Παπαγεωργίου Βασίλης

«Ηταν πολιτική μας επιλογή να μην εντάξουμε τη δημιουργία και κατασκευή του Μητροπολιτικού Πάρκου στα χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ έργα», ομολόγησε θρασύτατα στη Βουλή ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γ. Σουφλιάς!

Η μετατροπή, λοιπόν, του δημόσιου αυτού χώρου - αλήθεια, με ποιο δικαίωμα; - σε «φιλέτο» και η παράδοσή του στο μεγάλο κερδοσκοπικό κεφάλαιο, για να φτιάξει ξενοδοχεία, εμπορικά κέντρα και πολυτελείς κατοικίες, ήταν συνειδητή πολιτική επιλογή. Μια επιλογή, που δεν αλλάζει ούτε το γεγονός ότι η Αθήνα είναι η πόλη με το λιγότερο πράσινο στην Ευρώπη (μόλις 2 τ.μ. ανά κάτοικο), ούτε το γεγονός ότι η μισή Πάρνηθα και μεγάλα τμήματα της Πεντέλης και του Υμηττού έγιναν στάχτη φέτος το καλοκαίρι...

Ολα τα άλλα, περί «πράσινων ταμείων», που θα δημιουργηθούν από το ξεπούλημα της έκτασης για τη δήθεν ανάπλαση άλλων περιοχών του Λεκανοπεδίου, είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, προσπάθεια αποπροσανατολισμού που κανέναν δεν ξεγελούν ή, απλώς, γελοιότητες.

Λογαριάζουν, όμως, χωρίς τον «ξενοδόχο», που στην προκειμένη περίπτωση είναι ο λαός. Και θα τον βρουν σύντομα απέναντί τους...

Επιτέλους. Η διοίκηση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) αποφάσισε να καλέσει τα μέλη της (Ενώσεις δημοσιογράφων) σε αγωνιστική «κινητοποίηση» την ερχόμενη Δευτέρα. Οχι, μη νομίσετε ότι οι διοικούντες την ΠΟΕΣΥ αποφάσισαν να κινητοποιηθούν για τα μεγάλα και χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων.

Ετσι, την ώρα που τα εργασιακά, μισθολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά και άλλα προβλήματα του κλάδου πλήττουν όλο και μεγαλύτερο αριθμό δημοσιογράφων (βλέπε αυξανόμενες απολύσεις, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας με την αμοιβή με δελτίο παροχής υπηρεσιών, σενάρια υπονόμευσης των κοινωνικοασφαλιστικών κατακτήσεων, κλπ.) και απαιτούν αγωνιστικές πρωτοβουλίες, την ίδια ώρα η διοίκηση της ΠΟΕΣΥ καλεί τις Ενώσεις - μέλη της και όλους τους δημοσιογράφους στην Ελλάδα να πάρουν μέρος στην «πανευρωπαϊκή κινητοποίηση που διοργανώνει η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων (Ε.Ο.Δ.) στις 5 Νοεμβρίου 2007, με σύνθημα "ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΙΤΕ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ"»!

Και ξέρετε ποια είναι η μορφή της «πανευρωπαϊκής κινητοποίησης που διοργανώνει η Ε.Ο.Δ.» και μετέχει η ΠΟΕΣΥ, για την «υπεράσπιση της δημοσιογραφίας»; Κρατηθείτε. Δίλεπτη στάση εργασίας τη Δευτέρα 5 Νοέμβρη από τις 14.00 μέχρι τις 14.02. Μάλιστα, καλά διαβάσατε. Η ΕΟΔ και η ΠΟΕΣΥ αποφάσισαν να «κινητοποιηθούν» με ...δυο λεπτά στάση εργασίας, «σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την πραγματική κρίση που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι σε σχέση με την άκρατη εμπορευματοποίηση, την κατάρρευση της ποιότητας της δημοσιογραφίας, τις άθλιες εργασιακές σχέσεις και τις πολιτικές πιέσεις».

Οποιοσδήποτε σχολιασμός της παραπάνω απόφασης τόσο της ΕΟΔ όσο και της δικής μας ΠΟΕΣΥ είναι λίγος. Σίγουρα, δεν μπορεί να αποδώσει τα ειρωνικά σχόλια που ακούστηκαν στους χώρους δουλιάς των δημοσιογράφων, σε βάρος εκείνων που με παρόμοιες αποφάσεις επιχειρούν να ξεφτιλίσουν και την έννοια της «κινητοποίησης».

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι ο εθνικισμός, η πατριδοκαπηλία και ο χυδαίος αντικομμουνισμός είναι τα πιο αγαπημένα «παιδιά» του ιμπεριαλισμού. Αυτό φρόντισε να αποδείξει η χτεσινή ανακοίνωση του ΛΑ.Ο.Σ., με δήλωση του αρχηγού του, με αφορμή τις θέσεις του ΚΚΕ για την ΠΓΔΜ, στην οποία σημειώνεται, μεταξύ άλλων, ότι «η κυρία Παπαρήγα φαίνεται πως δε βάζει νερό στο κρασί της και γι' αυτό βάζει στο στόμα μας πράγματα που δε θα τα έλεγε παρά μόνο ένας μεθυσμένος (...) Το ΚΚΕ έχει ρίξει πολλές κηλίδες στο ΕΘΝΙΚΟ αυτό Κεφάλαιο από την 10ετία του '40. Δε χρειάζεται να προσθέσει άλλες»!

Είναι ο ίδιος, που, μία μόλις μέρα πριν, ανήμερα της επετείου της 28ης Οκτώβρη, δήλωσε, σε μία χαρακτηριστική έκφραση «κουτσαβάκικου» μικρομεγαλισμού ή εθνικιστικού παραληρήματος, ότι «όσοι δεν ακούνε τη φωνή της Ελλάδας ας δουν τη δύναμη των Ενόπλων της Δυνάμεων. Οσο καλύτερα δουν, τόσο καλύτερα για όλους».

Οι δηλώσεις αυτές δεν αναδεικνύουν μόνο το γεγονός ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. και ο αρχηγός του ανήκουν στους ανιστόρητους (και ως εκ τούτου αμετανόητους, γι' αυτό και εν δυνάμει επικίνδυνους) αρχηγίσκους της σειράς που βρίθουν ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια στα Βαλκάνια, είτε κατασκευασμένοι στα «εργαστήρια» του ιμπεριαλισμού είτε προθυμότατοι να τον υπηρετήσουν, αλλά και αποδεικνύουν την αναγκαιότητα να ενταθεί η αντιιμπεριαλιστική πάλη και ο προλεταριακός διεθνισμός. Αυτό είναι ο μοναδικός τους εφιάλτης. Οσο για την ιστορία του ΚΚΕ, είναι ευνόητο ότι δεν αφορά τον κ. Καρατζαφέρη, την τάξη που υπηρετεί και τους ομοϊδεάτες του: Ταυτίζεται με τις καλύτερες στιγμές της Ιστορίας της νεότερης Ελλάδας και του λαού μας. Ας μην του βάζουμε, όμως, δύσκολα...