Στην Αθήνα βρέθηκε, πριν από μερικές μέρες, ο Σάαμι Χάλεντ, μέλος του ΠΓ του, παράνομου σήμερα, Ιρακινού ΚΚ,για να πάρει μέρος στη Διεθνή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Εργατικών Κομμάτων, που διοργάνωσε το ΚΚΕ με αφορμή τις επετείους των 80 χρόνων ίδρυσής του και180 χρόνων από την πρώτη δημοσίευση του Κομμουνιστικού Μανιφέστου των Καρλ Μαρξ και Φρίντριχ Ενγκελς. Ο "Ρ" μίλησε μαζί του για την πρόσφατη όξυνση της έντασης στον Περσικό Κόλπο, για την κατάσταση στο εσωτερικό του Ιράκ και για τις εκτιμήσεις του κόμματός του για το μέλλον της χώρας του.

- Ας ξεκινήσουμε τη συζήτησή μας από μια πρώτη απόπειρα περιγραφής της πολιτικής κατάστασης στο εσωτερικό του Ιράκ, σήμερα.

- Η πολιτική κατάσταση της χώρας χαρακτηρίζεται από δύο παράλληλα δεινά. Εμείς συνηθίζουμε να την ονομάζουμε κατάσταση μεταξύ δύο αποκλεισμών. Από τη μία πλευρά, υπάρχει ο αποκλεισμός που έχει επιβληθεί στη χώρα από τη διεθνή κοινότητα τα τελευταία 7 χρόνια, ο οποίος έχει οδηγήσει σε κάκιστο επίπεδο όλους τους ζωτικούς τομείς της ζωής της χώρας, τον οικονομικό, τον κοινωνικό, τον πολιτικό και πολλούς άλλους. Τα θύματα αυτού του οικονομικού αποκλεισμού, ιδιαίτερα εξαιτίας των ταυτόχρονων ελλείψεων σε τρόφιμα και φάρμακα, έχει προκαλέσει το θάνατο περισσοτέρων των 2,5 εκατομμυρίων ανθρώπων. Σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι σοβαρή επιδείνωση έχει υποστεί το σύνολο του κοινωνικού ιστού της χώρας εξαιτίας του διεθνούς αποκλεισμού. Υπάρχουν εκτιμήσεις που υποστηρίζουν ότι, για να επιστρέψουμε στο οικονομικο - κοινωνικό επίπεδο και στις συνθήκες ζωής που βίωνε η χώρα πριν από την επιβολή των διεθνών κυρώσεων, θα χρειαστούν 50 χρόνια ανάπτυξης.

Η άλλη πλευρά του αποκλεισμού, σε αυτό το σχήμα των δύο δεινών που ανέφερα, είναι ο αποκλεισμός που επιβάλλει το δικτατορικό καθεστώς στο λαό της χώρας μου τα τελευταία 20 χρόνια που βρίσκεται στην εξουσία. Στο διάστημα της διακυβέρνησής του, αυτό το καθεστώς προκάλεσε 2 πολέμους: τον 8ετή πόλεμο ενάντια στο Ιράν και την εισβολή στο Κουβέιτ με όλα τα γνωστά παρεπόμενα. Χειρότερο όλων, όμως, είναι ο "πόλεμος" που διαρκεί, τόσα χρόνια, μέσα στο εσωτερικό της ίδιας της χώρας. Ακολουθείται μια τακτική αδιάκριτης τρομοκρατίας, που δεν περιορίζεται, μόνο, στην καταστολή της δράσης και στην απειλή της ζωής των κομμουνιστών και γενικότερα των δημοκρατών. Η τρομοκρατία αυτή έχει στόχο όλο τον ιρακινό λαό. Οπως γνωρίζετε, το καθεστώς έχει χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, ακόμα και ενάντια στον κουρδικό λαό στο Βόρειο Ιράκ. Χημικά όπλα χρησιμοποίησε ενάντια σε αντιφρονούντες και στο Νότιο Ιράκ στην περιοχή των ελών.

Και σήμερα ακόμη η σφαγή του ιρακινού λαού από το καθεστώς συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό. Από τα μέσα του περασμένου χρόνου, με το πρόσχημα της εκκαθάρισης των φυλακών επειδή είχε αυξηθεί ιδιαίτερα ο αριθμός των κρατουμένων, έχουν γίνει εκτελέσεις με συνοπτικές διαδικασίες,χωρίς δίκη χωρίς καν να έχει απαγγελθεί συγκεκριμένη κατηγορία. Σύμφωνα με βάσιμες πληροφορίες μας, που προέρχονται από το εσωτερικό της χώρας, υπολογίζουμε ότι, μέχρι σήμερα, έχουν εκτελεστεί, τουλάχιστον, 2.000 άνθρωποι. Εμείς, χρησιμοποιώντας έγκυρες πηγές, έχουμε καταφέρει να συγκεντρώσουμε και να δημοσιεύσουμε τα ονόματα δεκάδων θυμάτων με όλες τις λεπτομέρειες της ταυτότητάς τους. Τη λίστα αυτή την καταθέσαμε και στον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ.

- Με αφορμή την αναφορά σας στον ΓΓ του ΟΗΕ, αλλά και τη δημοσιοποίηση της έκκλησης του Ιρακινού ΚΚ προς τον ΟΗΕ και την Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα ήθελα να διευκρινίσουμε τι ακριβώς περιμένετε, αν περιμένετε, από μια ενδεχόμενη παρέμβαση του ΟΗΕ και τι μορφή θα θέλατε να πάρει αυτή η παρέμβαση, αν θέλετε να υπάρξει παρέμβαση;

-Ο στόχος της δημοσιοποίησης των ονομάτων αυτών αλλά και της έκκλησής μας ήταν να ασκηθεί πίεση στο καθεστώς της Βαγδάτης για να καταστεί εφικτή η σωτηρία όσο το δυνατόν περισσότερων φυλακισμένων, που έχουν χαρακτηριστεί μελλοθάνατοι. Επίσης, ζητήσαμε από τον ΟΗΕ να εφαρμόσει την Απόφαση 688, που υποχρεώνει το καθεστώς να εφαρμόσει τις αρχές του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Παράλληλα, όμως, εμείς ήμασταν και είμαστε κάθετα αντίθετοι στην οποιαδήποτε επέμβαση - παρέμβαση από την όποια ξένη δύναμη στο εσωτερικό του Ιράκ, όποια μορφή και αν έχει αυτή η παρέμβαση. Παραμένουμε αντίθετοι στην ιδέα της οποιασδήποτε επέμβασης στο εσωτερικό της χώρας ακόμα και αν αυτή η ενέργεια στρέφεται κατά του καθεστώτος, έστω και αν το πρόσχημα είναι η ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος. Εμμένουμε στην άποψή μας ότι κάθε αλλαγή στο εσωτερικό του Ιράκ είναι υπόθεση του ίδιου του ιρακινού λαού και των πολιτικών του δυνάμεων και δεν αφορά κανέναν άλλον. Αλλωστε, εμείς, οι Ιρακινοί κομμουνιστές, διαφωνήσαμε κάθετα και με ορισμένες δυνάμεις της αντιπολίτευσης, που πιστεύουν ότι, στηριζόμενοι στον αμερικανικό παράγοντα, θα μπορέσουν να ανατρέψουν το καθεστώς.

Αυτή η σύγχυση που έχει δημιουργηθεί, καθώς η έκκληση του Ιρακινού ΚΚ συνέπεσε με την πρόσφατη κρίση στην περιοχή μας και την απειλή εισβολής από τις ΗΠΑ, πιστεύουμε ότι δεν είναι δική μας ευθύνη. Το ίδιο το καθεστώς εκμεταλλεύτηκε την κρίση με τη διεθνή κοινότητα για να ξεκινήσει μια αιματηρή εκστρατεία κατά των πολιτικών του αντιπάλων, πιθανώς φοβούμενο ότι μπορεί η λαϊκή δυσαρέσκεια και η δράση της αντιπολίτευσης να οδηγήσει σε κάποια σημαντική εξέλιξη - ανατροπή στην εσωτερική πολιτική κατάσταση. Ο Σαντάμ Χουσεϊν εκμεταλλεύτηκε την εξωτερική κρίση για να προχωρήσει σε "ξεκαθάρισμα" πολιτικών αντιπάλων. Είναι σαφές και ξεκάθαρο για μας. Στόχος της έκκλησής μας ήταν η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης, η γνωστοποίηση της κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό του Ιράκ, η δημοσιοποίηση των δύο πυρών, ανάμεσα στα οποία βρίσκεται ο ιρακινός λαός.

- Με αφορμή την πρόσφατη κρίση στον Περσικό, τα διεθνή ΜΜΕ μετέδωσαν αναρίθμητες σκηνές, που έδειχναν τον ιρακινό λαό, ενωμένο γύρω από τον Σαντάμ Χουσεϊν, να είναι διατεθειμένος ακόμη και να δώσει τη ζωή του παρά τα όσα υποφέρει. Τι ακριβώς συμβαίνει;

- Εμείς μπορούμε να σας μεταφέρουμε τις εκτιμήσεις που έχουμε διαμορφώσει με βάση τις πληροφορίες που μας έχουν δώσει οι παράνομες οργανώσεις του Ιρακινού ΚΚ στο εσωτερικό της χώρας. Αυτό που φαίνεται ξεκάθαρο είναι το ότι το καθεστώς της Βαγδάτης εκμεταλλεύτηκε πολύ έξυπνα το διεθνή αποκλεισμό για να τραβήξει την προσοχή και τη συμπάθεια της κοινής γνώμης προς τον ιρακινό λαό και στη συνέχεια και προς το ίδιο. Ξέρουμε ότι το καθεστώς υποχρέωσε, με απειλές και βία, κάθε οικογένεια να στείλει στο στρατό, τουλάχιστον, ένα μέλος της, και ως επί το πλείστον τα παιδιά της. Δηλαδή, όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παρουσιάζονταν ως εθελοντές στις οθόνες όλου του κόσμου και αποτελούσαν την περίφημη "καμπάνια λαϊκής υπηρεσίας στο στρατό", είχαν υποχρεωθεί να παρουσιαστούν στις Ενοπλες Δυνάμεις. Πολλές φορές, παρουσιάστηκαν στο στρατό ο πατέρας ή η μητέρα προκειμένου να σωθούν τα παιδιά και να μην υποφέρουν.

Με τον τρόπο αυτό το καθεστώς προσπάθησε να δείξει ότι έχει μεγάλη λαϊκή υποστήριξη. Ισως, σήμερα, να γνωρίζετε και εσείς ότι για να πραγματοποιήσει την πολυσυζητημένη παρέλαση των στρατιωτικών δυνάμεων και των εθελοντών, κατά την περίοδο της κρίσης, προκειμένου να κερδίσει τις εντυπώσεις, το καθεστώς παρήγγειλε από το εξωτερικό στολές, από τις οποίες η καθεμία στοίχιζε 25 δολάρια. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που ο ιρακινός λαός πεθαίνει από πείνα και από αρρώστιες και κάθε δολάριο είναι υψίστης σημασίας για την επιβίωσή του. Ολα αυτά δυσκολεύουν ιδιαίτερα την κατάσταση, καθώς τα διεθνή ΜΜΕ μεταδίδουν αυτές τις στημένες εικόνες και διαμορφώνουν διεθνώς την αντίληψη ότι το καθεστώς της Βαγδάτης έχει την πλήρη υποστήριξη του ιρακινού λαού. Η αλήθεια είναι πραγματικά διαφορετική.

- Μπορούμε, δηλαδή, να μιλήσουμε για κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας στο εσωτερικό της χώρας;

- Η δική μας εκτίμηση είναι ότι υπάρχει αυξανόμενο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας, που σε πολλές περιπτώσεις εκδηλώνεται ανοιχτά. Μάλιστα, σύμφωνα με τις δικές μας πληροφορίες, δε λείπουν και οι περιπτώσεις που οι Ιρακινοί, παρά την καταστολή και τον αυταρχισμό του καθεστώτος, δε διστάζουν να ταχθούν ξεκάθαρα ενάντια στον Σαντάμ Χουσεϊν. Δε θεωρούμε τυχαίο το γεγονός ότι, πρόσφατα, το καθεστώς επέτρεψε στις δικές του εφημερίδες να δημοσιεύουν γράμματα αναγνωστών δυσαρεστημένων από την κατάσταση, αλλά και κατηγορίες για χρηματισμό σε βάρος υπουργών. Νομίζουμε ότι αυτό το γεγονός συνδέεται με τη λαϊκή δυσαρέσκεια και αποτελεί προσπάθεια του καθεστώτος να "ρίξει στάχτη στα μάτια" και να δημιουργήσει την ψευδαίσθηση της ελεύθερης έκφρασης για να αποφευχθεί μια ενδεχόμενη έκρηξη. Χωρίς καμία υπερβολή, όλες οι ιρακινές πόλεις, με εξαίρεση, ίσως, τη Βαγδάτη, όταν πέσει η νύχτα βρίσκονται εκτός του ελέγχου των καθεστωτικών δυνάμεων.

- Κλείνοντας την κουβέντα θα ήθελα να αναφερθούμε λίγο στην ιρακινή αντιπολίτευση, η οποία βρίσκεται, φυσικά, πολύ μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και η πλειοψηφία της διεθνούς κοινής γνώμης την αγνοεί, όπως και τη δράση της, ξεκινώντας, ίσως, από το Εθνικό Κογκρέσο, που είναι γνωστό μέσα από ορισμένες ανακοινώσεις - καταγγελίες Τύπου πουδημοσιοποιούνται.

- Το Εθνικό Κογκρέσο είχε ξεκινήσει με την προοπτική να εξελιχθεί σε ένα σταθερό, ευρύ και πολύμορφο φόρουμ αντιπολιτευτικών δυνάμεων. Η προσπάθεια αυτή διήρκεσε μέχρι το 1996. Εμείς, ως ΚΚ Ιράκ, είχαμε αποχωρήσει από το 1995, έχοντας πολλές διαφωνίες, τις οποίες διατηρούμε μέχρι σήμερα. Κατ' αρχάς, από άποψη αρχής εμείς διαφωνούμε με τη στάση του Κογκρέσου, το οποίο στηρίζει τις ελπίδες του στην παρέμβαση του εξωτερικού παράγοντα, κυρίως των ΗΠΑ, για να πετύχει την ανατροπή του ιρακινού καθεστώτος. Ο πρόεδρος του, που έχει κατηγορηθεί για χρηματισμό από την Ουάσιγκτον, από ένα σημείο και μετά δρούσε και αποφάσιζε μόνος του και κοινοποιούσε, χωρίς καμία ειδοποίηση, αυτές τις αποφάσεις.

Μετά τη δική μας αποχώρηση το 1995, αποχώρησαν και άλλες δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις. Εμείς, ως κόμμα, δεν είμαστε ενάντια σε καμία πατριωτική δύναμη που εργάζεται για την ανατροπή του καθεστώτος και την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Αλλά είμαστε ενάντια στις δυνάμεις εκείνες, που θεωρούν ότι μόνο με την παρέμβαση και τη στήριξη ξένων παραγόντων μπορεί να αλλάξει η κατάσταση.

Μέσα στο εσωτερικό του Ιράκ κυριαρχούν 4 αντιπολιτευτικά ρεύματα. Το Δημοκρατικό Ρεύμα,στο οποίο εμείς διαδραματίζουμε σημαντικό ρόλο και συνεργαζόμαστε με αρκετά άλλα μικρότερα κόμματα, όπως είναι η Δημοκρατική Συμμαχία του Ιράκ. Υπάρχει το Παναραβικό Ρεύμα, το Ισλαμικό Ρεύμα και το Εθνικό Κουρδικό Ρεύμα. Εμείς γενικά έχουμε καλές σχέσεις με όλες αυτές τις τάσεις, αν και είναι ιδιαίτερα δύσκολο να δημιουργηθεί ένα ενιαίο μέτωπο λόγω της πολυμορφίας των απόψεων. Εμείς, ως κόμμα, έχουμε επιλέξει την τακτική του διμερούς συντονισμού, δηλαδή ανάλογα με την περίπτωση συνεργαζόμαστε στο εκάστοτε επιμέρους ζήτημα με τους υπολοίπους. Αυτή η επιλογή μας έχει βοηθήσει να κερδίσουμε την εκτίμηση της υπόλοιπης αντιπολίτευσης.

Ελένη ΜΑΥΡΟΥΛΗ