Η εμμονή του Κ. Σημίτη στον αντικομμουνισμό και την επίθεση σε βάρος του ΚΚΕ, εκτός των άλλων, μαρτυρά με ασφάλεια την πολύ δύσκολη θέση, στην οποία έχει περιέλθει η κυβέρνηση, και την ανησυχία του για τη συνέχεια της αντιλαϊκής πολιτικής. Το να φτάνει στο σημείο να λέει "είτε από τη ΝΔ ακούς κριτική, είτε από το ΚΚΕ, είναι σαν να μη γνωρίζεις ποιος ακριβώς την ασκεί" (!), αποκαλύπτει την κατάσταση ταραχής και πανικού στην ηγεσία του κυβερνώντος κόμματος. Γιατί η επίκληση τέτοιων επιχειρημάτων μόνο τη γενική θυμηδία προκαλούν, αφού και ο τελευταίος πολίτης γνωρίζει πολύ καλά ότι τα κόμματα που δεν έχουν, πλέον, διαφορές είναι το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ. Αυτό ακριβώς έχει εκφράσει και η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλ. Παπαρήγα, λέγοντας πως, όταν ακούς τον Κ. Σημίτη και τον Κ. Καραμανλή, δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις ποιος μιλάει. Η απεγνωσμένη προσπάθεια αντιπερισπασμού του πρωθυπουργού το μόνο που καταφέρνει είναι να τον καταστήσει ακόμα πιο αναξιόπιστο στα μάτια των λαϊκών μαζών, αλλά, ταυτόχρονα, και πόσο επικίνδυνος γίνεται, στην προσπάθειά του να βγει από τη λαϊκή απομόνωση.

Σε κάθε περίπτωση, το βέβαιο είναι ότι όχι μόνο δεν πήρε το μήνυμα καταδίκης και αποδοκιμασίας της πολιτικής του, αλλά μηχανεύεται αστείους τρόπους για να το διαστρεβλώσει. Τόσο το χειρότερο γι' αυτόν.

Ποιος είναι ο "δημοσιογράφος" - "γλάστρα" που σε εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης χαριεντιζόταν με τον υπουργό Δικαιοσύνης, παρά το γεγονός ότι ο τελευταίος τον αποκαλούσε για πολλοστή φορά "ηλίθιο", "βλάκα" και "ανόητο"; Μην ψάχνετε πολύ. Σίγουρα έχει τον "τιμημένο τίτλο" του "πρώην" και, φυσικά, αυτό μεταφράζεται σε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες δραχμές μισθό. Είδατε πόσο κοστίζει στον ελληνικό λαό το χαζοχαρούμενο χαμόγελο ενός "πρώην" στο βρισίδι - φτύσιμο των σημερινών του προϊσταμένων;

Για όσους δε θυμούνται τον εν λόγω "δημοσιογράφο", δε χάνουν και τίποτε σημαντικό. Τόση... σκουριά έχει πνίξει αυτόν τον τόπο τελευταία.

Συνήλθε

η κυβέρνηση

προχτές εν απαρτία

και όψη

παρουσίαζε

στο σύνολο αστεία,

καθώς γεμάτη

ήτανε με γάζες

στο κεφάλι,

απ' τις "πετριές"

που έφαγε

στων εκλογών

την πάλη.

Κι όπως την είδα

έτοιμη

να θέλει... νοσοκόμα,

επάνω της, εφώναξα,

να φάει

πέντ' έξι ακόμα,

να την κουτσάνουμ'

εντελώς,

να μην μπορεί

η κυρία,

προς την ΕΟΚ

να πορευτεί,

απ' την... αναπηρία!

Ο οίστρος

Εγιναν πρώτα θέματα στις τηλεοπτικές ειδήσεις και στις πρώτες σελίδες αρκετών εφημερίδων. Διάφοροι σχολιαστές ασχολήθηκαν με τα ζητήματα αυτά και ακούστηκαν γνώμες ειδικών και μη. Μιλάμε, για τα φαινόμενα της "συμμορίας των νεαρών" από τη μια και της αυτοκτονίας της νεαρής Ρωσίδας, που την υποχρέωναν να εκπορνεύεται από την άλλη. Και θέλουμε να σημειώσουμε ότι είναι ολοφάνερα ανεπαρκής η - γενικά σωστή, κατά τα άλλα - εκτίμηση πως τα φαινόμενα αυτά αποτελούν τις αναπόφευκτες συνέπειες των γενικότερων κοινωνικών δεδομένων.

Βάσιμα είναι όλα όσα λέγονται και γράφονται. Από την αδιαμφισβήτητη έκπτωση των αξιών και την απορύθμιση των οικογενειακών δεσμών, μέχρι την πολύμορφη "διαφήμιση" της βίας και του χυδαίου σεξ από την τηλεόραση. Αρκεί, όμως, μόνο και μόνο η επισήμανσή τους; Φτάνει ο όποιος εξορκισμός τους; Μπορούν να έχουν ουσιαστικά αποτελέσματα τα όποια κατασταλτικά μέτρα; Θα σταματήσει, άραγε, η σημερινή κατηφόρα, όσο θα υπάρχουν και θα λειτουργούν οι βαθύτερες αιτίες που αποτελούν το υπόστρωμα και ταυτόχρονα το θερμοκήπιο για την ανάπτυξή τους;

Οχι, βέβαια. Επομένως, όσοι θέλουν πράγματι να συμβάλουν στην ουσιαστική αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων. Οσοι βλέπουν με αγωνία ότι η κοινωνία μας ζουγκλοποιείται, και μάλιστα με γρήγορους ρυθμούς, ας στρέψουν την προσοχή και τις αναζητήσεις τους στις βαθύτερες αυτές αιτίες και την επιτακτική ανάγκη ξεριζώματός τους.

Και μη νομίζουν μερικοί ότι τα φαινόμενα αυτά είναι αποκλειστικώς ή κυρίως ελληνικά. Οπου βασιλεύει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και "σφραγίζεται" από τη λειτουργία των νόμων της αγοράς. Οπου το χρήμα γίνεται υπέρτατη αξία και η εμπορευματοποίηση των πάντων το μέσο της όποιας ανέλιξης και επιτυχίας. Οπου ο πλούτος και η δύναμη συσσωρεύονται στα χέρια λίγων και οι πολλοί... απολαμβάνουν την "ελευθερία" των πολύμορφων και οξυμένων ανισοτήτων, της ανασφάλειας, της ανεργίας και της φτώχειας, τα φαινόμενα είναι ίδια και απαράλλαχτα.

Αποκαλυπτικά είναι και τα σχετικά στοιχεία, όπως δημοσιεύονται σε χτεσινή πρωινή εφημερίδα: Στη Μεγάλη Βρετανία, ένας στους πέντε νεαρούς έχει παραβεί το νόμο. Στη Γαλλία, μία στις πέντε εγκληματικές πράξεις διαπράττεται από παιδιά, κάτω των 18 ετών. Στη Γερμανία, η "νεανική" εγκληματικότητα αυξήθηκε 10% σ' ένα μόλις χρόνο. Και δε μιλάμε, βέβαια, για τις ΗΠΑ, που κατέχουν τα... πρωτεία.

Ο Θόδωρος Χοχλάκας ήταν ο επίσημος υποψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ στο Δήμο Μυτιλήνης. Στον πρώτο γύρο, συγκέντρωσε ποσοστό 25,7% και αποκλείστηκε από το δεύτερο, μαζί με τους υποψήφιους του ΔΗΚΚΙ και αυτόν του ΣΥΝ, ενώ προχώρησαν και συμμετείχαν ο υποψήφιος της ΝΔ και ο Αθανάσιος Γιακαλής, υποψήφιος που στηρίχτηκε από το ΚΚΕ και, τελικά, εκλέχτηκε δήμαρχος Μυτιλήνης.

Ομως, μετά τον αποκλεισμό του, ο επίσημος εκλεκτός του ΠΑΣΟΚ έσπευσε, με σχετική ανακοίνωσή του, να καλέσει τους ψηφοφόρους του να ψηφίσουν τον υποστηριζόμενο από τη ΝΔ, λέγοντας επί λέξει τα παρακάτω: "Στις εκλογές της επόμενης Κυριακής (οι ψηφοφόροι του), θα ψηφίσουν αυτό που επιτάσσει η συνείδησή τους, κοιτάζοντας να διαφυλάξουν (...) την ευρωπαϊκή προοπτική και δυναμική του νέου ευρύτερου Δήμου Μυτιλήνης (που, προφανώς, ευαγγελιζόταν ο υποψήφιος της ΝΔ) για τον 21ο αιώνα (και) απορρίπτοντας προοπτικές και απόψεις, κατ' όνομα προοδευτικές, στην ουσία τους, όμως, οπισθοδρομικές (που, υποτίθεται, είχε ο υποψήφιος του ΚΚΕ!)".

Κι ύστερα ο "αντι-δεξιός" κ. Σημίτης και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ψάχνουν τις υποτιθέμενες συμμαχίες του ΚΚΕ με τη ΝΔ, κρώζοντας αντικομμουνιστικά...

"Και τη δεκάρα κυνηγάμε, κόβοντας επιχορηγήσεις σε προνοιακά ιδρύματα και σε ασφαλιστικά ταμεία και οι υπουργοί δίνουν στον Λαμπράκη δισεκατομμύρια. Μετά, πώς να καταρτίσεις "σφικτό" προϋπολογισμό;". Αυτό είναι το παράπονο των στελεχών του οικονομικού επιτελείου που ξημεροβραδιάζονται τις μέρες αυτές για καταρτίσουν τον κρατικό προϋπολογισμό του 1999. Δεν είναι βέβαια αυτό το μείζον θέμα των ταξικών αντιλαϊκών προϋπολογισμών, αλλά δείχνει τις κατευθύνσεις και τους προσανατολισμούς του πολιτικού συστήματος, όταν πρόκειται να εξυπηρετήσουν απαιτήσεις διάφορων μερίδων του μεγάλου κεφαλαίου στην Ελλάδα.