ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σάββατο 6 Ιούλη 2002
Σελ. /32
Δυο αποκαλυπτικά γεγονότα

Παπαγεωργίου Βασίλης

Την περασμένη Τετάρτη ανακοινώθηκαν τα τραγικά στοιχεία για τα εργατικά ατυχήματα, πολλά, τουλάχιστον, από τα οποία θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν πολύ διαφορετικά, όταν όλοι γνωρίζουν τις ανασφαλείς συνθήκες εργασίας, τους εξοντωτικούς ρυθμούς εντατικοποίησης της δουλιάς και γενικότερα την ασυδοσία των μεγάλων επιχειρήσεων, ιδιαίτερα στο χώρο των κατασκευών. Κατά 50% αυξήθηκαν τα θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα το 2001, συγκριτικά με τον προηγούμενο χρόνο. Κάθε μιάμιση εργάσιμη μέρα κι ένας εργάτης έχανε τη ζωή του, τον περασμένο χρόνο. Γεγονότα, τα οποία αναδεικνύουν με τραγικό τρόπο τις εγκληματικές ευθύνες του διδύμου κυβέρνησης- εργοδοσίας.

Την Πέμπτη, το υπουργείο Παιδείας μαζί με τους εκπροσώπους του ΣΕΒ παρουσίασαν τα συμπεράσματα από το πρόγραμμα «Νεανική επιχειρηματικότητα» και ανακοίνωσαν την επέκτασή του σε 100 γυμνάσια και ΤΕΕ, από την ερχόμενη ακαδημαϊκή χρονιά. Τι είναι το πρόγραμμα αυτό; Περιλαμβάνει 8 δίωρα μαθήματα, τα οποία γίνονται από στελέχη του ΣΕΒ και έχουν στόχο, ουσιαστικά, να εισαγάγουν τους μαθητές - δηλαδή τους αυριανούς εργαζομένους - στη λογική του κέρδους, ως ύψιστης και αδιαμφισβήτητης αξίας και της κατανόησης γενικότερα των επιχειρηματικών αναγκών, στις οποίες πρέπει να υποτάσσεται και να υπακούει κάθε «αποτελεσματικός εργάτης».

Τα σχόλια δικά σας...

Κι ο θεός βοηθός...

Εγραφε ο χτεσινός πρωτοσέλιδος τίτλος του «Βήματος»: «Δέκα πιστολέρο σε αστυνομικό κλοιό, αλλά η "17Ν" δεν έχει ακόμη εξαρθρωθεί -Φοβάτ' ο Γιάννης το θεριό..." - Υποψίες για "χτύπημα απελπισίας - Ο Γερμανός εισαγγελέας επιβεβαιώνει επαφή της "17Ν" με την "ομάδα Κάρλος" - Στα Εξάρχεια ψιθυρίζουν ότι "τους έδωσαν οι παππούδες"». Και λίγο πιο κάτω, σε ειδικό διαφημιστικό έγραφε, σχετικά με τα όλα όσα περιείχε για την υπόθεση της «17Ν»: «Οι έρευνες - Οι ανακρίσεις - Τα στοιχεία - Οι ενδείξεις - Οι φήμες - Τα σενάρια».

Κι ο θεός βοηθός, που λένε οι θρησκευάμενοι...

Το «κοινωνικό κράτος» του ΠΑΣΟΚ

Είχαν εξαγγελθεί για πρώτη φορά στη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, το 2000. Από τότε, έχουν κάμποσες φορές ακόμη εξαγγελθεί, τόσο από τον πρωθυπουργό όσο και τους εκάστοτε υπουργούς Εργασίας και Πρόνοιας. Και τελικά, μόλις πριν τέσσερις μέρες, πήραν συγκεκριμένη μορφή. Αναφερόμαστε στην πολυδιαφημισμένη «εισοδηματική ενίσχυση οικογενειών με τέκνα υποχρεωτικής εκπαίδευσης και χαμηλά εισοδήματα».

Διαβάστε, λοιπόν, και βγάλτε συμπεράσματα: Δικαίωμα εισοδηματικής ενίσχυσης έχουν οι οικογένειες, των οποίων το ετήσιο συνολικό εισόδημα δεν ξεπερνά τα 3.000 ευρώ, δηλαδή, 1 εκατομμύριο δραχμές ή 71.400 δραχμές το μήνα. Σ' αυτήν την περίπτωση, η κυβέρνηση θα «επιδοτήσει» κάθε παιδί-μαθητή της οικογένειας, που φοιτά στην υποχρεωτική εκπαίδευση, με το ποσό των 300 ευρώ το χρόνο, δηλαδή, 102.000 δραχμές ή 8.500 δραχμές το μήνα..!

Εμείς τι να πούμε; Οτι ακόμη και 80.000 ή 100.000 δραχμές ή και αρκετά υψηλότερο να είναι το μηνιαίο εισόδημα μιας οικογένειας, έτσι ή αλλιώς, σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας θα ζει και η επιδότηση των 8.500 δραχμών δεν αποτελεί ούτε καν ασπιρίνη; `Η ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, το όποιο παιδί - κατά παραβίαση κάθε έννοιας δικαίου - θα δουλεύει, για να βοηθήσει την οικογένειά του και δε θα πηγαίνει σχολείο;

Προκλητικές συγκρίσεις

Πέρα από τα παραπάνω, πάντως, να σημειώσουμε και το εξής: Σύμφωνα, με τα στοιχεία της κυβέρνησης, οι δικαιούχες οικογένειες, που μπορούν να συμπεριληφθούν στο «Δίκτυο ενάντια στη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό», ανέρχονται στις 270.000. Με άλλα λόγια, υπάρχουν 270.000 οικογένειες -δηλαδή, μισό έως ένα εκατομμύριο άνθρωποι- που ζουν με 72.000 το πολύ δραχμές το μήνα.

Μήπως, χρειάζεται να θυμίσουμε στην κυβέρνηση, τι μέρος του παραγόμενου ετησίως από την κοινωνία πλούτου απολαμβάνει το πλουσιότερο ένα εκατομμύριο των Ελλήνων; Αν δεν το γνωρίζουν, τους πληροφορούμε, ότι -σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία- το πλουσιότερο 10% των Ελλήνων (1 εκατομμύριο) απολαμβάνει περισσότερο του ενός τετάρτου από τον παραγόμενο συνολικά πλούτο και συγκεκριμένα το 26,5%. Και, μάλιστα, αυτά τα στοιχεία είναι από το 1998. Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Για τους φτωχούς, εννοείται.

Οι συγκρίσεις και τα συμπεράσματα είναι δικές σας...

ΥΓ: Και κάτι ακόμη. Οι εδώ και δύο χρόνια συνεχώς εξαγγελλόμενες «ενισχύσεις» σε φτωχές οικογένειες, θα δοθούν την 1η Σεπτέμβρη. Το γεγονός, πως στα μέσα Οκτώβρη διεξάγονται οι νομαρχιακές και δημοτικές εκλογές, αποτελεί ...απλή και μόνο σύμπτωση...

Τα τρομο-ενημερωτικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ: Τι σας τρομάζει περισσότερο; Το πόσες ρουκέτες διαθέτει ακόμη στο οπλοστάσιό της η «17 Νοέμβρη» ή το πόσες «αποκαλύψεις» θα κάνουν ακόμα τα απογευματινά δελτία ειδήσεων;

Διότι απ' τη ρουκέτα είναι πολύ πιθανό να τη γλιτώσεις. Από το να μάθεις όμως τις λεπτομέρειες της παιδικής ηλικίας του τρίτου εξαδέλφου της κουνιάδας του Σάββα Ξηρού δε γλιτώνεις με τίποτε...

Οποιο κανάλι και ν' ανοίξεις, ελλοχεύουν κάθε λογής ...ειδήμονες και γενικότερα ο κάθε πικραμένος που (σαφώς) έχει γνώμη για το «φαινόμενο της τρομοκρατίας» και σε βομβαρδίζει με τις αναλύσεις του.

Απαντες, δε, εστιάζουν στο αστυνομικό μέρος της υπόθεσης και σου αραδιάζουν κάθε λεπτομέρεια του οποιουδήποτε κατασκοπευτικού βιβλίου τσέπης έχουν διαβάσει στη ζωή τους.

Οσο για τις αναλύσεις περί του πιστολιού και των όπλων γενικά, τύφλα να 'χουν οι οπλουργοί. Οι αναλύσεις περί διαμετρημάτων, ακτίνας βολής και «χτυπημένων» αριθμών, δίνουν και παίρνουν και προέρχονται απ' όλους τους χώρους (βουλευτές, δημοσιογράφοι, διανοούμενοι, τηλεοπτικοί μαϊντανοί).

Εάν συνεχίσουμε έτσι, η συγκατοίκηση στις πολυκατοικίες της Αθήνας θα καταντήσει πολύ... δύσκολη υπόθεση. Κι αν κανείς έχει την ατυχία να είναι κοινωνικός και να δέχεται πολλές επισκέψεις, στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μεταβάλλεται σε ύποπτο ενοικιαστή «γιάφκας»!

Οσο για τους κυβερνώντες, κάθε άλλο παρά τους δυσαρεστεί βέβαια το φαινόμενο, αφού τους βολεύει η σχετική φιλολογία και πολύ τους αρέσει να γίνεται ...κουβέντα επί όλων αυτών των θεμάτων. Τραβάει, βλέπετε, το ενδιαφέρον από το δικό τους χάλι και το ακόμη μεγαλύτερο της πολιτικής τους.

Για τη δημοσιογραφική «οικογένεια», τι να πει κανείς! Ακόμα κι αν υπήρξαν ορισμένοι σοβαροί αναλυτές τέτοιων φαινομένων, προφανώς οι δύστυχοι έχουν χαθεί μέσα στο χαμό των «τηλεοπτικών σταρ», που ανακατεύονται στην υπόθεση μήπως και τσιμπήσουν κάτι από την «τρομο-λατρεία» των ημερών.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Σχολείο εξοντωτικό και απωθητικό

Η αγωνία και η αγανάκτηση είναι τα συναισθήματα που εναλλάσσονται σε πολλές λαϊκές οικογένειες αυτή την περίοδο, που γίνονται γνωστά τα αποτελέσματα των πανελλαδικών εξετάσεων τις οποίες έδωσαν τα παιδιά τους στη Β΄ και Γ΄ Λυκείου. Μια διαδικασία που στοιχίζει στους εργαζόμενους θυσίες, αφού το χαράτσι της παραπαιδείας είναι βαρύ, και στους μαθητές, που μέσα από την ψυχοφθόρα διαδικασία των εξετάσεων χάνουν κάθε ικμάδα της δημιουργικότητάς τους όχι για την κατάκτηση της γνώσης, αλλά για τους βαθμούς. Η προχτεσινή ανακοίνωση του υπουργείου σχετικά με τις επιδόσεις των μαθητών ήρθε να επιτείνει λοιπόν και την αγωνία και την αγανάκτηση. Και αυτό λόγω και της μορφής αλλά και του περιεχομένου των εξετάσεων, που βεβαίως δεν αποτυπώνουν την κατάκτηση γνώσεων μέσα από σωστή παιδαγωγική διαδικασία, αλλά το στείρο βαθμό για μια οποιαδήποτε σχολή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ετσι, πολλοί μαθητές θα περιμένουν μέχρι το Σεπτέμβρη για να δουν πού τελικά θα περάσουν, ενώ επίσης ένα μεγάλο κομμάτι μαθητών, που είχε αποτελέσματα κάτω από τη βάση, είτε θα επαναλάβει την προσπάθεια το Σεπτέμβρη είτε θα δει να περνάει σε χαμηλής στάθμης ιδρύματα... της «ανώτατης» εκπαίδευσης.

Ταυτόχρονα, 8.000 μαθητές και των δύο τάξεων δεν πήγαν να δώσουν καν εξετάσεις, παρόλο που φοιτούσαν στη διάρκεια της χρονιάς. Αν εξαιρέσουμε κάποιους που για λόγους υγείας οδηγήθηκαν σε αυτή την επιλογή, ένα μέρος από αυτούς δεν άντεξε την εξοντωτική διαδικασία και οδηγείται είτε στα υποβαθμισμένα ΤΕΕ είτε εκτός εκπαίδευσης. Εξάλλου, πέρα από τα στατιστικά, αυτό που και φέτος διαπιστώνεται είναι ότι οι μαθητές που θα καταφέρουν τελικά να πάρουν το απολυτήριο Λυκείου είναι σχεδόν οι μισοί από αυτούς που αποφοίτησαν από το Γυμνάσιο.

Παρά τη συνεχώς επιδεινούμενη αυτή κατάσταση τα στελέχη του υπουργείου Παιδείας παπαγαλίζουν ότι τα ποσοστά αποτυχίας είναι «αναμενόμενα». Αυτό είναι το σχέδιό τους κατά τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά πρότυπα. Το ταξικό ξεσκαρτάρισμα των μαθητών να γίνεται γρηγορότερα και τα δικά τους φίλτρα να επεκτείνονται από το δημοτικό έως το πανεπιστήμιο. Αυτό πλέον το διαπιστώνουν μέσα από την εμπειρία τους όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι, που δεινοπαθούν για να σπουδάσουν τα παιδιά τους.

Γίνεται καθημερινά φανερό ότι το σχολείο δίνει αποσπασματικές γνώσεις, χωρίς να καλλιεργεί την κριτική σκέψη, χωρίς να οδηγεί στην καλλιέργεια ολοκληρωμένης προσωπικότητας, χωρίς να προσφέρει γενική παιδεία. Είναι ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο, εξοντωτικό και απωθητικό για τους νέους. Η διαπίστωση αυτή και η αγανάκτηση όμως χρειάζεται να μετουσιωθούν σε συνειδητή δράση για να αλλάξει η κατάσταση. Για την καθιέρωση ενός ενιαίου 12χρονου βασικού υποχρεωτικού σχολείου για τα παιδιά του λαού, δημόσιου και δωρεάν, αποσυνδεμένου από τις εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια, που θα ολοκληρώνει προσωπικότητες μέχρι τα 18 τους χρόνια πριν οποιαδήποτε επαγγελματική επιλογή. Αυτό το σχολείο δε θα μας το χαρίσει κανείς, θα έρθει από τη συντονισμένη κοινωνικοπολιτική πάλη του εργατικού λαϊκού κινήματος, για μια άλλη φιλολαϊκή πολιτική.


Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ