Το πλέον αντιπροσωπευτικό δείγμα θριαμβευτικής, θα μπορούσε κανείς να πει, εισόδου του οργανωμένου εγκλήματος στα κέντρα εξουσίας και στην εθνική οικονομία, είναι οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Οι αλλεπάλληλες ιδιωτικοποιήσεις, στις οποίες συμπεριελήφθησαν πωλήσεις κρατικών τραπεζών, δημοσίων επιχειρήσεων του ενεργειακού, του αγροτικού, του βιομηχανικού ακόμη και του στρατιωτικού τομέα,με στόχο να καλυφθούν τα εξωτερικά χρέη που προκλήθηκαν από την οικονομική μεταρρύθμιση χάριν της μετάβασης στον καπιταλισμό, έφεραν στα χέρια της ρώσικης μαφίας και των 1.300 οργανώσεων, που την αποτελούν, το μεγαλύτερο μέρος της δημόσιας περιουσίας. Η νέα αυτή "αστική τάξη" της Ρωσίας, που εξελίχθηκε στον μεγαλύτερο υποστηρικτή των οικονομικών μεταρρυθμίσεων του Μπορίς Γιέλτσιν, κατέχει, σύμφωνα με μια μελέτη της ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, τον έλεγχο του 40% της ρωσικής οικονομίας, το 1/2 των εμπορικών ακινήτων της Μόσχας, τα 2/3 της εθνικής εμπορικής βιομηχανίας. Με άλλα λόγια η ρώσικη μαφία ελέγχει, σήμερα, περισσότερες από 35.000 επιχειρήσεις, 400 τράπεζες, 150 εταιρίες του κράτους ενώ παράλληλα είναι αναμεμειγμένη στις αγοραπωλησίες διαστημικού και πυρηνικού υλικού (τηλεκατευθυνόμενοι πύραυλοι, πλουτώνιο, συμβατικά όπλα κλπ.) και έχει τους δικούς της εκπροσώπους στη Δούμα.

Στην Ουγγαρία, η Διεθνής Κεντροευρωπαϊκή Τράπεζα, που αγοράστηκε από έναν συνεταιρισμό εμπορικών Τραπεζών (αποτελούμενο από την εμπορική Τράπεζα Ιταλίας, τη γερμανική Μπαγιερίσερ Βεράιν και την τράπεζα μακροχρόνιων πιστώσεων Ιαπωνίας), προσέφερε το ιδανικό πλαίσιο για ξέπλυμα χρήματος χωρίς τον φόβο κρατικών παρεμβάσεων. Ακόμα και όταν το 1992 βρέθηκαν στο Λουξεμβούργο αποδείξεις των στενών σχέσεών της με το κολομβιανό καρτέλ Καλί, οι ουγγρικές αστυνομικές αρχές υποστήριξαν ότι "δεν μπορεί κανείς να έχει την απαίτηση από την ουγγρική κυβέρνηση να ελέγχει πλήρως τις τράπεζές της ιδιαίτερα όταν αυτές της εξασφαλίζουν οικονομικές προβλέψεις και ρευστό"! Ιδιοκτήτες άλλαξαν και πολλές τράπεζες του Περού και της Κολομβίας (π.χ. η περουβιανή Interbank που από το 1994 ανήκει στον οργανισμό Darby Overseas με έδρα τα νησιά Καϊμάν, εξασφαλίζοντας με τον τρόπο αυτό αδιαφάνεια στις συναλλαγές της και ασφαλές περιβάλλον για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος).

Η αύξουσα δύναμη και η εντυπωσιακή επιρροή του παγκόσμιου οργανωμένου εγκλήματος, οδήγησε πολλά πολιτικά πρόσωπα ανά τον κόσμο να ζητήσουν τη βοήθειά της, είτε ως χρηματοδότη είτε ως υποστηρικτή, για να συνεχίσουν τη σταδιοδρομία τους με αποτέλεσμα η διεθνής μαφία να έχει, πλέον, ενσωματωθεί στις κρατικές δομές. Ενδεικτικές είναι οι περιπτώσεις της Κολομβίας, όπου τα καρτέλ της κοκαϊνης στήριξαν το Φιλελεύθερο Κόμμα και χρηματοδότησαν την προεκλογική εκστρατεία του Προέδρου Ερνέστο Σαμπέρ, του Μεξικού, όπου στο φως της δημοσιότητας ήρθαν οι στενές επαφές του Προέδρου Κάρλος Σαλίνας και του Θεσμικού Επαναστατικού Κόμματός του με τα καρτέλ, και της Βενεζουέλας, όπου η κρατική τράπεζα Banco Latino, που βρισκόταν υπό τον έλεγχο του Πέντρο Τινόκο, επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της χώρας επί κυβερνήσεως του Κάρλος Αντρέ Περέζ (πριν από την πτώχευσή της το 1994) χρησίμευε για ξέπλυμα ναρκο-χρημάτων.

Ολο και περισσότεροι οικονομολόγοι και αναλυτές εφιστούν την προσοχή τους στη σχέση που συνδέει την αύξηση του παγκόσμιου χρέους με την αύξηση των δραστηριοτήτων του πολυεθνικού οργανωμένου εγκλήματος και τη σχέση αιτίου και αιτιατού, που φαίνεται, όλο και περισσότερο, ότι συνδέει τα δύο αυτά φαινόμενα με τις νέες μορφές καπιταλισμού, όπως είναι ο φιλελευθερισμός.

Το άνοιγμα των αγορών, η χαλάρωση της νομοθεσίας και η ανεξέλεγκτη εισροή κεφαλαίων και επενδύσεων, σε συνδυασμό με τις ιδιωτικοποιήσεις κρατικών υπηρεσιών, προκάλεσαν καταστροφικούς κλυδωνισμούς στις εθνικές οικονομίες και στους εθνικούς παραγωγικούς τομείς ανοίγοντας συγχρόνως το δρόμο για τη δραστηριοποίηση της διεθνούς μαφίας, τόσο σε νομότυπα πλαίσια, όσο και σε επίπεδο πολιτικής εξουσίας. Η πτώση των τιμών των πρώτων υλών στις αρχές του '80, σε συνδυασμό με τη δραστική μείωση των μισθών, του κράτους πρόνοιας και την ταυτόχρονη αύξηση της ανεργίας οδήγησαν σε βαθιά κρίση τις οικονομίες των κρατών και καλλιέργησαν πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη μιας άλλης "εναλλακτικής" πλην παράνομης οικονομίας.

Το οργανωμένο έγκλημα, τόσο σε επίπεδο "τοπικών οργανώσεων", όσο και σε επίπεδο "πολυεθνικής συνεργασίας" είχε, πλέον, το περιθώριο να κινηθεί και να δραστηριοποιηθεί είτε στο ρόλο του δανειστή μικρογεωργών, μικροεμπόρων και βιοτεχνών, είτε στις κρατικές επιχειρήσεις όλων των τομέων με το προσωπείο κάποιου νομότυπου (ή όχι απαραίτητα) επενδυτή. Η νομότυπη είσοδος της μαφίας στα κέντρα εξουσίας και η εντυπωσιακή αύξηση της επιρροής της στην παγκόσμια κοινή γνώμη έχει συνδεθεί με μέτρα που έχει λάβει κατά καιρούς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ακόμα και από τους, κατεξοχήν, εκπροσώπους ή υπερασπιστές της νέας μορφής της παγκόσμιας οικονομίας. Χαρακτηριστική είναι η έκθεση του Τζιμ Μούντι, διευθυντή του FBI, όπου παραδέχεται ότι υφίσταται στενή συνεργασία ανάμεσα στην ιταλική, την κολομβιανή και τη ρωσική μαφία και ότι αυτή διευκολύνθηκε ιδιαίτερα από τη διαδικασία μετάβασης στο καπιταλιστικό σύστημα που χαρακτήρισε τα τελευταία χρόνια την οικονομία των πρώην σοσιαλιστικών χωρών. Εξίσου διαφωτιστική είναι και μια εκτίμηση των Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με την οποία: "τα προγράμματα δομικής προσαρμογής που επέβαλλε το ΔΝΤ σε πολλές χρεωμένες χώρες στην κατεύθυνση της εφαρμογής του νεοφιλελεύθερου οικονομικού μοντέλου άνοιξαν το δρόμο της εξουσίας για τη μαφία".

Τα παραδείγματα της "βοήθειας" που προσέφερε στα σχέδια της παγκόσμιας μαφίας το ΔΝΤ είναι πολλά και χαρακτηριστικά. Στη Βολιβία, το πρόγραμμα οικονομικής αναπροσαρμογής που επέβαλε το ΔΝΤ από το 1985 προκάλεσε δραματική πτώση στην εξαγωγή κασσίτερου, με αποτέλεσμα να γίνουν χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων, που χρησιμοποίησαν τις αποζημιώσεις για φτηνές αγορές γης, προκειμένου να καλλιεργήσουν κόκα, υπό την καθοδήγηση των τοπικών "Δον".Ανάλογη κατάσταση δημιουργήθηκε και στο Περού, όπου το οικονομικό πρόγραμμα που ακολούθησε από το 1990 ο Πρόεδρος Αλμπέρτο Φουτζιμόρι αποδείχτηκε καταστροφικό. Το λεγόμενο "φουτζισόκ" στην περουβιανή οικονομία, που προκάλεσε ακόμα και καθημερινό 30πλασιασμό της τιμής του πετρελαίου, οδήγησε στην καταστροφή των καλλιεργειών καφέ, καπνού και αραβοσίτου και στην αντικατάστασή τους με πολύ πιο προσοδοφόρα και σαφώς λιγότερο κουραστική καλλιέργεια κόκα.

Παράλληλη είναι και η πορεία που ακολούθησαν και οι περισσότερες χώρες της αφρικανικής ηπείρου, όπου η κατάργηση των οικονομικών περιορισμών και η αύξηση των εισαγωγών αμερικανικών και ευρωπαϊκών δημητριακών οδήγησε σε χρεοκοπία τις τοπικές καλλιέργειες. Και στην Αφρική ως εναλλακτική λύση προβλήθηκε η καλλιέργεια ναρκωτικών ουσιών, με κυρίαρχο το χασίς που έγινε το κυρίαρχο εξαγώγιμο προϊόν των βορειοαφρικανικών χωρών.Χαρακτηριστικό είναι ότι τα έσοδα του Μαρόκου από την εξαγωγή χασίς είναι πολύ μεγαλύτερα από το σύνολο των εσόδων από όλες τις άλλες νόμιμες εξαγωγές.

Ανάλογα είναι τα παραδείγματα της Ουκρανίας και της Γιουγκοσλαβίας. Στην πρώτη από το 1994, που εφαρμόστηκε από το ΔΝΤ το πρόγραμμα μακροοικονομικών μεταρρυθμίσεων, οδηγήθηκαν σε μαρασμό οι τοπικές καλλιέργειες και αντικαταστάθηκαν με την καλλιέργεια οπίου, ενώ στη δεύτερη αντικαταστάθηκαν με καλλιέργεια παπαρούνας και τη μετατροπή της σε ηρωίνη, διαδικασία που ελέγχεται εξ ολοκλήρου από την ιταλική μαφία.

Ακολουθώντας το ρεύμα των καιρών περί συνεργασιών, καθώς και το παράδειγμα των πολυεθνικών εταιριών, οι εγκληματικές οργανώσεις φαίνεται ότι αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους με στόχο να εκμεταλλευτούν στο έπακρο τις δυνατότητες της ελεύθερης αγοράς και των νέων οικονομικών συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί ανά τον πλανήτη, χρησιμοποιώντας μεθόδους περισσότερο ή λιγότερο νομότυπες. Σύμφωνα με στοιχεία που διαθέτουν οι διωκτικές αρχές πολλών χωρών, οι Γιαπωνέζοι "γιακούζα", οι κινεζικές τριάδες, η ευρωπαϊκή και αμερικανική μαφία έχουν, εδώ και καιρό, ιδιαίτερα στενές σχέσεις και μάλιστα οι δραστηριότητές τους σε παγκόσμιο επίπεδο ξεπερνούν αυτές των 500 πιο ισχυρών εταιριών του κόσμου, των εταιριών που το οικονομικό περιοδικό "Fortune" κατατάσσει στις πιο δραστήριες, γεγονός που καθιστά σαφές ότι το οργανωμένο έγκλημα έχει, πλέον, πολύ περισσότερα κοινά χαρακτηριστικά στη δράση του με πολυεθνικές όπως η "General Motors" παρά με την ιταλική "Κόζα Νόστρα".

Αποκαλυπτικά είναι τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σύμφωνα με τα οποία υπολογίζεται ότι η "πολυεθνική" μαφία έχει ετήσια κέρδη που αγγίζουν τα 1.000 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που, σχεδόν, ισούται με το σύνολο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος - σύμφωνα με τα αρχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας - των πιο αδύναμων, οικονομικά, χωρών, στις οποίες κατοικούν περίπου 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι! Μάλιστα, όπως τονίζει ο ΟΗΕ, τα εντυπωσιακά αυτά έσοδα αφορούν μόνο παράνομες δραστηριότητες, όπως είναι το λαθρεμπόριο ναρκωτικών, όπλων και πυρηνικών υλικών, η πορνεία, ο τζόγος, η μαύρη αγορά κλπ. Δε συνυπολογίζονται τα πιθανά έσοδα από νομότυπες δραστηριότητες του οργανωμένου εγκλήματος, κυρίως μέσα από επενδύσεις σε νομικά κατοχυρωμένες εταιρίες και σε ποικίλους παραγωγικούς τομείς, στοιχεία, που δεν είναι γνωστά αν και οι δραστηριότητες αυτές γίνονται υπό το φως του ήλιου!

Μέσα από τη διαδικασία μεταφοράς κεφαλαίων "γεννήθηκαν" και οι περίφημοι φορολογικοί παράδεισοι, μέρη εξωτικά ή μη, στα οποία η χαλαρή νομοθεσία και η έλλειψη ελέγχου και φορολογίας στις καταθέσεις ευνόησε τη συσσώρευση κεφαλαίων από νομότυπες ή παράνομες δραστηριότητες σε λογαριασμούς εταιριών "φαντάσματα" ή απλά ανωνύμων. Δεν είναι, άλλωστε, λίγα τα εκεί παραρτήματα μεγάλων τραπεζών που ελέγχονται πλήρως από τη μαφία. Τα νησιά Καϊμάν (που είναι το 5ο τραπεζικό κέντρο του κόσμου έχοντας περισσότερες τράπεζες από ό,τι κατοίκους), πολλά νησιά του Ειρηνικού και του Ινδικού ωκεανού, οι Μπαχάμες και τα νησιά της Παρθένου είναι μερικοί από τους φορολογικούς παραδείσους. Η λίστα, όμως, των "ευνοϊκών" αυτών τόπων καταθέσεων, που ξεπερνούν τους 55 σε αριθμό, δε σταματά εδώ αλλά συμπληρώνεται από "αξιοσέβαστες" χώρες και πόλεις, όπως είναι το Λουξεμβούργο, το Μονακό, το Γιβραλτάρ, η Μάλτα, το Δουβλίνο, η Μαδέρα και φυσικά η Ελβετία, της οποίας το 40% των τραπεζικών λογαριασμών είναι ανοιχτοί σε αλλοδαπούς καταθέτες, που βεβαίως προστατεύονται από το τραπεζικό απόρρητο.

Οπως χαρακτηριστικά σχολιάζει ο καθηγητής Μισέλ Τσοσουντόβσκι, οι φορολογικοί παράδεισοι δεν είναι τίποτε παραπάνω από μία απλή επέκταση του τραπεζικού συστήματος των καπιταλιστικών χωρών, η οποία, όμως, παρέχει την απαραίτητη "κάλυψη" στον καταθέτη ανώνυμων λογαριασμών υψηλής φορολογικής απόδοσης, που έχει τη δυνατότητα μέσω μίας κάρτας Visa ή ενός τερματικού να κάνει καταθέσεις, αναλήψεις ή μεταφορές τεραστίων χρηματικών ποσών από οποιοδήποτε μέρος, ανά πάσα στιγμή και σε ελάχιστο χρόνο. Και φυσικά εξασφαλίζοντας απόλυτη εχεμύθεια.. Τα ποσά, που με τις μεθόδους αυτές, έχουν συσσωρευτεί στους φορολογικούς παραδείσους στο όνομα πλασματικών εταιριών, φθάνουν, σύμφωνα με εκτιμήσεις αξιωματούχων της αμερικανικής τράπεζας Μέριλ Λιντς, τα 3.000 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που ισούται με το 15% του παγκοσμίου ΑΕΠ, και αξίζει να σημειωθεί ότι στον υπολογισμό αυτό δε λήφθηκαν υπόψη οι μυστικοί λογαριασμοί.

Είναι γνωστό ότι πολλές ονομαστές εμπορικές και επιχειρηματικές τράπεζες είναι μπλεγμένες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στο ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Είναι, όμως, σχεδόν αδύνατο να αποκαλυφθεί το εύρος και η σοβαρότητα της παρανομίας καθώς η εκσυγχρονισμένη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος σε συνδυασμό με το βαθμό διείσδυσης της μαφίας στα οικονομικά και πολιτικά κέντρα εξουσίας δεν αφήνει κανένα "πειστήριο του εγκλήματος" να έρθει στο φως. Δεν είναι τυχαίο ότι σε όσες ανακρίσεις και νομικές διαδικασίες έχουν ξεκινήσει σε βάρος μεγάλων τραπεζών, οι μόνοι που κάθησαν τελικά στο εδώλιο ήταν ορισμένοι κατώτεροι τραπεζικοί υπάλληλοι ενώ πέρα από αυτούς κυριάρχησε το απόλυτο σκοτάδι. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η υπόθεση του υποκαταστήματος στο Χιούστον του Τέξας της αμερικανικής διεθνούς τράπεζας American Express. Το 1994, 2 διευθυντές του υποκαταστήματος κατηγορήθηκαν για ξέπλυμα παράνομου χρήματος από ανώνυμες καταθέσεις εταιριών "βιτρίνα" στα νησιά Καϊμάν, γεγονός που στοίχισε στην τράπεζα 7 εκατομμύρια δολάρια αποζημίωσης και 25 εκατομμύρια δολάρια πρόστιμο χωρίς, όμως, να υπάρξει κάποια άλλη δίωξη ή να εμπλακεί κάποιο άλλο πρόσωπο καθώς οι καταθέτες παρέμειναν σκοτεινοί. "Δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτε άλλο, δεν μπορούσαμε να προχωρήσουμε παραπέρα, δεν είχαμε στοιχεία" αρκέστηκε να δηλώσει ο Ντέιβιντ Νόβακ, βοηθός του τότε αρμόδιου εισαγγελέα.

Οι "εκσυγχρονισμένες" δραστηριότητες της παγκόσμιας μαφίας δεν αποτελούν μια πρωτότυπη σύλληψη που γεννήθηκε εκ του μηδενός από τα μεγάλα κεφάλια του οργανωμένου εγκλήματος. Οπως υποστηρίζουν πολλοί αναλυτές και οικονομικοί παρατηρητές, η ιδέα της εισχώρησης των δραστηριοτήτων της μαφίας στους κόλπους της κρατικής μηχανής, των, υπεράνω πάσης υποψίας, κρατικών επιχειρήσεων, τραπεζών και υπηρεσιών, με στόχο την άλωση ακόμα και του κέντρου λήψης των πολιτικών αποφάσεων, ήταν πάγια και αυτονόητη επιθυμία των "Δον", που, όμως, δεν είχαν βρει τον τρόπο να προχωρήσουν στις κινήσεις αυτές με το μικρότερο δυνατό κόστος και τα μεγαλύτερα δυνατά οφέλη. Η ευκαιρία δόθηκε απλόχερα μέσα από τη διαδικασία φιλελευθεροποίησης της οικονομίας, ανοίγματος των αγορών, χαλάρωσης των ελέγχων, σταδιακής παραγκώνισης του κράτους πρόνοιας, ιδιωτικοποιήσεων και τελικά της γενικής αποδιοργάνωσης και έλλειψης, έστω και ελάχιστου, ελέγχου στις κρατικές οικονομίες.

Ενας από τους πρώτους και κυριότερους τομείς που "κατέλαβε" η παγκόσμια μαφία είναι οι τράπεζες, μέσα από τις οποίες "ξεπλένονται" υπέρογκα ποσά "βρώμικου" χρήματος. Εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο το "απόρρητο" των καταθέσεων, καθώς και την ταχύτητα με την οποία η νέα τεχνολογία έχει εφοδιάσει το τηλεπικοινωνιακό σύστημα, οι "νονοί", μέσα σε ελάχιστη ώρα, έχουν τη δυνατότητα να μεταφέρουν τεράστια ποσά από λογαριασμό σε λογαριασμό, σβήνοντας τυχόν ίχνη παρανομίας. Αλλωστε, δεν είναι λίγες οι φορές που οι καταθέσεις αυτές γίνονται από εταιρίες - "βιτρίνα" και καταλήγουν σε άλλες πλασματικές επιχειρήσεις, μην αφήνοντας κανένα περιθώριο για περαιτέρω έρευνες. Από την άλλη πλευρά, οι τράπεζες ωφελούνται ιδιαίτερα από την όλη διαδικασία, καθώς εξασφαλίζουν την ετοιμότητα κάλυψης λογαριασμών σε ρευστό και ισχυροποιούν τη θέση και την εικόνα τους.

Αυτοκίνητα της εποχής του '30 που τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα στους δρόμους φτωχών συνοικιών του Σικάγου, επαναληπτικές ριπές όπλων και σειρήνες περιπολικών είναι, ίσως, η πιο συνηθισμένη εικόνα που έρχεται στο μυαλό του καθενός στο άκουσμα της λέξης "μαφία". Ακόμα και ένας ευφάνταστος νους είναι πιθανό να μην μπορεί να ξεπεράσει τις σκηνές και τα δεδομένα της αμερικανοθρεμμένης "Κόζα Νόστρα", της σικελιάνικης μαφίας, που μπήκε στα σπίτια μας μέσα από τη γνωστή ταινία "Ο Νονός" του Φράνσις Φορντ Κόπολα, πριν από μερικά χρόνια.

Οι διασυνδέσεις, οι δραστηριότητες, η επιρροή, η ίδια η φυσιογνωμία και ο "τρόπος δουλιάς" της μαφίας στις ημέρες μας, όμως, απέχει έτη φωτός από τα χολυγουντιανά πρότυπα και φυσικά παραμένουν εντελώς άγνωστος κόσμος για τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης, παρά το γεγονός ότι βρισκόμαστε, αν μη τι άλλο, στον αιώνα της ταχύτητας και της αυξητικής "έκρηξης" των πληροφοριών. Μία απλή παράθεση στοιχείων που έχουν, κατά καιρούς, δει το φως της δημοσιότητας - και χωρίς καμία αμφιβολία δεν είναι παρά ένα κομμάτι του "παζλ" - και η προσεκτική προσέγγισή τους είναι αρκετή για να πάρει κάνεις "μια πρώτη γεύση" των "εξελίξεων" αλλά και των, πραγματικά, εντυπωσιακών διαστάσεων που η δράση του οργανωμένου εγκλήματος έχει καταλάβει.

Τα όπλα δεν είναι πια ο μόνος τρόπος με τον οποίο η Μαφία ξεκαθαρίζει τους λογαριασμούς της

Τα τυχερά παιχνίδια όλων των ειδών είναι ένας από τους κύριους χρηματικούς πόρους του οργανωμένου εγκλήματος

Σε πολλές χώρες ο τζόγος, που ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από τη Μαφία, είναι πια νομότυπος. Ποταμόπλοιο - καζίνο στον Μισισιπή

Το φαινόμενο της πειρατείας, ιδιαίτερα στη νοτιοανατολική Ασία, είναι διαδεδομένο και οι σχέσεις πειρατών και παράνομου εμπορίου όπλων είναι ιδιαίτερα στενές

Στα μέσα του καλοκαιριού εφτά επιφανείς Ευρωπαίοι δικαστές απηύθυναν έκκληση προς τις κυβερνήσεις να συνεργαστούν για να αντιμετωπίσουν το παγκόσμιο οργανωμένο έγκλημα. Η έκκληση αυτή, όμως, δεν μπορεί παρά να ακούγεται ως αυταπάτη, καθώς η ανάδειξη της μαφίας σε ρυθμιστικό πολιτικό και οικονομικό παράγοντα μοιάζει να είναι το "μικρότερο κακό" για το παγκόσμιο κεφάλαιο και τη μεγαλοαστική τάξη, καθώς το νέο προσωπείο της μαφίας - του μυστικού ή φανερού δανειστή - ευνοεί την πληρωμή των χρεών των διαφόρων χωρών. Η κυρίαρχη λογική φαίνεται να είναι ότι όσο ενισχύεται η ελεύθερη κυκλοφορία κεφαλαίων και όσο διογκώνονται αλλά και ξεπληρώνονται τα χρέη, τόσο λιγότερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το κατά πόσον τα χρήματα προέρχονται από νόμιμες ή όχι δραστηριότητες.Οπως παραδέχεται ο ΟΗΕ "υπό τις υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες όλες οι υπηρεσίες που υποτίθεται ότι προσπαθούν να τηρηθεί ο νόμος, απλώς καλύπτουν την παρανομία".

Το παγκόσμιο οργανωμένο έγκλημα, που ενισχύθηκε από τις νέες μορφές του καπιταλισμού, φαίνεται ότι καταφέρνει πλέον να ελέγξει τους ευεργέτες του, "παίζοντας" με τη νομοθεσία των κρατών σε βάρος της οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης των λαών. Γίνεται ολοένα σαφέστερο ότι η μαφία είναι σύμφυτη με τον καπιταλισμό, του οποίου τις μεταμορφώσεις εκμεταλλεύτηκε για να εδραιωθεί, και δεν πρόκειται να ξεριζωθεί, αν δεν ξεριζωθεί το σύστημα που τη γέννησε και την έθρεψε.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

Η στροφή του "αδελφοποιημένου" οργανωμένου εγκλήματος στις νομότυπες δραστηριότητες,όπως τονίζει σε σχετικό διαφωτιστικό άρθρο του στην Monde Diplomatique ο Μισέλ Τσοσουντόβσκι, καθηγητής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο της Οττάβα, φαίνεται ότι έγινε για δύο, κυρίως, λόγους: πρώτον γιατί η νόμιμη δραστηριότητα παρέχει άριστη κάλυψη για το "ξέπλυμα βρώμικου χρήματος" και δεύτερον, πιθανότατα και κυριότερο, γιατί αποτελεί έναν ασφαλή και σίγουρο τρόπο συσσώρευσης κεφαλαίου, που δεν απειλείται από τις διωκτικές αρχές. Ετσι, η διεθνής μαφία επενδύει σε ακίνητα πολυτελείας, σε εταιρίες κατασκευής κατοικιών, σε εκδοτικούς οίκους, σε Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σε οικονομικές υπηρεσίες, αλλά ακόμα και σε κρατικές επιχειρήσεις, ιδιαίτερα αν αυτές σχετίζονται με τη βιομηχανία και τη γεωργία.

Χαρακτηριστικά και γνωστά είναι τα παραδείγματα της γιαπωνέζικης μαφίας, που στη δεκαετία του '80 έκανε τεράστιες επενδύσεις στον τομέα των εταιριών προκατασκευασμένων κατοικιών, της ιταλικής μαφίας που επένδυσε τόσο στον τομέα της αστικής ανάπτυξης όσο και στη γεωργία, της ταϊλανδέζικης που επενδύει το μεγαλύτερο μέρος του πακτωλού των εσόδων από το εμπόριο ηρωίνης του "χρυσού τριγώνου" στην υφασματοβιομηχανία της Μπανγκόγκ διά μέσω μυστικών εταιριών, και των κινέζικων τριάδων που επιλέγουν σταθερά την κινηματογραφική βιομηχανία του Χονγκ Κονγκ, αλλά και τις βιομηχανικές ζώνες των περιοχών Γκουάνγκντόνγκ, Φουτζγιάν και Σενζχέν. Εκτιμάται, μάλιστα, ότι τα κέρδη της κινεζικής μαφίας από την παγκόσμια δραστηριότητά της ανέρχονται, ετησίως, σε 200 δισεκατομμύρια δολάρια, ποσό που φθάνει το 40% του ΑΕΠ της Κίνας!