Η νέα δραματική πτώση της οικοδομικής δραστηριότητας για το μήνα Ιούνη, όπως καταγράφηκε από την Ελληνική Στατιστική Αρχή, που κάνει λόγο για υποχώρηση του όγκου κατασκευής κατά 28,9% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2009, καθώς και το γεγονός ότι σε ορισμένες περιοχές - όπως Θεσσαλία, Ιόνιο και Β. Αιγαίο - η καθίζηση προσέγγισε το 50%, αναδεικνύει τα αδιέξοδα μιας οικονομίας που μόνο στόχο έχει τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.

Διότι οι ανάγκες για κατασκευή φτηνής, ασφαλούς, που να ικανοποιεί τις σύγχρονες ανάγκες, λαϊκής κατοικίας, δεν έπαψαν να υπάρχουν. Αντίστοιχα, δεν έπαψαν να υπάρχουν οι ανάγκες για την κατασκευή νέων σχολείων, πόσο μάλλον τώρα που με την αρχή της νέας σχολικής χρόνιας φαίνονται τα δραματικά προβλήματα των υποδομών στην Παιδεία. Κι όμως, από τη στιγμή, που τα κέρδη των μεγαλοεργολάβων και κατασκευαστών επιβάλλουν το «πάγωμα» των επενδύσεων στον τομέα αυτό, τότε επιβάλλεται να ...«παγώνουν» και οι ανάγκες των εργαζομένων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων. Κι όμως, οι ανάγκες των εργαζομένων, ολοένα και μεγαλώνουν. Και σε αυτή την περίπτωση, φανερώνεται πως συγκρούονται δύο εκ διαμέτρου αντίθετα δίκαια. Το δίκαιο του καπιταλιστή να υπερασπιστεί τα κέρδη του και το δίκαιο του εργατόκοσμου, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων να υπερασπιστούν τη ζωή τους...