Τα Αβδηρα, σύμφωνα με τη μυθολογία, τα ίδρυσε ο Ηρακλής στην Ξάνθη για να τιμήσει τον σύντροφό του Αβδηρο που τον κατασπάραξαν τα ανθρωποφάγα άλογα του Διομήδη, όταν ο Ηρακλής πολεμούσε κατά των Βιστόνων - ενός λαού της Θράκης. Τους Αβδηρίτες τους καταλάμβανε μια παροδική μανία που έμεινε στην ιστορία ως «αβδηριτικό πάθος». Λένε πως κλήθηκε κι ο Ιπποκράτης να εξετάσει τους Αβδηρίτες και ότι μεταξύ εκείνων που γιάτρεψε ήταν κι ο Δημόκριτος. Αυτός ο μύθος μας κληρονόμησε τον αβδηριτισμό, που, σύμφωνα με τα λεξικά, σημαίνει την ανοησία ή την ανόητη συμπεριφορά.

Τους χαρακτηρισμούς του αβδηριτισμού και της βαρβαρότητας χρησιμοποίησε ο πρώην υπουργός Υγείας Κ. Γείτονας στις 5.3.1997 στη διάρκεια της θεμελίωσης των κεντρικών υπηρεσιών του Εθνικού Κέντρου Αμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) όταν κλήθηκε απ' τους εργαζόμενους να απαντήσει αν θα παραμείνει στο δημόσιο ή όχι η προνοσοκομειακή φροντίδα ή θα εκχωρηθεί και αυτή στον ιδιωτικό τομέα. Ο Κ. Γείτονας, αφού χαρακτήρισε το ΕΚΑΒ «καρδιά» του ΕΣΥ, είπε ότι θα ήταν βαρβαρότητα και αβδηριτισμός, αν μια τόσο μεγάλη υπόθεση παραδινόταν στους νόμους της αγοράς. Το ΕΚΑΒ, πρόσθεσε, θα διατηρήσει πλήρως το δημόσιο χαρακτήρα του και ο στόχος είναι η ανάπτυξή του. Μάλιστα ο «θεμέλιος λίθος» μπήκε δώδεκα χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου και οχτώ χρόνια από τη σύσταση του Οργανισμού του ΕΚΑΒ. «Καταξιώθηκε άστεγο» είπε χαρακτηριστικά ο - τότε - πρόεδρος του ΕΚΑΒ Μ. Τζαγκαράκης.

Σήμερα το ΕΚΑΒ έχει αναπτυχθεί στο 50% των δυνατοτήτων του λόγω της πολιτικής των κυβερνήσεων που ακολούθησαν στην προνοσοκομειακή φροντίδα. Σ' αυτή την πολιτική των περιοριστικών λογαριασμών θυσιάστηκε η προσφορά ανθρώπων που οραματίστηκαν το «γκρέμισμα» των τοίχων των νοσοκομείων και την προσφορά υπηρεσιών εκεί που υποφέρει ο άνθρωπος. Αυτό το «μισό» ΕΚΑΒ, που σε γενικές γραμμές δεν ξέφευγε απ' τη γενική κυβερνητική πολιτική, δε ζητά κάρτα ασφάλισης - όπως στην Αμερική - και δεν αφήνει ποτέ στη μέση του δρόμου τον άρρωστο. Σ' αυτό το «μισό» ΕΚΑΒ στηρίχτηκε η υπογραφή (20.3.2001) της σύμβασης μεταξύ του υπουργείου Υγείας και της Οργανωτικής Επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων «Αθήνα 2004» για το επιχειρησιακό πρόγραμμα ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων, με την προσδοκία ότι «κάτι θα μείνει την επόμενη μέρα των αγώνων και για το δημόσιο σύστημα υγείας»!

Και να λοιπόν τώρα, είκοσι μήνες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες η κυβέρνηση όχι μόνο δεν... τιμά την υπογραφή της να μείνει κάτι για το δημόσιο σύστημα υγείας, αλλά με συνοπτικές διαδικασίες μελετά την εκχώρηση των αερομεταφορών σε γερμανική εταιρία, με εκπρόσωπο επιχειρηματικό όμιλο στην Ελλάδα, που στη συνέχεια θα πουλά υπηρεσίες στο Ελληνικό Δημόσιο! Το «αβδηριτικό πάθος» της κυβέρνησης παρουσιάζει πια μόνιμα χαρακτηριστικά, καθώς υπακούει στη λογική του νεοφιλελευθερισμού και υποκύπτει στις υποδείξεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και τη «γιατρειά» πια δεν μπορεί να την προσφέρει ο Ιπποκράτης, αλλά η ομόθυμη αγωνιστική απάντηση στην πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων - όπως αποφάσισαν οι εργαζόμενοι στο ΕΚΑΒ - με τη συνδρομή όλων των λαϊκών στρωμάτων.