Εντονος προβληματισμός επικρατεί στους πολιτικούς κύκλους του Βελιγραδίου, μετά τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου των επαναληπτικών εκλογών, που ανέδειξαν ουσιαστικά και πάλι νικητή την αποχή. Αν και η συμμετοχή έφτασε στο 52,75% - ήτοι 2,75% λιγότεροι από την αντίστοιχη του πρώτου γύρου - οι φόβοι για μη προσέλευση του κόσμου στο δεύτερο γύρο είναι κάτι παραπάνω από έντονοι. Ετσι, οι εκλογές της σημερινής Κυριακής απλά και μόνο θα επιβεβαιώσουν την πολιτική οδύσσεια του κομματικού κατεστημένου της χώρας. Αυτό ουσιαστικά είναι έκφραση της απογοήτευσης του κόσμου προς τις αστικές πολιτικές δυνάμεις, αφού καμιά δεν μπορεί να διασφαλίσει τις προϋποθέσεις για καλυτέρευση του, ήδη πολύ χαμηλού, βιοτικού επιπέδου των πολιτών. Οι όποιες διαφορές τους, κύρια στον οικονομικό τομέα, μόνο με μικροσκόπιο μπορούν να διακριθούν. Ιδιωτικοποίηση - φιλελευθεροποίηση - κέρδος - ατομική ιδιοκτησία είναι οι λέξεις που παρελαύνουν σε καθημερινή βάση από τα ΜΜΕ. Ταυτόχρονα, αλήθεια είναι ότι στο πολιτικό προσκήνιο δεν υπάρχει προσωπικότητα της εμβέλειας Μιλόσεβιτς. Μόνος αυτός στο παρελθόν κατάφερε να εκλεγεί δύο φορές από τον πρώτο γύρω και με μεγάλα ποσοστά, τόσο συμμετοχής όσο και ψήφων. Ακόμη και αυτός όμως βλέπει με τρόμο το μέλλον. Οντως Πρόεδρος της Γιουγκοσλαβίας, φοβάται τη μη εκλογή του εκλεκτού του Μιλουτίνοβιτς, κάτι που σε συνάρτηση με την εκλογή στο Μαυροβούνιο του πολιτικού του αντιπάλου Τζιουγκάνοβιτς θα σημάνει την οριστική απομυθοποίησή του, αφού ο ρόλος του θα είναι πλέον διακοσμητικός, όπως ορίζει άλλωστε το Σύνταγμα. Στο σκεπτικό των πολιτών για τη συμμετοχή τους ή όχι στις εκλογικές διαδικασίες επέδρασε και η απόφαση Κλίντον για παράταση ενός ακόμη χρόνου του οικονομικού αποκλεισμού της χώρας, κάτι που εντείνει την απογοήτευση για το μέλλον, άρα και την απάθεια προς τα πολιτικά δρώμενα. Με την απόφαση αυτή δεσμεύονται τα περιουσιακά στοιχεία και οι καταθέσεις της χώρας στις ΗΠΑ για έναν ακόμη χρόνο. Η δικαιολογία της απόφασης ήταν ότι δεν έχει περπατήσει η Συνθήκη του Ντέιτον και κυρίως το σημείο που αναφέρει ότι όλες οι χώρες που δημιουργήθηκαν μετά τον εμφύλιο αποτελούν νομική συνέχεια της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να μοιράσουν τόσο το χρυσό που υπάρχει στις διεθνείς τράπεζες, όσο και τα άλλα κινητά και ακίνητα περιουσιακά στοιχεία της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Το πραγματικό σκεπτικό των Αμερικανών είναι η υπενθύμιση προς τους πολίτες και πολιτικούς της χώρας για το ποιος είναι το πραγματικό αφεντικό. Είναι αυτή η πολιτική που πραγματικά εντάσσεται στο πλαίσιο της λεγόμενης "νέας τάξης πραγμάτων".

Στις εκλογές αυτές νικητής πρέπει να θεωρείται ο υποψήφιος της "κεντροαριστερής" συμμαχίας, Μίλαν Μιλουτίνοβιτς. Παρά τις αντίθετες ενδείξεις, τα πήγε καλύτερα από τον προηγούμενο υποψήφιο της συμμαχίας και απέσπασε περίπου 2% παραπάνω από αυτόν σε σχέση με τον προηγούμενο πρώτο γύρο. Κατέκτησε την πρώτη θέση με 43% περίπου των ψήφων, κέρδισε σε 28 από τις 29 εκλογικές περιφέρειες και για 200.000 χιλιάδες ψήφους δεν εκλέχτηκε Πρόεδρος από τον πρώτο γύρο. Η επιτυχία του οφείλεται στο προφίλ χαμηλών τόνων που έδειξε καθ' όλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, αλλά και στην πετυχημένη πολιτική του καριέρα έως τώρα. Στα μάτια του κόσμου φαντάζει ως εκείνος ο πολιτικός που στα δύσκολα χρόνια του εμπάργκο κατάφερε να αναπτύξει άριστες διπλωματικές σχέσεις με την Ελλάδα, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τη θέση του ως πρέσβη στην Αθήνα. Επίσης, με τις διακηρύξεις του για γρήγορη ιδιωτικοποίηση της εναπομείνασας κρατικής και συνεταιριστικής γης, κατάφερε να κερδίσει την πλειοψηφία στην ύπαιθρο. Ετσι εξηγείται και το γεγονός ότι η πλειοψηφία των ψήφων που απέσπασε προερχόταν από τις αγροτικές περιοχές, σε αντίθεση με τις πόλεις που πέτυχε χαμηλότερα ποσοστά. Ακόμη, δεν παρέλειψε και αυτός - για καθαρά λαϊκιστικούς λόγους - να ξεθάψει την αιώνια αντίθεση παρτιζάνων - τσέτκινς, πατώντας στο συναίσθημα του κόσμου. Ανεξάρτητα πάντως από την εκλογή του ή όχι στο δεύτερο γύρο, θεωρείται ως ο πιο πετυχημένος υποψήφιος της συμμαχίας και ποντάρει στην αλλαγή του εκλογικού νόμου στην περίπτωση που δεν εκλεγεί τώρα.

Ο ακροδεξιός Σέσελι με το 33% κατάφερε να έχει μια αύξηση 100.000 ψήφων σε σχέση με τον προηγούμενο πρώτο γύρο. Για ακόμη μια φορά ο θερμόαιμος φίλος των απανταχού της Γης ακροδεξιών πόνταρε στο λαϊκισμό. Εκφράζει εκείνη τη μερίδα των Σέρβων που δεν αποδέχονται τη Συμφωνία του Ντέιτον και προσδοκούν την επιστροφή στα "πάτρια εδάφη". Σε ερωτήσεις δημοσιογράφων πώς θα το πετύχει, απαντά, με τη βία και τον πόλεμο. Ταυτόχρονα, απολαμβάνει την εμπιστοσύνη εκείνης της μερίδας της άρχουσας τάξης, που ζητάει γρήγορη ιδιωτικοποίηση των πάντων και θάψιμο όλων των στοιχείων που θυμίζουν το σοσιαλιστικό παρελθόν. Παρότι προσδοκά στο δεύτερο γύρο εισροή ψήφων από το στρατόπεδο του Ντράσκοβιτς και όλων εκείνων που βλέπουν στο πρόσωπό του τη μοναδική ευκαιρία για γκρέμισμα από την εξουσία των Σοσιαλιστών, οι ελπίδες του για εκλογή είναι μικρές. Αυτό, από τη μια, λόγω σίγουρης μειωμένης συμμετοχής στο δεύτερο γύρο, αλλά και γιατί προς το παρόν δε φαίνεται να απολαμβάνει την εμπιστοσύνη των ιμπεριαλιστών, που φοβούνται τις εύθραυστες ισορροπίες που οικοδόμησαν και που διαφυλάσσουν τα συμφέροντά τους.

Ο τρίτος υποψήφιος, Βουκ Ντράσκοβιτς, απέτυχε παταγωδώς με το 16% των ψήφων που συγκέντρωσε. Ποσοστό 3% μικρότερο από την προηγούμενη φορά, που τον βγάζει οριστικά έξω από κάθε μελλοντική διεκδίκηση. Η αποτυχία του πρέπει να αναζητηθεί κύρια στον αλλοπρόσαλλο πολιτικό του λόγο. Οι κραυγές του για τη βασιλεία και το Θεό που θα σώσει τη Σερβία μόνο κωμικοτραγικές φαντάζουν. Είναι ο πολιτικός που ξεθάβει τα φαντάσματα του παρελθόντος και προσπαθεί να γυρίσει τη χώρα στο φεουδαρχικό πολιτικό σύστημα. Τελευταία ακούγονται και φωνές εναντίον του μέσα από το κόμμα του, που ζητούν την αντικατάστασή του.

Σε περίπτωση αποτυχίας και αυτού του γύρου τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο. Τα σενάρια που ακούγονται είναι δύο. Πρώτο σενάριο είναι η διεξαγωγή νέων εκλογών σε δύο μήνες με την ίδια διαδικασία, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Σε αυτή την περίπτωση χρέη Προέδρου ασκεί ο πρόεδρος της Βουλής, που ανήκει στους Σοσιαλιστές και άρα περνάει την πολιτική τους.

Σενάριο δεύτερο είναι η αλλαγή του εκλογικού νόμου. Στην περίπτωση αυτή η εκλογή γίνεται στο δεύτερο γύρο ανάμεσα στους τρεις πρώτους υποψήφιους, ανεξάρτητα από το ποσοστό συμμετοχής του κόσμου, δηλαδή ο πρώτος σε ψήφους εκλέγεται Πρόεδρος. Το σενάριο αυτό ακούγεται έντονα τελευταία, τόσο από τους κόλπους του Σοσιαλιστικού Κόμματος όσο και από τον Σέσελι, απαραίτητη προϋπόθεση, γιατί με τις ψήφους τους στη Βουλή μπορούν να κάνουν τη χρειαζούμενη συνταγματική αναθεώρηση.

Ανεξάρτητα πάντως από την εκλογή τώρα ή σε επόμενες εκλογές νέου Προέδρου, πρέπει να τονίσουμε ότι δεν μπορεί κανείς να κυβερνήσει χωρίς τους απαραίτητους συμβιβασμούς. Αυτό γιατί στη Βουλή της Σερβίας δεν έχει κανείς πλειοψηφία και η νομοθετική αρμοδιότητα σύμφωνα με το Σύνταγμα ανήκει τόσο στη Βουλή όσο και στον Πρόεδρο.

Φώτης Αγγελος ΜΠΕΛΕΡΗΣ

"Κάθε φορά που η Ινδία έχει προβλήματα", σάρκαζε πριν λίγες μέρες ο ανταποκριτής του "Ασοσιέιτεντ Πρες" στο Νέο Δελχί, "διοργανώνονται εκλογές". Φαίνεται ότι τα προβλήματα της χώρας έχουν πολλαπλασιαστεί, διότι τον ερχόμενο Φλεβάρη, για δεύτερη φορά μέσα σε 18 μήνες, πάνω από 590 εκατομμύρια ψηφοφόροι θα κληθούν να επιλέξουν ανάμεσα σε 14.000 υποψηφίους για τις 543 έδρες της Λοκ Σάμπα - της Ινδικής Βουλής.

Η κυβέρνηση μειοψηφίας του Ηνωμένου Μετώπου (συνασπισμός 14 κομμάτων), υπό τον Ιντερ Κουμάρ Γκιουράλ,αποδείχτηκε βραχύβια, καθώς το Κόμμα του Κονγκρέσου απέσυρε στα τέλη Νοέμβρη τη στήριξή του σ' αυτήν, κι ο Πρόεδρος της χώρας αναγκάστηκε, ελλείψει επαρκούς εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης, να διαλύσει την 14η Βουλή.

Οι εκλογές, που θα κοστίσουν στη χώρα 400 εκατομμύρια δολάρια, ήταν ανεπιθύμητες για σχεδόν όλες τις πολιτικές δυνάμεις. Πολύ περισσότερο αφού στη δεδομένη στιγμή ουδείς δείχνει ικανός να πλειοψηφήσει...

Το Κόμμα του Κονγκρέσου,το οποίο κατηγορήθηκε ότι "έριξε την κυβέρνηση απλώς και μόνο για να επανέλθει στην εξουσία" (παρά την επίσημη ρητορική του περί της υπόθαλψης της δολοφονίας, το 1991, του άλλοτε ηγέτη του Ρατζίβ Γκάντι από το κόμμα Δημοκρατικό Κίνημα Ντραβίντα,που αποτέλεσε και την αφορμή πτώσης του Ηνωμένου Μετώπου), αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα στην προσπάθεια σύναψης συμμαχιών και επιλογής προσώπων ικανών να φέρουν περισσότερες ψήφους.

Αφ' ενός, τα 14 κόμματα που απαρτίζουν το Ηνωμένο Μέτωπο δείχνουν εντυπωσιακή συνοχή, αρνούμενα το ένα μετά το άλλο συμμαχία με το Κονγκρέσο. Τελευταίο, σύμφωνα με ρεπορτάζ της εφημερίδας "Τάιμς της Ινδίας" (12/12), το κόμμα Σαματζουάντι,ο ηγέτης του οποίου δήλωσε πως αποκλείει συμμαχία έστω και σε επίπεδο κρατιδίων. Η άποψη των κομμάτων αυτών είναι ότι το Κονγκρέσο είναι "λιγότερο δαίμονας" από τους εθνικιστές Ινδουιστές, αλλά "παραμένει δαίμονας".

Αφ' ετέρου, η προσπάθεια του Κονγκρέσου (το οποίο σχεδόν μονοπωλεί την εξουσία από την ανεξαρτησία της Ινδίας, 50 χρόνια πριν) να εντάξει στο άρμα του τη χήρα του Ρατζίβ, τη "σφίγγα" Σόνια Γκάντι,ως ηγετικό του στέλεχος, απέτυχε. Η Ιταλίδα επιμένει να απέχει της πολιτικής, γεγονός που αφαιρεί από το Κονγκρέσο τη δυνατότητα να ισχυριστεί πως "συνεχίζει την παράδοση" των Γκάντι.

Πέραν των προσώπων και των "μικροπολιτικών", ένα σημαντικό στοιχείο της πολιτικής που θα συνδεθεί με τις εκλογές, όπως εκτιμά η εβδομαδιαία επιθεώρηση "Εκόνομιστ" (13/12), θα είναι η τοποθέτηση των υπαρχουσών δυνάμεων όσον αφορά τη θρησκευτική/ εθνικιστική σύγκρουση ινδουιστών και μουσουλμάνων.

Οι εκρήξεις βομβών σε τρία τρένα στη Νότια Ινδία την 6η του Δεκέμβρη, οι οποίες κόστισαν τη ζωή 11 ανθρώπων και τον τραυματισμό άλλων 70, έφερε στο νου πολλών συνειρμούς "εκδίκησης" των μουσουλμάνων για την κατεδάφιση ενός τεμένους στην Αγιόντχα, πριν 5 χρόνια. Η ευθύνη αναλήφθηκε από μια άγνωστη οργάνωση, την "Ισλαμική Δύναμη Αμυνας" (Islamic Defence Force ή IDF). Το γεγονός της τροφοδότησης αυτού του "εμφυλίου εν αναμονή" με... φρέσκο αίμα, θα επισκιάσει ούτως ή άλλως την προεκλογική εκστρατεία, η οποία αναμένεται να ολοκληρωθεί τον ερχόμενο Φλεβάρη.

Οι μουσουλμάνοι αποτελούν μόλις το 12% του τεράστιου πληθυσμού της Ινδίας. Πλην όμως, πολλές βουλευτικές έδρες κρίνονται με διαφορές του 1%, γεγονός που σημαίνει ότι κάθε ψήφος τους έχει καθοριστική σημασία.

Πολιτικοί εκπρόσωποι των μουσουλμάνων - κοινοβουλευτικοί κι εξωκοινοβουλευτικοί - κατηγορούν το κόμμα του Κονγκρέσου ότι μερολήπτησε σκανδαλωδώς πριν πέντε χρόνια, κλείνοντας τα μάτια στην κατεδάφιση του ναού στην Αγιόντχα από τους φανατικούς ινδουιστές. Η εχθρότητα των μουσουλμάνων έχει κοστίσει στο Κόμμα του Κονγκρέσου πολλές έδρες στη Βόρεια Ινδία. Πιο εχθρικοί ακόμη είναι οι μουσουλμάνοι έναντι του ινδουιστικού εθνικιστικού κόμματος Μπαρατίγια Τζανάτα (Bharatiya Janata Party ή BJP), το οποίο "ενθάρρυνε" την καταστροφή του τεμένους.

Μπορεί η καινούρια δύναμη που λέγεται BJP να έχει εκτοξευτεί από τις δύο έδρες, που είχε το 1984, στις 120 το 1991 και τις 160 στις τελευταίες εκλογές του 1996, αλλά οι ψήφοι των φανατικών ινδουιστών πολύ δύσκολα θα επιτρέψουν στο κόμμα να κατακτήσει 273 βουλευτικές έδρες, δηλαδή την απόλυτη πλειοψηφία στη Βουλή. Οι φανατικοί δεν είναι τόσοι πολλοί. Εξάλλου, σύμφωνα με τον "Εκόνομιστ", οι "κοσμικοί" Ινδουιστές είναι αηδιασμένοι με το σοβινιστικό (πολλές φορές δε, εμφυλιοπολεμικό) λόγο που άρθρωσε στο παρελθόν μέρος του BJP.

Ακριβώς επειδή η πολιτική του το οδηγεί σε αδιέξοδο, το BJP δεν αποκλείεται να κάνει στροφή 180 μοιρών. Μια πρώτη ένδειξη αποτέλεσαν οι συναντήσεις της πολιτικής του νεολαίας με μουσουλμάνους, σε μια προσπάθεια να πειστούν οι τελευταίοι να βοηθήσουν (!) το κόμμα στις προσεχείς εκλογές. Μια δεύτερη, ο ισχυρισμός της ηγεσίας του ότι στις περιοχές και τα κρατίδια που δικοί του πολιτικοί ανέλαβαν τη διακυβέρνηση, οι συγκρούσεις ινδουιστών και μουσουλμάνων μειώθηκαν. Μια τρίτη, ο ισχυρισμός της ηγεσίας του ότι "πάντα είχε μουσουλμάνους βουλευτές" - λόγω της περιστασιακής ένταξης στους κόλπους του ανεξάρτητων.

Ο πρόεδρος του BJP, Λαλ Κρίσνα Αντβάνι,δείχνει να τείνει χέρι συμφιλίωσης στους μουσουλμάνους: ψηφίστε μας, και θα ζήσετε χωρίς φόβο, τους λέει. Μόνο που οι επιθέσεις της 6ης Δεκέμβρη κατέδειξαν πως πολλοί μουσουλμάνοι θα προτιμούσαν να πάρουν τα όπλα, παρά να δεχτούν ειρήνη με το BJP. Το αν οι μουσουλμάνοι διχαστούν και ποια πλευρά θα υπερισχύσει, μένει να το δούμε...

Καθώς πολιτικοί αναλυτές προβλέπουν - όπως σημείωσε η Ανίτα Πράταπ του CNN - ότι από τις εκλογές θα προκύψει άλλο ένα Κοινοβούλιο με κατακερματισμένη την πολιτική ισχύ, πρωτεύουσα σημασία δίδεται στην αναζήτηση συμμαχιών. Η εφημερίδα "Economic Times" υπερθεμάτισε: καθώς η "ημέρα της κρίσεως" θα πλησιάζει, έγραψε (14/12), όλο και λιγότερο θα αποδίδεται σημασία σε ζητήματα "ιδεολογίας" και όλο και περισσότερο σε σκοπιμότητες. Δε θεωρείται απίθανη μια νέα συμμαχία του Ηνωμένου Μετώπου, στην περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές, αλλά όχι την πλειοψηφία, με το Κονγκρέσο - το ίδιο Κονγκρέσο που προκάλεσε την πτώση της κυβέρνησης του Ιντερ Γκιουράλ. Το Ηνωμένο Μέτωπο, το Κονγκρέσο και άλλες δυνάμεις, απεύχονται τη νίκη του κόμματος Μπαρατίγια Τζανάτα και θα κάνουν ό,τι περνάει από τα χέρια τους για να την αποτρέψουν. Τούτες οι εκλογές αφορούν αριθμούς, όχι ιδεολογίες...

Η όποια κυβέρνηση προκύψει, άλλωστε, θα πρέπει να λάβει αποφάσεις για προβλήματα ιδιαίτερα κρίσιμα: την κατάρτιση του προϋπολογισμού, την οικονομική κρίση και τις σχέσεις με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, τη δημιουργία ή όχι πυρηνικού οπλοστασίου (επισήμως τουλάχιστον), την καταπολέμηση της οργιαστικής διαφθοράς στον κρατικό μηχανισμό (κατά το παλιό ρητό, η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει να φαίνεται τίμια...), την υπόθεση του Κασμίρ, τις σχέσεις με το επίσης σπαρασσόμενο από πολιτικές αντιδικίες Πακιστάν κλπ.

Η "μεγαλύτερη δημοκρατία του πλανήτη" αναζητά "διαχειριστή", λοιπόν; Η απάντηση δείχνει να είναι καταφατική. Παρ' όλες τις ιδιαιτερότητές της, η Ινδία εμφανίζεται να εγκαταλείπει τον "εσωτερισμό" της και να κινείται ολοταχώς προς την κυρίαρχη, παγκοσμίως, ενιαία πολιτική σκέψη...

Μπ. Γ.

Ενας χρόνος έχει περάσει από τότε, που πραγματοποιήθηκε η κυβερνητική αλλαγή στη Ρουμανία. Στις 17 Νοέμβρη του 1996 Πρόεδρος της χώρας είχε εκλεγεί ο Εμιλ Κωνσταντινέσκου και δυο μέρες αργότερα, το Χριστιανοδημοκρατικό Εθνικό Αγροτικό Κόμμα πρότεινε πρωθυπουργό τον Βίκτορα Τσιόρμπεα. Στο χρονικό αυτό διάστημα, η οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην πρώην αυτή σοσιαλιστική χώρα χειροτέρευσε δραματικά...

Ο νέος κυβερνητικός συνασπισμός, ο οποίος αποτελείται από συντηρητικούς και δεξιούς σοσιαλδημοκράτες, σε συμφωνία με τις δυο διεθνείς χρηματιστικές οργανώσεις, την Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αποφάσισε την εφαρμογή μιας "θεραπείας - σοκ", της οποίας η συνταγή, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, καταστρώθηκε στην Ουάσιγκτον. Ηδη, την περασμένη Ανοιξη, είχαν απελευθερωθεί και οι τελευταίες τιμές που εξακολουθούσαν να παραμένουν σταθερές. Από τότε, λοιπόν, οι τιμές βασικών μέσων διατροφής, όπως γάλακτος και ψωμιού, αναρριχήθηκαν κυριολεκτικά στα ύψη... Το ίδιο έχει συμβεί με το ρεύμα, το φυσικό αέριο, τα καύσιμα και τα φάρμακα. "Μέσα σε πέντε λεπτά", όπως τονίζεται, η αγοραστική δύναμη του ρουμάνικου πληθυσμού είχε μειωθεί κατά 10%, ενώ σήμερα αυτή βρίσκεται κατά 50% κάτω του επιπέδου του 1990. Αυτή τη στιγμή, ο πληθωρισμός τρέχει με ρυθμούς της τάξης του 130%. "Το μόνο που μπορώ να σας υποσχεθώ, είναι η δουλιά, ο ιδρώτας και η λιτότητα... ", δήλωνε ο νέος πρωθυπουργός στην τηλεόραση, αναλαμβάνοντας τα καθήκοντά του. Και η αλήθεια είναι ότι, ο Τσιόρμπεα, τήρησε στο ακέραιο την υπόσχεσή του αυτή.

Η Παγκόσμια Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχαν απαιτήσει το κλείσιμο 100 μεγάλων επιχειρήσεων. Στο μεταξύ, το ένα πέμπτο του καταστροφικού αυτού οικονομικού προγράμματος έχει στην πράξη εφαρμοστεί με αποτέλεσμα χιλιάδες Ρουμάνοι εργαζόμενοι να πεταχτούν στο δρόμο. Πολύ σκληρή χαρακτηρίζεται η συμπεριφορά της κυβέρνησης απέναντι στους εργάτες: Τούς δίνεται η υπόσχεση ότι λίγο πριν κλείσουν οι παραπάνω μεγάλες επιχειρήσεις, θα τους χορηγηθούν 20 μισθοί, οι οποίοι συνολικά ισοδυναμούν με 320.000 δραχμές. Οταν, όμως, κλείσουν για πάντα οι πύλες των εργοστασίων αυτών, οι πιο πολλοί από τους εργαζόμενους αυτούς μάταια θα περιμένουν να πάρουν τα χρήματα που τους υποσχέθηκαν. Για τον απλούστατο και μόνο λόγο: Αυτά δεν υπάρχουν, σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχουν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

Πάντως, όπως όλα δείχνουν, οι επικείμενες κοινωνικές συγκρούσεις, όχι μόνο είναι αναπόφευκτες, αλλά και προγραμματισμένες: Τον κύριο λόγο, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, θα τον έχουν οι δεκάδες χιλιάδες εργάτες ορυχείων, οι οποίοι από τις αρχές αυτού του καλοκαιριού απειλούσαν να κατέβουν ακόμα μια φορά στο Βουκουρέστι. Οι εγγυήσεις για θέσεις εργασίας και αυξήσεις μισθών, που έχουν συμφωνηθεί μεταξύ κυβέρνησης και Εργατικής Επιτροπής, ενόχλησαν πάρα πολύ την Παγκόσμια Τράπεζα. Και πριν απ' όλα, γιατί στη βάση των διαπραγματεύσεων αυτών δόθηκαν χρήματα, τα οποία προέρχονται από τις ιδιωτικοποιήσεις του δημόσιου τομέα. Αυτά, κατά την Τράπεζα, θα έπρεπε να διατεθούν για την εφαρμογή του νεοφιλελεύθερου προγράμματος, "κάτι που συχνά ανακοινώνει στην τηλεόραση η νέα κυβέρνηση" και να μην ξοδεύονται για την εκπλήρωση οικονομικών και κοινωνικών αιτημάτων των Ρουμάνων εργαζομένων.

Κατά τ' άλλα, όπως όλα δείχνουν, τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και ο Πρόεδρος της Ρουμανίας, μέχρι τώρα τουλάχιστον, δεν κατόρθωσαν "να κερδίσουν πολιτικούς πόντους... ". Οι συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις σαν προτεραιότητά τους έχουν θέσει την ένταξη της Ρουμανίας στην ιμπεριαλιστική Συμμαχία του ΝΑΤΟ, πριν ακόμα τα καταφέρει η χώρα αυτή να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το αίτημα όμως, αυτό, δεν έγινε δεκτό, αφού είχε προσκρούσει στην αμετάκλητη άρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Παρ' όλα αυτά, ο Πρόεδρος Κωνσταντινέσκου, δεν παύει να τονίζει ότι η ένταξη της Ρουμανίας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ "αποτελούν στρατηγικό στόχο... ".

Εδώ και αρκετό καιρό, η αντιπολίτευση της χώρας ασκεί όλο και αυστηρότερη κριτική στην πολιτική που ακολουθεί η νέα κυβέρνηση, τονίζοντας μάλιστα ότι οι μέθοδες που χρησιμοποιεί αυτή μοιάζουν πιο πολύ με δικτατορικές, με κύριο εκφραστή τους τον μεγαλύτερο εταίρο του κυβερνητικού συνασπισμού, το Αγροτικό Κόμμα. Και η αλήθεια είναι ότι ο πρωθυπουργός Τσιόρμπεα, συχνά κυβερνά με έκδοση Διαταγμάτων, αγνοώντας ακόμα και το ίδιο το Κοινοβούλιο. Σαν χαρακτηριστικό παράδειγμα, αναφέρεται η ουσιαστική καθαίρεση του Γενικού Κρατικού Εισαγγελέα, ο οποίος είχε διορισθεί την εποχή που Πρόεδρος της Ρουμανίας ήταν ο Ιον Ιλιέσκου. Ετσι λοιπόν, ένα Διάταγμα ήταν αρκετό ώστε οι κρατικοί εισαγγελείς να βρίσκονται κάτω από τις εντολές του υπουργού Δικαιοσύνης, γεγονός που στοίχισε και την καθαίρεση του ανθρώπου του Ιλιέσκου. Και το χειρότερο: Ο οικονομικός κατήφορος στην πρώην σοσιαλιστική Ρουμανία συνεχίζεται... Ενας κατήφορος, που έχει επιβληθεί από την Παγκόσμια Τράπεζα και που καταλήγει στην όσο το δυνατόν ταχεία παλινόρθωση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής...

Ν. - Η. - Η.