ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Για να μη λείψουν τα ψίχουλα...

Γρηγοριάδης Κώστας

Πρώτον, η όποια κοινωνική αλληλεγγύη στην Ευρώπη περνάει απαραίτητα μέσα από την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας. Δεύτερον, το μεσοπρόθεσμο κοινωνικό κόστος από την απώλεια θέσεων εργασίας σε μια επιχείρηση που συγχωνεύεται ή κλείνει στο όνομα της ενίσχυσης του ανταγωνισμού, δεν πρέπει να αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην προώθηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων. Τρίτον, η αλληλεγγύη στο γλωσσάρι της ΕΕ μεταφράζεται σε προγράμματα κατάρτισης για τους ανέργους, που πρέπει να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι στον εργασιακό τους βίο θα χρειαστεί να αλλάξουν κάμποσες φορές επάγγελμα και τέταρτον, τα πανεπιστημιακά ιδρύματα πρέπει να μπουν πιο αποφασιστικά στην κούρσα του ανταγωνισμού, σύμφωνα και με τις πρόσφατες αποφάσεις των υπουργών Παιδείας στο Βερολίνο.

Τα παραπάνω συμπεράσματα δεν αποτελούν μέρος του επιλόγου κάποιας ομιλίας του προέδρου του ΣΕΒ. Ανήκουν στην Ελληνίδα επίτροπο Αννα Διαμαντοπούλου, η οποία μίλησε χτες σε ημερίδα για την ανταγωνιστικότητα και την αλληλεγγύη που διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, με έτερο ομιλητή τον Ιταλό ομοτράπεζό της στην ευρωπαϊκή επιτροπή Μάριο Μόντι.

Με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο, η αντιπρόσωπος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ στο ευρωπαϊκό διευθυντήριο, ξεκαθάρισε ότι κοινωνική αλληλεγγύη σημαίνει να τρέφεται ο εργαζόμενος με τα ψίχουλα που πέφτουν από το πλουσιοπάροχο τραπέζι των μεγαλοβιομηχάνων! Οσο για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, κεντροαριστερές και κεντροδεξιές, έχουν αναλάβει εργολαβικά να τροφοδοτούν ακατάπαυστα τα τσιμπούσια των εκλεκτών τους, μήπως και... λείψουν τα ψίχουλα από τους εργαζόμενους...

Ο «τάζων»...

Εταξε και τι δεν έταξε ο υφυπουργός Αθλητισμού, κατά την προεκλογική περιοδεία του στους νομούς της Θεσσαλίας. Από την τοποθέτηση στεγάστρου και χλοοτάπητα στο γήπεδο Αλκαζάρ της Λάρισας, μέχρι την κατασκευή γυμναστηρίων και κολυμβητηρίων σε απομακρυσμένες επαρχίες και χωριά των Τρικάλων και της Καρδίτσας. «Μανούλα» στον πολιτικαντισμό ο επανακάμψας στην κυβέρνηση, πρώην «παπανδρεϊκός» και νυν «σημιτικός», Γ. Λιάνης, έλεγε «ΝΑΙ» σε όποιον και για ό,τι του ζητούσε, γνωρίζοντας ότι «ουδείς έχασε τάζοντας και μη δίνοντας».

Ομως, μια προσεκτική ματιά στον κατάλογο των αθλητικών έργων που υποσχέθηκε, δείχνει ότι πολλά τα είχε ξαναϋποσχεθεί το 1994, όταν, πάλι ως υφυπουργός Αθλητισμού, είχε επισκεφτεί τη Λάρισα.

Χαρακτηριστικό είναι ότι το ρεπορτάζ που είχε δημοσιευτεί στις 27 Μάρτη 1994 στον «Ημερήσιο Κήρυκα» της Λάρισας για την τότε επίσκεψη, με τίτλο «Δώρα σπουδαίων αθλητικών έργων έφερε μαζί του ο Γιώργος Λιάνης», είναι, σχεδόν, ίδιο μ' αυτό που δημοσίευσε, προχτές, η «Ελευθερία», με τίτλο «Ρέστα Ολυμπιάδας έδωσε ο Λιάνης». (Βλέπε κάτω).

... και τα «πανηγύρια»

Αλλά, αν ο Γ. Λιάνης «πέτυχε» στην αποστολή του να δώσει όσο το δυνατόν περισσότερες - φυσικά, ανέξοδες - υποσχέσεις για αθλητικά έργα στη Θεσσαλία, απέτυχε στην προσπάθειά του να πείσει τους Θεσσαλούς να συμμετάσχουν στις «φιέστες», που διοργανώθηκαν για τους προσεχείς Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, μ' αφορμή την παρουσία του στην περιοχή.

Παρά το ότι έφερε μαζί του πλήθος συνοδών - από πρώην και νυν ολυμπιονίκες και «κολλητούς» πολιτικούς, μέχρι «τραβηχτικούς» καλλιτέχνες του τραγουδιού, που χρησιμοποιήθηκαν σαν «κράχτες» - ο κόσμος που μετείχε στις εκδηλώσεις για τον «εθελοντισμό» και τα «ολυμπιακά ιδεώδη» ήταν ελάχιστος, ενώ κάποιοι από τους λίγους που πήγαν βρήκαν την ευκαιρία να εκφράσουν την αντίθεσή τους στην Ολυμπιάδα της ντόπας, της μίζας και του μπετόν.

Βεβαίως, η απουσία της θεσσαλικής νεολαίας από αυτού του είδους τα «ολυμπιακά πανηγύρια» δεν πρόκειται να προβληματίσει την κυβέρνηση, η οποία έχει εναποθέσει πολλές από τις ελπίδες της για την εκλογική της σωτηρία, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας και θα κάνει ό,τι μπορεί για να τους εκμεταλλευτεί προς όφελός της...

Από το 2000 μέχρι σήμερα, έχουμε προσφέρει συνολικά 324.000 ευκαιρίες απασχόλησης σε πολίτες, δήλωσε προχτές ο Κ. Σημίτης, αλλά μάλλον έκανε λάθος στο νούμερο. Μόνο τις... ευκαιρίες που δίνουν τα παιγνίδια του ΟΠΑΠ σε μια μόλις βδομάδα να λογαριάσει κανείς, τότε γίνεται φανερό, πως ο πρωθυπουργός υποτιμά την κυβέρνησή του και τα έργα της.

Καμιά ευκαιρία στην απάτη

Η διαρκής επανάληψη από την κυβέρνηση όρων όπως «ευκαιρίες απασχόλησης» και «ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση» έχει διπλή στόχευση. Από τη μια να πείσει τους άνεργους ότι πράγματι η κυβέρνηση φροντίζει να έχουν μία ευκαιρία για δουλιά, κι από την άλλη να αντιπαρέλθει το αίτημα για πραγματική προστασία των ανέργων με τον αυθαίρετο όρο περί «ενεργητικών πολιτικών». Και στις δύο περιπτώσεις η κυβέρνηση κρύβει το πρόβλημα κάτω από το χαλί και μαζί επιχειρεί να κρύψει και την ουσία της πολιτικής της, που δεν είναι τίποτα άλλο από συνεχείς παρεμβάσεις υπέρ και μόνον του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο,τι κάνει στον τομέα της ανεργίας έχει μόνον ένα στόχο. Να επιταχύνει τους ρυθμούς για τη διαμόρφωση ενός νέου εργασιακού περιβάλλοντος, απαλλαγμένου από τους «διαβόλους», όπως το 8ωρο, η πλήρης και σταθερή εργασία, τα πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, ώστε να κυριαρχούν μόνον η μερική απασχόληση, η απόλυτη ευελιξία. Τα προγράμματα που εφαρμόζονται, οι εξαγγελίες που έγιναν δε δημιουργούν ούτε μία νέα θέση εργασίας. Σε καμία περίπτωση δε λύνουν το πρόβλημα της ανεργίας, απλώς τη συγκαλύπτουν, κι αυτό προσωρινά. Συμβάλλουν, όμως, στην αύξηση των κερδών του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση ήδη εξήγγειλε νέες επιδοτήσεις στους βιομηχάνους για να δώσουν μια «ευκαιρία απασχόλησης» στους ανέργους. Δηλαδή, να ανακυκλώνουν ανέργους σε μία θέση εργασίας ώστε να εμφανίζεται πλασματική μείωση της ανεργίας.

Με τα «ψίχουλα» που πετάει σήμερα στους ανέργους και στους εργαζόμενους εξυπηρετεί και τις προεκλογικές της σκοπιμότητες, κυρίως όμως βάζει γερά θεμέλια για τη μεγάλη ανατροπή. Την όσο το δυνατόν διευρυμένη κατάργηση της σταθερής, πλήρους και με δικαιώματα εργασίας. Ωστε να επικρατήσει η δουλιά με το κομμάτι, με την ώρα, με τη μέρα, ακόμα και με το μήνα. Μια δουλιά που τα ψίχουλα που θα προσφέρει θα απαγορεύουν στον εργάτη να αρρωστήσει, στο παιδί του να σπουδάσει, στην οικογένειά του να ψυχαγωγηθεί, να ζήσει με αξιοπρέπεια. Αλλά κυρίως θα του απαγορεύει να αγωνίζεται. Αυτό είναι το ιδανικό τοπίο που ονειρεύονται οι καπιταλιστές. Αυτό επιδιώκει να κάνει πράξη η κυβέρνηση. Εξάλλου, δεν είναι τυχαίος ο προσανατολισμός της στις ομάδες των γυναικών και των νέων. Γι' αυτό άλλωστε δίνει περισσότερα χρήματα στους βιομηχάνους. Αυτές τις ομάδες προετοιμάζει για να εγκαινιάσουν το καθεστώς της πλήρους ασυδοσίας και της υποταγής στα αφεντικά.

Εργάτες, άνεργοι, γυναίκες, νέοι, δεν μπορούν και δεν πρέπει να κάνουν ούτε εκατοστό πίσω από το δικαίωμα για πλήρη και σταθερή εργασία. Απέναντι στην πολιτική που φέρνει μόνο μεγαλύτερη ανεργία και ανέχεια πρέπει να αντιτάξουν το δικό τους μέτωπο πάλης. Να ανταποκριθούν αποφασιστικά στο κάλεσμα του ΚΚΕ. Να απορρίψουν αποφασιστικά και όσους τους παραπλανούν. Οσο θα υπάρχουν κέρδη, οι άνθρωποι (εργαζόμενοι) θα βαρυγκομούν από κάτω τους κι ας καλλιεργούν αυταπάτες μερικοί με τα γνωστά συνθήματα.