Των απεσταλμένων μας Κυριάκου ΖΗΛΑΚΟΥ και Λαμπρινής ΠΙΤΤΑΚΑ

«Το ζήτημα της εκπαίδευσης, τόνισε η Αλ. Παπαρήγα, είναι ένα βαθύτατα πολιτικό ζήτημα, όχι με την έννοια ότι βρίσκονται αντικειμενικά σε σύγκρουση οι προθέσεις και οι στόχοι μιας κυβέρνησης και τα συμφέροντα της μεγάλης πλειοψηφίας της νεολαίας και του λαού μας, δεν το λέμε με αυτή την έννοια ότι είναι πολιτικό μόνο. Το λέμε με την έννοια ότι η Παιδεία είναι αναπόσπαστα δεμένη με αυτό που λέγεται οικονομία, κοινωνία, πολιτική στο πεδίο της οικονομίας. Δεν είναι αποσπασμένη από την καρδιά της κυρίαρχης πολιτικής. Δεν είναι αποσπασμένη από ταξικά συμφέροντα. Στη Βουλή, όταν γίνεται συζήτηση για την Παιδεία, όλα τα κόμματα, εκτός από μας, διακηρύσσουν ότι "το πρόβλημα είναι εθνικό, και εδώ δε χωράει πολιτική εκμετάλλευση", λένε "δε χωρούν αντιθέσεις ανάμεσα στα κόμματα". Και αφού είναι εθνικό, λένε, πρέπει να συμφωνήσουμε σε όλα. Ο όρος "εθνικό" εξαρτάται από το πώς τον καταλαβαίνει κανείς. Και εμείς τον χρησιμοποιούμε, μόνο που το εθνικό δε σημαίνει απολίτικο. Δε σημαίνει αταξικό. Δε σημαίνει ότι όλοι όσοι ζούμε μέσα στην Ελλάδα έχουμε τα ίδια συμφέροντα. Εμείς, λοιπόν, θεωρούμε ότι είναι βαθύτατα πολιτικό θέμα και ανάλογα με τους πολιτικούς στόχους, που έχεις, πολιτεύεσαι».

Αναφορικά με το ποια είναι η αφετηρία και ο σκοπός των μεταρρυθμίσεων στον τομέα της Ανώτατης Παιδείας και συνολικά της Παιδείας, τόνισε: «Εδώ το λένε καθαρά. Ο ΣΕΒ πιο ωμά, οι άλλοι πιο καλυμμένα. Εχουν καθυστερήσει, λένε, οι αλλαγές στην Παιδεία και η Παιδεία πρέπει να προσαρμοστεί στους νόμους της απελευθέρωσης της αγοράς. Στις αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Να προσαρμοστεί στην "κινητικότητα" της απασχόλησης. Αυτό, λένε, το εκπαιδευτικό σύστημα που υπάρχει δεσμεύει και δεν μπορεί να λειτουργήσει μέσα στη λογική του Μάαστριχτ, της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης κτλ. Αυτές οι μεταρρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση και αυτές που υπαγορεύει ο ΣΕΒ κι αυτά που λέει η ΝΔ είναι γενικώς ό,τι καλύτερο εκφράζει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Εμείς, λοιπόν, δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε προτάσεις που βοηθάνε την καπιταλιστική οικονομία. Εμείς μπορούμε να κάνουμε προτάσεις που ανοίγουν δρόμους αντίστασης, πάλης, περισώζουν κατακτήσεις, έστω να αποσπάσουμε κάτι καλύτερο, με στόχο ριζικότερες αλλαγές. Δεν μπορούμε να κάνουμε προτάσεις για το πώς καλύτερα θα εκμεταλλευτούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι τους επιστήμονες, το πώς η έρευνα θα βοηθήσει για να αυξάνει η κερδοφορία. Δε θέλουμε να κάνουμε τέτοιες προτάσεις.

Οι προτάσεις τους για τις αλλαγές στην Παιδεία στηρίζονται σε μια ταξικά νεοφιλελεύθερη πολιτική, η οποία είναι μια στρατηγική του συστήματος που πάει πολύ μακριά.

Μπαίνουν ταξικοί φραγμοί στην Ανώτατη Παιδεία. Ούτε βέβαια ανωτατοποίησαν τα ΤΕΙ, αλλά οδηγούν μια βαθμίδα κάτω όλη την ανώτατη εκπαίδευση. Θα οδηγήσουν τα πράγματα ώστε το γενικό πτυχίο να το κάνουν και στην Ελλάδα τρίχρονο χωρίς αντίκρισμα στη ζωή και οι απόφοιτοι να είναι σύγχρονοι μορφωμένοι εργάτες. Και μετά τα μάστερς εμβάθυνσης, ειδίκευσης, τα οποία θα οδηγήσουν σε μια στενή ειδίκευση, σε ένα στενό αντικείμενο, που θα χάνει και την αξία της καθώς η ζωή θα προχωρά και θα είναι σε βάρος του ενιαίου γενικού υψηλού μορφωτικού επιπέδου. Πολύ φοβόμαστε ότι θα πάμε στις γνώσεις-κουτάκια, με ερωτήσεις-απαντήσεις κλπ. Ενας εκχυδαϊσμός δηλαδή της μόρφωσης. Μετά, δε, τα τρίχρονα, τα παιδιά που θα πηγαίνουν στα μάστερς θα πρέπει να πληρώνουν».

Συνεχίζοντας η Αλ. Παπαρήγα, αναφερόμενη στην έρευνα, τόνισε: «Τα πανεπιστήμια εδώ και χρόνια έχουν χάσει το ρόλο τους στην έρευνα, στη βασική και στην έρευνα γενικού ενδιαφέροντος. Η έρευνα περνάει τώρα μέσα από εξωπανεπιστημιακά κέντρα. Το βάρος το σηκώνουν επιχειρηματικοί όμιλοι και είναι έρευνα για τα στενά συμφέροντα του επιχειρηματία. Εμείς υποστηρίζουμε ότι τα πανεπιστήμια πρέπει να κάνουν γενική, βασική έρευνα σε θέματα που αφορούν όλο το λαό ή μεγάλες ομάδες. Μια μορφή ιδιωτικοποίησης και απαξίωσης των πανεπιστημίων είναι κι αυτή. Να πάμε και στην πιο χυδαία περίπτωση: Το θέμα των μεταπτυχιακών θα καθορίζεται από τους επιχειρηματίες, οι οποίοι θα γίνονται χορηγοί αυτής της έρευνας για να τα παίρνουν βέβαια τα λεφτά από την άλλη μεριά και θα καρπώνονται και τα αποτελέσματα της έρευνας. Ο φοιτητής θα πρέπει να έχει πιστοποίηση από τον επιχειρηματία και το πανεπιστήμιο να βρίσκει χορηγούς και ας λέγεται και δημόσιο. Μιλάνε, δε, για αυτοτέλεια των πανεπιστημίων. Βεβαίως είμαστε υπέρ της αυτοτέλειας, αλλά όταν λειτουργείς μέσα στους νόμους της αγοράς δε θα είσαι αυτοτελής. Θα σου πουν ριχτείτε στην αγορά και όσα πανεπιστήμια επιβιώσουν».

Και καταθέτοντας την πρόταση του ΚΚΕ σημείωσε: «Εμείς, λοιπόν, μιλάμε για ριζικές αλλαγές στην Παιδεία. Για να γίνουν, βέβαια, αυτές πρέπει να έχουμε άλλη γραμμή πλεύσης και επειδή δεν μπορούμε να περιμένουμε να αλλάξει ριζικά η κατάσταση και να έρθουν τα πραγματικά σύγχρονα πανεπιστήμια, παλεύουμε να μην περάσουν αυτά τα μέτρα. Παλεύουμε να χάσει όσο γίνεται λιγότερα ο λαός σε αυτόν τον τομέα. Παλεύουμε να υπάρχουν και κάποιες κατακτήσεις βλέποντας τα πράγματα προς τα μπρος. Γι' αυτό εμείς μιλάμε για γενικό πολιτικό-κοινωνικό αγώνα, συγκρότηση του μετώπου των δυνάμεων που συγκρούονται με τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Γι' αυτό και εμείς απορρίπτουμε κεντροδεξιά, κεντροαριστερά και όλα εκείνα τα σενάρια που ενσωματώνουν με τον έναν ή άλλο τρόπο στην κυρίαρχη πολιτική και λέμε ότι χρειάζεται ισχυρό μέτωπο αντεπίθεσης, γιατί διαφορετικά κάθε μέτρο που θα περνάει θα διαμορφώνει μια κατάσταση που δε θα είναι εύκολο, μέσα στα σημερινά πλαίσια, να αντιστραφεί».

Στην εκδήλωση παραβρέθηκε και χαιρέτισε ο πρύτανης, εκπρόσωποι του ΔΕΠ, των εργαζομένων ενώ έκαναν ερωτήσεις και παρεμβάσεις οι φοιτητές.