Ιδεοληψία θεωρεί ο πρωθυπουργός και την απαίτηση του εργαζόμενου να έχει σταθερή και μόνιμη δουλιά, καλό μεροκάματο και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, του συνταξιούχου να παίρνει, στην ώρα του, σύνταξη, με την οποία να μπορεί να ζήσει, του μικρομεσαίου αγρότη να διαθέτει γη, του επαγγελματοβιοτέχνη και του μικρέμπορου για ανθρώπινο ωράριο, του νέου για ουσιαστική μόρφωση και επαγγελματική αποκατάσταση, της γυναίκας για ισότιμα δικαιώματα, του ατόμου με αναπηρία για αξιοπρεπή ζωή.
Ομως, η απαίτηση και ο αγώνας για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής κάθε ανθρώπου και, γενικότερα, του συνόλου της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, δεν είναι ιδεοληψία. Ιδεοληψία μοιάζει η εμμονή του πρωθυπουργού να τα βλέπει όλα υπό το πρίσμα της εξυπηρέτησης των συμφερόντων της πλουτοκρατίας. ΄Η, μάλλον, μας συγχωρείτε. Γράψτε αμέσως λάθος. Γιατί πολύ απλά, δεν πρόκειται για καμιά ιδεοληψία, αλλά για σταθερή ιδεολογική αντίληψη και αταλάντευτη ταξική προσήλωση...
Θα επιστρέψει, λέει η κυβέρνηση, τον αυξημένο φόρο για το πετρέλαιο, επιχειρώντας να διασκεδάσει τους φόβους και τις αντιδράσεις των λαϊκών νοικοκυριών, που «πήραν φωτιά τα μπατζάκια τους», συνειδητοποιώντας ότι θ' αναγκαστούν να αδειάσουν τις τσέπες τους για να ζεστάνουν, το χειμώνα, το κοκαλάκι τους.
Κι όλη η κουβέντα γίνεται για το πώς, πότε και πόσα χρήματα θα επιστραφούν, ενώ το μεγάλο πρόβλημα είναι πού θα βρεθούν τα επιπλέον λεφτά για να πληρωθεί το πανάκριβο καύσιμο. Πού θα βρει να πληρώσει 400-500 ευρώ το μήνα ο άφραγκος άνεργος, ο βιοπαλαιστής που παίρνει 500-700 ευρώ το μήνα, ο μικρομεσαίος αγρότης που εισπράττει ετήσιο εισόδημα 3.000-5.000 ευρώ, ο συνταξιούχος με τα 350 ευρώ σύνταξη;
Σ' αυτό το αγωνιώδες ερώτημα πρέπει ν' απαντήσουν ο Γ. Αλογοσκούφης και ο Δ. Σιούφας κι ας αφήσουν τα μεγάλα λόγια περί «πάταξης της λαθρεμπορίας» και τις υποσχέσεις περί «τίμιας και απλής λύσης επιστροφής»...
Στην παρακολούθηση των εργαζομένων και έξω από τους χώρους δουλιάς έχουν καταφύγει οι ξενοδόχοι, προκειμένου να καταπνίξουν κάθε αγωνιστική αντίδρασή τους, πριν αυτή μεγαλώσει. Προχτές το απόγευμα, κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης των ξενοδοχοϋπαλλήλων και των εργαζομένων στον επισιτισμό, εμφανίστηκε ο προσωπάρχης ενός ξενοδοχείου και σε απόσταση βεβαίως από τη συγκέντρωση, για να δει και να πληροφορήσει προφανώς το αφεντικό του ποιοι εργαζόμενοι από το ξενοδοχείο συμμετείχαν στη συγκέντρωση!
Τα όσα λίγες μέρες πριν έγραφε ο «Ρ» για την προσπάθεια να καταστείλει κάθε αγωνιστική φωνή και δράση η διοίκηση του συγκεκριμένου ξενοδοχείου, επιβεβαιώνει η ίδια η εργοδοσία και οι καλοθελητές της. Βεβαίως, η εργοδοσία του περί ου ο λόγος ξενοδοχείου είναι μια μόνο από τις πολλές περίπτωση, καθώς το τελευταίο διάστημα και μπροστά στην αγωνιστική αντίδραση των εργαζομένων έχει ξεσπάσει ένα κύμα τρομοκρατίας μέσα στα ξενοδοχεία. Και την τρομοκρατία αυτή μόνο οι εργαζόμενοι με τον αγώνα τους, με τη συσπείρωση στα ταξικά τους σωματεία, όταν γίνουν μια φωνή και μια γροθιά σε κάθε ξενοδοχείο, μπορούν να την τσακίσουν.
Και τι δεν ακούνε τα αυτιά μας αυτές τις μέρες που οι διάφοροι «τρομο-αναλυτές» έχουν πάρει σβάρνα τα κανάλια, σχολιάζοντας τα γεγονότα του Λονδίνου. Ομολογουμένως όμως, τα πρωτεία σε... ευρηματικότητα, πρέπει να αποδοθούν στον δημοσιογράφο Γιάννη Λομβέρδο και την ανάλυσή του. Το «σενάριό» της είναι το εξής: Οι τρομοκράτες, είπε, περίμεναν να δουν ποια πόλη θα έπαιρνε τους Ολυμπιακούς του 2012, για να χτυπήσουν. Γι' αυτό και την πλήρωσε το Λονδίνο που πήρε τη διοργάνωση. Ηταν όμως έτοιμοι να χτυπήσουν και σε οποιαδήποτε άλλη υποψήφια πόλη. Δηλαδή Νέα Υόρκη, Παρίσι, Μαδρίτη ή Μόσχα. Και το επιχείρημα στήριξης του όλου σκεπτικού από τον «αναλυτή» μας ήταν αυτονόητο: «Γι' αυτό άλλωστε η Νέα Υόρκη το τελευταίο διάστημα είχε πάρει ιδιαίτερα αυξημένα μέτρα»! Δεν τον ρώτησαν, οπότε δεν ξέρουμε την απάντησή του για το εάν οι συγκεκριμένες πόλεις του σεναρίου είναι ακόμα παγιδευμένες!!! Το σενάριο αυτό βέβαια, μπορεί να «μπάζει», αλλά «πάει γάντι» με το νέο κλίμα «τρομο-λαγνείας» που καλλιεργείται έντονα, για να προετοιμαστούν νέα τρομοκρατικά μέτρα ενάντια στους λαούς.
Εν ολίγοις, η αξιωματική αντιπολίτευση θέλει να το ...φιλοσοφήσει λίγο το θέμα και να δει «πού το πάει» η Νέα Δημοκρατία, ώστε να ζυγιάσει τα πράγματα και να εκθέσει τελικά τις απόψεις και τις προτάσεις της.
Αν με κάτι τέτοια προσπαθούν να απολογηθούν στους οπαδούς τους και τα μέλη τους, τότε μάλλον η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δε φαίνεται να έχει σε ιδιαίτερα μεγάλη εκτίμηση την κριτική σκέψη όλων αυτών (όπως βλέπετε, σχολιάζουμε ευγενικά).
Αν πάλι προσπαθεί να πείσει τους υπόλοιπους και τον μέσο πολίτη, τότε αποτυγχάνει οικτρά. Ο κόσμος βλέπει τη «σύμπτωση» των πολιτικών θέσεων και είναι σε θέση να κατανοήσει πότε ένα πολιτικό κόμμα πραγματικά αντιπαλεύει μια πολιτική.
ΟΛΑ ΑΥΤΑ, όταν το Ασφαλιστικό έχει μπει για τα καλά στο στόχαστρο και οι εργασιακές σχέσεις οδηγούνται σε νέα (γαλάζια αυτή τη φορά) απορύθμιση και διάλυση, προς όφελος, φυσικά, των αφεντικών.
Ηδη, το νομοσχέδιο για την «απελευθέρωση» (δηλαδή ασυδοσία) του ωραρίου κατατέθηκε στη Βουλή και είναι, απ' ό,τι φαίνεται, το πρώτο από τα νομοθετήματα που η κυβέρνηση επιλέγει να φέρει στα θερινά τμήματα. Αυτά που κατ' εξοχήν ψηφίζουν τους νόμους με πολιτικό κόστος.
Είναι, βλέπετε, που αυτή η κυβέρνηση υποσχόταν προεκλογικά και διαφορετικό κοινοβουλευτικό ήθος, χωρίς αιφνιδιασμούς, «μουλωχτές» τροπολογίες και όλα τα σχετικά. Τελικά, καταλήγουν και αυτοί στην πεπατημένη του ΠΑΣΟΚ. Είμαστε σίγουροι μάλιστα πως αν συνεχίσουν έτσι θα την ...εξελίξουν την τέχνη που παρέλαβαν από τους προκατόχους τους.