Καμία λάθος συνταγή δεν έδωσε η τρόικα με το μνημόνιο, ούτε παραδέχεται κανένα λάθος ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ στην τρόικα Π. Τόμσον, όταν δηλώνει ότι «το πραγματικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν ήταν το δημόσιο χρέος αλλά οι διαρθρωτικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας». Αλλωστε, το ίδιο ακριβώς είπε την ίδια μέρα ο Γ. Παπανδρέου από τις Βρυξέλλες. Σημείωσε ότι «το θέμα των ελλειμμάτων ή το θέμα του χρέους, είναι μόνο η μία πλευρά της όλης εικόνας της οικονομικής διακυβέρνησης» αναδεικνύοντας σε πρώτο πλάνο τη «στρατηγική ανάπτυξης». Τι λένε, με άλλα λόγια, με μια φωνή κυβέρνηση και τρόικα; Οτι το βάρος στο εξής θα δοθεί στις διαρθρωτικές αλλαγές, δηλαδή στη σφαγή των εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων, δίχως βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα χαλαρώσουν τα λεγόμενα μέτρα περιορισμού του δημοσιονομικού ελλείμματος, δηλαδή το πετσόκομμα των μισθών και των συντάξεων, η κατακρεούργηση των κοινωνικών δαπανών, των αποκρατικοποιήσεων, κ.ο.κ. Η «στρατηγική ανάπτυξης» που κλίνουν σε όλες τις πτώσεις τελευταία, θέλει να προετοιμάσει το έδαφος για την ανάγκη επιτάχυνσης των διαρθρωτικών αλλαγών, ακριβώς γιατί είναι αυτές που μπορούν να δώσουν διέξοδο από την κρίση ενισχύοντας την ανταγωνιστικότητα, που θα διασφαλίζει την κερδοφορία του κεφαλαίου και θα ενισχύει την κυριαρχία του. Ακριβώς γι' αυτό θεωρούν πιο σημαντική «από τα μέτρα λιτότητας» την ταχεία υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων στο εργασιακό, στο ασφαλιστικό, στις ιδιωτικοποιήσεις, στην απελευθέρωση των αγορών, κ.ο.κ. Γιατί οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, η απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, η διάλυση της κοινωνικής ασφάλισης, κ.ο.κ., διασφαλίζουν πιο φτηνή εργατική δύναμη, και άρα ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία του κεφαλαίου. Το μόνο λάθος λοιπόν θα είναι να μην ανατραπεί η αντιλαϊκή πολιτική.