Φαίνεται ότι οι αρμόδιοι των οικονομικών υπουργείων της κυβέρνησης δεν κάνουν άλλη δουλιά, παρά να εφευρίσκουν τρόπους για να φορολογούν ακόμα περισσότερο τους φτωχούς κι αδυνάτους τούτης της χώρας. Ούτε σκέψη, βεβαίως, να βάλουν χέρι στις χοντρές τσέπες της οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία δρα ασύστολα και κερδοσκοπικά, ξεζουμίζοντας τους εργαζόμενους και τον εθνικό πλούτο. Από τους εργάτες, τους μικρομεσαίους αγρότες, τους επαγγελματοβιοτέχνες ψάχνει να βρει έσοδα η κυβέρνηση για να καλύψει τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και να χρηματοδοτήσει στη συνέχεια το μεγάλο κεφάλαιο. Ετσι, τώρα το υπουργείο Οικονομικών ζητεί από τους αγρότες να εκδίδουν δελτία αποστολής για χονδρική, αλλά και για λιανική πώληση των προϊόντων τους, στήνοντας φοροπαγίδες. Δεν τους φτάνει που χάνουν συνεχώς από το εισόδημά τους οι αγρότες, λόγω της αντιαγροτικής πολιτικής της ΕΕ και της κυβέρνησης, καλούνται τώρα να πληρώσουν και πρόσθετους φόρους. Κι ύστερα κάποιοι θα εκπλαγούν όταν γρήγορα - το ερχόμενο φθινόπωρο - θα ξαναδούν τα "τρακτέρ της οργής" να ξαναβγαίνουν στους δρόμους του αγώνα...

Ο υπουργός Δικαιοσύνης, Β. Γιαννόπουλος, φαίνεται ν' ασχολείται περισσότερο με το πώς θα διπλασιαστεί η βουλευτική αποζημίωση και μάλιστα σε καιρούς άγριας λιτότητας για τους εργαζόμενους και πώς θα κατασταλούν, με δικαστικές παρεμβάσεις και καταδικαστικές αποφάσεις, οι αγροτικές κινητοποιήσεις και όχι πώς θα πετύχει στο κυρίως αντικείμενο του υπουργείου του. Διότι δεν μπορεί να θεωρείται επιτυχημένος ένας υπουργός Δικαιοσύνης, όταν - το λιγότερο - οι αποδράσεις κρατουμένων από τις φυλακές είναι συνεχείς - τελευταία στη σειρά η προχτεσινή στην Κέρκυρα - και όταν διατηρούνται και επιδεινώνονται τα προβλήματα στην απονομή και στη γενικότερη λειτουργία της Δικαιοσύνης. Θα ήταν, βεβαίως, μάλλον άσκοπο και μάταιο να ζητήσει κανείς από τον υπουργό ν' ασχοληθεί περισσότερο "με τα του οίκου του", καθότι τυγχάνει εκ φύσεως και εκ πεποιθήσεως πολυπράγμων, αλλά όχι και να μας παριστάνει και τον επιτυχημένο στο υπουργείο Δικαιοσύνης...

Μπορεί το 1996 να ήταν άλλη μια αρκετά δύσκολη χρονιά, για τους πολλούς, τους μεροκαματιάρηδες, τους μισθοσυντήρητους, τους συνταξιούχους και, γενικότερα, τη μεγάλη πλειοψηφία των εργαζόμενων της χώρας, αλλά για μερικούς άλλους, κάποιους λίγους, ήταν μια ακόμη καλή χρονιά.

Μιλάμε για τις 500 μεγαλύτερες εμπορικές και εισαγωγικές επιχειρήσεις της χώρας, οι οποίες - σύμφωνα με τα στοιχεία σχετικής έρευνας της Τράπεζας Πληροφοριών Stat Bank - έκαναν μέσα στο 1996 τζίρο 6,3 δισεκατομμυρίων δραχμών, σημειώνοντας αύξηση κατά 16% σε σύγκριση με το 1995, ενώ τα επίσημα και καθαρά κέρδη τους ανήλθαν στα 203,8 δισ. δραχμές, σημειώνοντας αύξηση κατά 26%. Και όλ' αυτά, ενώ ο πληθωρισμός τη χρονιά που πέρασε βρισκόταν στο 8,3%.

Νούμερα, που αποδείχνουν και αυτά ότι η κυβερνητική πολιτική της λιτότητας δεν είναι μόνο σκληρή, αλλά και μονόπλευρη. Οπως άλλωστε και οι κοινοτικές ντιρεκτίβες και οδηγίες, οι λογικές της "απελευθέρωσης" της αγοράς και όλα όσα συνιστούν την πολιτική της κυβέρνησης και ιδιαίτερα το λεγόμενο "κοινωνικό" πρόσωπό της.

Να μας επιτρέψει ορισμένες σοβαρές ενστάσεις ο διευθύνων σύμβουλος της Δημόσιας Επιχείρησης Πετρελαίου (ΔΕΠ), για τα όσα δήλωσε προχτές.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τον κ. Τζέλα, δε θα ήταν ρεαλιστικό, να επιδοτηθούν οι τιμές των καυσίμων (με τη μείωση, δηλαδή, του ποσοστού κέρδους) από την κρατική επιχείρηση. Δικαιολόγησε δε αυτή την τακτική, ισχυριζόμενος ότι το περιθώριο κέρδους των διυλιστηρίων της ΕΛΔΑ και της ΕΚΟ είναι ιδιαίτερα χαμηλό, ενώ μια τέτοια απόφαση θα συνιστούσε αθέμιτο ανταγωνισμό απέναντι στις δύο ιδιωτικές διυλιστηριακές μονάδες Petrola και Motor - Oil, οι οποίες παράγουν το υπόλοιπο 50% της εσωτερικής αγοράς.

Ενσταση πρώτη: Τα κρατικά ΕΛΔΑ είναι μία από τις πλέον κερδοφόρες επιχειρήσεις της χώρας. Εχει, επομένως, περιθώρια. Ακόμη περισσότερο, αν σκεφθεί κανένας ότι αν πωλούσε τα καύσιμα με μικρότερη τιμή, απ' ό,τι οι άλλες εταιρίες, θα μεγάλωνε τον όγκο των πωλήσεών της και επομένως θα είχε σοβαρές πιθανότητες να διατηρήσει - τουλάχιστον - τα κέρδη της στο ίδιο επίπεδο.

Ενσταση δεύτερη: Δεν κατανοούμε, γιατί μια τέτοια απόφαση θα συνιστούσε αθέμιτο ανταγωνισμό προς τις ιδιωτικές μονάδες. Αυτά λένε οι νόμοι της "ελεύθερης" αγοράς και του ανταγωνισμού; Τον τελευταίο δεν επικαλείται η κυβέρνηση, ως μοχλό για την πτώση των τιμών; Γιατί, τα λέει ριζικά αντίθετα τώρα ο διορισμένος από την κυβέρνηση υπεύθυνος της ΔΕΠ; Η μήπως, όλ' αυτά ισχύουν μόνον όταν δοξάζουν τον ένα και μόνο θεό της αγοράς, τα κέρδη της"ιδιωτικής πρωτοβουλίας";

Ιδιαίτερη προβολή - όπως, άλλωστε, ήταν αναμενόμενο - βρήκε στις χτεσινές εφημερίδες η προκλητική απόφαση της κυβερνητικής πλειοψηφίας στη Βουλή, συνεπικουρούμενη από τη ΝΔ, για το διπλασιασμό σχεδόν της βουλευτικής αποζημίωσης. Και δεν είναι τυχαίο, που όλος σχεδόν ο Τύπος επέκρινε τη σχετική απόφαση. Είτε πίστευαν αυτά που έγραφαν, είτε έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία, επειδή γνώριζαν πόσο βάναυσα προκαλείται το λαϊκό αίσθημα, η ουσία δεν αλλάζει.

Κάνει, όμως, εντύπωση το γεγονός πως αρκετές εφημερίδες - και μάλιστα, στα πρωτοσέλιδα σχετικά δημοσιεύματά τους - ανάμεσά τους η "Καθημερινή", "Τα Νέα" και άλλες, αποφεύγουν να σημειώσουν την κατηγορηματική διαφωνία του ΚΚΕ, όπως και του ΔΗΚΚΙ και του ΣΥΝ, αλλά αντίθετα δίνουν την εντύπωση πως όλοι μαζί οι βουλευτές, απ' όλες τις πτέρυγες της Βουλής, συμφώνησαν στην προαναφερόμενη απόφαση.

Αραγε, έγινε τυχαία ή βολεύει κάποιους να καλλιεργείται η αντίληψη του "όλοι ίδιοι είναι"..;