Στην Αθήνα βρέθηκε, πριν από μερικές μέρες, ο Σάαμι Χάλεντ, μέλος του ΠΓ του, παράνομου σήμερα, Ιρακινού ΚΚ,για να πάρει μέρος στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που διοργάνωσε το ΚΚΕ με αφορμή τις επετείους των 80 χρόνων ίδρυσής του και180 χρόνων από την πρώτη δημοσίευση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ενγκελς. Ο "Ρ" μίλησε μαζί του για την πρόσφατη όξυνση της έντασης στον Περσικό Κόλπο, για την κατάσταση στο εσωτερικό του Ιράκ και για τις εκτιμήσεις του κόμματός του για το μέλλον της χώρας του.

- Ας ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας από μια πρώτη απόπειρα περιγραφής της πολιτικής κατάστασης στο εσωτερικό του Ιράκ, σήμερα.

- Η πολιτική κατάσταση της χώρας χαρακτηρίζεται από δύο παράλληλα δεινά. Εμείς συνηθίζουμε να την ονομάζουμε κατάσταση μεταξύ δύο αποκλεισμών. Από τη μία πλευρά, υπάρχει ο αποκλεισμός που έχει επιβληθεί στη χώρα από τη διεθνή κοινότητα τα τελευταία 7 χρόνια, ο οποίος έχει οδηγήσει σε κάκιστο επίπεδο όλους τους ζωτικούς τομείς της ζωής της χώρας, τον οικονομικό, τον κοινωνικό, τον πολιτικό και πολλούς άλλους. Τα θύματα αυτού του οικονομικού αποκλεισμού, ιδιαίτερα εξαιτίας των ταυτόχρονων ελλείψεων σε τρόφιμα και φάρμακα, έχει προκαλέσει το θάνατο περισσοτέρων των 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι σοβαρή επιδείνωση έχει υποστεί το σύνολο του κοινωνικού ιστού της χώρας εξαιτίας του διεθνούς αποκλεισμού. Υπάρχουν εκτιμήσεις που υποστηρίζουν ότι, για να επιστρέψουμε στο οικονομικο - κοινωνικό επίπεδο και στις συνθήκες ζωής που βίωνε η χώρα πριν από την επιβολή των διεθνών κυρώσεων, θα χρειαστούν 50 χρόνια ανάπτυξης.

Η άλλη πλευρά του αποκλεισμού, σε αυτό το σχήμα των δύο δεινών που ανέφερα, είναι ο αποκλεισμός που επιβάλλει το δικτατορικό καθεστώς στο λαό της χώρας μου τα τελευταία 20 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία. Στο διάστημα της διακυβέρνησής του, αυτό το καθεστώς προκάλεσε 2 πολέμους: τον 8ετή πόλεμο ενάντια στο Ιράν και την εισβολή στο Κουβέιτ με όλα τα γνωστά παρεπόμενα. Χειρότερο όλων, όμως, είναι ο "πόλεμος" που διαρκεί, τόσα χρόνια, μέσα στο εσωτερικό της ίδιας της χώρας. Ακολουθείται μια τακτική αδιάκριτης τρομοκρατίας, που δεν περιορίζεται, μόνο, στην καταστολή της δράσης και στην απειλή της ζωής των κομμουνιστών και γενικότερα των δημοκρατών. Η τρομοκρατία αυτή έχει στόχο όλο τον ιρακινό λαό. Οπως γνωρίζετε, το καθεστώς έχει χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, ακόμα και ενάντια στον κουρδικό λαό στο Βόρειο Ιράκ. Χημικά όπλα χρησιμοποίησε ενάντια σε αντιφρονούντες και στο Νότιο Ιράκ στην περιοχή των ελών.

Και σήμερα ακόμη η σφαγή του ιρακινού λαού από το καθεστώς συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Από τα μέσα του περασμένου χρόνου, με το πρόσχημα της εκκαθάρισης των φυλακών επειδή είχε αυξηθεί ιδιαίτερα ο αριθμός των κρατουμένων, έχουν γίνει εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες,χωρίς δίκη χωρίς καν να έχει απαγγελθεί συγκεκριμένη κατηγορία. Σύμφωνα με βάσιμες πληροφορίες μας, που προέρχονται από το εσωτερικό της χώρας, υπολογίζουμε ότι, μέχρι σήμερα, έχουν εκτελεστεί, τουλάχιστον, 2.000 άνθρωποι. Εμείς, χρησιμοποιώντας έγκυρες πηγές, έχουμε καταφέρει να συγκεντρώσουμε και να δημοσιεύσουμε τα ονόματα δεκάδων θυμάτων με όλες τις λεπτομέρειες της ταυτότητάς τους. Τη λίστα αυτή την καταθέσαμε και στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.

- Με αφορμή την αναφορά σας στον ΓΓ του ΟΗΕ, αλλά και τη δημοσιοποίηση της έκκλησης του Ιρακινού ΚΚ προς τον ΟΗΕ και την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα ήθελα να διευκρινίσουμε τι ακριβώς περιμένετε, αν περιμένετε, από μια ενδεχόμενη παρέμβαση του ΟΗΕ και τι μορφή θα θέλατε να πάρει αυτή η παρέμβαση, αν θέλετε να υπάρξει παρέμβαση;

-Ο στόχος της δημοσιοποίησης των ονομάτων αυτών αλλά και της έκκλησής μας ήταν να ασκηθεί πίεση στο καθεστώς της Βαγδάτης για να καταστεί εφικτή η σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων φυλακισμένων, που έχουν χαρακτηριστεί μελλοθάνατοι. Επίσης, ζητήσαμε από τον ΟΗΕ να εφαρμόσει την Απόφαση 688, που υποχρεώνει το καθεστώς να εφαρμόσει τις αρχές του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παράλληλα, όμως, εμείς ήμασταν και είμαστε κάθετα αντίθετοι στην οποιαδήποτε επέμβαση - παρέμβαση από την όποια ξένη δύναμη στο εσωτερικό του Ιράκ, όποια μορφή και αν έχει αυτή η παρέμβαση. Παραμένουμε αντίθετοι στην ιδέα της οποιασδήποτε επέμβασης στο εσωτερικό της χώρας ακόμα και αν αυτή η ενέργεια στρέφεται κατά του καθεστώτος, έστω και αν το πρόσχημα είναι η ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος. Εμμένουμε στην άποψή μας ότι κάθε αλλαγή στο εσωτερικό του Ιράκ είναι υπόθεση του ίδιου του ιρακινού λαού και των πολιτικών του δυνάμεων και δεν αφορά κανέναν άλλον. Αλλωστε, εμείς, οι Ιρακινοί κομμουνιστές, διαφωνήσαμε κάθετα και με ορισμένες δυνάμεις της αντιπολίτευσης, που πιστεύουν ότι, στηριζόμενοι στον αμερικανικό παράγοντα, θα μπορέσουν να ανατρέψουν το καθεστώς.

Αυτή η σύγχυση που έχει δημιουργηθεί, καθώς η έκκληση του Ιρακινού ΚΚ συνέπεσε με την πρόσφατη κρίση στην περιοχή μας και την απειλή εισβολής από τις ΗΠΑ, πιστεύουμε ότι δεν είναι δική μας ευθύνη. Το ίδιο το καθεστώς εκμεταλλεύτηκε την κρίση με τη διεθνή κοινότητα για να ξεκινήσει μια αιματηρή εκστρατεία κατά των πολιτικών του αντιπάλων, πιθανώς φοβούμενο ότι μπορεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και η δράση της αντιπολίτευσης να οδηγήσει σε κάποια σημαντική εξέλιξη - ανατροπή στην εσωτερική πολιτική κατάσταση. Ο Σαντάμ Χουσεϊν εκμεταλλεύτηκε την εξωτερική κρίση για να προχωρήσει σε "ξεκαθάρισμα" πολιτικών αντιπάλων. Είναι σαφές και ξεκάθαρο για μας. Στόχος της έκκλησής μας ήταν η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, η γνωστοποίηση της κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό του Ιράκ, η δημοσιοποίηση των δύο πυρών, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται ο ιρακινός λαός.

- Με αφορμή την πρόσφατη κρίση στον Περσικό, τα διεθνή ΜΜΕ μετέδωσαν αναρίθμητες σκηνές, που έδειχναν τον ιρακινό λαό, ενωμένο γύρω από τον Σαντάμ Χουσεϊν, να είναι διατεθειμένος ακόμη και να δώσει τη ζωή του παρά τα όσα υποφέρει. Τι ακριβώς συμβαίνει;

- Εμείς μπορούμε να σας μεταφέρουμε τις εκτιμήσεις που έχουμε διαμορφώσει με βάση τις πληροφορίες που μας έχουν δώσει οι παράνομες οργανώσεις του Ιρακινού ΚΚ στο εσωτερικό της χώρας. Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρο είναι το ότι το καθεστώς της Βαγδάτης εκμεταλλεύτηκε πολύ έξυπνα το διεθνή αποκλεισμό για να τραβήξει την προσοχή και τη συμπάθεια της κοινής γνώμης προς τον ιρακινό λαό και στη συνέχεια και προς το ίδιο. Ξέρουμε ότι το καθεστώς υποχρέωσε, με απειλές και βία, κάθε οικογένεια να στείλει στο στρατό, τουλάχιστον, ένα μέλος της, και ως επί το πλείστον τα παιδιά της. Δηλαδή, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παρουσιάζονταν ως εθελοντές στις οθόνες όλου του κόσμου και αποτελούσαν την περίφημη "καμπάνια λαϊκής υπηρεσίας στο στρατό", είχαν υποχρεωθεί να παρουσιαστούν στις Ενοπλες Δυνάμεις. Πολλές φορές, παρουσιάστηκαν στο στρατό ο πατέρας ή η μητέρα προκειμένου να σωθούν τα παιδιά και να μην υποφέρουν.

Με τον τρόπο αυτό το καθεστώς προσπάθησε να δείξει ότι έχει μεγάλη λαϊκή υποστήριξη. Ισως, σήμερα, να γνωρίζετε και εσείς ότι για να πραγματοποιήσει την πολυσυζητημένη παρέλαση των στρατιωτικών δυνάμεων και των εθελοντών, κατά την περίοδο της κρίσης, προκειμένου να κερδίσει τις εντυπώσεις, το καθεστώς παρήγγειλε από το εξωτερικό στολές, από τις οποίες η καθεμία στοίχιζε 25 δολάρια. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που ο ιρακινός λαός πεθαίνει από πείνα και από αρρώστιες και κάθε δολάριο είναι υψίστης σημασίας για την επιβίωσή του. Ολα αυτά δυσκολεύουν ιδιαίτερα την κατάσταση, καθώς τα διεθνή ΜΜΕ μεταδίδουν αυτές τις στημένες εικόνες και διαμορφώνουν διεθνώς την αντίληψη ότι το καθεστώς της Βαγδάτης έχει την πλήρη υποστήριξη του ιρακινού λαού. Η αλήθεια είναι πραγματικά διαφορετική.

- Μπορούμε, δηλαδή, να μιλήσουμε για κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας στο εσωτερικό της χώρας;

- Η δική μας εκτίμηση είναι ότι υπάρχει αυξανόμενο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας, που σε πολλές περιπτώσεις εκδηλώνεται ανοιχτά. Μάλιστα, σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες, δε λείπουν και οι περιπτώσεις που οι Ιρακινοί, παρά την καταστολή και τον αυταρχισμό του καθεστώτος, δε διστάζουν να ταχθούν ξεκάθαρα ενάντια στον Σαντάμ Χουσεϊν. Δε θεωρούμε τυχαίο το γεγονός ότι, πρόσφατα, το καθεστώς επέτρεψε στις δικές του εφημερίδες να δημοσιεύουν γράμματα αναγνωστών δυσαρεστημένων από την κατάσταση, αλλά και κατηγορίες για χρηματισμό σε βάρος υπουργών. Νομίζουμε ότι αυτό το γεγονός συνδέεται με τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αποτελεί προσπάθεια του καθεστώτος να "ρίξει στάχτη στα μάτια" και να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της ελεύθερης έκφρασης για να αποφευχθεί μια ενδεχόμενη έκρηξη. Χωρίς καμία υπερβολή, όλες οι ιρακινές πόλεις, με εξαίρεση, ίσως, τη Βαγδάτη, όταν πέσει η νύχτα βρίσκονται εκτός του ελέγχου των καθεστωτικών δυνάμεων.

- Κλείνοντας την κουβέντα θα ήθελα να αναφερθούμε λίγο στην ιρακινή αντιπολίτευση, η οποία βρίσκεται, φυσικά, πολύ μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και η πλειοψηφία της διεθνούς κοινής γνώμης την αγνοεί, όπως και τη δράση της, ξεκινώντας, ίσως, από το Εθνικό Κογκρέσο, που είναι γνωστό μέσα από ορισμένες ανακοινώσεις - καταγγελίες Τύπου πουδημοσιοποιούνται.

- Το Εθνικό Κογκρέσο είχε ξεκινήσει με την προοπτική να εξελιχθεί σε ένα σταθερό, ευρύ και πολύμορφο φόρουμ αντιπολιτευτικών δυνάμεων. Η προσπάθεια αυτή διήρκεσε μέχρι το 1996. Εμείς, ως ΚΚ Ιράκ, είχαμε αποχωρήσει από το 1995, έχοντας πολλές διαφωνίες, τις οποίες διατηρούμε μέχρι σήμερα. Κατ' αρχάς, από άποψη αρχής εμείς διαφωνούμε με τη στάση του Κογκρέσου, το οποίο στηρίζει τις ελπίδες του στην παρέμβαση του εξωτερικού παράγοντα, κυρίως των ΗΠΑ, για να πετύχει την ανατροπή του ιρακινού καθεστώτος. Ο πρόεδρος του, που έχει κατηγορηθεί για χρηματισμό από την Ουάσιγκτον, από ένα σημείο και μετά δρούσε και αποφάσιζε μόνος του και κοινοποιούσε, χωρίς καμία ειδοποίηση, αυτές τις αποφάσεις.

Μετά τη δική μας αποχώρηση το 1995, αποχώρησαν και άλλες δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις. Εμείς, ως κόμμα, δεν είμαστε ενάντια σε καμία πατριωτική δύναμη που εργάζεται για την ανατροπή του καθεστώτος και την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Αλλά είμαστε ενάντια στις δυνάμεις εκείνες, που θεωρούν ότι μόνο με την παρέμβαση και τη στήριξη ξένων παραγόντων μπορεί να αλλάξει η κατάσταση.

Μέσα στο εσωτερικό του Ιράκ κυριαρχούν 4 αντιπολιτευτικά ρεύματα. Το Δημοκρατικό Ρεύμα,στο οποίο εμείς διαδραματίζουμε σημαντικό ρόλο και συνεργαζόμαστε με αρκετά άλλα μικρότερα κόμματα, όπως είναι η Δημοκρατική Συμμαχία του Ιράκ. Υπάρχει το Παναραβικό Ρεύμα, το Ισλαμικό Ρεύμα και το Εθνικό Κουρδικό Ρεύμα. Εμείς γενικά έχουμε καλές σχέσεις με όλες αυτές τις τάσεις, αν και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να δημιουργηθεί ένα ενιαίο μέτωπο λόγω της πολυμορφίας των απόψεων. Εμείς, ως κόμμα, έχουμε επιλέξει την τακτική του διμερούς συντονισμού, δηλαδή ανάλογα με την περίπτωση συνεργαζόμαστε στο εκάστοτε επιμέρους ζήτημα με τους υπολοίπους. Αυτή η επιλογή μας έχει βοηθήσει να κερδίσουμε την εκτίμηση της υπόλοιπης αντιπολίτευσης.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ

Ευρώ

Οι Γερμανοί ιμπεριαλιστές

επέβαλαν τα σχέδιά τους

Οι γνωστές γερμανογαλλικές διαμάχες αναφορικά με το διορισμό του Ολλανδού Ντούιζεμπεργκ ή του Γάλλου Τριχέτ στην αποφασιστικής σημασίας θέση του προέδρου της μελλοντικής Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), κάθε άλλο παρά στάθηκαν ένα πολύ σοβαρό εμπόδιο στους επιδιωκόμενους στόχους της Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες. Πάντως, αδιαμφισβήτητο θα πρέπει να θεωρηθεί το γεγονός ότι οι ισχυροί ιμπεριαλιστικοί κύκλοι της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας για μια ακόμα φορά έχουν επιβάλει τη θέληση και τα σχέδιά τους...

Η αλήθεια βέβαια είναι ότι οι διαμάχες αυτές ως ένα βαθμό "είχαν ενοχλήσει το ευρω-σόου...", αφού πίσω απ' αυτές κρυβόταν το κύριο ζήτημα: Ποιος δηλαδή θα ήταν εκείνος, ο οποίος, σε τελευταία ανάλυση, θα είχε τον πρώτο λόγο στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και κατά συνέπεια σ' ολόκληρο το οικοδόμημα του ΕΥΡΩ, το οποίο προβλεπόταν από τη διαβόητη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Εχει ξεκάθαρα επιβεβαιωθεί ότι οι ηγεμονικές επιδιώξεις του ισχυρού γερμανικού χρηματιστικού κεφαλαίου, διά μέσου των πολιτικών του εκπροσώπων, κατόρθωσε ακόμα μια φορά "να δώσει ένα χτύπημα στον Γάλλο εταίρο". Εταίρος, όμως, ο οποίος είχε ήδη ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των Γερμανών τον Οκτώβρη του 1993, όταν η γαλλική πλευρά συμφώνησε, προκειμένου η έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να βρίσκεται μόνιμα στη γερμανική πόλη Φρανκφούρτη του Μάιν, "κάτω από τη σκιά της Ομοσπονδιακής Γερμανικής Τράπεζας".

Ταυτόχρονα, όμως, οι διαμάχες αυτές έδειξαν ακόμα μια φορά ότι με την πολυδιαφημισμένη "γαλλογερμανική αρμονία" τα πράγματα δεν πάνε και τόσο καλά... Εγινε πλέον ολοφάνερο ότι η καθιέρωση του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος δημιουργεί σοβαρές αντιθέσεις μεταξύ των κύριων ιμπεριαλιστικών κύκλων στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, οι οποίες σε καμιά περίπτωση δεν είναι δυνατόν να εξαφανιστούν από προσώπου Γης...

Πέρα, όμως, απ' οτιδήποτε άλλο, μια είναι η κύρια διαπίστωση: To ουσιαστικό αποτέλεσμα της "ιστορικής" Συνόδου Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις Βρυξέλλες δεν ήταν ο "συμβιβασμός" αναφορικά με το ποιος θα είναι ο πρόεδρος της μελλοντικής Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, αλλά η θεμελιακή απόφαση για την καθιέρωση του ΕΥΡΩ, ως ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Αυτό από 1-1-1999 θα ισχύει ως "λογιστική μονάδα", ενώ από το 2002 θα τεθεί σε κυκλοφορία στις χώρες - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης: Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο, Λουξεμβούργο, Αυστρία, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Φινλανδία και Ιρλανδία.

Το ΕΥΡΩ δεν καθιερώνεται στην Ελλάδα, η οποία είναι και η μοναδική χώρα, που δεν "προκρίθηκε", επειδή δεν έχει εκπληρώσει "τα κριτήρια σταθερότητας", τα οποία επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Επίσης, δεν καθιερώνεται σε Μεγάλη Βρετανία, Δανία και Σουηδία, οι οποίες από μόνες τους δεν έχουν επιδείξει κανένα ενδιαφέρον, προκειμένου να συμμετάσχουν στην "επιχείρηση" στο παραπάνω καθορισμένο διάστημα. Και φυσικά, δεν πρόκειται να καθιερωθεί στα 23 υπόλοιπα κράτη της Ευρώπης, τα οποία με δικά τους νομίσματα δε συμμετάσχουν στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Με την καθιέρωση του ΕΥΡΩ, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, στην πραγματικότητα έχει επιβληθεί το διαβόητο σχέδιο του διαδόχου του Γερμανού καγκελάριου, Χέλμουτ Κολ, Βόλφγκανγκ Σιόιμπλε. Στο σχέδιο αυτό γίνεται λόγος για τη δημιουργία μιας "Ευρώπης - Πυρήνα" με τη συμμετοχή της Γαλλίας, αλλά με έκδηλη, όμως, την ηγετική κυριαρχία της ιμπεριαλιστικής Γερμανίας. Το σχέδιο αυτό το είχε εκπονήσει ο Σιόιμπλε το 1994 με τον τίτλο: "Σκέψεις σχετικά με την ευρωπαϊκή πολιτική". Ο "σκληρός πυρήνας" της Ευρωπαϊκής Ενωσης, με το ΕΥΡΩ ως ενιαίο νόμισμα και με το ισχυρό γερμανικό χρηματιστικό κεφάλαιο ως κυρίαρχη δύναμη, επιβάλλει όρους οικονομικής κυριαρχίας...

Ετσι, λοιπόν, γίνεται εντελώς ξεκάθαρο ότι, προκειμένου να διασφαλιστούν τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών κύκλων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και ιδιαίτερα αυτά της Γερμανίας, ήταν απαραίτητη η καθιέρωση ενός ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Αυτό επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι η Σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών αποφάσισε την καθιέρωση του ΕΥΡΩ τη στιγμή που και τα 11 κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην πραγματικότητα δεν είχαν εκπληρώσει εξ ολοκλήρου τα "κριτήρια σταθερότητας", τα οποία επιβάλλει η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Είναι ολοφάνερο ότι οι "πατέρες" του ΕΥΡΩ θέλουν να το χρησιμοποιήσουν σαν όργανο μάχης ενάντια στο δολάριο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και στο ιαπωνικό γιέν.

Μελλοντικά, λοιπόν, το ΕΥΡΩ, όπως υπογραμμίζουν οι ειδικοί, στόχο έχει να υψώσει το ανάστημά του απέναντι στο δολάριο ως εφεδρικού νομίσματος σε παγκόσμια κλίμακα, ώστε στη συνέχεια να μετατραπεί σε κυρίαρχο νόμισμα, επίσης σε παγκόσμια κλίμακα. Το ΕΥΡΩ, μέσα σε λίγα χρόνια θα ήταν δυνατόν να συνενώσει για τον εαυτό του το ένα τρίτο των παγκόσμιων εφεδρειών συναλλάγματος. Αν έτσι εξελιχθεί η κατάσταση, τότε η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα αναδεικνυόταν σ' έναν από τους πιο σπουδαίους χρηματιστικούς οργανισμούς σε παγκόσμια κλίμακα... Αρα, λοιπόν, μετά την καθιέρωση του ΕΥΡΩ, σίγουρο είναι ότι θα οξυνθούν παραπέρα οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ανταγωνισμοί μεταξύ των κύριων κέντρων του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Τώρα, σε τίνος πλάτες θα πέσουν τα βάρη της όξυνσης των αντιθέσεων και των ανταγωνισμών, ασφαλώς δεν είναι δύσκολο να το αντιληφθεί κανείς: Βέβαιο είναι ότι, στο όνομα της σταθερότητας του ΕΥΡΩ, πρόκειται να επιβληθεί στους λαούς των χωρών που συμμετέχουν σ' αυτό μια πολιτική σκληρής λιτότητας στον τομέα του δημόσιου προϋπολογισμού, η οποία θα εκφράζεται σε δραστική περικοπή των κοινωνικών δαπανών και ξήλωμα του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Αυτή η αντιλαϊκή κατεύθυνση, όχι μόνο δεν πρόκειται κάποτε να σταματήσει, αλλά, αντίθετα, θα συνεχιστεί με ακόμα μεγαλύτερη ένταση...

Η αντικοινωνική αυτή πολιτική, που επρόκειτο να εφαρμοστεί, είχε ήδη διαφανεί στη συνεδρίαση των υπουργών Οικονομικών και Συντονισμού, η οποία είχε πραγματοποιηθεί μια μέρα πριν τη Σύνοδο Κορυφής και στα πλαίσια της οποίας είχε ψηφιστεί η έτσι αποκαλούμενη "Κοινή Δήλωση Σταθερότητας". Σ' αυτήν, μεταξύ άλλων, υπογραμμίζεται με ιδιαίτερη αυστηρότητα ότι οι χώρες που συμμετέχουν στο ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα θα πρέπει να συνεχίσουν τη μείωση των ελλειμμάτων του δημόσιου προϋπολογισμού και του δημόσιου χρέους.

Κατά τα άλλα, το ενιαίο ευρωπαϊκό νόμισμα, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, θα διευκολύνει και επιταχύνει τις διαδικασίες συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης κεφαλαίου και παραγωγής, καθώς και τις μετακινήσεις επιχειρήσεων από ένα μέρος σε άλλο, κάτι που θα ενταθεί ακόμα περισσότερο... Τέλος, γεγονός αδιαμφισβήτητο είναι ότι η πίεση πάνω στους μισθούς και τις συνθήκες εργασίας θα συνεχιστεί λόγω της "ευέλικτης" εργασίας και της απορύθμισης των εργασιακών σχέσεων...

Ν. Η. - Η.

Με αφορμή τη Διεθνή Συνάντηση των Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα 22 - 24 Μάη, βρήκαμε την ευκαιρία να μιλήσουμε με τον Γιούρι Μαστάλα, μέλος της ΚΕ του Κομμουνιστικού Κόμματος Βοημίας - Μοραβίας, σχετικά με την κατάσταση στην Τσεχική Δημοκρατία.

-Σε λίγες μέρες θα διεξαχθούν πρόωρες βουλευτικές εκλογές στη Δημοκρατία της Τσεχίας. Ποια είναι η σημερινή κατάσταση στη χώρα σας;

- Η Τσεχική Δημοκρατία βρίσκεται μπροστά στις πρόωρες εκλογές που θα γίνουν στις 19 - 20 Ιούνη. Οι εκλογές αυτές θα διεξαχθούν πρόωρα εξαιτίας της περυσινής διάσπασης της δεξιάς κυβέρνησης. Μέχρι τις εκλογές συγκροτήθηκε μια προσωρινή κυβέρνηση από μια σειρά από δεξιά κόμματα, η οποία προσπάθησε να "ξεγελάσει" το λαό λέγοντας ότι θα προχωρούσε σε κάποιες θετικές αλλαγές για τη χώρα. Ωστόσο τέτοια πολιτική αλλαγή δεν έγινε. Στην ουσία συνέχισε να εφαρμόζει μια νεοφιλελεύθερη πολιτική, συνέχισε τις ιδιωτικοποιήσεις, μεταξύ των οποίων και βασικών βιομηχανικών μονάδων, ενώ παράλληλα η κοινωνική ζωή του λαού χειροτερεύει. Οι άνεργοι στην Τσεχική Δημοκρατία φτάνουν σήμερα το 4,6%, όμως υπάρχουν περιοχές όπου η ανεργία φτάνει μέχρι και το 15 - 20%. Η ανεργία "χτυπάει" κυρίως τους νέους που μετά το σχολείο, το πανεπιστήμιο, δε βρίσκουν καμιά δουλιά. Θα πρέπει να αναφέρω ότι σημαντικά πλήττονται οι συνταξιούχοι. Μεγάλη μερίδα του λαού, που συντηρείται από τον μισθό της (δηλαδή δε θεωρούνται επιχειρηματίες), βρίσκονται στο επίπεδο φτώχειας. Ολα αυτά, πραγματοποιούνται τη στιγμή που η κυβέρνηση επιδιώκει να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και να ενισχύσει την πολιτική που ακολουθεί, όπως λένε, για πάντα.

-Πάντως, έχει ιδρυθεί στη χώρα σας το "Πολίτες ενάντια στο ΝΑΤΟ"...

- Το Νοέμβρη του 1989, ο Πρόεδρος Χάβελ και η κυβέρνησή του δήλωναν ότι είναι υπέρ της διάλυσης του Συμφώνου της Βαρσοβίας - πράγμα που έγινε, καθώς και στη διάλυση του ΝΑΤΟ. Ο ίδιος Πρόεδρος τρία χρόνια μετά, προπαγάνδιζε την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ, και ο δεξιός κυβερνητικός συνασπισμός "πήρε το δρόμο" για την πραγματοποίηση αυτού. Μόνο το Δημοκρατικό Κόμμα και βασικά το Κομμουνιστικό Κόμμα είχαν στα προεκλογικά προγράμματά τους το 1996 συγκεκριμένες αντιρρήσεις για την είσοδο της χώρας στο ΝΑΤΟ, ενώ παράλληλα ζητούσαν την ουδετερότητα της χώρας.

Πέρυσι και πρόπερσι, αντιπρόσωποι του κυβερνητικού συνασπισμού ζήτησαν από όλες τις κυβερνήσεις που είναι μέλη του ΝΑΤΟ να ταχθούν υπέρ της ένταξης της Τσεχίας στο ΝΑΤΟ όσο το δυνατόν νωρίτερα. Από την πλευρά μας, εμείς αντιδράσαμε αμέσως. Κατ' αρχήν το Κομμουνιστικό Κόμμα απευθύνθηκε στους συντρόφους περιφερειακά και διεθνώς, και δεύτερο δημιουργήθηκε μια πρωτοβουλία, όχι μόνο με κομμουνιστές, αλλά και πολίτες, οργανώσεις γυναικών, νέων, οικολόγοι, καθολικοί ενάντια στην είσοδο της χώρας στην Ατλαντική Συμμαχία, το ονομαζόμενο "Πολίτες ενάντια στο ΝΑΤΟ". Εγιναν μια σειρά από συγκεντρώσεις, η τελευταία έγινε πριν 4 μήνες στην Πράγα, αλλά δυστυχώς τα ΜΜΕ δεν πρόβαλαν τίποτα σχετικά με το θέμα ώστε ο κόσμος να μάθει πως υπάρχει και αντίδραση. Το τσεχικό Κοινοβούλιο, χωρίς να προχωρήσει σε δημοψήφισμα ώστε ο λαός να εκφράσει την άποψή του σχετικά με το σημαντικό αυτό θέμα, ενέκρινε την απόφαση της Ουάσιγκτον. Ωστόσο, οι "Πολίτες ενάντια στο ΝΑΤΟ" θα συνεχίσουν τις δραστηριότητές τους ακόμα και αν η Τσεχική Δημοκρατία γίνει μέλος του ΝΑΤΟ.

-Αυτό το διάστημα, το Κομμουνιστικό Κόμμα Βοημίας - Μοραβίας θα πρέπει να βρίσκεται σε "εγρήγορση" και λόγω των εκλογών. Ποια είναι η σημερινή του κατάσταση;

- Το κόμμα μας τα τελευταία 8 χρόνια πέρασε πολλές δυσκολίες. Το 1989 το Κομμουνιστικό Κόμμα Τσεχοσλοβακίας (τότε) είχε 1.200.000 μέλη. Μετά από την πρώτη κρίση έμειναν περίπου 500.000 ενώ ακολούθησε μια δεύτερη κρίση το 1993. Τώρα υπάρχει μια σταθερότητα, το κόμμα έχει νέο πρόγραμμα και περίπου 165.000 μέλη, οργανώσεις σε όλες τις περιοχές, ενώ σε αρκετές συνοικίες υπάρχουν κομματικές οργανώσεις βάσης. Εχουμε 22 βουλευτές και 2 γερουσιαστές και σε μερικές πόλεις, όπως είναι η νότια Μοραβία, ο δήμαρχος είναι κομμουνιστής. Θεωρούμε πως, μετά τις κρίσεις που έχουμε περάσει, αυτά είναι θετικά αποτελέσματα. Τώρα προετοιμαζόμαστε για τις εκλογές, και πιστεύω ότι ύστερα από τη σταθεροποίηση του κόμματος και την αναγνώριση της θέσης του στην κοινωνία, μπορεί το αποτέλεσμά μας να είναι καλύτερο.

Κλωντίν ΧΕΣΠΕΡ

Αμερικανικό αεροπλανοφόρο στον Κόλπο, κατά την πρόσφατη κρίση

Και σήμερα ακόμη η σφαγή του ιρακινού λαού από το καθεστώς συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Από τα μέσα του περασμένου χρόνου, με το πρόσχημα της εκκαθάρισης των φυλακών, επειδή είχε αυξηθεί ιδιαίτερα ο αριθμός των κρατουμένων, έχουν γίνει εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες, χωρίς δίκη, χωρίς καν να έχει απαγγελθεί συγκεκριμένη κατηγορία