Eurokinissi

Κανείς δεν μπορεί να ταυτίσει ιστορικά τον κομμουνισμό και τους αγώνες του, με τις θηριωδίες του ναζισμού και με τη φασιστική ιδεολογία. Πρόκειται για μια ιστορική παραχάραξη.

Και θυμίζω ότι αυτή η ιστορική παραχάραξη ξεκίνησε με πρωτοβουλία του Λαϊκού Κόμματος, δηλαδή της ευρωπαϊκής Δεξιάς, εδώ και αρκετό καιρό. Και που προφανώς απόρροια και συνέχεια αυτής της πρωτοβουλίας είναι και αυτό που συμβαίνει τώρα με το Συμβούλιο της Ευρώπης. Να λοιπόν ένα σύγχρονο θέμα, που δείχνει ότι οι συντηρητικοί δεν μπορούν να παραχαράσσουν την Ιστορία και να ξαναγράψουν, κυρίως, την Ιστορία του περασμένου αιώνα.

Οι διαχωριστικές γραμμές φαίνονται πολύ καλά σε αυτό το συγκεκριμένο θέμα, πόσο καλά κρατούν και σήμερα. Δηλαδή, ότι υπάρχει πάντα η αέναη μάχη ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση και κάθε προοδευτικός δημοκράτης οφείλει να καταδικάζει παρόμοιες ενέργειες».

Motion Team

Δεν είναι κάτι καινούριο, δεν είναι κάτι που ξεκίνησε χτες. Και δεν είναι αυτή η απόφαση από μόνη της. Είναι μια διαδικασία που ξεκίνησε με το τέλος του ψυχρού πολέμου, την είδαμε με το τέλος του διπολισμού, να αναβαθμίζεται και να ανεβαίνει σε διάφορες λογικές που εκπορεύτηκαν - από πολύ συγκεκριμένους χώρους, βέβαια. Αλλά η αλλαγή που έφερε η παγκοσμιοποίηση, η αλλαγή που φέρνει σταδιακά μια παγκόσμια κινητικότητα λαών - όχι μόνο ευρωπαϊκών, αλλά παγκόσμια - που έρχονται σε σύγκρουση και σε αντίθεση με αποφάσεις που εκπορεύονται από τα παγκόσμια κέντρα αποφάσεων, κυρίως οικονομικών, πολιτικών, αλλά και πολιτιστικών και σε κοινωνικό επίπεδο, που έχουν επιπτώσεις σε αυτά, φαίνεται ότι τρομάζει. Τρομάζει σε τέτοιο σημείο, που αναγκάζει να αρχίσει να παίρνει σταδιακά κάποια μέτρα. Τμήμα αυτών των μέτρων είναι και αυτή η προσπάθεια, να καταδικαστεί, σε τελική ανάλυση, η ανθρώπινη Ιστορία.

Οι επιπτώσεις θα είναι πάρα πολύ σοβαρές εάν δεν εμπλακούν πάρα πολύ σύντομα όλα τα πολιτικά κόμματα, αλλά και τα θεσμικά και βεβαίως οι κοινωνικές ομάδες, που θα προσπαθήσουν να ανατρέψουν αυτήν την καινούρια κινητικότητα, την προερχόμενη από αυτές τις νέες λογικές».

Στη συγκεκριμένη περίπτωση το κίνητρο αυτό είναι ολοφάνερο. Τώρα τους έπιασε ο πόνος;

Επομένως, για τι πρόκειται; Πρόκειται στην ουσία για μια νέα προσπάθεια να δημιουργηθεί ξανά το ρήγμα ανάμεσα στους λαούς. Και, προπαντός, να πληγεί η αριστερή ιδεολογία, η αριστερή νοοτροπία, η σοσιαλιστική νοοτροπία στην αντιμετώπιση των προβλημάτων. Επομένως, βρισκόμαστε μπροστά σε μια, θα λέγαμε, εξοργιστική αλλά ταυτόχρονα και κατάπτυστη προσπάθεια των σύγχρονων δυνάμεων της καπιταλιστικής πλευράς - η οποία οδήγησε σε όλες αυτές τις τελευταίες φρικώδεις τραγωδίες στο Ιράκ, στη Μ. Ανατολή κλπ. Αυτή η απίστευτη πολιτική που αναπτύσσεται από τις ΗΠΑ και που αρχίζει να την κατατάσσει αληθινά στις σκοτεινές δυνάμεις της παγκόσμιας Ιστορίας. Και προσπαθούν τώρα να δημιουργήσουν το ρήγμα μεταξύ των ευρωπαϊκών λαών, τραυματίζοντας, στιγματίζοντας, ενοχοποιώντας την αριστερή ιδεολογία.

Επομένως, το πράγμα είναι ολοφάνερο και νομίζω ότι από ελληνικής πλευράς θα πρέπει να σταθούμε σαφέστατα εναντίον αυτής της αναβίωσης παλαιών μεθόδων, οι οποίες υπηρετούν τα πιο σκοτεινά, αντιδραστικά συμφέροντα».

Δεν είναι ανιστόρητος ο κ. Λίντμπλαντ, αυτό δεν μπορεί κανείς να το πιστέψει. Πιόνι είναι, παπαγαλάκι καλοταϊσμένο από τα αφεντικά του, που του υποδεικνύουν τι και πώς να το κάνει. Και, βέβαια, δε θα του ζητήσουν ποτέ να καταδικάσει τα εκατομμύρια θύματα στο όνομα του χριστιανισμού, γιατί τα προβλήματα που θα του δημιουργήσουν οι άλλες μεγάλες πολυεθνικές του Πάπα και των Πατριαρχών θα είναι τεράστια και δυσεπίλυτα. Ετσι τα βάζει με τον κομμουνισμό, που οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, υποσημειώνει, είχαν σαν σύστημα διακυβέρνησης.

Ο κ. Λ. θα κάνει καλά τη δουλιά του, θα πληρωθεί ακόμα καλύτερα και θα έχει την απεριόριστη εκτίμηση των αφεντικών του. Γιατί ο κ. Λ. είναι πιστός σκύλος και έμαθε να μη δαγκώνει το χέρι που τον ταΐζει.

Οταν η συνείδησή του θα του χτυπήσει την πόρτα, αν συμβεί ποτέ κάτι τέτοιο, θα γίνει μπαλάκι στα χέρια των εφιαλτών του, που θα 'ναι τα εκατομμύρια θύματα της "ελεύθερης" Δύσης, που τρομάζει στην κομμουνιστική ιδέα, επειδή δεν έχει να αντιπαραθέσει κάτι ανάλογο.

Προς το παρόν του αναφέρω, για την ιστορία, ότι μόλις προχτές ο πρωθυπουργός της χώρας μου, προς τιμήν του, πρότεινε να διαβάζουμε Μαρξ. Και ο πρωθυπουργός της χώρας μου δεν υπήρξε ποτέ κομμουνιστής».

«Το αντικομμουνιστικό μνημόνιο, που έχει προωθηθεί από την Πολιτική Επιτροπή της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης στην Ολομέλειά του, αποτελεί, πέραν των άλλων, κατάπτυστη προσβολή της ιστορίας των αγώνων των ευρωπαϊκών λαών και των λαών όπου Γης, μα κύρια του δικού μας λαού, ο οποίος δημιούργησε την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης, και καταδείχνει την πλήρη υποταγή της κυρίαρχης ευρωπαϊκής τάξης στα κελεύσματα των ΗΠΑ.

Ο νεοταξικός ιμπεριαλισμός, που εδώ και δεκαπέντε χρόνια είναι μόνος κυρίαρχος, με έξυπνα όπλα ερημώνει χώρες, εξοντώνει λαούς και χαράζει νέα σύνορα στο όνομα της εξάλειψης της τρομοκρατίας. Ομως, τα άλλοθι Μπιν Λάντεν και Αλ Κάιντα από μόνα τους δεν αρκούν για να τα επικαλούνται εσαεί και το αναφερόμενο μνημόνιο προσφέρεται στον κατάλληλο χρόνο, χρήσιμο όπλο στα ματοβαμμένα χέρια των νεοταξιτών. Αφού:

• Εξομοιώνει το ναζισμό με την κομμουνιστική ιδεολογία, αποσιωπώντας την αποφασιστική συμβολή του Κόκκινου Στρατού στη νίκη των συμμάχων, ανοίγοντας έτσι το δρόμο να ξαναγραφεί η Ιστορία στα μέτρα της Νέας Τάξης.
• "Φωτογραφίζει" ως δεξαμενές τρομοκρατίας την κομμουνιστική ιδεολογία, τα Κομμουνιστικά Κόμματα αλλά και έμμεσα τους αγώνες των λαών για Δημοκρατία, Εθνική Ανεξαρτησία, Λαϊκή Κυριαρχία, Ατομικές και Συλλογικές Ελευθερίες.

Οφείλουμε, όλοι όσοι πιστεύουμε στη Δημοκρατία και στην πεμπτουσία της, που είναι ο σεβασμός στην άλλη άποψη, να ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΎΜΕ με όλες μας τις δυνάμεις, για να ακυρωθούν τα διχαστικά τερτίπια που μας γυρίζουν πίσω στις ελεεινότερες μορφές διωγμών, στα "Ιδιώνυμα", στα "μιάσματα" και τους "συνοδοιπόρους".

Αποτελεί ελάχιστο ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ στα εκατομμύρια των νεκρών αγωνιστών για Ελευθερία, Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη. Στα παιδιά που μεγαλώνουν και στις γενιές που θα 'ρθουν».

Με την αποδοχή των αρχών της "ελεύθερης αγοράς", την κατεδάφιση των εργατικών δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αγώνες δυο αιώνων, την παροχή απεριόριστων δικαιωμάτων στο ευρωπαϊκό και στο διεθνές κεφάλαιο, την προσχώρηση στην παγκοσμιοποίηση, δηλαδή τη ληστρική εκμετάλλευση όλων των λαών από τις πολυεθνικές, οι μεγαλύτερες και περισσότερες των οποίων είναι αμερικανικές, με την υποταγή της στις θελήσεις της αμερικανικής αυτοκρατορίας και τη συμμετοχή της στους "προληπτικούς πολέμους", με πρόσχημα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας ή την αποκατάσταση της δημοκρατίας, αποδείχτηκε ότι δεν είναι μια Ευρωπαϊκή Δημοκρατική Κοινότητα, αλλά ένα παράρτημα της Αμερικανικής Αυτοκρατορίας.

Αυτή η Ευρώπη, που βαθμιαία αμνήστευε το φασισμό με την αναθεώρηση της Ιστορίας των τελευταίων 100 χρόνων, που αποδέχεται χώρες, όπου καταδιώκονται όσοι πολέμησαν το ναζισμό και το φασισμό και τιμώνται με μετάλλια, συντάξεις και μνημεία οι συνεργάτες των SS, ως "αγωνιστές της ελευθερίας" (Λετονία, Εσθονία, Λιθουανία) και χώρες στις οποίες απαγορεύεται η λειτουργία κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων (Πολωνία, Ρουμανία, Τσεχία, Αλβανία, και οι 3 Βαλτικές που προαναφέρθηκαν), τώρα, με το "αντικομμουνιστικό μνημόνιο", αποκαθιστά πλήρως το φασισμό, με το επιχείρημα ότι χειρότερα εγκλήματα διέπραξαν οι κομμουνιστές στις χώρες όπου επικράτησαν, άρα όσοι πολέμησαν το φασισμό δεν πρόσφεραν υπηρεσία στην ανθρωπότητα, αλλά οι συνεργαζόμενοι με τους φασιστικούς στρατούς κατοχής και τους SS.

Το "αντικομμουνιστικό μανιφέστο" δεν αναφέρεται βεβαίως μόνο στο παρελθόν, αλλά κυρίως στο μέλλον. Ο βασικός σκοπός του είναι η αντιμετώπιση των λαϊκών κινημάτων στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες, των οποίων οι λαοί, τρομαγμένοι από τη βάρβαρη επιστροφή του καπιταλισμού στις χώρες τους και στερημένοι από τη στέγη, τη δουλιά, την υγιεινή και την Κοινωνική Ασφάλιση(περίθαλψη υγείας, σύνταξη)που είχαν, πεινασμένοι και άστεγοι, θυμούνται με νοσταλγία τα σοσιαλιστικά καθεστώτα, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου, όπου το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών μεγαλώνει, προπάντων όμως στις χώρες της Ν. Αμερικής, όπου οι λαϊκές δυνάμεις κατακτούν την εξουσία και προσπαθούν να περιορίσουν την ασυδοσία του διεθνούς κεφαλαίου, να σώσουν τις πλουτοπαραγωγικές πηγές τους από τη ληστεία και να δώσουν στους λαούς τους αυτό που τους ανήκει.

Τα θεμέλια της κοσμοκρατορίας των ΗΠΑ και των συμμάχων τους τρίζουν. Τα εγκλήματά τους από τον καιρό της αποικιοκρατίας, κατά τον Α΄ και τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Κορέα, στο Βιετνάμ, στην Κύπρο, στην Παλαιστίνη, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία και στο Αφγανιστάν, όπως περιγράφονται στη συνταρακτική καταγγελία που έκανε με την ιστορική επιστολή του προς τη Σουηδική Ακαδημία ο μεγάλος Βρετανός συγγραφέας Χάρολντ Πίντερ, έχουν ξεσηκώσει όλους τους λαούς. Και δε θα αργήσει να έρθει η μέρα που οι εγκληματίες θα δώσουν λόγο για τα εγκλήματά τους και οι λαοί θα πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους και θα ζήσουν ειρηνικά! Χωρίς πολέμους, εξοπλισμούς, φτώχεια και αθλιότητα. Αρκεί να συνεχίσουν τους αγώνες τους χωρίς καμιά διακοπή, χωρίς καμιά υποχώρηση!».