποβλήτων;

Οσο για την Εφορία, ...τους τσακίζει. Η φορολογία τους έχει μειωθεί μόνο κατά 75% και όχι κατά 100%, όπως είναι το αυτονόητο.

Πραγματικά, τους λυπόμαστε και συμπάσχουμε μαζί τους.

ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ στην αστυνομία για να είναι πιο αποτελεσματική, προωθεί, όπως διαβάζουμε, ο Π. Χηνοφώτης. Θα αλλάξει ο τρόπος εκπαίδευσης, προαγωγών και αξιολόγησης.

Ο προσανατολισμός της, όμως, δε θα αλλάξει, πράγμα λογικό γιατί δεν αλλάζουν πολιτική αυτοί που διοικούν την ΕΛ.ΑΣ.

Νούμερο ένα στόχος θα συνεχίσει να είναι η παρακολούθηση των διαδηλώσεων και η υποστήριξη (όπως μόνο η αστυνομία ξέρει) αντιλαϊκών πολιτικών.

Αλλωστε, τίποτε δεν ακούσαμε για μείωση του προσωπικού των ΜΑΤ ή των υπηρεσιών που εντάσσονται στο «αντιτρομοκρατικό δόγμα». Ούτε καν τους έχει περάσει από το μυαλό.

Το αντίθετο μάλιστα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Η Ενέργεια δεν είναι εμπόρευμα

Οι τελευταίες εξελίξεις στο χώρο της Ενέργειας προκάλεσαν έντονο «διάλογο» αυτές τις μέρες, με εκτενή ρεπορτάζ στα ΜΜΕ, άρθρα, αναλύσεις, δηλώσεις αρμοδίων, εκθέσεις οικονομικών σκοπιμοτήτων, αντιπαραθέσεις και ουκ ολίγες γεωπολιτικές θεωρίες. Η βάση όλων αυτών είναι υπαρκτή, σοβαρή και δεδομένη. Η Ενέργεια αποτελεί σε παγκόσμιο επίπεδο πρωτεύον ζήτημα, καθοριστικό για την πορεία των οικονομιών, ζωτικό για την καθημερινότητα δισεκατομμυρίων ανθρώπων, παράγοντας σύγκρουσης και αστάθειας. Οι ενεργειακοί κολοσσοί μέσα σε ένα πολιτικό περιβάλλον που ευνοεί τα συμφέροντά τους και προωθεί σημαντικές αναδιαρθρώσεις στον τομέα της ενέργειας, υπολογίζουν σε υπέρογκα κέρδη. Είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από τις νέες ενεργειακές διασυνδέσεις, τους αγωγούς πετρελαίου και φυσικού αερίου, τα νέα συμβόλαια, τις νέες συμμαχίες. Ενας νέος πόλεμος βρίσκεται σε εξέλιξη, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος για το μοίρασμα των πηγών και των αγορών της ενέργειας, όπως στο Ιράκ.

Στην Ελλάδα, χώρα καταναλώτρια και προσδεμένη στην αντιδραστική πολιτική της ΕΕ για πλήρη ιδιωτικοποίηση των ενεργειακών υποδομών, το ντόπιο μεγάλο κεφάλαιο έσπευσε να κλείσει τις συμμαχίες του και η κυβέρνηση τις συμφωνίες της. Το πανδαιμόνιο δεν άργησε, αφού κοντά στις πολλαπλές επιχειρηματικές διεργασίες, σε συνδυασμό με τις πιέσεις της «αγοράς» για διαφοροποίηση των καυσίμων στην ηλεκτροπαραγωγή, φαίνεται πως θίγεται και το κεφάλαιο «πυρηνική ενέργεια», που οδήγησε στις σχετικές τοποθετήσεις υπουργών της κυβέρνησης.

Ηλεκτροπαραγωγή από λιγνίτη, λιθάνθρακα, φυσικό αέριο, πετρέλαιο, αέρα, νερό και ήλιο, από ενεργειακά φυτά και ...«πράσινο» ουράνιο, όλα στροβιλίζονται στο ρυθμό του κέρδους. Πολιτικοί, κόμματα, αναλυτές, δημοσιογράφοι συγκρούονται και συμφωνούν σε αυτή τη βάση, όπου η Ενέργεια αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, αντί ως κοινωνικό αγαθό. Οι αντίπαλες δυνάμεις έχουν πάρει θέσεις και οι απόψεις που κονταροχτυπιούνται εκφράζουν στις περισσότερες περιπτώσεις αντικρουόμενα επιχειρηματικά συμφέροντα. Ωστόσο, όλες οι συζητήσεις περιορίζονται στη λεγόμενη επάρκεια, τη θεωρούμενη ασφάλεια και την ανάγκη ολοκλήρωσης της απελευθερωμένης αγοράς ενέργειας, ενώ η παράλληλη συζήτηση για τον ακριβή ρόλο της χώρας ως διαμετακομιστικού ενεργειακού κέντρου, γεννά υπερβολές και ανεκπλήρωτες προσδοκίες για τα λαϊκά συμφέροντα.

Ενα είναι βέβαιο: Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κανείς τους δε συζητά το κύριο ζήτημα που απασχολεί το λαό. Το θέμα της πραγματικά επαρκούς, καλής και φτηνής ενέργειας. Αντίθετα, οι τοποθετήσεις για την «ανάγκη εξοικονόμησης» που συνδέεται άρρηκτα με νέες ανατιμήσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ, πολλαπλασιάζονται. Η εκμετάλλευση της αυξανόμενης περιβαλλοντικής ευαισθησίας για να γίνουν αποδεκτά μέτρα που θα πλήξουν οικονομικά τα λαϊκά νοικοκυριά, αλλά και το ίδιο το περιβάλλον, πληθαίνουν. Η αλήθεια είναι ότι κανείς από όλους αυτούς δεν μπορεί να δώσει λύση προς όφελος του λαού. Μια τέτοια λύση θα παραμέριζε το κέρδος του μεγάλου κεφαλαίου. Τέτοια λύση είναι η πρόταση του ΚΚΕ για αποκλειστικά δημόσιο, κοινωνικοποιημένο φορέα Ενέργειας, ο οποίος θα αξιοποιήσει κάθε πηγή και μορφή Ενέργειας, κάθε καύσιμο, εγχώριο πρώτ' απ' όλα αλλά και μη, όταν χρειαστεί, προκειμένου να καλύψει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις λαϊκές ανάγκες, προς όφελος και του περιβάλλοντος και της οικονομίας. Αλλά είναι σαφές ότι μια τέτοια λύση απαιτεί και άλλες, ριζικές αλλαγές, απαιτεί διαφορετική πολιτική, άλλη, λαϊκή εξουσία και οικονομία.

Γιώργος ΦΛΩΡΑΤΟΣ