Η πολιτική της ΕΕ και των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χρόνια τώρα, χρόνο με το χρόνο κάνει την αγροτιά όλο και φτωχότερη και την εξαναγκάζει να βγει εκτός παραγωγής. Αυτό το διάστημα τρομοκρατούν τους μικρομεσαίους αγρότες με την οικονομική κρίση και μνημόνιο για να πετύχουν με ταχύτερους ρυθμούς, αυτά που από το 2000 και μετά έχουν αποφασιστεί, δηλαδή τη συγκέντρωση της γης και της παραγωγής στα χέρια λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών και το βίαιο ξεκλήρισμα των πολλών, που είναι οι φτωχοί και με μικρό κλήρο αγρότες. Οι εμποροβιομήχανοι, το μεγάλο κεφάλαιο, τα μονοπώλια που συγκέντρωσαν τεράστια κέρδη πριν εκδηλωθεί η οικονομική κρίση και συνεχίζουν και σήμερα να κερδίζουν, ρίχνουν τα βάρη του καπιταλιστικού ανταγωνισμού στις πλάτες του λαού, στις πλάτες της αγροτιάς. Οδηγούν τους μικρομεσαίους αγρότες σε μόνιμη φτώχεια, εξαθλίωση και ανασφάλεια. Τώρα όμως είναι η στιγμή των μεγάλων αποφάσεων. Η μικρομεσαία αγροτιά χρειάζεται αποφασιστικά να υψώσει μέτωπο απέναντι στα μονοπώλια, στην ΕΕ, στα κόμματα και τις συνδικαλιστικές ηγεσίες που τα υπηρετούν. Μπρος σε ό,τι συμβαίνει απαιτείται αγώνας ανατροπής των αντιλαϊκών - αντιαγροτικών πολιτικών, αγώνας επιβίωσης, για ριζικές αλλαγές σε επίπεδο οικονομίας και εξουσίας. Απαιτείται η λαϊκή οργάνωση και αντεπίθεση μαζί με τους εργατοϋπαλλήλους, τους μικροεπαγγελματίες, το γυναικείο και νεολαιίστικο κίνημα ενάντια σ' αυτή την αντιλαϊκή - αντιαγροτική πολιτική. Απαιτείται ο κοινός αγώνας και η διεκδίκηση ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, όπου οι πόροι, τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, ιδιαίτερα στην ενέργεια, άρδευση, τις τηλεπικοινωνίες, τις μαζικές μεταφορές, τα μηχανήματα, τα λιπάσματα, τα φάρμακα γίνονται λαϊκή ιδιοκτησία, και με κεντρικό σχεδιασμό, εργατικό έλεγχο, η παραγωγή υποτάσσεται στο στόχο της λαϊκής ευημερίας. Με άλλα λόγια, απαιτείται το πέρασμα στη λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία, όπως το ΚΚΕ προτείνει.