Μόνο καινούριο δεν είναι το θέμα. Χρόνια τώρα το ΚΚΕ, αλλά και μαζικοί φορείς κάνουν προτάσεις, διεκδικούν, φωνάζουν και καταγγέλλουν. Τίποτε το ουσιαστικό, όμως, δε γίνεται για την αντιμετώπισή του. Αναφερόμαστε στις περισσότερες από 1.100 ανεξέλεγκτες χωματερές, που λειτουργούν σε όλη τη χώρα, σκορπίζοντας δηλητηριώδη ρύπανση προς κάθε κατεύθυνση (ατμόσφαιρα, έδαφος, υδροφόρο ορίζοντα), με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αλλά και στον υπερκορεσμένο από καιρό ΧΥΤΑ των Ανω Λιοσίων Αττικής, όπως και σε διάφορους άλλους ανά την Ελλάδα. Το θέμα ξανάρθε στην επικαιρότητα, τις μέρες αυτές, με αφορμή τη φωτιά στη χωματερή Ταγαράδων της Θεσσαλονίκης. Και γράφονται ή λέγονται διάφορα, εκτός απ' την ουσία του προβλήματος. Πρώτον, ότι οι τεράστιες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση βαραίνουν όλες τις μέχρι σήμερα κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δεύτερον, ότι η ουσιαστική αντιμετώπιση του σοβαρού και καυτού αυτού προβλήματος προϋποθέτει μια ριζικά διαφορετική πολιτική, η οποία θα προχωρήσει στην εφαρμογή ενός εθνικού και περιφερειακού σχεδιασμού με τα εξής βασικά στοιχεία: Τη μείωση της ποσότητας και βλαπτικότητας των παραγόμενων απορριμμάτων. Την κατάργηση και αποκατάσταση των ανεξέλεγκτων χωματερών. Την ορθολογική συλλογή και μεταφορά με μηχανική αποκομιδή και Σταθμούς Μεταφόρτωσης. Την ανάκτηση χρήσιμων υλικών με διαλογή στην πηγή. Τη μηχανική ανακύκλωση με ανάκτηση καυσίμου και εδαφοβελτιωτικών υλικών. Την τελική διάθεση και υγειονομική ταφή των υπολοίπων σε ασφαλείς περιβαλλοντικά και υγειονομικά χώρους.