Μπορεί οι ειδικοί να καθησυχάζουν ότι το τρομερό τοξικό καφέ νέφος της Νοτιοανατολικής Ασίας δε φτάνει τελικά στη Μεσόγειο, κανένας, όμως, στεναγμός ανακούφισης δεν μπορεί να ακουστεί. Και εδώ, ας είναι καλά η «αειφόρος ανάπτυξη», υπάρχει σε ισχυρές δόσεις το αιωρούμενο δηλητήριο, που ενοχοποιείται, επίσημα πλέον, για χιλιάδες θανάτους ανθρώπων κάθε χρόνο. Στην Ασία, στην Ευρώπη, στην Αμερική, τον ίδιο θεό λατρεύουν σήμερα, το καπιταλιστικό κέρδος. Από δω πηγάζουν τα δολοφονικά νέφη και οι ανθρωποκτόνες αναθυμιάσεις.

Πάνε δυο περίπου δεκαετίες από τότε που εκπρόσωποι του πολιτικού προσωπικού της άρχουσας τάξης, διαρρηγνύοντας τα ιμάτιά τους, προκαλούσαν να τους δείξουν «ένα νεκρό από το νέφος»... Από τότε δεν έχει μείνει σχεδόν τίποτα από τα δάση της Αττικής, της Ευρώπης, της Ασίας... Από τότε η «ελεύθερη αγορά» και το «αναπτυξιακό μοντέλο» δημιούργησαν διάφορα «οικονομικά θαύματα» σε διάφορες γωνιές του πλανήτη (θυμηθείτε τις «επτά τίγρεις» της ΝΑ Ασίας), αναγνωρίζοντας μόνο όριο και μέτρο στην πρωτοφανή κατασπατάληση πόρων και εργατικής δύναμης, την αντοχή του ίδιου του κεφαλαίου.

Ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός έχει απλώσει παντού σχεδόν τη μολυσματική ανάσα του και το θανατηφόρο ιό του. Καταβροχθίζει το σήμερα και αδιαφορεί για το αύριο της ανθρωπότητας. Επιδεικνύει μέγιστη περιφρόνηση για την υγεία και τη ζωή των κατοίκων του πλανήτη. Δεν έχει κανέναν απολύτως ενδοιασμό να θυσιάσει στο βωμό των εγωιστικών συμφερόντων του την τύχη δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι αναμφίβολα ικανός να παρασύρει στο χαμό του την ίδια τη ζωή πάνω στον πλανήτη, αν δε βρεθεί η δύναμη εκείνη που θα τον εξουδετερώσει και θα γράψει «τέλος» στην προϊστορία της ανθρωπότητας και στη βαρβαρότητα. Η δύναμη αυτή δεν μπορεί παρά να είναι η ασίγαστη και αποφασιστική πάλη των ίδιων των λαών.