Η υπόθεση με τις λίστες «υπόπτων για αναταραχές» ή «ανεπιθυμήτων προσώπων», που ζήτησε η τσεχική κυβέρνηση από την ελληνική - το ίδιο προφανώς θα έχει γίνει και με άλλες χώρες - κατόπιν υπαγόρευσης των Αμερικανών, ενόψει της Συνόδου Κορυφής του ΝΑΤΟ στην Πράγα στις 21 και 22 Νοέμβρη και των διαδηλώσεων που θα γίνουν την ίδια περίοδο στην πόλη αυτή, αποτελεί μέρος μια ευρύτερης επιχείρησης. Στο στόχαστρό της βρίσκονται τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα του πολίτη του λεγόμενου «παγκόσμιου χωριού», δηλαδή του νέου διευρυμένου πεδίου δράσης του διεθνούς κεφαλαίου. Απώτερος στόχος τους είναι η καταστολή οποιασδήποτε φωνής και ενέργειας έρχεται σε αντίθεση με την κυρίαρχη πολιτική, με τη νέα ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων.

Η «παγκοσμιοποίηση» του κεφαλαίου, με μαθηματική ακρίβεια, σηματοδοτεί μια παράλληλη διαδικασία ενίσχυσης, σε διεθνές επίπεδο, των μηχανισμών καταστολής σε βάρος των λαών και των κινημάτων τους, ώστε να μη συναντάει εμπόδιο στο διάβα του ο ιμπεριαλιστικός οδοστρωτήρας. Η ελευθερία διακίνησης και η κατάργηση των συνόρων, που προβλέπεται στα πλαίσια αυτά, ισχύει μόνο για το κεφάλαιο, ώστε η δράση του να είναι ακόμα πιο ασύδοτη και χωρίς εθνικούς περιορισμούς, για να αυξάνει ακόμα πιο ανεξέλεγκτα τα κέρδη του. Αντίθετα, οι λαοί μπαίνουν σε καραντίνα. Οποιαδήποτε μη αρεστή στο κατεστημένο συμπεριφορά κοινωνικών ομάδων, ατόμων ή και ολόκληρων λαών τίθεται υπό διωγμό. Το τεκμήριο της αθωότητας καταργείται και όλοι αντιμετωπίζονται ως ένοχοι, ενώ λαμβάνονται ακόμα και προληπτικά μέτρα σε βάρος τους.

Η υπόθεση της Πράγας δεν είναι κάτι μεμονωμένο. Να θυμίσουμε τι είχε γίνει με τους Ελληνες, και άλλων εθνοτήτων διαδηλωτές, το καλοκαίρι του 2001, στη Γένοβα της Ιταλίας, κατά τη Σύνοδο Κορυφής της ομάδας κρατών G8, όταν οι αστυνομικές αρχές της Ιταλίας τους απαγόρευσαν να περάσουν στο ιταλικό έδαφος, επειδή τους θεωρούσαν «ανεπιθύμητους». Το γεγονός αυτό καταδεικνύει ότι οι ιταλικές αρχές είχαν στα χέρια τους τέτοιες λίστες, είτε μέσω ΝΑΤΟ, είτε κατευθείαν από κρατικές υπηρεσίες.

Πρόκειται για μια πρακτική, που το επόμενο διάστημα όλο και περισσότερο θα οδηγεί σε γενίκευση της χρήσης τέτοιων μεθόδων, όπου στα πλαίσια του «αντιτρομοκρατικού αγώνα» οποιαδήποτε φωνή αμφισβήτησης θα αντιμετωπίζεται ως ύποπτη. Είναι μια ξεκάθαρη ενέργεια που στοχεύει στο σκληρό πυρήνα, τόσο της υπόστασης των κρατών και της εθνικής ανεξαρτησίας, όσο και των πολιτικών και κοινωνικών δικαιωμάτων. Γιατί με τη μαζική παράδοση στοιχείων που αφορούν τους πολίτες ενός κράτους σε άλλο κράτος ή διεθνή οργανισμό, το κράτος αυτό αυτοαναιρείται, ενώ το ίδιο ισχύει και για τα δικαιώματα των πολιτών του. Ωστόσο, η υπόθεση αυτή φέρνει στην επιφάνεια και την «αχίλλειο πτέρνα» της «νέας τάξης». Αυτό που φοβούνται τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η αφύπνιση των λαών και η ενεργοποίησή τους σε αντίθετη κατεύθυνση από αυτήν που έχουν δρομολογήσει οι ιμπεριαλιστές. Αυτό δείχνει και το δρόμο για τους λαούς και τις δυνάμεις που αναζητούν διέξοδο σε μιαν άλλη προοπτική.