ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το «κυπριακό κόστος»

Από τη στιγμή που, το Μάρτη του 1995, ο τότε πρωθυπουργός Α. Παπανδρέου αποφάσισε να προχωρήσει στην αναθεώρηση της πολιτικής της χώρας έναντι της Τουρκίας, με την άρση του ελληνικού βέτο για την αναβάθμιση των ευρωτουρκικών σχέσεων, ήταν φανερό ότι η πορεία του Κυπριακού θα κατέληγε, ακριβώς στο σημείο που βρίσκεται σήμερα: «Στη χειρότερη φάση των τελευταίων ετών», όπως διαπίστωσε δημόσια ο πρόεδρος της Κυπριακής Βουλής Σπ. Κυπριανού.

Μέχρι τη στιγμή που η Αθήνα συμφωνούσε για την αναβάθμιση των ευρωτουρκικών σχέσεων, το Κυπριακό χρησιμοποιούνταν από την ελληνική διπλωματία, ως το «ανάχωμα» επάνω στο οποίο κατέληγαν οι πιέσεις «συμμάχων και εταίρων» για την εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.

«Οσο δεν αλλάζει στάση η Αγκυρα στο Κυπριακό, είναι αδύνατο να συμφωνήσει η Αθήνα με την προώθηση των ευρωτουρκικών σχέσεων και αδιανόητο να προχωρήσει στην εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών». Η παραπάνω φράση, η οποία επαναλήφθηκε άπειρες φορές από Ελληνες κυβερνητικούς αξιωματούχους, περιέγραφε, μέχρι το Μάρτη του 1995 μια πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Μετά από πέντε χρόνια, η θέση αυτή, εκ των πραγμάτων, δεν υφίσταται. Η Τουρκία, με τη σύμφωνη γνώμη της ελληνικής κυβέρνησης απολαμβάνει το καθεστώς της υποψήφιας προς ένταξη χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ενώ παράλληλα, Ελλάδα και Τουρκία τον τελευταίο χρόνο εργάστηκαν για την «κατασκευή» μιας νέας ατμόσφαιρας στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Η Κύπρος καλείται, να καταβάλει το κόστος αυτών των επιλογών.

Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά και στην Αθήνα και στη Λευκωσία, γεγονός που προκαλεί εκνευρισμό και δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την έναρξη μιας περιόδου τριβών ανάμεσα στις κυβερνήσεις των δύο χωρών.

Ηδη στην Κύπρο ακούγονται οι πρώτες φωνές που ζητούν «μια νέα πολιτική για το Κυπριακό» καθώς παγιώνεται η άποψη πως η «ενταξιακή πορεία της Κύπρου στην ΕΕ», δεν εξασφαλίζει μια δίκαιη και βιώσιμη λύση. Στην Αθήνα, από την πλευρά της κυβέρνησης, είναι εξαιρετικά δύσκολο να «ακούσει» αυτές τις απόψεις, καθώς στηρίζει την πολιτική της για το Κυπριακό, ακριβώς στην «επιτυχία» της ενταξιακής πορείας της Κύπρου προς την ΕΕ.

Καθώς, όμως, ολοκληρώθηκαν τρεις γύροι συνομιλιών, που ξεκίνησαν τον περασμένο Δεκέμβρη και ενόψει του τέταρτου γύρου που ξεκινά περί τα μέσα Σεπτέμβρη, η ελληνική κυβέρνηση συνειδητοποιεί ότι ο «στρουθοκαμηλισμός» της γύρω από την υπόθεση της Κύπρου, εξάντλησε τα όριά του. Η Τουρκία φρόντισε, όλο αυτό το διάστημα, να διαλύσει τις όποιες ψευδαισθήσεις της Ελλάδας, επαναλαμβάνοντας πως γι' αυτήν το Κυπριακό έχει επιλυθεί από το 1974 και το μόνο που μένει προς διαπραγμάτευση είναι ο τρόπος με τον οποίο τα δύο ανεξάρτητα κράτη της Κύπρου, θα «συνομοσπονδοποιηθούν». Το ενδιαφέρον και αξιοσημείωτο είναι, πως οι τουρκικές απόψεις επαναλαμβάνονταν τακτικότατα και δεν εμπόδισαν στο παραμικρό τις διαδικασίες της ελληνοτουρκικής προσέγγισης!

Αν σε αυτά προσθέσει κανείς και την αρωγή που βρίσκουν οι τουρκικές θέσεις περί ύπαρξης δύο κρατών στην Κύπρο, από τον «Διεθνή Παράγοντα», αντιλαμβάνεται, πως Αθήνα και Λευκωσία αργά ή γρήγορα πρέπει να αντιδράσουν και οι επιλογές που έχουν είναι δύο: Είτε θα αναλάβουν το κόστος να οδηγήσουν σε ναυάγιο τις συνομιλίες, αφού αυτό που αποτελεί το αντικείμενο του διαλόγου είναι η αναγνώριση του ψευδοκράτους, είτε αντίθετα, θα αποδεχτούν το «νέο πλαίσιο» της διαπραγμάτευσης, φροντίζοντας να «απαλλαγούν» από τις μέχρι τώρα «πάγιες θέσεις» τους. Φυσικά και στη μια και στην άλλη περίπτωση θα υπάρχει κόστος, για τον επιμερισμό του οποίου, ήδη έχει αρχίσει μια υπόγεια σύγκρουση μεταξύ των κυβερνήσεων των δύο χωρών.

Δημήτρης ΜΗΛΑΚΑΣ

Αδίστακτοι ...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Ο αποπροσανατολισμός που επιχειρεί η κυβέρνηση, μπροστά στην έναρξη του «κοινωνικού διαλόγου» για τις εργασιακές σχέσεις, ξεπερνά ακόμη κι αυτόν της προεκλογικής περιόδου! «Αντίπαλός μας είναι μόνο η ανεργία» και σκοπός είναι «η δημιουργία 300.000 θέσεων εργασίας μέσα στην 4ετία», δήλωνε σε συνέντευξή του στο «ΕΘΝΟΣ» ο υφυπουργός Εργασίας Χρ. Πρωτόπαππας.

Λίγες βδομάδες νωρίτερα, αλλά και αμέσως μετά τις εκλογές, ο υπουργός Εργασίας, Τ. Γιαννίτσης, είχε ανακοινώσει το στόχο της κυβέρνησης για 300.000 θέσεις εργασίας, ωστόσο δε θεωρούσε τότε σκόπιμο να γίνουν παρεμβάσεις στις εργασιακές σχέσεις για να τον πετύχει. Υποστήριζε ότι η γενικότερη πολιτική της κυβέρνησης, η οποία έτσι κι αλλιώς δημιουργούσε κάποιες θέσεις εργασίας κάθε χρόνο, σε συνδυασμό με τα έργα που θα γίνουν για την Ολυμπιάδα του 2004 θα οδηγούσαν στην εκπλήρωση του στόχου. Αργότερα, συμπλήρωσε ότι οι νέες θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν και από τις θετικές συνέπειες του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Απασχόληση. Σήμερα η κυβέρνηση πάει στον «κοινωνικό διάλογο» για την «ανεργία». Οι κυβερνώντες δεν είναι ανόητοι, απλά είναι αδίστακτοι. Η πρακτική τους μάλλον αυτό αποδεικνύει.

Τέλος διακοπών!

ΟΙ ΔΙΑΚΟΠΕΣ τελειώνουν και σιγά - σιγά ο κόσμος γυρίζει στις δουλιές του! Είναι μια έκφραση που λέγεται συχνά αλλά... μάλλον για φέτος ελέγχεται ως... ανακριβής.

Ποιες δουλιές τους; Πριν φύγει ο κόσμος υπήρχαν (όχι παντού αλλά υπήρχαν) δουλιές με 8ωρο, με ασφαλιστικά δικαιώματα, με ωράρια κανονικά και συνεχή, με αποδοχές που ορίζονταν από συλλογικές συμβάσεις!

Τώρα, ας μην ξεχνάμε, συζητούν (πλειοψηφία ΓΣΕΕ και κυβέρνηση) την κατάργησή τους. Αρα κάτι δεν πάει καλά και από την Πέμπτη που ξεκινούν οι διαβουλεύσεις κάτι θα πάει χειρότερα!

ΣΤΙΣ 25 ΜΑΡΤΙΟΥ του 2001 θα ανακοινώσει λέει η εκκλησία τα αποτελέσματα της συλλογής υπογραφών που θα πραγματοποιήσει για τις ταυτότητες. Μιλάμε για κίνηση με προοπτικές δηλαδή!

Οπως καταλαβαίνετε, έχουν βάλει στόχο οι ιεράρχες για... μεγάλες φιέστες. Θα... ξαναβγεί το λάβαρο της Αγίας Λαύρας που δεν πρόλαβε καλά - καλά να τακτοποιηθεί στη ναφθαλίνη! Και βέβαια το ερώτημα παραμένει. Εμείς τι φταίμε να τα ακούμε και να τα ξανακούμε όλα αυτά;

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ συνέδριο του κόμματος δε θα είναι «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» δηλώνει και υπόσχεται η Ντόρα Μπακογιάννη για τη Νέα Δημοκρατία; Οτι δε χρειάζονται τακτικό συνέδριο για να «τρώγονται», αλλά μπορούν να το κάνουν κάθε μέρα;

`Η μήπως ότι μέχρι τότε θα έχει τέτοιο «μπάχαλο» στην αξιωματική αντιπολίτευση που δε θα έχει το παραμικρό νόημα η συνέχιση των οποιονδήποτε αψιμαχιών! Μια φορά και μόνο από το γεγονός ότι η Ντόρα κάνει κάθε βδομάδα τις... τριπλάσιες δηλώσεις από τον Καραμανλή καταλαβαίνουμε τι γίνεται.

Ε ΤΩΡΑ, να πούμε ότι εκπλαγήκαμε με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης που λένε ότι οι νέοι Ελληνες (δηλαδή από 15 μέχρι 24 χρόνων) είναι οι πλέον άνεργοι και φτωχοί της Ευρώπης θα είναι ψέματα!

Και να φανταστείτε πως αυτή η έρευνα δεν έχει λάβει ακόμα υπόψη της τις επιπτώσεις της περίφημης «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης» που πέταξε τους μαθητές έξω από τα λύκεια. Φανταστείτε!

Προκλητικότητα Πολυζωγόπουλου...

«`Η θα είναι μέσα και θα συμβάλλουν με τις δυνάμεις τους για την ενδυνάμωση της παρέμβασης της ΓΣΕΕ ή θα πρέπει να κάνουν την επιλογή απ' έξω», δήλωσε σε ραδιοφωνικό σταθμό ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλος, σχετικά με τη στάση που κρατά το ΠΑΜΕ! Προηγουμένως, σε ερώτηση αν οδηγείται σε διάσπαση το συνδικαλιστικό κίνημα, απαντούσε ότι «δεν το επιθυμεί αλλά το φοβάται».

Η προκλητικότητα του προέδρου της ΓΣΕΕ τον πρόδωσε, καθώς υποτίθεται ότι υπερασπίζεται την ενότητα του συνδικαλιστικού κινήματος εκβιάζοντας συνδικαλιστικές παρατάξεις και συνδυασμούς με συγκεκριμένο πρόγραμμα και διακηρύξεις, να υποταχτούν στο δρόμο της συναίνεσης και του συμβιβασμού, μόνο και μόνο επειδή οι θέσεις των υπολοίπων παρατάξεων (δηλαδή της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και του ΣΥΝ) ταυτίζονται, σύμφωνα με τον Χ. Πολυζωγόπουλο!

Η δήλωση αυτή δείχνει όμως και την αγωνία του μπροστά στη συμμετοχή στον «κοινωνικό διάλογο» της απάτης. Οι αντιδράσεις των εργαζομένων φαίνεται ότι θα είναι σφοδρές και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ προσπαθεί να αποδυναμώσει τη σημασία της συμμετοχής της Συνομοσπονδίας στο «διάλογο», κάνοντας αυστηρές κρίσεις για το... διαδικαστικό!!!

... με φτηνά κόλπα!

Ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, προχώρησε όμως και σε δεύτερο ατόπημα, όταν αναφερόμενος στο Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο είπε: «Τα στελέχη του ΠΑΜΕ, δηλαδή τα στελέχη του Κομμουνιστικού Κόμματος»....

Λίγες μέρες πριν ξεκινήσει ο διαβόητος «κοινωνικός διάλογος», ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ εμφανίζεται τουλάχιστον «εκτός φόρμας», αφού χρησιμοποιεί φτηνά κόλπα για να δημιουργήσει ενδεχομένως αναστολές σε κάποιους εργαζόμενους να ανταποκριθούν στο αγωνιστικό κάλεσμα του ΠΑΜΕ, καθώς και για να μειώσει το εύρος της συσπείρωσης που έχει καταφέρει το ΠΑΜΕ. Είναι φαίνεται ενοχλητικό για τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ και την πλειοψηφία της διοίκησης, ότι η φωνή αντίστασης που υψώνει το ΠΑΜΕ ενάντια στο χτύπημα των εργασιακών σχέσεων «πιάνει τόπο». Την ώρα που η ΓΣΕΕ ετοιμάζεται να συναινέσει στην ολοκλήρωση του εργασιακού μεσαίωνα, οι ταξικές δυνάμεις ρίχνονται στον αγώνα για περισσότερα δικαιώματα. Αυτή είναι η πραγματικότητα και οι εργαζόμενοι μπορούν να βγάλουν εύκολα τα συμπεράσματά τους.

«Κι όμως... πέτυχε»...

«Κι όμως... πέτυχε» τιτλοφορεί η χτεσινή «Εξουσία» το ρεπορτάζ υπό τον υπέρτιτλο «επιχείρηση: πυρηνοκίνητο υποβρύχιο "Κουρσκ"». Πικρός ο τίτλος για ό,τι κι αν υπονοεί. Κι όσο κι αν είναι αδύνατο σε όλους εμάς τους θεατές των γεωπολιτικών παιγνιδιών να γνωρίσουμε την αλήθεια για τον τρόπο που εξαφανίστηκε από τη λίστα των υποβρυχίων το «Κουρσκ», μπορούμε τουλάχιστον να κρατήσουμε το ερώτημα: Μήπως πράγματι πέτυχε η επιχείρηση «Κουρσκ»;