Οχι, κανείς δεν τολμά να αμφισβητήσει τα προαναφερόμενα δεδομένα. Ούτε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, ούτε καν η κυβέρνηση και προσωπικά ο υπουργός Εργασίας. Απολύτως κανένας. Αλλωστε, οι εκτιμήσεις και τα σχετικά στοιχεία έχουν ληφθεί από σχετικές μελέτες της ΓΣΕΕ και δημόσιων οργανισμών. Δικά τους είναι και όχι δικά μας.

Και, όμως, ο «διάλογος», που έκανε προχτές πρεμιέρα, δεν έχει αντικείμενο την όποια - ελάχιστη έστω - βελτίωση της θέσης των ασφαλισμένων και των εργαζομένων γενικότερα, αλλά το πόσα ακόμη θα χάσουν. Αυτό ξεκίνησαν να συζητούν και, κυρίως, το πώς θα παρουσιάσουν το όποιο αντεργατικό αποτέλεσμα, έτσι ώστε να ελαχιστοποιηθεί το όποιο πολιτικό κόστος, να ελαχιστοποιηθούν οι απολύτως δικαιολογημένες αντιδράσεις των εργαζομένων. Αυτό είναι το πραγματικό αντικείμενο του «διαλόγου». Κι αυτό δεδομένο είναι. Κι ας ήταν το «ούτε βήμα πίσω» το βασικό σύνθημα των περσινών, μεγάλων απεργιακών κινητοποιήσεων, κάνοντας περισσότερο και από σαφή την εντολή και τη θέληση των εργαζομένων, προς τις ηγεσίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ.

Υπάρχει, μήπως, καμιά αμφιβολία και γι' αυτά;

«Διαπλεκόμενα και διαπλοκή πάντα υπάρχει στις αστικές δημοκρατίες» είπε τις προάλλες ο Γερ. Αρσένης, συμπληρώνοντας πως τα όποια μέτρα, θεσμικά ή άλλα, μπορούν να περιορίσουν το φαινόμενο, αλλά όχι και να το εξαφανίσουν. Το σημειώνουμε, πρώτον, γιατί συμφωνούμε με την εκτίμησή του. Στις αστικές δημοκρατίες, όπου κυρίαρχες δυνάμεις είναι το μεγάλο κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι, η λεγόμενη διαπλοκή είναι αναπόσπαστο στοιχείο του συστήματος και της λειτουργίας του. Και, δεύτερον, γιατί θέλουμε να συμπληρώσουμε, πως το φαινόμενο συνεχώς θα εντείνεται στα πλαίσια του σύγχρονου καπιταλισμού - παρά τα όποια και όσα μέτρα παρθούν. Και τούτο, γιατί σ' αυτή την κατεύθυνση οδηγούν η όλο και περισσότερο έντονη φιλομονοπωλιακή πολιτική των κυβερνήσεων - είτε αυτές είναι «γαλάζιες», είτε «πράσινες», είτε κεντροδεξιές είτε κεντροαριστερές - οι κάθε λογής «απελευθερώσεις» και διαρθρωτικές αλλαγές, ο αχαλίνωτος ανταγωνισμός και το εντεινόμενο κυνηγητό του κέρδους.

Πώς αλλάζουν τα πράγματα, έλεγε χτες ένας φίλος της στήλης. Κάποτε, όχι και πολύ παλιά, πριν δυο - τρεις μόνο δεκαετίες, όσες χώρες διέθεταν πλούσιο υπέδαφος (πετρέλαιο, χρυσός, διαμάντια, ορυκτά στρατηγικής σημασίας κλπ.), θεωρούνταν προνομιακές. Τώρα, μάλλον, συμβαίνει το αντίθετο. Οποια χώρα, για παράδειγμα, διαθέτει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου ή γειτονεύει με τέτοια, κινδυνεύει να μετατραπεί σε στόχο της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας του Μπους. Μετά το Αφγανιστάν, έγιναν στόχοι το Ιράκ, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα και τώρα η Γεωργία, χώρια σε πόσες άλλες εγκαταστάθηκαν, ήδη, αμερικανικές δυνάμεις κι αυτές που έχουν μετατραπεί σε ΝΑΤΟικά προτεκτοράτα. Κι ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή. Βγαίνει η αμερικανική ηγεσία και λέει πως «μετακόμισε» εκεί ο μπιν Λάντεν και αυτό ήταν...

Δεν έχει κι άδικο. Και μπορεί το γεγονός να εξηγείται από τη δυσμενή αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, με την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης, αλλά αναδείχνει και τη μεγάλη, επιτακτική ανάγκη, να ορθώσουν οι λαοί το αντίπαλο δέος της συντονισμένης αντιπολεμικής και αντιιμπεριαλιστικής τους πάλης.

«Για την τιμή των όπλων» και μόνο, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να στηρίξει τυπικά την κινητοποίηση της Τετάρτης η πλειοψηφία της ηγεσίας της Γενικής Συνομοσπονδίας Επαγγελματιών-Βιοτεχνών-Εμπόρων Ελλάδας (ΓΣΕΒΕΕ). Αυτό μαθαίνουμε πως αφέθηκε να εννοηθεί - αν δεν ειπώθηκε κιόλας - στη συνάντηση που είχε χτες το προεδρείο της ΓΣΕΒΕΕ με τον υπουργό Οικονομίας, ενώ ο πρόεδρος της Εθνικής Συνομοσπονδίας Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), Χρ. Φώλιας, δήλωσε βοηθός της κυβέρνησης στο στόχο της να μαζέψει χρήματα.

Αυτοί είναι οι επικεφαλής του συνδικαλιστικού κινήματος των ΕΒΕ. Δεν έμαθαν, όμως, ότι οι φύλακες έχουν γνώση και ότι θα τους βρίσκουν μπροστά τους; Περίπου όπως τους βρήκαν όλο το τελευταίο διάστημα, που αυτοί οι κύριοι και οι πλειοψηφίες τους ίδρωναν προσπαθώντας να κάμψουν το αγωνιστικό φρόνημα των ΕΒΕ, αλλά οι μεθοδεύσεις τους δεν πέρασαν.