Δυο χιλιάδες ευρώ ή περίπου 700.000 δραχμές πληρώνει το χρόνο κάθε ελληνικό νοικοκυριό, για να καλύψει τις ανάγκες περίθαλψής του. Και αυτά, πέρα απ' όσα πληρώνει στα ασφαλιστικά ταμεία ή όσα πληρώνει για φάρμακα. Η διαπίστωση ανήκει στον καθηγητή κ. Γ. Κυριόπουλο, διευθυντή του Τμήματος Οικονομικών της Υγείας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας και έγινε στη διάρκεια σχετικής ημερίδας στα Χανιά. Κι όπως τόνισε ο κ. καθηγητής, το ποσό αυτό κατατάσσει την Ελλάδα στην πρώτη θέση μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις λεγόμενες ιδιωτικές δαπάνες υγείας. Και να σκεφθείτε ότι -όπως αναφέρθηκε στην ίδια ημερίδα- οι δύο στους πέντε ασθενείς δε λαμβάνουν την απαιτούμενη φροντίδα υγείας.

Κι αν αναρωτιέστε, γιατί συμβαίνει αυτό, μια άλλη διαπίστωση του κ. καθηγητή δίνει -εμμέσως αλλά σαφώς- την απάντηση. Για να ανταποκριθεί το κράτος στις ανάγκες -έστω στο επίπεδο, που έχει κατακτήσει σήμερα ο εργαζόμενος πληρώνοντας- θα πρέπει να οργανώσει αντίστοιχης ποιότητας προσφορά υπηρεσιών, γεγονός που συνεπάγεται ένα σημαντικό οικονομικό κόστος. Με άλλα λόγια, η κυβερνητική πολιτική συντήρησης των πάμπολλων ανεπαρκειών και ελλείψεων, όπως και της χαμηλής ποιότητας των δημοσίων υπηρεσιών υγείας -ιδιαίτερα στο επίπεδο της πρωτοβάθμιας- «σπρώχνει» τα λαϊκά νοικοκυριά στον ιδιωτικό τομέα. Στην πραγματικότητα αποτελεί μια πολιτική ιδιωτικοποίησης της Υγείας.