ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Περίεργα πράγματα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Μπλόκαραν χτες βράδυ τη Σταδίου οι διάφορες γνωστές ομάδες του αναρχο-αριστερίστικου χώρου, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να προχωρήσουν οι διαδηλωτές της προσυγκέντρωσης (που είχαν οργανώσει το ΠΑΜΕ, η ΕΕΔΥΕ, η ΟΓΕ, η Νεανική Δράση και άλλες μαζικές λαϊκές οργανώσεις) από την πλατεία Κλαυθμώνος προς το Σύνταγμα. Εμεναν έτσι αποκλεισμένοι στην Κλαυθμώνος και δεν μπορούσαν να προχωρήσουν προς την πλατεία Συντάγματος, όπου άρχιζε το κεντρικό συλλαλητήριο.

Παρά τις εκκλήσεις της κεντρικής οργανωτικής επιτροπής να ανοίξουν το δρόμο, παρά τις παρεμβάσεις των διοργανωτών της προσυγκέντρωσης προς τους υπεύθυνους των ομάδων που έκλειναν το δρόμο, οι κύριοι αυτοί «αγρόν ηγόραζαν», ρίχνοντας ο ένας στον άλλο, η μια στην άλλη ομάδα τις ευθύνες για το μπλοκάρισμα αυτό, έτσι που να δημιουργούνται βάσιμες υπόνοιες για σκοπιμότητα. Τελικά, κάτω από αυτή την κατάσταση, οι διαδηλωτές της προσυγκέντρωσης της πλατείας Κλαυθμώνος έκαναν ένα ελιγμό, ανεβαίνοντας από την Πανεπιστημίου και περιμένοντας στη Βουλή, προκειμένου να τελειώσουν οι ομιλίες στην πλατεία Συντάγματος και να ξεκινήσει η πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία.

Το τι ακριβώς επιδίωκαν οι διάφορες αυτές ομάδες στη Σταδίου, δεν είναι καθαρό. Ηθελαν να δημιουργήσουν προβοκατόρικα επεισόδια σε εκείνο το σημείο; Αγνωστο. Πράγματι, πολύ περίεργα πράγματα. Ετσι λοιπόν, τα καταγράφουμε κι εμείς απλώς, αφήνοντας τα όποια συμπεράσματα στους αναγνώστες μας...

«Ε.Ρ.Σ.! Θα έλεγε κανείς ότι τον Κώδικα Δεοντολογίας (βλέπε Λογοκρισίας) που προτείνει, τον συνέταξε συνταξιούχος Αγροφύλαξ...

... αν δεν ήταν ανακατεμένη και η κυβέρνηση, οπότε στην ευγενή αυτή προσπάθεια έχει σίγουρα συμβάλει κι εν ενεργεία Χωροφύλαξ...».

Απόσπασμα από τον χτεσινό «Ναυτίλο» του Στάθη Σ.

Μια αξιέπαινη πρωτοβουλία

Πράγματι αξιέπαινη η πρωτοβουλία που πήρε το Δημοτικό Συμβούλιο Αθήνας, να δώσει το όνομα του Λεων. Αυδή σε σχολικό συγκρότημα που πρόκειται να χτιστεί στη διασταύρωση των οδών Μ. Βόδα και Λεμεσού στην Πλατεία Αμερικής και θα φιλοξενήσει το 90ό και το 129ο Νηπιαγωγεία Αθηνών. Αποτελεί ένα δείγμα τιμής σε έναν κομμουνιστή που και ο ίδιος τίμησε και λάμπρυνε όλα τα αξιώματα και τις θέσεις στις οποίες προτάθηκε από το κόμμα του, το ΚΚΕ, υπηρετώντας το λαϊκό κίνημα. Και είναι σημαντικό ότι τιμήθηκε και από τους πολιτικούς του αντιπάλους και μάλιστα μέσω ενός τομέα της δράσης του ίδιου και της «Συμπαράταξης για την Αθήνα», αυτού της εκπαίδευσης, για τον οποίο πολλών το αυτί και κυρίως της κυβέρνησης δεν ίδρωνε και τότε και τώρα, παρά τις επανειλημμένες παρεμβάσεις και τους αγώνες. Ας είναι λοιπόν αυτά τα σχολεία και για τους εργαζόμενους της πόλης άλλη μια απόδειξη της προσφοράς του αγωνιστή κομμουνιστή Λεων. Αυδή.

Χανόμαστε!

Κατά 10% το χρόνο μειώνεται ο αριθμός των μαθητών στα χωριά της Λάρισας, σύμφωνα με στοιχεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του νομού. Φέτος στα δημόσια σχολεία μέσης εκπαίδευσης του νομού φοιτούν 1.653 μαθητές λιγότεροι από πέρσι, ενώ σε αρκετά χωριά τα γυμνάσια λειτουργούν με 7 και 10 μαθητές.

Σαν αιτία αυτής της κατάστασης παρουσιάζεται η υπογεννητικότητα και η αστυφιλία. Ομως είναι η αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται, η οποία ευθύνεται για την υπογεννητικότητα και για την ερήμωση της υπαίθρου.

Πώς ν' αποφασίσουν οι νέοι των χωριών να γεννήσουν πολλά παιδιά, όταν, ανά πάσα στιγμή, κινδυνεύουν να ξεκληριστούν από τη γη τους και να πεταχτούν στον «Καιάδα» της ανεργίας;

Το τραμ το τελευταίο...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΜΟΝΟ ως αστεία μπορεί να εκληφθεί η στάση του υπουργείου Μεταφορών για την υπόθεση του Τραμ, του οποίου οι γραμμές στήνονται και ξεστήνονται. Πρώτα τα έκαναν μαντάρα και τώρα προσπαθούν να μας δείξουν ότι όλα κινούνται βάσει «προκαθορισμένου σχεδίου».

Αλλά να είστε βέβαιοι πως ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο δείγμα γελοιότητας θα είναι αυτό, ιδίως όσο πλησιάζουμε προς το 2004. Βλέπετε είναι πολλά τα συμφέροντα και πολλές φορές αντικρουόμενα. Κι όταν θες να τους εξυπηρετήσεις όλους, μπερδεύεσαι...

Στα «συμφέροντα», φυσικά, δε συμπεριλαμβάνονται οι πολίτες της Αθήνας. Αυτοί μπορούν να συνεχίσουν να ταλαιπωρούνται κάθε πρωί, μεσημέρι και βράδυ σε ατελείωτες ουρές και κίνηση ενός μέτρου την ώρα!

Γιατί, βέβαια, μπορεί οι διαφημίσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ για το κυκλοφοριακό και το μετρό να είναι εξαίρετες, αλλά είναι λίγο δύσκολο να σε πείσουν αν οδηγάς 8 το πρωί στην Κηφισίας.

Οσο για τα μέσα μεταφοράς, έχουν γίνει συνώνυμα της ταλαιπωρίας, με τους κυβερνώντες να θέλουν να μας πείσουν ότι φταίνε γι' αυτό οι οδηγοί και οι τεχνικοί τους.

ΕΝΤΑΞΕΙ, και μόνο από τη δήλωση Σκανδαλίδη για τη συζήτηση του νέου εκλογικού νόμου που κάποτε θα ευαρεστηθεί να ανοίξει το ΠΑΣΟΚ, καταλάβαμε πού το πάνε.

Ο υπουργός Εσωτερικών ήταν σαφής όταν μίλησε για «αναλογικότερο» σύστημα, σε σχέση με τα προηγούμενα, ξεκαθαρίζοντας ουσιαστικά ότι δε θα είναι αναλογικό. Οπότε η διαστρέβλωση των εκλογικών αποτελεσμάτων μάς εγγυάται ότι θα συνεχιστεί.

Γρηγοριάδης Κώστας

Κυβερνήσεις μειοψηφιών θα μπορούν και στο μέλλον να εφαρμόζουν πολιτικές με τις οποίες θα αντιτίθεται η πλειοψηφία των Ελλήνων (π.χ. Ασφαλιστικό) και μάλιστα με ύφος συντριπτικής πλειοψηφίας.

Κατά τα άλλα η «δημοκρατία» θα συνεχίσει να βρίσκεται στα χείλη όλων τους και στο όνομα της υπεράσπισής της θα ενισχύουν παράλληλα και τα κατασταλτικά χαρακτηριστικά του κράτους που διοικούν.

Το αβδηριτικό πάθος

Τα Αβδηρα, σύμφωνα με τη μυθολογία, τα ίδρυσε ο Ηρακλής στην Ξάνθη για να τιμήσει τον σύντροφό του Αβδηρο που τον κατασπάραξαν τα ανθρωποφάγα άλογα του Διομήδη, όταν ο Ηρακλής πολεμούσε κατά των Βιστόνων - ενός λαού της Θράκης. Τους Αβδηρίτες τους καταλάμβανε μια παροδική μανία που έμεινε στην ιστορία ως «αβδηριτικό πάθος». Λένε πως κλήθηκε κι ο Ιπποκράτης να εξετάσει τους Αβδηρίτες και ότι μεταξύ εκείνων που γιάτρεψε ήταν κι ο Δημόκριτος. Αυτός ο μύθος μας κληρονόμησε τον αβδηριτισμό, που, σύμφωνα με τα λεξικά, σημαίνει την ανοησία ή την ανόητη συμπεριφορά.

Τους χαρακτηρισμούς του αβδηριτισμού και της βαρβαρότητας χρησιμοποίησε ο πρώην υπουργός Υγείας Κ. Γείτονας στις 5.3.1997 στη διάρκεια της θεμελίωσης των κεντρικών υπηρεσιών του Εθνικού Κέντρου Αμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) όταν κλήθηκε απ' τους εργαζόμενους να απαντήσει αν θα παραμείνει στο δημόσιο ή όχι η προνοσοκομειακή φροντίδα ή θα εκχωρηθεί και αυτή στον ιδιωτικό τομέα. Ο Κ. Γείτονας, αφού χαρακτήρισε το ΕΚΑΒ «καρδιά» του ΕΣΥ, είπε ότι θα ήταν βαρβαρότητα και αβδηριτισμός, αν μια τόσο μεγάλη υπόθεση παραδινόταν στους νόμους της αγοράς. Το ΕΚΑΒ, πρόσθεσε, θα διατηρήσει πλήρως το δημόσιο χαρακτήρα του και ο στόχος είναι η ανάπτυξή του. Μάλιστα ο «θεμέλιος λίθος» μπήκε δώδεκα χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου και οχτώ χρόνια από τη σύσταση του Οργανισμού του ΕΚΑΒ. «Καταξιώθηκε άστεγο» είπε χαρακτηριστικά ο - τότε - πρόεδρος του ΕΚΑΒ Μ. Τζαγκαράκης.

Σήμερα το ΕΚΑΒ έχει αναπτυχθεί στο 50% των δυνατοτήτων του λόγω της πολιτικής των κυβερνήσεων που ακολούθησαν στην προνοσοκομειακή φροντίδα. Σ' αυτή την πολιτική των περιοριστικών λογαριασμών θυσιάστηκε η προσφορά ανθρώπων που οραματίστηκαν το «γκρέμισμα» των τοίχων των νοσοκομείων και την προσφορά υπηρεσιών εκεί που υποφέρει ο άνθρωπος. Αυτό το «μισό» ΕΚΑΒ, που σε γενικές γραμμές δεν ξέφευγε απ' τη γενική κυβερνητική πολιτική, δε ζητά κάρτα ασφάλισης - όπως στην Αμερική - και δεν αφήνει ποτέ στη μέση του δρόμου τον άρρωστο. Σ' αυτό το «μισό» ΕΚΑΒ στηρίχτηκε η υπογραφή (20.3.2001) της σύμβασης μεταξύ του υπουργείου Υγείας και της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» για το επιχειρησιακό πρόγραμμα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, με την προσδοκία ότι «κάτι θα μείνει την επόμενη μέρα των αγώνων και για το δημόσιο σύστημα υγείας»!

Και να λοιπόν τώρα, είκοσι μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες η κυβέρνηση όχι μόνο δεν... τιμά την υπογραφή της να μείνει κάτι για το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά με συνοπτικές διαδικασίες μελετά την εκχώρηση των αερομεταφορών σε γερμανική εταιρία, με εκπρόσωπο επιχειρηματικό όμιλο στην Ελλάδα, που στη συνέχεια θα πουλά υπηρεσίες στο Ελληνικό Δημόσιο! Το «αβδηριτικό πάθος» της κυβέρνησης παρουσιάζει πια μόνιμα χαρακτηριστικά, καθώς υπακούει στη λογική του νεοφιλελευθερισμού και υποκύπτει στις υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και τη «γιατρειά» πια δεν μπορεί να την προσφέρει ο Ιπποκράτης, αλλά η ομόθυμη αγωνιστική απάντηση στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων - όπως αποφάσισαν οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ - με τη συνδρομή όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Γιώργος ΜΟΥΣΓΑΣ