Οι περισσότερες απειλές κατά της δημόσιας υγείας σχετίζονται με το διατροφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα μας και τη λειτουργία του συστήματος Υγείας. Το διατροφικό πρόβλημα οφείλεται, κυρίως, στη διατροφική εξάρτηση της Ελλάδας, στην οποία η ΕΕ δεν επιτρέπει να αναπτύξει την παραγωγή πολλών και ποιοτικών ειδών. Κι επειδή έχει και ταξικά χαρακτηριστικά, τη μεγαλύτερη διατροφική απειλή δέχονται τα φτωχά λαϊκά στρώματα, που, λόγω της οικονομικής δυσχέρειας, αναγκάζονται να καταναλώνουν χαμηλής ποιότητας προϊόντα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, το 60% των ελληνικών νοικοκυριών αναγκάζονται ν' αλλάξουν προς το χειρότερο το επίπεδο διατροφής τους.

Οσον αφορά στο σύστημα Υγείας, η πολιτική της εμπορευματοποίησης και των ιδιωτικοποιήσεων το καθιστούν άκρως επικίνδυνο για την υγεία του λαού, καθώς οι κερδοσκόποι που έχουν εισβάλει, προκειμένου ν' αυξήσουν τα κέρδη τους, δε λογαριάζουν την ανθρώπινη ζωή.

Επομένως, αν δε θιχτεί η «πηγή» του προβλήματος - δηλαδή, αν δεν ανατραπεί το σύστημα που το δημιουργεί και το αναπαράγει - κανένας έλεγχος στην αγορά δεν μπορεί να είναι τόσο αποτελεσματικός και δεν πρόκειται ποτέ να αλλάξει η «κακή νοοτροπία».

Μια βασική απαίτηση του μεγάλου κεφαλαίου - την πραγματοποίηση της οποίας πρόθυμα μεθοδεύει η κυβέρνηση - να λειτουργούν τα καταστήματα 24 ώρες το 24ωρο, επτά ημέρες την εβδομάδα, επανέλαβε ούτε λίγο ούτε πολύ ο πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου της Αθήνας (ΕΒΕΑ), δρ Φουντουκάκος. Σχολιάζοντας την εξέλιξη που δρομολογεί η κυβέρνηση για άνοιγμα των καταστημάτων επτά - σε πρώτη φάση - Κυριακές το χρόνο, ο πρόεδρος των εμποροβιομηχάνων προτρέπει να συζητηθεί «χωρίς ιδεοληψίες και σκοπιμότητες». Παρέπεμψε, μάλιστα, στα ψιλικατζίδικα και τα περίπτερα για να αποδείξει την προπαγάνδα των θιασωτών της πλήρους «απελευθέρωσης», ότι «όσοι δουλεύουν περισσότερο κερδίζουν και περισσότερα»!

«Ιδεοληψίες και σκοπιμότητες», βρίσκονται, λοιπόν, κατά τους εμποροβιομηχάνους πίσω από τον αγώνα των εργαζομένων και των αυτοαπασχολούμενων να δουλεύουν με ανθρώπινες συνθήκες και ωράρια. Και, ακόμα, αν τα πράγματα είναι όπως τα λέει και υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στις ώρες δουλιάς και τα κέρδη, γιατί η εκάστοτε διεύρυνση του ωραρίου λειτουργίας των καταστημάτων συνοδεύτηκε από αντιστρόφως ανάλογη πορεία στον τζίρο τους; Και δε μιλάμε, βέβαια, για τις «αλυσίδες» και τις πολυεθνικές, αφού γι' αυτές γίνονται όλες αυτές οι αντεργατικές ρυθμίσεις...