Κι αν αναρωτιέστε, γιατί συμβαίνει αυτό, μια άλλη διαπίστωση του κ. καθηγητή δίνει -εμμέσως αλλά σαφώς- την απάντηση. Για να ανταποκριθεί το κράτος στις ανάγκες -έστω στο επίπεδο, που έχει κατακτήσει σήμερα ο εργαζόμενος πληρώνοντας- θα πρέπει να οργανώσει αντίστοιχης ποιότητας προσφορά υπηρεσιών, γεγονός που συνεπάγεται ένα σημαντικό οικονομικό κόστος. Με άλλα λόγια, η κυβερνητική πολιτική συντήρησης των πάμπολλων ανεπαρκειών και ελλείψεων, όπως και της χαμηλής ποιότητας των δημοσίων υπηρεσιών υγείας -ιδιαίτερα στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας- «σπρώχνει» τα λαϊκά νοικοκυριά στον ιδιωτικό τομέα. Στην πραγματικότητα αποτελεί μια πολιτική ιδιωτικοποίησης της Υγείας.
Μια ακόμα απάντηση στους θιασώτες της «ελεύθερης αγοράς» ετοιμάζουν όπως όλα δείχνουν οι αυτοκινητοβιομηχανίες, μετά την περίφημη «απελευθέρωση» και στο χώρο της εμπορίας αυτοκινήτου που τυπικά άρχισε την 1η Οκτώβρη. Αυτό φανερώνουν οι εκτιμήσεις που εκφράζουν δημόσια εκπρόσωποι του χώρου. Ενα ελάχιστο δείγμα αποτελούν οι δηλώσεις του προέδρου των εισαγωγέων αυτοκινήτων Α. Ανδρικόπουλου, σύμφωνα με τον οποίο είναι πιθανό οι αυτοκινητοβιομηχανίες να επιβαρύνουν την εργοστασιακή τιμή με ένα ποσοστό 4% έως 6%, όπως υπολογίζει ο ίδιος, σαν αποτέλεσμα του «ανταγωνισμού» που εντείνεται από την «απελευθέρωση». Κι αυτό είναι μόνον η αρχή...
Εχετε, μήπως, την εντύπωση ότι μόνο στην Ελλάδα αρμέγεται με κάθε λογής, νόμιμους και παράνομους, τρόπους το δημόσιο χρήμα από τους μεγαλοσχήμονες και τους κεφαλαιοκράτες; Αν ναι, έχετε μεγάλο λάθος. Μπορεί, στη χώρα μας, να γίνεται ορισμένες φορές με χοντροκομμένο τρόπο και να δημιουργεί το γεγονός αυτό λαθεμένες εντυπώσεις - βοηθούμενο και από τις αυταπάτες, που καλλιεργούν οι οπαδοί της «διαφάνειας» - αλλά η αλήθεια είναι ότι παντού τα ίδια, λίγο -πολύ, γίνονται. Και δεν μπορούσε να είναι διαφορετικά. Αλλωστε, το καπιταλιστικό κράτος -μαζί με τις εκάστοτε κυβερνήσεις- υπάρχει για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου.
Στις ΗΠΑ, λοιπόν, η αμερικανική κυβέρνηση πληρώνει τα καύσιμα που εισάγονται στο Ιράκ, για τις εκεί ανάγκες των δυνάμεων κατοχής, τρεις φορές περισσότερο από το κανονικό. Το γεγονός κατάγγειλαν βουλευτές του Δημοκρατικού Kόμματος, δίνοντας και τα ανάλογα στοιχεία. Η εισαγωγή βενζίνης στο Ιράκ, που παράγεται στο διπλανό Κουβέιτ, κατάγγειλαν οι βουλευτές, κοστίζει στην κυβέρνηση 2,65 δολάρια το γαλόνι, ενώ η ιρακινή πετρελαϊκή εταιρία «ΣΟΜΟ» πληρώνει στο Κουβέιτ μόνον 97 σεντς ανά γαλόνι για να εισάγει την ίδια βενζίνη.
Το φαινόμενο, βέβαια, έχει την ...εξήγησή του. Η εταιρία, που έχει αναλάβει την προμήθεια των δυνάμεων κατοχής με καύσιμα, είναι η διαβόητη «Χαλιμπάρτον», πρόεδρος της οποίας ήταν ο νυν αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, Ντικ Τσένι...
Η παραίτηση του Γιώργου Ζιάκα από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή του Θεσσαλικού Θεάτρου δείχνει ότι κάτι δεν πάει καλά σ' αυτό το θέατρο, το οποίο, επί δημαρχίας του αείμνηστου Αρ. Λαμπρούλη, αποτέλεσε παράδειγμα προς μίμηση σ' όλη τη χώρα, για το δημιουργικό και πρωτοποριακό πολιτιστικό του έργο.
Το γεγονός ότι ο καταξιωμένος καλλιτέχνης και από τους πρωτεργάτες του Θεσσαλικού Θεάτρου παραιτείται, καταγγέλλοντας παρεμβάσεις του δημάρχου Λάρισας, Κ. Τζανακούλη, στο έργο του, προκαλεί ανησυχία για την πορεία των πολιτιστικών πραγμάτων στην περιοχή. Πολύ περισσότερο, που οι παρεμβάσεις αφορούν και στον τρόπο διοίκησης και λειτουργίας του, αλλά και στον ορισμό του ρεπερτορίου και, γενικότερα, στον καθορισμό της καλλιτεχνικής «γραμμής» του, καθώς λέγεται ότι ο δήμαρχος και οι περί αυτόν θέλουν το θέατρο να ανεβάζει πιο «ελαφρά» έργα, με πρωταγωνιστές περισσότερους τηλεοπτικούς αστέρες.
Οι ανησυχίες γίνονται πιο έντονες, αν σκεφτεί κανείς ότι ο δήμαρχος μάλλον αρέσκεται να συναναστρέφεται και να «συναλλάσσεται» με εκπροσώπους της λεγόμενης υποκουλτούρας, παρά με καλλιτέχνες - υπηρέτες του πολιτισμού. Κι αυτό φάνηκε, όταν θέλησε να έχει επίσημη συνάντηση με τον Σωκράτη του «Φέιμ Στόρι» κι όταν συμφώνησε με την καλοπληρωμένη παρουσία του Λε - Πα στο παζάρι της Λάρισας...
Και ανεξαρτήτως απ' όσα πρεσβεύουν οι κυβερνώντες και οι συγχρωτιζόμενοι με αυτούς συνδικαλιστικοί τους εκπρόσωποι, ας κατανοήσουν ότι μπορούν να πετύχουν πολλά... Αρκεί να πάρουν στα δικά τους χέρια την υπόθεση του αγώνα τους. Από το περιεχόμενό του, μέχρι την οργάνωσή του και τις μορφές του.
ΕΔΩ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΜΕ το ενδεχόμενο να ...μεταφέρει ο Λαλιώτης το χαρτοφύλακα της Χρύσας Αράπογλου ήταν κάτι που δεν περιμένει ποτέ να το δει όποιος ξέρει μερικά πράγματα περί ΠΑΣΟΚ. Μάλλον «μυστήρια», λοιπόν, είναι η απορία ορισμένων για την άρνηση του πρώην γραμματέα να συμμετάσχει στον τομέα της «επικοινωνιακής πολιτικής», όπως ζήτησε ο Πάγκαλος.
Οπως και να έχει το πράγμα, πάντως, δεν μπορούμε να θεωρήσουμε και ...επίδειξη δημοκρατίας την αποπομπή εν μια νυκτί του γραμματέα της ΚΕ τους και σήμερα ο Πρωτόπαππας να τον κατηγορεί -εμμέσως πλην σαφώς - για άρνηση συστράτευσης στην προεκλογική εκστρατεία.
Οχι πως έχουμε καμιά συμπάθεια στη μεθοδολογία ή στις εκάστοτε πολιτικές επιλογές του πρώην υπουργού ΠΕΧΩΔΕ (το αντίθετο μάλιστα). Απλά αξίζει να το παρατηρήσει κανείς...
ΥΒΡΙΣΤΗΣ του Πατριαρχείου ο Μητσοτάκης, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο του Φαναρίου εν Ελλάδι, Μητροπολίτη Περγάμου, επειδή έκανε λόγο για «εθνικές παραμέτρους» στην κόντρα με τον Αρχιεπίσκοπο. Μάλλον θα έχει ενδιαφέρον αυτή η κόντρα...
Πάντως, είναι περίεργο πώς ένας άνθρωπος με εγνωσμένες ικανότητες πολιτικής ανάλυσης, όπως ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ, είδε μόνο ...μερικές από τις διάφορες «εθνικές παραμέτρους» της ιστορίας.
Για παράδειγμα, πάλι για λόγους «εθνικών παραμέτρων» είχαν αποφασιστεί, πριν κάμποσες δεκαετίες, τα περί Νέων Χωρών και όλα όσα επικαλείται σήμερα το Πατριαρχείο.Μάλλον, το πρόβλημα - και τότε και τώρα - βρισκόταν στο μπέρδεμα των όποιων «εθνικών» με τα εκκλησιαστικά...
Ο λόγος γίνεται για τα στοιχεία, που δημοσιεύτηκαν στον Κυριακάτικο «Ριζοσπάστη» και αφορούν στην πείνα στις βορειοδυτικές πολιτείες των ΗΠΑ. Πρόκειται για τις πολιτείες εκείνες, που λίγα χρόνια πριν εμφανίζονταν ως «καινούριοι παράδεισοι» και είχαν αναβιώσει το παλιό παραμύθι του αμερικανικού ονείρου για τα «λεφτά, που τρέχουν στους δρόμους...». Η συγκυρία ήταν ευνοϊκή για το ξαναστήσιμο του μύθου, αφού εκεί είχαν πάει να επενδύσουν πολλές από τις εταιρίες της νέας τεχνολογίας και υπόσχονταν την «άλλου τύπου ανάπτυξη...».