Εχει απόλυτο δίκιο ο εκπρόσωπος του Στ. Ντιπάρτμεντ, ο οποίος έσπευσε αμέσως να απλώσει τις προστατευτικές φτερούγες της "υπερδύναμης" πάνω από τον υπάλληλό της στην Αθήνα, Ν. Μπερνς.

"Ο πρέσβης των ΗΠΑ στην Αθήνα χαίρει της απολύτου εμπιστοσύνης της υπουργού Εξωτερικών, Μαντλίν Ολμπράιτ, και επιτελεί άριστο έργο στην Αθήνα", τόνισε ο αναπληρωτής εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Τζιμ Φόλεϊ, απαντώντας σε ερώτηση με αφορμή την κριτική που δέχτηκε ο κ. Μπερνς από τον Πρόεδρο της ελληνικής Βουλής, Απόστολο Κακλαμάνη. Σημείωσε, επίσης, πως σε ό,τι αφορά την επίτευξη ενός ανώτερου επιπέδου στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις, υπάρχουν μερικά θέματα που αφορούν ανησυχίες γύρω από την τρομοκρατία και μερικά εμπορικά ζητήματα, νόμους πνευματικής ιδιοκτησίας, τα οποία παρουσίασε "ως πιστός υπηρέτης των αμερικανικών συμφερόντων και εκπρόσωπος της υπουργού Εξωτερικών και του Προέδρου".

Καμία σημασία δεν έχει, βέβαια, αν τα αμερικανικά συμφέροντα συνθλίβουν αυτά των αυτόχθονων ιθαγενών. Για αυτούς, εξάλλου, έχουν τοποθετήσει θεματοφύλακες, όπως η κυβέρνηση Σημίτη για παράδειγμα...

Εναν κεντρικό ρόλο φαίνεται να διεκδικεί το τελευταίο διάστημα κατά αποκλειστικότητα το ΔΗΚΚΙ και ο πρόεδρός του, Δ. Τσοβόλας. Αυτόν του δήθεν... "παράγοντα αποσταθεροποίησης του υπάρχοντος κατασκευασμένου συντηρητικού πολιτικού σκηνικού", που - όπως ισχυρίζεται - "σχεδιάστηκε από τα μέσα της προηγούμενης 10ετίας από εξωθεσμικά κέντρα και κορυφώθηκε το καλοκαίρι του '89". Ετσι επιζητώντας την ταυτότητα... του γνήσιου ΠΑΣΟΚ, κάνει ανοίγματα προς διάφορες κατευθύνσεις.

Μάλιστα σε πρόσφατη ομιλία του σε Συνδιάσκεψη του Κινήματος για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, διευκρίνισε ότι το ΔΗΚΚΙ, με την παρέμβασή του, κάνει αυτό "που για αντικειμενικούς λόγους δεν μπορούν πλέον να πράξουν τα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς" και συνεχίζει "ο μεν ΣΥΝ να προσπαθεί να πατάει σε δύο βάρκες και το δε ΚΚΕ, κυριευμένο από το υπαρξιακό του σύνδρομο, να δίνει μια καθαρή μάχη οπισθοφυλακών".

Αν με τον τρόπο αυτό, για το δήθεν "ξεπερασμένο" και με τσουβάλιασμα της ανατρεπτικής και γνήσιας ριζοσπαστικής πολιτικής του ΚΚΕ με τα αλισβερίσια του ΣΥΝ, νομίζει το ΔΗΚΚΙ ότι μπορεί να θολώνει τα νερά, έχει "πέσει πολύ έξω". Οσο για τις θέσεις του και για το περιβόητο "αντι-νεοφιλελεύθερο μέτωπό" του, αυτά κρίνονται καθημερινά στην πράξη, για το αν συνιστούν κάτι διαφορετικό ή απλά... μια άλλη μορφή διαχείρισης, πασίγνωστης και ξοφλημένης στη συνείδηση της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού...

Ο σκύλος του Νάιλς, του προηγούμενου Αμερικανού πρεσβευτή στην Αθήνα, ποτέ "δεν κατούρησε το χαλί" του υπουργικού γραφείου, διευκρίνισε χτες ο Θ. Πάγκαλος. Παραδέχτηκε επίσης, πως ένα καλοκαιρινό βράδυ το... τυχερό και "καλοαναθρεμμένο" τετράποδο ήταν παρόν σε μια συνάντηση του Θ. Πάγκαλου με τον Τ. Νάιλς και πέρασε πολύ καλά στο υπουργικό γραφείο, όπου το είχε φέρει το αφεντικό του "γιατί δεν είχε πού να το αφήσει"!.

Τα θυμήθηκε και τα είπε όλα αυτά χτες ο υπουργός μάλλον για να αποδείξει πως οι Αμερικανοί διπλωμάτες, συμπεριλαμβανομένου και του Ν. Μπερνς, δεν υπερβαίνουν τα όρια που καθορίζει το πρωτόκολλο, αφού ακόμη και οι σκύλοι τους έχουν καλούς τρόπους. Μήπως όμως θα έπρεπε να περιμένει πρώτα μια επίσκεψη του σημερινού πρεσβευτή των ΗΠΑ με το κατοικίδιό του στο υπουργείο;

Είναι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς όλα τα ηλεκτρονικά μέσα. Αλλά αν κάποιος άκουγε ορισμένα από αυτά, θα σχημάτιζε την εντύπωση ότι η έκρηξη του Απ. Κακλαμάνη κατά του Γ. Παπανδρέου στη Βουλή για τον Ν. Μπερνς συνέβη, περίπου, ως εξής: Ξαφνικά σηκώθηκε ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών και άρχισε να μιλά για το ...δημοκρατικό δικαίωμα του Αμερικανού πρεσβευτή να λέει ό,τι θέλει και να παρεμβαίνει όποτε θέλει στη χώρα μας, οπότε ο πρόεδρος της Βουλής εξερράγη και ζήτησε να μαζέψουν τον ανθύπατο.

Συνειδητά, δηλαδή, πολλοί ραδιοσχολιαστές - και μάλιστα ορισμένοι, που έχουν πολιτογραφηθεί ως "διαπρεπείς" - αποσιωπούσαν το γεγονός ότι η συζήτηση στη Βουλή έγινε ύστερα από Επίκαιρη Ερώτηση του βουλευτή του ΚΚΕ Ορ. Κολοζώφ. Ηταν δηλαδή μια μορφή αυστηρού κοινοβουλευτικού ελέγχου της κυβέρνησης από το ΚΚΕ και γι' αυτό "θάφτηκε".

Δεν ήταν, βλέπετε, καμιά υπόδειξη χασισοκαλλιέργειας στις γλάστρες για να αρχίσουν οι οσφυοκάμπτες της ιδεολογικο-ηλεκτρονικής υποτέλειας να τις ποτίζουν απ' τα άγρια μεσάνυχτα ή - μέρες που είναι τώρα - να αρχίσουν τους χαιρετισμούς...

Ασφαλώς και η παρέμβαση του προέδρου της Βουλής Απ. Κακλαμάνη εκφράζει το λαϊκό αίσθημα και της αξίζει ο έπαινος. Αλλά και αυτή η συνωμοσία της σιωπής σε βάρος του ΚΚΕ είναι εξοργιστική.

Αναφέρουμε δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις: Στο "Φλας" ούτε ο Π. Τσίμας, ούτε ο Ν. Κακαουνάκης, παρότι αναφέρθηκαν εκτενώς στο θέμα, δεν είπαν τίποτε για την Επερώτηση του ΚΚΕ. (Ο Π. Τσίμας αναφέρθηκε εμμέσως διαβάζοντας ένα σχόλιο της "Ελευθεροτυπίας", το οποίο ανέφερε την Επερώτηση). Μάλιστα ο Π. Τσίμας παραδέχτηκε ότι ο Απ. Κακλαμάνης εξέφραζε το λαϊκό αίσθημα αλλά δεν έπρεπε να πει αυτά τα πράγματα. Για τον Γ. Παπανδρέου, είπε, ότι ήταν ορθή η απάντησή του, αλλά δεν έπρεπε να βροντήξει πίσω του την πόρτα της Βουλής και έβγαλε το αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών στον αέρα για να υποστηρίζει ξανά όσα είπε στη Βουλή. Ο Κακαουνάκης προχώρησε παραπέρα, λέγοντας ότι ο Κακλαμάνης πριονίζει την καρέκλα του Σημίτη.

Τι να πει κανείς, εκτός του να μη θυμηθεί τον ποιητή που έλεγε: "Και σύ τσούλα των δήμιων επιστήμη/ της αλήθειας εσχάτη τεφροδόχα. Και σύ πρόστυχη πένα και μολύβι/ του βούρκου λιβανίζετε την μπόχα".

"Διαφωνούν"

και "αντιδρούν"

στα "μέτρα"

με μανία,

μα σαν τραβήξει

ο αρχηγός

λιγάκι

τα ηνία,

τη γλώσσα

καταπίνουνε,

παθαίνουν

αφωνία!

"Διαφωνούν"

και "αντιδρούν"

και κάνουν

το "λιοντάρι"

μα στη Βουλή

ψηφίζουνε

"μέτρα" αισχρά

και βάρη,

α, πώς θυμίζουν

όλοι τους

φιγούρες

του Σπαθάρη!

Ο οίστρος

Η δημοκρατία και οι δημοκρατικές διαδικασίες έφτασαν στο απόγειό τους στο συνέδριο του ΣΥΝ, αν πιστέψουμε την ηγεσία και τις ανακοινώσεις του κόμματος αυτού σχετικά με το Συνέδριό τους, κατά το οποίο αποφάσισαν να... δηλώσουν ΠΑΡΩΝ στη Συνθήκη του Αμστερνταμ, την ευρωπαϊκή ενοποίηση και την ΟΝΕ. Μια και η ηγεσία του ΣΥΝ προβάλλει κατά κόρο τα παραπάνω και με κάθε ευκαιρία συνεδρίασης, πέρα από τις παρασκηνιακές και αδιαφανείς διαδικασίες που καταγγέλλονται από τα ίδια τα στελέχη τους ότι διαμόρφωσαν το τελικό συμψηφιστικό αποτέλεσμα, χαρακτηριστικά είναι τα στοιχεία για την ίδια τη συμμετοχή στις εργασίες του ΣΥΝεδρίου: Από τους 1.450 συνέδρους που έπρεπε να συμμετέχουν, εμφανίστηκαν στην ψηφοφορία περί τους 650, δηλαδή ψήφισε κάτι λιγότερο από το 50%! Αλλά κι απ' αυτούς, στις εργασίες του ίδιου του συνεδρίου, ιδιαίτερα κατά τη δεύτερη μέρα των παρεμβάσεων, δε συμμετείχαν περισσότεροι των 200 - 250 ατόμων που μπαινόβγαιναν στην αίθουσα... Μιλάμε τελικά για πραγματικό θρίαμβο της... ΣΥΝ - μετοχικής δημοκρατίας!