Είναι ολοφάνερες οι κυβερνητικές επιδιώξεις από τη συνάντηση που είχε προχτές η υπουργός Ανάπτυξης, Β. Παπανδρέου, με τους εκλεκτούς της οικονομικής ολιγαρχίας του τόπου (Βαρδινογιάννη, Κόκκαλη, Κοπελούζο, Λάτση).

Κατ' αρχήν η κυβέρνηση θέλει να παρέμβει στις αντιθέσεις της εγχώριας ολιγαρχίας και να συμβιβάσει τα διιστάμενα συμφέροντά τους. Ο λόγος που το κάνει αυτό είναι προφανής. Θέλει να εκφράσει και να εξυπηρετήσει αποτελεσματικότερα τα συνολικά συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας και όχι μόνο κάποιων τμημάτων της, ώστε να εξασφαλίσει κι αυτή τη γενικότερη υποστήριξή τους. Δε θέλει, με άλλα λόγια, να εκφράζει μόνο τον Κόκκαλη και τον Λαμπράκη, αλλά και τον Βαρδινογιάννη κ.ο.κ. Ετσι επιχειρεί να μοιράσει την πίτα, με τρόπο που να ικανοποιεί την ακόρεστη βουλιμία όλων τους για περισσότερα υπερκέρδη. Εννοείται, ότι τις συμφωνίες αυτές της κυβέρνησης με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, πάλι τα λαϊκά στρώματα θα τις πληρώσουν. Αλλά αυτό είναι το τελευταίο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση Σημίτη.

Υπάρχει και μια άλλη διάσταση στην προχτεσινή κίνηση της υπουργού Ανάπτυξης, η οποία - όχι τυχαία - έγινε με επίσημο τρόπο. Η κυβέρνηση, σε μια περίοδο που η πολιτική της δοκιμάζεται σκληρά από τους αποφασιστικούς αγώνες των αγροτών και των εργαζομένων, επιδεικνύει τους συμμάχους της και τα στηρίγματά της. Περιττός συμβολισμός, αφού η πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων αντιλαμβάνεται καθημερινά ποια συμφέροντα υπηρετεί πιστά.

Αλλο ένα δείγμα της "κοινωνικής ευαισθησίας", που διακρίνει την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, θα έχουμε την 1η Γενάρη 1997. Αυτή τη φορά, θα αφορά χιλιάδες ενοικιαστές, οι οποίοι, προς δόξαν της πολιτικής πλήρους απελευθέρωσης της αγοράς των ενοικίων που έφερε... επάξια σε πέρας.

Ολοι αυτοί οι ενοικιαστές, λοιπόν, θα έρθουν αντιμέτωποι πρωτοχρονιάτικα με τον κίνδυνο της έξωσης. Κι αυτό γιατί, σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία περί ενοικίων, από την 1-1-1997, για τις περιπτώσεις που τα μισθώματα απελευθερώθηκαν το προηγούμενο καλοκαίρι, επειδή συμπλήρωσαν τετραετία, οι ιδιοκτήτες έχουν τη δυνατότητα να ασκήσουν εξωστική αγωγή.

Δηλαδή, οι ενοικιαστές των παραπάνω περιπτώσεων, που δεν μπόρεσαν να υποκύψουν στις πιέσεις των ιδιοκτητών τους για υπέρογκο ενοίκιο, θα κινδυνεύουν από το Γενάρη και μετά να βρεθούν στο δρόμο! Φανταστείτε να μην υπήρχε κι αυτή η "κοινωνικά ευαίσθητη" κυβέρνηση, τι θα πάθαιναν...

Η κυβέρνηση του καθηγητή Κώστα Σημίτη, φαίνεται ότι ασπάζεται την αντιδραστική θεωρία, που λέει πως "η πολλή δημοκρατία, βλάπτει". Πώς αλλιώς να εξηγηθεί το γεγονός, ότι ο γενικός διευθυντής προσωπικού του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, άρχισε να καλεί σε... "απολογία" υπαλλήλους του υπουργείου, που μετείχαν στην πρόσφατη 24ωρη απεργία της ΑΔΕΔΥ;

Για όσους διστάζουν να το πιστέψουν, τους πληροφορούμε ότι κλήθηκε σε απολογία υπάλληλος του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας, που είναι, μάλιστα, σύζυγος συνδικαλιστικού στελέχους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.

Θαυμάστε "εκσυγχρονισμό", νέο "ήθος" και νέο "ύφος" της εξουσίας, που πρεσβεύουν ο πρωθυπουργός Κ. Σημίτης και ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας.

Με ύφος παντογνώστη μιλά συνήθως ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, και προχτές στη Βουλή, ξανά το ίδιο ύφος είχε. Προκειμένου, να πείσει για το φιλολαϊκό χαρακτήρα του προϋπολογισμού είπε: Τα επιπλέον έσοδα του νέου προϋπολογισμού προέρχονται από την επέκταση της οικονομικής δραστηριότητας και από φόρους κοινωνικά δίκαιους.

Και όσον αφορά το δεύτερο επιχείρημα, μόνον ως μαύρο χιούμορ μπορεί να το εκλάβει κανείς. Οσον αφορά, όμως, το πρώτο επιχείρημα, θέλουμε να σημειώσουμε στον... παντογνώστη υπουργό τα εξής: Ακόμη και αν παραδεχτούμε, ότι η πρόβλεψη για αύξηση του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (ΑΕΠ) θα επαληθευτεί, όλοι ξέρουμε ποιοι θα δουλέψουν για να γίνει αυτό κατορθωτό, όπως όλοι ξέρουμε, ότι άλλοι - πολύ λίγοι - κυρίως θα ωφεληθούν. Οι πρώτοι είναι, όμως, αυτοί κύριε υπουργέ, που θα "πληρώσουν τη νύφη" του ενός τρισεκατομμυρίου επιπλέον εσόδων του προϋπολογισμού, ενώ οι δεύτεροι θα απολαμβάνουν τους καρπούς των προνομίων, των κινήτρων και της ασυδοσίας γενικότερα, που η κυβέρνησή σας τους έχει εξασφαλίσει.

Την ομόφωνη ψήφο του Συμβουλίου Ασφαλείας εξασφάλισε, πριν από μια βδομάδα, ο 58χρονος Κόφι Ανάν. Η τυπική, επίσης, ομόφωνη έγκριση της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών έφερε οριστικά τον Ανάν στο ανώτερο αξίωμα του Οργανισμού.

Ο Ανάν, στενός συνεργάτης του Μπούτρος Γκάλι, τον διαδέχεται από την αρχή του 1997 στην ηγεσία του ΟΗΕ. Ο "εξισορροπιστής" και "χαμηλών τόνων" Ανάν έχει περάσει τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του στα γραφεία των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη, προσφέροντας τις υπηρεσίες του σε διάφορες θέσεις, με πιο πρόσφατη αυτήν του υπευθύνου ανθρωπιστικών αποστολών του Οργανισμού. Πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να αμφισβητήσουν τις ηγετικές του ικανότητες, με προεξάρχουσα τη Γαλλία, καθώς υποστηρίζουν ότι ο Ανάν μπορεί να συγκεντρώνει όλα τα προσόντα ενός άριστου διπλωμάτη, όχι όμως και ενός ικανού Γενικού Γραμματέα.

Παρ' όλα αυτά, ακόμα και η Γαλλία, που απειλούσε με άσκηση του "βέτο" μέχρι την ύστατη στιγμή, υποχώρησε στην υποψηφιότητα Ανάν, σε μια προσπάθεια, τόσο να αποκλιμακωθεί η ένταση στους κόλπους του Συμβουλίου Ασφαλείας, που είχε προκληθεί από τη σθεναρή άρνηση των ΗΠΑ να ψηφίσουν τον Μπούτρος Γκάλι, όσο και για να εκπροσωπηθεί για δεύτερη συνεχόμενη θητεία η μαύρη ήπειρος στα ηνία του διεθνούς οργανισμού. Πάντως, έστω και "κατόπιν εορτής", ο Κόφι Ανάν δεν έπαυσε να χαρακτηρίζεται ως ιδιαίτερα επιρρεπής στην αμερικανική πίεση, καθώς κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει ότι αυτός κατάφερε να μεταφέρει την ευθύνη των "ειρηνευτικών δυνάμεων" στη Βοσνία από τον ΟΗΕ στο ΝΑΤΟ και συγκεκριμένα στην Ουάσιγκτον.

Ε. Μ.