Το ραντεβού δόθηκε για το ερχόμενο Σάββατο στη γαλλική πόλη Ραμπονιγιέ. Το ρόλο του οικοδεσπότη έχουν κληθεί να αναλάβουν ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Ιμπέρ Βεντρίν και ο Βρετανός ομόλογός του, Ρόμπιν Κουκ. Ομως, φαίνεται ότι το πρόβλημα δεν είναι οι οικοδεσπότες, αλλά εάν, τελικώς, θα φανούν συνεπείς σ' αυτή τη συνάντηση οι "προσκεκλημένοι". Σ' αυτήν την περίπτωση, πρόκειται για την κυβέρνηση του Γιουγκοσλάβου Προέδρου, Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, και τους Κοσσοβάρους Αλβανούς - που περιλαμβάνουν τους"μετριοπαθείς" (όπως τον Ιμπραήμ Ρουγκόβα του "Δημοκρατικού Συνδέσμου" και τους "αυτονομιστές" (όπως ο Αντέμ Ντεμάτσι, πολιτικός εκπρόσωπος των ανταρτών του "Απελευθερωτικού Στρατού Κοσσόβου"...

Οι οιωνοί δεν είναι οι καλύτεροι, τόσο για τους Ευρωπαίους, όσο και για τους Αμερικανούς αξιωματούχους, που έχουν βάλει μπροστά τη "μηχανή" των απειλών, ακολουθώντας την τακτική του "μαστιγίου και του καρότου". Ετσι, Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον φροντίζουν, αφ' ενός, να "μπήγουν τη φωνή" στο Βελιγράδι, απειλώντας με άμεση ΝΑΤΟική επέμβαση και, αφ' ετέρου, να "σιγοψιθυρίζουν" στο αυτί των αυτονομιστών ότι πρέπει να δώσουν τη συγκατάθεσή τους στο "ειρηνευτικό" σχέδιο που αυτές προτείνουν. Ομως, αυτός ακριβώς ο χειρισμός "των άλλων μέτρων και άλλων σταθμών" στις άμεσα εμπλεκόμενες πλευρές στην κρίση του Κοσσυφοπεδίου δε δύναται να αποδώσει στο μέγιστο τους αναμενόμενους καρπούς (όπως μία πραγματική ευκαιρία μακροβιώσιμης ειρήνης στην περιοχή)! Ιδίως, μάλιστα, σ' αυτήν την περίπτωση, που έχουμε να κάνουμε με μία κυβέρνηση (τη σερβική) που δεν αναγνωρίζει την κρίση ως "διεθνή", αλλά ως "εσωτερικό ζήτημα", και με αυτονομιστές αντάρτες ("Απελευθερωτικός Στρατός Κοσσόβου"), που διόλου ικανοποιημένοι δεν είναι με το ενδεχόμενο δρομολόγησης "μέσων" λύσεων (όπως χορήγηση καθεστώτος αυτονομίας και όχι ανεξαρτησίας και, επιπλέον, συγκρότηση κοσσοβάρικης κυβέρνησης και αστυνομίας μετά ή πριν τη διεξαγωγή εκλογών...).

Το επικρατέστερο σενάριο θέλει το Βελιγράδι να εμμένει σε άρνηση έως και την τελευταία στιγμή (δηλαδή, λίγο πριν ή μετά την εκπνοή της 6ης Φλεβάρη), ώσπου να κερδηθεί πολύτιμος χρόνος και διπλωματικοί "πόντοι" για μία καλύτερη διαπραγμάτευση. Οι αυτονομιστές λέγεται πως θα προσέρχονταν στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, εάν, τουλάχιστον, οι Σέρβοι "πάγωναν" τις στρατιωτικές επιχειρήσεις τους κατά των υποστηριχτών και των ανταρτών του "Απελευθερωτικού Στρατού". Στο μεταξύ, διαφαίνεται σχεδόν βέβαιο το γεγονός ότι τις προσεχείς μέρες πρόκειται να γίνουμε, για μία ακόμη φορά, μάρτυρες εντονότατων διπλωματικών πιέσεων και ΝΑΤΟικών απειλών.

Υπερώριμος είναι ο καιρός, να τεθεί ένα οριστικό τέρμα στις απάνθρωπες πολιτικές διώξεις ενάντια σε κρατικά και στρατιωτικά στελέχη της πρώην Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας. Η απαίτηση αυτή, η οποία προβάλλεται τόσο από τη δημοκρατική κοινή γνώμη, όσο και από πολιτικά κόμματα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, προωθείται όλο και πιο επιτακτικά στο επίκεντρο της πολιτικής σκηνής. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα μετά την 27 του περασμένου Σεπτέμβρη, όταν από τις ομοσπονδιακές κοινοβουλευτικές εκλογές προήλθε ένας νέος κυβερνητικός συνασπισμός Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων.

Πάντως, μέχρι στιγμής, η νέα κυβέρνηση δεν έχει προχωρήσει σε κανένα πραχτικό μέτρο, προκειμένου να δοθεί μια πολιτική λύση στο πρόβλημα αυτό, το οποίο αναμφισβήτητα θυμίζει ζοφερές μέρες του ψυχρού πολέμου. Ετσι, λοιπόν, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι ο σημερινός κυβερνητικός συνασπισμός με επικεφαλής τον σοσιαλδημοκράτη καγκελάριο, Γκέρχαρντ Σρέντερ, κατά την άποψη έγκυρων πολιτικών παρατηρητών της χώρας, συνεχίζει την ίδια πολιτική που ακολουθούσε η προηγούμενη κυβέρνηση με επικεφαλής τον χριστιανοδημοκράτη καγκελάριο, Χέλμουτ Κολ.

Κατά συνέπεια, λοιπόν, οχτώ χρόνια τώρα, μετά την προσάρτηση της Γερμανικής Λαοκρατικής Δημοκρατίας στη Δυτική Γερμανία, διαπιστώνεται ότι το χάσμα γίνεται όλο και πιο βαθύ. Ενα χάσμα που χαρακτηρίζεται όχι μόνο από τις προκλητικές δικαστικές διώξεις ενάντια σε πολίτες του πρώην σοσιαλιστικού γερμανικού κράτους, αλλά πρώτα και κύρια από τη δραματική οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι κάτοικοι στα πέντε ομοσπονδιακά κρατίδια, που έχουν προέλθει από τη ΓΛΔ με τα εκατομμύρια των ανέργων και την έλλειψη κάποιας αισιόδοξης προοπτικής κυρίως για τη νεολαία.

Αυτό επιβεβαιώνεται επίσης από την προκλητική περιφρόνηση των σημερινών κυβερνώντων απέναντι στο υψηλά ειδικευμένο εργατικό και επιστημονικό δυναμικό του πρώην σοσιαλιστικού γερμανικού κράτους, από τη συνεχιζόμενη περιθωριοποίηση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, καθώς και από τις πολιτικές διώξεις ενάντια σε κρατικά και στρατιωτικά στελέχη, τα οποία όπως είναι γνωστό, δρούσαν εντελώς νόμιμα στα πλαίσια ενός κράτους αναγνωρισμένου από τα κράτη - μέλη του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Πρόκειται δηλαδή για συνοριακούς στρατιώτες, αξιωματικούς του πρώην Εθνικού Λαϊκού Στρατού, για διάσημους νομικούς, γιατρούς, προπονητές και αθλητικούς επιστήμονες.

Με άλλα λόγια, εδώ πρόκειται όχι μόνο για παραβιάσεις κανόνων του Διεθνούς Δικαίου, αλλά και της ίδιας της Συμφωνίας για την ένωση των δύο γερμανικών κρατών. Εδώ και οχτώ χρόνια, χιλιάδες πολίτες σύρθηκαν και σύρονται στα δικαστήρια, ενάντια στους οποίους έχουν εκδοθεί σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων. Μεταξύ αυτών, έχουν καταδικαστεί ακόμα και γνωστοί αγωνιστές της αντίστασης κατά του χιτλερικού φασισμού.

Το κυνήγι αυτό των μαγισσών όχι μόνο δε βρίσκει ακόμα κανένα τέλος, αλλά, αντίθετα, οι δικαστικές διώξεις και οι μηνύσεις συνεχίζονται... Και θα πρέπει ιδιαίτερα να τονιστεί το γεγονός ότι πολλοί από τους πολιτικά διωκόμενους βρίσκονται στις φυλακές, με αποτέλεσμα οι οικογένειές τους να έχουν περιέλθει σε δραματική οικονομική και κοινωνική θέση...

Ν. Η - Η