Πώς αλλάζουν τα πράγματα, έλεγε χτες ένας φίλος της στήλης. Κάποτε, όχι και πολύ παλιά, πριν δυο - τρεις μόνο δεκαετίες, όσες χώρες διέθεταν πλούσιο υπέδαφος (πετρέλαιο, χρυσός, διαμάντια, ορυκτά στρατηγικής σημασίας κλπ.), θεωρούνταν προνομιακές. Τώρα, μάλλον, συμβαίνει το αντίθετο. Οποια χώρα, για παράδειγμα, διαθέτει πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου ή γειτονεύει με τέτοια, κινδυνεύει να μετατραπεί σε στόχο της αντιτρομοκρατικής εκστρατείας του Μπους. Μετά το Αφγανιστάν, έγιναν στόχοι το Ιράκ, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα και τώρα η Γεωργία, χώρια σε πόσες άλλες εγκαταστάθηκαν, ήδη, αμερικανικές δυνάμεις κι αυτές που έχουν μετατραπεί σε ΝΑΤΟικά προτεκτοράτα. Κι ακόμη βρισκόμαστε στην αρχή. Βγαίνει η αμερικανική ηγεσία και λέει πως «μετακόμισε» εκεί ο μπιν Λάντεν και αυτό ήταν...

Δεν έχει κι άδικο. Και μπορεί το γεγονός να εξηγείται από τη δυσμενή αλλαγή του διεθνούς συσχετισμού δυνάμεων, με την ανατροπή των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ευρώπης, αλλά αναδείχνει και τη μεγάλη, επιτακτική ανάγκη, να ορθώσουν οι λαοί το αντίπαλο δέος της συντονισμένης αντιπολεμικής και αντιιμπεριαλιστικής τους πάλης.