ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Λαϊκό προσκλητήριο

Με το σύνθημα «Ως εδώ. Κάτω τα χέρια από το λαϊκό εισόδημα» στις 23 Σεπτέμβρη, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, το ΜΑΣ, η ΟΓΕ διοργανώνουν σε όλη τη χώρα συλλαλητήρια. Εργάτες και εργάτριες, ελεύθεροι επαγγελματίες και μικροί αυτοαπασχολούμενοι, φτωχοί αγρότες, η σπουδάζουσα νεολαία, οι γυναίκες θα διαδηλώσουν όλοι μαζί, ενάντια στις αυξήσεις που σχεδιάζει η κυβέρνηση στο πετρέλαιο θέρμανσης, στα τιμολόγια της ΔΕΗ, στο ΦΠΑ.

Δεν είναι άλλο ένα συλλαλητήριο. Δεν είναι μια συνηθισμένη κινητοποίηση. Γιατί και η κατάσταση που διαμορφώνεται δεν είναι συνηθισμένη. Ολοι βέβαια γνωρίζουμε ότι η θέση της λαϊκής οικογένειας τα τελευταία χρόνια, σταδιακά και σταθερά χειροτερεύει. Ολοι ξέρουμε ότι κάθε μέρα, βήμα το βήμα, η κατάσταση του εργάτη, του αγρότη, του αυτοαπασχολούμενου γίνεται πιο δύσκολη. Ομως, σήμερα είναι πλέον φανερό, ότι για πλατιές λαϊκές μάζες, για χιλιάδες λαϊκές οικογένειες μπαίνει ευθέως θέμα επιβίωσης. Η ριζική και απότομη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου για εκατοντάδες χιλιάδες λαϊκά νοικοκυριά είναι προ των πυλών.

Δεν πρόκειται λοιπόν πλέον για αφαίρεση ενός ακόμα μέρους από το εισόδημα της οικογένειας με την αύξηση π.χ. στο πετρέλαιο κίνησης. Φτάσαμε στο σημείο που αυτά τα 500-600 ευρώ δεν υπάρχουν. Φτάσαμε στο σημείο που οικογένειες επειδή δε θα 'χουν να πληρώσουν, το χειμώνα θα παγώσουν. Που οικογένειες θα μείνουν χωρίς ρεύμα. Που από το τραπέζι λείπουν βασικά τρόφιμα και είδη πρώτης ανάγκης. Θα τους το επιτρέψουμε; Αυτό το ερώτημα τίθεται μπροστά στην εργατική τάξη και στα άλλα λαϊκά στρώματα. Και σε αυτό το ερώτημα οι αγωνιστικές δυνάμεις που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ, στην ΠΑΣΥ, στο ΜΑΣ, στην ΟΓΕ δίνουν ξεκάθαρη απάντηση. Θα ματώσουμε, αλλά η νέα επιδρομή της κυβέρνησης και της πλουτοκρατίας δεν πρέπει να περάσει. Δεν μπορεί να περάσει. Και τα συλλαλητήρια είναι η πρώτη παρέμβαση στον αγώνα που πρέπει να δώσει σήμερα η λαϊκή οικογένεια.

Γι' αυτό και τα συλλαλητήρια δεν πρέπει απλά να πετύχουν. Πρέπει πριν απ' όλα να δώσουν στην κυβέρνηση ένα βροντερό μήνυμα: Ως εδώ και μη παρέκει. Με αυτή την επιδίωξη πρέπει να κατέβουν στις γειτονιές, στις επιχειρήσεις, στα μαγαζιά, στα πανεπιστήμια και στα σχολεία, όλες οι αγωνιστικές δυνάμεις που τα διοργανώνουν. Ανθρωπο τον άνθρωπο, δρόμο το δρόμο, γειτονιά τη γειτονιά, να φτάσουν παντού. Με όλους τους τρόπους και όλες τις μορφές. Με συζητήσεις και συσκέψεις, με συνελεύσεις στους τόπους δουλειάς, με καθημερινή ζύμωση όπου σταθούν και όπου βρεθούν. Να σημάνει λαϊκό προσκλητήριο παντού. Διοικήσεις σωματείων, συλλόγων, επιτροπών, να μπούνε στην πρώτη γραμμή της μάχης. Να κινητοποιηθούν και να κινητοποιήσουν και άλλους. Να μπούνε στη μάχη όχι μόνο τα μέλη των φορέων αλλά και ο περίγυρος. Στις λίγες ημέρες που απομένουν, ούτε λεπτό να μην πάει χαμένο. Με σχέδιο, αλλά και με φαντασία στις μορφές ενημέρωσης, με μεράκι, επιμονή και υπομονή, να προβληματίσουμε τους λαϊκούς ανθρώπους, να πείσουμε, να συνεγείρουμε.

Στις 23 Σεπτέμβρη πρέπει να ακουστεί η φωνή της λαϊκής οικογένειας. Οχι το βογκητό και ο αναστεναγμός. Τώρα να ακουστεί στεντόρεια η φωνή του μεροκαματιάρη, του ξωμάχου, του νεολαίου, της μάνας. Να γίνει το χέρι γροθιά που θα υψωθεί. Να γίνει η σημαία λάβαρο ανάτασης και ελπίδας. Γιατί άλλη ελπίδα δεν υπάρχει.

Γιάννης ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ

Η καθίζηση της οικοδομικής δραστηριότητας

Γρηγοριάδης Κώστας

Η νέα δραματική πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας για το μήνα Ιούνη, όπως καταγράφηκε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, που κάνει λόγο για υποχώρηση του όγκου κατασκευής κατά 28,9% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2009, καθώς και το γεγονός ότι σε ορισμένες περιοχές - όπως Θεσσαλία, Ιόνιο και Β. Αιγαίο - η καθίζηση προσέγγισε το 50%, αναδεικνύει τα αδιέξοδα μιας οικονομίας που μόνο στόχο έχει τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Διότι οι ανάγκες για κατασκευή φτηνής, ασφαλούς, που να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες, λαϊκής κατοικίας, δεν έπαψαν να υπάρχουν. Αντίστοιχα, δεν έπαψαν να υπάρχουν οι ανάγκες για την κατασκευή νέων σχολείων, πόσο μάλλον τώρα που με την αρχή της νέας σχολικής χρόνιας φαίνονται τα δραματικά προβλήματα των υποδομών στην Παιδεία. Κι όμως, από τη στιγμή, που τα κέρδη των μεγαλοεργολάβων και κατασκευαστών επιβάλλουν το «πάγωμα» των επενδύσεων στον τομέα αυτό, τότε επιβάλλεται να ...«παγώνουν» και οι ανάγκες των εργαζομένων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Κι όμως, οι ανάγκες των εργαζομένων, ολοένα και μεγαλώνουν. Και σε αυτή την περίπτωση, φανερώνεται πως συγκρούονται δύο εκ διαμέτρου αντίθετα δίκαια. Το δίκαιο του καπιταλιστή να υπερασπιστεί τα κέρδη του και το δίκαιο του εργατόκοσμου, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να υπερασπιστούν τη ζωή τους...

Περιοδεύων θίασος υποσχεσιολογίας

Στις αρχές της βδομάδας κυβερνητικό κλιμάκιο του υπουργείου Υποδομών, με επικεφαλής τον υπουργό Δ. Ρέππα, περιόδευσε επί διήμερο στη Λέσβο και έταξε δρόμους, λιμάνια κι αεροδρόμια, όχι μόνο για το νησί, αλλά και για τη Σάμο και τη Χίο.

Προχτές, η υπουργός Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής Τ. Μπιρμπίλη συνάντησε διαδοχικά τους υποστηριζόμενους από το ΠΑΣΟΚ υποψήφιους για περιφερειάρχη Αττικής Γ. Σγουρό και για δήμαρχο Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρη. Και εδώ τα ίδια: Η υπουργός έταξε στους υποψήφιους αναπλάσεις, ρυθμιστικά σχέδια, προστασία και ανάδειξη παραλιακών μετώπων, προγράμματα για «πράσινες ταράτσες» κ.ά.

Η κυβέρνηση τις τελευταίες μέρες, ως περιοδεύων θίασος, στην κυριολεξία «τα δίνει όλα», όπως και οι πάλαι ποτέ «Μαυρογιαλούροι», για να στηρίξει τους υποψηφίους της που αν εκλεγούν θα δικαιώσουν την πολιτική της και με τον αντιλαϊκό «Καλλικράτη» και με την εφαρμογή του μνημονίου της εξαθλίωσης του λαού, που χτυπά τα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, που τον φορτώνει με νέους φόρους, που ξεπουλά τη δημόσια περιουσία, ανοίγοντας νέους δρόμους για την κερδοφορία του κεφαλαίου. Οσο για τα προτεινόμενα έργα, αυτά αν γίνουν θα τα πληρώσει ο λαός και θα τα εκμεταλλεύεται για να κερδοφορεί το κεφάλαιο. Το έργο το 'χουμε ξαναδεί, με Αττική Οδό, Γέφυρα Ρίου - Αντιρρίου, αεροδρόμιο «Ελ. Βενιζέλος», Λιμάνι Πειραιά κλπ.

Τίθεται λοιπόν το δίλημμα στο λαό για τις επερχόμενες εκλογές: 'Η θα «τσιμπήσει» και τα αντιλαϊκά μέτρα θα ενταθούν και θα πληθύνουν ή θα τους ρίξει το «μαύρο» που τους αξίζει και θα στηρίξει τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης», δείχνοντας ότι «δε μασάει», ότι θέλει και μπορεί να αντιπαλέψει ως το τέλος αυτήν την πολιτική. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.

Η διέξοδος των φτωχών αγροτών

Η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χρόνια τώρα, χρόνο με το χρόνο κάνει την αγροτιά όλο και φτωχότερη και την εξαναγκάζει να βγει εκτός παραγωγής. Αυτό το διάστημα τρομοκρατούν τους μικρομεσαίους αγρότες με την οικονομική κρίση και μνημόνιο για να πετύχουν με ταχύτερους ρυθμούς, αυτά που από το 2000 και μετά έχουν αποφασιστεί, δηλαδή τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών και το βίαιο ξεκλήρισμα των πολλών, που είναι οι φτωχοί και με μικρό κλήρο αγρότες. Οι εμποροβιομήχανοι, το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια που συγκέντρωσαν τεράστια κέρδη πριν εκδηλωθεί η οικονομική κρίση και συνεχίζουν και σήμερα να κερδίζουν, ρίχνουν τα βάρη του καπιταλιστικού ανταγωνισμού στις πλάτες του λαού, στις πλάτες της αγροτιάς. Οδηγούν τους μικρομεσαίους αγρότες σε μόνιμη φτώχεια, εξαθλίωση και ανασφάλεια. Τώρα όμως είναι η στιγμή των μεγάλων αποφάσεων. Η μικρομεσαία αγροτιά χρειάζεται αποφασιστικά να υψώσει μέτωπο απέναντι στα μονοπώλια, στην ΕΕ, στα κόμματα και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που τα υπηρετούν. Μπρος σε ό,τι συμβαίνει απαιτείται αγώνας ανατροπής των αντιλαϊκών - αντιαγροτικών πολιτικών, αγώνας επιβίωσης, για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας. Απαιτείται η λαϊκή οργάνωση και αντεπίθεση μαζί με τους εργατοϋπαλλήλους, τους μικροεπαγγελματίες, το γυναικείο και νεολαιίστικο κίνημα ενάντια σ' αυτή την αντιλαϊκή - αντιαγροτική πολιτική. Απαιτείται ο κοινός αγώνας και η διεκδίκηση ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, όπου οι πόροι, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, ιδιαίτερα στην ενέργεια, άρδευση, τις τηλεπικοινωνίες, τις μαζικές μεταφορές, τα μηχανήματα, τα λιπάσματα, τα φάρμακα γίνονται λαϊκή ιδιοκτησία, και με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο, η παραγωγή υποτάσσεται στο στόχο της λαϊκής ευημερίας. Με άλλα λόγια, απαιτείται το πέρασμα στη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία, όπως το ΚΚΕ προτείνει.

Σωρός από αναχώματα

Γρηγοριάδης Κώστας

Στην Περιφέρεια Αττικής το ΠΑΣΟΚ κατεβάζει υποψήφιο πασχίζοντας να πείσει ότι το κριτήριο ψήφου είναι «αυτοδιοικητικό». Η ΝΔ κατεβάζει υποψήφιο ζητώντας καταψήφιση της «κυβέρνησης του μνημονίου», αλλά αποδεχόμενη τον ευρωμονόδρομο και τις επιταγές του. Ο ΛΑ.Ο.Σ. κατεβάζει υποψήφιο, έχοντας υπερψηφίσει με το ΠΑΣΟΚ το μνημόνιο, στηρίζοντας με τη ΝΔ τον ίδιο υποψήφιο για το Δήμο Αθηναίων που με τη σειρά του στηρίζει το μνημόνιο και τον αντιδραστικό «Καλλικράτη». Ο ΣΥΝ στηρίζει ως υποψήφιο περιφερειάρχη τηλεοπτικό αστέρα - στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Ο λοιπός ΣΥΡΙΖΑ μάλλον στηρίζει Αλαβάνο, που κομπάζει ότι στην Περιφέρεια Αττικής δε θα εφαρμόζονται οι επιταγές της τρόικας, αλλά το ελληνικό αστικό Σύνταγμα, κείμενο που επικαλείται και ο Καρατζαφέρης για να επιτύχει «περιορισμούς» στις διαδηλώσεις. Η «Δημοκρατική Αριστερά» του Κουβέλη κατεβάζει μεν δικό της υποψήφιο στην Περιφέρεια Αττικής (καταγράφει δυνάμεις και τις εξαργυρώνει αργότερα στα παζαρέματα αναπαλαίωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού), μα στηρίζει από τώρα τους υποψήφιους δημάρχους του ΠΑΣΟΚ σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη. Οι «Οικολόγοι Πράσινοι» κατεβάζουν δικό τους υποψήφιο στην Περιφέρεια Αττικής, αλλά στηρίζουν τον υποψήφιο δήμαρχο των ΠΑΣΟΚ/Κουβέλη στην Αθήνα και χαρακτηρίζουν τον «Καλλικράτη» αναγκαίο.

Σωρός στήθηκαν τα αναχώματα στη μεγαλύτερη Περιφέρεια της χώρας, για να εμποδίσουν τη ριζοσπαστικοποίηση της λαϊκής ψήφου αποπροσανατολίζοντας τον εργατόκοσμο. Αλλά υπάρχει και η πείρα της σκληρής καθημερινότητας που βιώνουν οι άνθρωποι του μόχθου εξαιτίας της πολιτικής που έτσι ή αλλιώς υπηρετούν, χρόνια τώρα, όλοι οι προαναφερόμενοι. Καμιά εμπιστοσύνη, καμιά αυταπάτη ότι θα αφήσουν το λαό να πάρει ανάσα. Απέναντί τους η «Λαϊκή Συσπείρωση» στην Περιφέρεια Αττικής, το Δήμο Αθηναίων, τη Θεσσαλονίκη και τον Πειραιά, παντού σε όλη τη χώρα οι συνδυασμοί που στηρίζει το ΚΚΕ. Μόνη δυνατότητα να σταλεί καθαρό, δίχως βολικές για το σύστημα «παρερμηνείες», το μήνυμα λαϊκής αποδοκιμασίας, αντίστασης κι αγώνα.

Παπαγεωργίου Βασίλης