Είναι περιττό το όποιο σχόλιο στα όσα παραπάνω δήλωσε ο Νικ. Κακλαμάνης. Οταν τα κεντρικά στελέχη στο χώρο της Αυτοδιοίκησης της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ «προσυπογράφει» ο ένας τα λόγια του άλλου και ομολογούν το «σχεδόν ταυτόσημο» των απόψεών τους, τότε τι άλλο να προσθέσεις. Να θυμάστε το γεγονός αυτό, όμως, όταν - ιδιαίτερα όσο πλησιάζουν οι εκλογές του Οκτώβρη - θα παριστάνουν τους «μονομάχους» και θα... ξιφουλκούν άνευ ουσίας, προσπαθώντας να βρουν διαφωνίες. Επίσης, όταν τους ακούτε να διακηρύσσουν την πίστη τους για μια «ισχυρή Τοπική Αυτοδιοίκηση». Ισχυρή, για ποιο σκοπό; Γιατί πρέπει να παίξει το ρόλο του «συμπρωταγωνιστή» της όποιας κυβέρνησης του δικομματισμού, στην εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.
Οργασμός... δραστηριότητας στο ΠΑΣΟΚ. Βομβαρδίζουν καθημερινά τις εφημερίδες και τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ με δελτία Τύπου και ανακοινώσεις, για οτιδήποτε κάνει η κυβέρνηση της ΝΔ ή βγαίνει στο προσκήνιο της επικαιρότητας. Τέτοια παραγωγή δηλώσεων δεν είχαμε ούτε το χειμώνα. Ας όψονται οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές του Οκτώβρη...
Ολ' αυτά, βέβαια, από την αριθμητική και μόνον άποψη. Η ουσία, για όποιον έχει την υπομονή να διαβάσει τα δελτία Τύπου και τις ανακοινώσεις, είναι ανύπαρκτη. Οπως ακριβώς ανύπαρκτες είναι οι ουσιαστικές διαφορές της πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, απ' αυτή της κυβέρνησης της ΝΔ...
Μόνο καινούριο δεν είναι το θέμα. Χρόνια τώρα το ΚΚΕ, αλλά και μαζικοί φορείς κάνουν προτάσεις, διεκδικούν, φωνάζουν και καταγγέλλουν. Τίποτε το ουσιαστικό, όμως, δε γίνεται για την αντιμετώπισή του. Αναφερόμαστε στις περισσότερες από 1.100 ανεξέλεγκτες χωματερές, που λειτουργούν σε όλη τη χώρα, σκορπίζοντας δηλητηριώδη ρύπανση προς κάθε κατεύθυνση (ατμόσφαιρα, έδαφος, υδροφόρο ορίζοντα), με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αλλά και στον υπερκορεσμένο από καιρό ΧΥΤΑ των Ανω Λιοσίων Αττικής, όπως και σε διάφορους άλλους ανά την Ελλάδα. Το θέμα ξανάρθε στην επικαιρότητα, τις μέρες αυτές, με αφορμή τη φωτιά στη χωματερή Ταγαράδων της Θεσσαλονίκης. Και γράφονται ή λέγονται διάφορα, εκτός απ' την ουσία του προβλήματος. Πρώτον, ότι οι τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση βαραίνουν όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, ότι η ουσιαστική αντιμετώπιση του σοβαρού και καυτού αυτού προβλήματος προϋποθέτει μια ριζικά διαφορετική πολιτική, η οποία θα προχωρήσει στην εφαρμογή ενός εθνικού και περιφερειακού σχεδιασμού με τα εξής βασικά στοιχεία: Τη μείωση της ποσότητας και βλαπτικότητας των παραγόμενων απορριμμάτων. Την κατάργηση και αποκατάσταση των ανεξέλεγκτων χωματερών. Την ορθολογική συλλογή και μεταφορά με μηχανική αποκομιδή και Σταθμούς Μεταφόρτωσης. Την ανάκτηση χρήσιμων υλικών με διαλογή στην πηγή. Τη μηχανική ανακύκλωση με ανάκτηση καυσίμου και εδαφοβελτιωτικών υλικών. Την τελική διάθεση και υγειονομική ταφή των υπολοίπων σε ασφαλείς περιβαλλοντικά και υγειονομικά χώρους.
Ολ' αυτά, βέβαια, δεν είναι άγνωστα στους κυβερνώντες, νυν και προηγούμενους ή στους εκπροσώπους τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Αλλωστε, δεκαπέντε χρόνια τώρα, πάμπολλες φορές τα έχει προτείνει το ΚΚΕ. Αντιμετωπίζονται, όμως, με μια συνειδητή απραξία και αδιαφορία. Οχι τυχαία, βέβαια. Η πολιτική του «λιγότερου κράτους», η λογική της ανταποδοτικότητας και της «αποκέντρωσης» των ευθυνών και του οικονομικού κόστους στις πλάτες του λαού, της ιδιωτικοποίησης και της παράδοσης των κοινωνικών αναγκών στην επιχειρηματική εκμετάλλευση και κερδοσκοπία κινούνται στην αντίθετη κατεύθυνση απ' αυτή που υπαγορεύουν τα λαϊκά συμφέροντα, ακόμη και η κοινή λογική. Κι ακόμη χειρότερα, ερωτοτροπούν με τις επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία και πανάκριβες «λύσεις» της πυρόλυσης ή της καύσης. Γιατί; Επειδή, αυτές βολεύουν την επιχειρηματική εκμετάλλευση του θέματος. Χαρακτηριστική απόδειξη, το γεγονός πως ο τεχνικός διευθυντής της ΕΣΔΚΝΑ έκανε πρόσφατα λόγο για την κατασκευή με Σύμπραξη Δημόσιου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) δέκα εργοστασίων καύσης στην Αττική.
Αυτή είναι η πολιτική ουσία του τεράστιου προβλήματος των απορριμμάτων και της διαχείρισής τους. Αυτά δε λένε, όλοι όσοι τις μέρες αυτές ασχολούνται με το θέμα. Αυτά, όμως, πρέπει να γνωρίζουν οι εργαζόμενοι και ανάλογα να σταθμίσουν τη στάση τους στις εκλογές του Οκτώβρη.
Ποιος είναι ο ορισμός του «νέου»; Απλούστατα οτιδήποτε είναι νέο βρίσκεται υπό καθεστώς κατοχής από πολυεθνική ΝΑΤΟική δύναμη η οποία διοικεί και κυβερνά. Μόνο που η «ιδέα» της κατάκτησης χωρών δεν είναι καθόλου νέα, αλλά η πιο παλιά στον πλανήτη.
Ισως βέβαια στην περίπτωση του Λιβάνου έχουμε μια εξαίρεση στα συνήθη σχέδια των ΗΠΑ. Μπορεί να μην έχει η πολυεθνική δύναμη τον πρώτο λόγο, αλλά κατευθείαν ο στρατός του Ισραήλ. Εχει αποδειχτεί πέραν πάσης αμφιβολίας πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ.
Ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ όμως ήταν σαφής. Η Ελλάδα λέει παρακολουθεί με «ψυχραιμία» τις εξελίξεις στο Λίβανο. Αν «ψυχραιμία» είναι η απάθεια στο έγκλημα που συντελείται σε βάρος των λαών της περιοχής από το Ισραήλ, τότε σίγουρα έχει δίκιο.
Μόνο που - όπως διαπιστώνουν καθημερινά οι κυβερνώντες από τις κινητοποιήσεις που γίνονται - δεν είναι τόσο «ψύχραιμοι» και οι κάτοικοι της Ελλάδας. Ξέρουν και τι συμβαίνει και ποιος φταίει. Ευτυχώς!
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΙ όμως αυτοί οι ...υπερκομματικοί συνδυασμοί που κατεβαίνουν για το Δήμο της Αθήνας. «Δεν έχουμε κομματική ταυτότητα» δηλώνει ο Νικήτας Κακλαμάνης, ενώ ένα ψηφοδέλτιο «νέων» χωρίς κομματική ιδιότητα έχει ήδη εξαγγείλει και ο Κ. Σκανδαλίδης.
Πώς γίνεται ένας πρώην υπουργός της κυβέρνησης και ένας πρώην γραμματέας του ΠΑΣΟΚ να ...έχασαν τόσο πολύ τις κομματικές τους ιδιότητες, μόνο οι επικοινωνιολόγοι τους ενόψει της προεκλογικής περιόδου το ξέρουν.
Πάντως, θα μπορούσαν να επινοήσουν και μερικά καινούρια κόλπα προκειμένου να παραπλανήσουν ψηφοφόρους. Τα ...υπερκομματικά ψηφοδέλτια είναι μάλλον τετριμμένο.
Δεν είναι τυχαίο ότι πριν ακόμα διαμορφωθεί το τελικό σκηνικό στο Λίβανο και ενώ το αίμα των αμάχων ρέει, σπεύδουν ο ένας μετά τον άλλο οι ιμπεριαλιστικοί οργανισμοί και τα φερέφωνά τους. Οχι για να ζητήσουν και να επιβάλουν την άμεση κατάπαυση του πυρός, αλλά για την εγκατάσταση «ειρηνευτικής δύναμης», όταν... βέβαια το Ισραήλ θα έχει εκπληρώσει τους στόχους του στο πολεμικό πεδίο.
Σαν να ήταν έτοιμοι από καιρό. Και πράγματι ήταν έτοιμοι, γιατί είναι ενιαία η στρατηγική του ιμπεριαλισμού. Ολα όσα συμβαίνουν στο Λίβανο και στα παλαιστινιακά εδάφη δεν αφορούν μόνο τους πολύπαθους λαούς τους αλλά είναι μέρος ευρύτερου σχεδίου που έχουν καταρτίσει τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία. Το σχέδιο των ΗΠΑ εγκρίθηκε και από το ΝΑΤΟ στη σύνοδο κορυφής της Κωνσταντινούπολης το 2004 και έχει τη σύμφωνη γνώμη της ΕΕ. Πρόσχημα είναι ο «εκδημοκρατισμός» των χωρών της περιοχής. Εξάλλου, ένα πρώτο «καλό» δείγμα «εκδημοκρατισμού» το έχουν δώσει με την κατοχή στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, όπως και τη στήριξη που παρέχουν οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοί τους στα αντιδραστικά αραβικά καθεστώτα.