Δεν είμαστε βέβαια εμείς που θα υπερασπιστούμε το κράτος "τους", την κρατική μηχανή που έχουν μοντάρει στα μέτρα τους, ακριβώς για να δουλεύει μόνο για να εξυπηρετεί την πολιτική τους και την οικονομική ολιγαρχία. Η δική μας άποψη είναι ότι αυτό το κράτος και αυτή η κρατική μηχανή πρέπει να αλλάξει "εκ θεμελίων" για να μπορέσει να επιτελέσει το ρόλο που θα ανταποκρίνεται στα συμφέροντα των λαϊκών μαζών. Ομως, η επίθεση που γίνεται από την πλειοψηφία των ΜΜΕ και η απέχθεια που εκφράζουν ενάντια σε ό,τι είναι κρατικό, με αφορμή την πτώση του ουκρανικού αεροσκάφους, δεν έχει σχέση με τα παραπάνω. Γίνεται ακριβώς από την αντίθετη όχθη και είναι ολοφάνερος ο στόχος τους να συκοφαντήσουν και χρεοκοπήσουν στη λαϊκή συνείδηση κάθε τι κρατικό, ώστε να μπορέσουν να εμφανίσουν το ξεπούλημα των πάντων στους ιδιώτες ως την επιβεβλημένη και σωτήρια λύση. Ακόμα και όταν η πραγματικότητα βοά, όταν δηλαδή έχει αποδειχθεί με ατράνταχτα στοιχεία ότι η ιδιωτική πρωτοβουλία ενδιαφέρεται πάνω απ' όλα για το κέρδος και ελάχιστα ενδιαφέρεται για την ασφάλεια των πτήσεων και τις ανθρώπινες ζωές. Από αυτή τη σκοπιά η "απελευθέρωση" των αερομεταφορών και το πέρασμά τους στα χέρια του κεφαλαίου, αποτελεί τον υπ' αριθμόν ένα κίνδυνο. Οι εργαζόμενοι δε θα πέσουν στην παγίδα, κλείνουν τα αυτιά τους στις σειρήνες των μεγάλων συμφερόντων και δίνουν τη μάχη από τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων, που συμπίπτουν με τα καθολικά συμφέροντα.

- Ε, κυρ Κωστή,

Χριστούγεννα

θα κάνουμε

ή ...σαρακοστή;

Ε, κύριε Γιάννο,

με της αφαίμαξης

το άτιμο

το πλάνο,

ούτε φτερούγα

δεν θα φάμε

από διάνο!

- Ακούστε

όλοι,

φτωχοδιαβόλοι,

σαν έρθ' η μέρα

εκείνη, η σκόλη,

αν απ' τη "ζώνη"

ή απ' τα βάρη,

γάλο δεν έχει

κάποιος να πάρει,

ας αγοράσει

...μαύρο χαβιάρι!

Ο οίστρος

Και το όλο θέμα γίνεται ακόμη περισσότερο εξοργιστικό, όταν οι ίδιοι, που γράφουν και λένε τα προαναφερόμενα, αλλάζουν εντελώς το τροπάρι και αυτοδιαψεύδονται όταν γράφουν τα παρακάτω: "Μια φορά κι ένα καιρό υπήρχε μια μεγάλη χώρα που λεγόταν Σοβιετική Ενωση και μια μεγάλη αεροπορική εταιρία που ονομαζόταν "Αεροφλότ". Ο σοβιετικός αερομεταφορέας δεν είχε τότε να ζηλέψει τίποτε από τις δυτικές αεροπορικές εταιρίες: Τέσσερις μεγάλες αεροδιαστημικές βιομηχανίες - η "Τουπόλεβ", η "Ιλιούσιν", η "Αντόνοβ" και η "Γιάκοβλεφ" - σχεδίαζαν πρωτοποριακά για την εποχή τους αεροσκάφη για λογαριασμό της ΕΣΣΔ. Οι πιλότοι της συγκαταλέγονταν στους καλύτερους του κόσμου. Οι υπηρεσίες συντήρησής τους, εμποτισμένες με τη σχολαστική γραφειοκρατία της εποχής, λειτουργούσαν άριστα και ο κατάλογος των ατυχημάτων ήταν από τους μικρότερους διεθνώς.

Ομως αυτή η περίοδος ευδαιμονίας δεν έμελλε να κρατήσει πολύ... Από τις στάχτες της μεγάλης "Αεροφλότ" ξεπήδησαν μόνο στη Ρώσικη Ομοσπονδία... 311 ιδιωτικές αεροπορικές εταιρίες, κάθε μεγέθους και δομής...".

Οχι, δεν τα γράφει όλ' αυτά κάποιο έντυπο κομμουνιστικής προπαγάνδας. Η προχτεσινή "Εξουσία" τα γράφει, γνωστή για την ένθερμη υποστήριξή της στις νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις και λογικές.

Το φαινόμενο να ευημερούν οι αριθμοί και να δυστυχούν οι άνθρωποι, φαίνεται πως δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό. Τα ίδια συμβαίνουν και στις ΗΠΑ. Πρόσφατα, λοιπόν, ανακοινώθηκε ότι το ποσοστό της ανεργίας στις Ηνωμένες Πολιτείες έπεσε το Νοέμβρη στο 4,6%, δηλαδή στο χαμηλότερο ποσοστό των τελευταίων 24 ετών. Πόσο αλήθεια, όμως, κρύβει το ποσοστό αυτό, γίνεται φανερό και από ορισμένες άλλες εξελίξεις. Και πρώτα και κύρια, από το συνεχώς διογκούμενο κύμα απολύσεων από τις μεγάλες αμερικανικές επιχειρήσεις. Μόνο τον Οκτώβρη ανακοινώθηκαν οι απολύσεις 376.000 εργαζομένων. Κύμα, το οποίο συνεχίστηκε το Νοέμβρη και συνεχίζεται ακόμη.

Είναι χαρακτηριστικό, πως μόλις λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, τέσσερις από τις πιο μεγάλες και γνωστές αμερικανικές εταιρίες ανακοίνωσαν ότι προχωρούν σε σημαντική μείωση του προσωπικού τους. Ανάμεσά τους και η "Μπόινγκ", η μεγαλύτερη αεροναυπηγική βιομηχανία του κόσμου, η οποία έκανε γνωστό, ότι τους επόμενους μήνες θα απολύσει 12.000 άτομα, ήτοι το 5% του προσωπικού της.

Το ποσοστό της ανεργίας, όμως, μάλλον θα συνεχίσει να πέφτει...

Ενα παιδί - απ' αυτά, που απασχολούνται παράνομα στις βιομηχανίες - σκοτώνεται κάθε βδομάδα στις ΗΠΑ. Η τραγική αυτή αποκάλυψη περιέχεται σε μια έρευνα, για την παιδική εργασία στις ΗΠΑ, που είδε πρόσφατα το φως της δημοσιότητας. Η έρευνα σημειώνει πως τα παιδιά, που απασχολούνται παράνομα σε διάφορες βιομηχανίες των ΗΠΑ, ανέρχονται στις 290.000 και προέρχονται σχεδόν όλα από χώρες του Τρίτου Κόσμου. Πολλά απ' αυτά εκτίθενται σε τοξικές ουσίες ή δουλεύουν μέσα σε ιδιαίτερα επικίνδυνες συνθήκες, ενώ, όταν οι κυβερνητικές αρχές ανακαλύπτουν την παράνομη εργασία, σπάνια απαγγέλλουν κατηγορίες ενάντια στους αντίστοιχους εργοδότες.

Μπορούσε, άραγε, να είναι διαφορετικά στη χώρα της "ελευθερίας του κεφαλαίου", τη μητρόπολη του σύγχρονου καπιταλισμού;