Η ραγδαία ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ στα πλαίσια της «απελευθέρωσης» της αγοράς ενέργειας - μια διαδικασία που ξεκίνησαν οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ από τις αρχές της δεκαετίας του '90 και έχουν στηρίξει οι συμβιβασμένες πλειοψηφίες στη ΓΕΝΟΠ - έχει μετατρέψει την επιχείρηση να λειτουργεί πλέον όχι με κριτήριο την κοινή ωφέλεια αλλά το κέρδος. Ετσι, μπορούν να εξηγηθούν οι μεγάλες ελλείψεις τεχνικών και μέσων που παρατηρούνται στην επιχείρηση και συνέβαλαν στη δημιουργία πλήθος προβλημάτων κατά τη διάρκεια της κακοκαιρίας. Οπως και οι ελλείψεις προσωπικού με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ να δουλεύουν συνεχώς για περισσότερο από 24 ώρες προκειμένου να επισκευάσουν τις βλάβες και να αποκαταστήσουν την ομαλή τροφοδοσία με ηλεκτρικό ρεύμα. Είναι αναγκαίο λοιπόν οι εργαζόμενοι της επιχείρησης και ο λαός να βγάλουν τα συμπεράσματά τους για το πού οδηγεί και ποιον εξυπηρετεί η πολιτική ιδιωτικοποίησης των λεγομένων ΔΕΚΟ και να χτίσουν κοινό μέτωπο αγώνα βάζοντας στον... πάγο αυτή την πολιτική.

Ανησυχούν, απ' ό,τι φαίνεται, οι «θεματοφύλακες» του συστήματος. Ισως, γιατί δεν περίμεναν το πρωτοφανές εύρος και τη δυναμική που έχει πάρει η λαϊκή καταδίκη του διαβόητου αντικομμουνιστικού μνημονίου. Κι έτσι, σπεύδουν να πάρουν τα μέτρα τους, ανασύροντας αραχνιασμένες και σκουριασμένες αντικομμουνιστικές αντιλήψεις και επιχειρήματα περασμένων δεκαετιών. Και βάζουν μπροστά τις «μηχανές». Για τα «γκουλάγκ» και τα «εγκλήματα του Στάλιν» κάνει λόγο ο ένας. Καμιά σχέση με τη δημοκρατία δεν έχουν οι κομμουνιστές κραυγάζει ο άλλος. Κι από κοντά ένας τρίτος αναρωτιέται... πονηρά τι αντίτιμο πήρε από το ΚΚΕ ο Κ. Καραμανλής, για να αντιταχθεί η κυβέρνηση της ΝΔ στο αντικομμουνιστικό ψήφισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Αναμενόμενες και κατανοητές είναι οι αντιδράσεις τους, τόσο στο περιεχόμενο, όσο και στο ύφος τους. Αλλωστε, είναι γνωστή η θεμελιώδης... αξία που πιστεύουν και υπηρετούν: Η εξουσία των λίγων κεφαλαιοκρατών σε βάρος των εργαζομένων και του λαού και όσα αυτή συνεπάγεται. Αυτή καθορίζει τα όρια και την ποιότητα της ...αλήθειας και της ...δημοκρατίας τους. Η ίδια καθορίζει τα όρια και την ποιότητα της ηθικής τους...

Πού να φτουρήσεις, καημένε Μανδραβέλη. Τουλάχιστον, σου 'μεινε η παρηγοριά, ότι ήσουν ο πρώτος, που στράφηκες ενάντια... στη σατανική επιδίωξη του ΚΚΕ, να αθωώσει τα εγκλήματα του σταλινισμού, να εξωραΐσει τις απάνθρωπες και εγκληματικές ιδέες του σοσιαλισμού και της ταξικής πάλης και να ξαναγράψει την ιστορία του 20ού αιώνα, βάζοντας το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω... Τώρα, ανέλαβαν να βάλουν τα πράγματα στη θέση τους οι αρμόδιοι σ' αυτές τις περιπτώσεις «μαχητές» των ανάλογων εκστρατειών, με «ναυαρχίδα» το «Βήμα» κι από κοντά την απογευματινή του «συγκροτήματος» και την «Ελευθεροτυπία». Ανέλαβαν η Πανδώρα, ο Ψυχογιός, ο Σωμερίτης και ορισμένοι άλλοι.

Πραγματικό μπαράζ σχετικών άρθρων, σχολίων, κλπ. δημοσίευσε χτες το «Βήμα». Πλήθος τα αντικομμουνιστικά «επιχειρήματα» και τα εμετικά σχόλια, με αποκορύφωμα την κριτική στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, που δεν υιοθέτησαν το φασιστικό ψήφισμα. Σ' ένα από τα σχετικά σημειώματα υπογραμμίζεται και το εξής: «Αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ διέθεταν στοιχειώδη έστω αίσθηση ιδεολογικοπολιτικής παράδοσης θα 'πρεπε να υιοθετήσουν το αντικομμουνιστικό μνημόνιο. Ο φασισμός και ο κομμουνισμός ήταν τα μεγάλα εκτρώματα του 20ού αιώνα... Αν μπορούν να γίνουν συγκρίσεις, η κομμουνιστική φρίκη υπήρξε χειρότερη από τη φασιστική».