Ο πρωθυπουργός, για παράδειγμα, δήλωσε κατηγορηματικά ότι «οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις παραμένουν δημόσια περιουσία». Σύμφωνα, όμως, με το κυβερνητικό σχέδιο, η δημόσια περιουσία θα δοθεί για διαχείριση και εκμετάλλευση στο μεγάλο κεφάλαιο. Και όχι μόνο αυτό. Θα δοθούν πολλές και διάφορες κρατικές επιχορηγήσεις, κίνητρα και προνόμια - όπως προβλέπει το αναπτυξιακό νομοσχέδιο, που συζητιέται τις μέρες αυτές στη Βουλή - για να διευκολυνθεί η προσέλκυση των επίδοξων διαχειριστών. Επίσης, με νομοσχέδιο που θα κατατεθεί στη Βουλή, μέσα στο Δεκέμβρη, θα ικανοποιούνται οι όποιες απαιτήσεις τους, για τσιμεντοποίηση ελεύθερων χώρων, αύξηση συντελεστή δόμησης, κλπ.
Με δυο λόγια, δηλαδή, οι Ολυμπιακές εγκαταστάσεις είναι δημόσια περιουσία, αποκλειστικά και μόνο ως προς το σκέλος ότι ο ελληνικός λαός πλήρωσε πολύ ακριβά και θα πληρώνει για πολλά χρόνια ακόμη την κατασκευή τους. Κατά τ' άλλα, κουμάντο θα κάνουν οι κεφαλαιοκράτες-διαχειριστές. Και όχι μόνο δε θα αξιοποιηθούν οι εγκαταστάσεις αυτές για τις ανάγκες του λαϊκού αθλητισμού και πολιτισμού, αλλά θα μετατραπούν σε μοχλούς καταλήστευσης του δημόσιου χρήματος και παραπέρα επιβάρυνσης του περιβάλλοντος.
«Οι ανακοινώσεις του πρωθυπουργού για τη μεταολυμπιακή αξιοποίηση των εγκαταστάσεων των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 αποδεικνύουν την αδυναμία και την ανικανότητα της κυβέρνησης να διαμορφώσει ένα ολοκληρωμένο και αξιόλογο σχέδιο για ένα πραγματικά μείζον θέμα». Αυτή είναι η βασική κριτική του ΠΑΣΟΚ -όπως εκφράστηκε με δήλωση του εκπροσώπου του, Ν. Αθανασάκη.
Ούτε λέξη δεν υπάρχει, για την παράδοση των ολυμπιακών εγκαταστάσεων στους μεγαλοεπιχειρηματίες. Ακόμη και για τις εξαγγελθείσες «αλλαγές χρήσεων γης προς όφελος ιδιωτών διαχειριστών των εγκαταστάσεων», η μόνη κριτική είναι πως έγιναν «χωρίς να έχει υπάρξει διάλογος και μελέτη».
Κατανοούμε, βέβαια, τις μεγάλες δυσκολίες του κ. Αθανασάκη. Πώς να εμφανιστεί το ΠΑΣΟΚ, ως αντιπολίτευση, όταν η κυβέρνηση της ΝΔ εφαρμόζει την ίδια πολιτική που εφάρμοζε κι αυτό, μέχρι τον περασμένο Μάρτη; Πόσο μάλλον, όταν τα όσα εξάγγειλε τις προάλλες ο Κ. Καραμανλής, για τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις, είναι όσα βρήκε σχεδιασμένα και έτοιμα από την απελθούσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Για του λόγου το αληθές, σημειώνουμε ότι ο «Ριζοσπάστης» είχε αποκαλύψει τα σχέδια αυτά από τις 25 Ιούλη 2004, πριν ακόμη διεξαχθούν οι Ολυμπιακοί Αγώνες.
Ο ΣΥΝ στηρίζει την Τουρκία στην πορεία της προς την Ευρώπη, δήλωσε τις προάλλες ο Ν. Κωνσταντόπουλος. Σημείωσε, επίσης, ότι η Αγκυρα οφείλει να εκπληρώσει τα καθήκοντά της έναντι της Ευρώπης, όπως κάθε υποψήφια χώρα - μέλος, αναφέροντας τα κριτήρια που έχουν μπει από το Ελσίνκι και την Κοπεγχάγη και συμπληρώνοντας ότι δεν μπορεί να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, ούτε να εξακολουθεί την κατοχή μέρους της Κύπρου, που είναι μέλος της ΕΕ.
Με άλλα λόγια, τα ίδια ακριβώς, που λέει η κυβέρνηση της ΝΔ, αλλά και η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Αχ, αυτός ο «ευρωμονόδρομος»...
Πρέπει να ομολογήσουμε, πάντως, ότι και άλλοι υιοθετούν την ίδια ακριβώς στάση στο θέμα των σχέσεων Τουρκίας - ΕΕ. Προχτές, για παράδειγμα, πήρε θέση η Ενωση Βιομηχανικών και Εργοδοτικών Συνομοσπονδιών της Ευρώπης (UNICE), μέλος της οποίας είναι και ο δικός μας ΣΕΒ. Στη σχετική ανακοίνωση δηλώνεται σαφώς, ότι η UNICE τάσσεται «υπέρ της έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας», με βάση τους όρους και τις διαδικασίες που έχει προτείνει η ΕΕ, σημειώνοντας, ότι «η περαιτέρω ενίσχυση των σταθερών, ισχυρών και μακροχρόνιων οικονομικών σχέσεων μεταξύ της ΕΕ και της Τουρκίας αποτελεί σημαντικό στοιχείο για τις επιχειρήσεις σε όλη την Ευρώπη».
Οχι, για τις συστηματικές και προκλητικές παραβιάσεις στοιχειωδών δημοκρατικών ελευθεριών και κατακτήσεων του τουρκικού λαού, δε λέει τίποτε η ανακοίνωση. Ούτε, για τη φτώχεια, την ανεργία και τόσα άλλα προβλήματα, που τον βασανίζουν. Αλλα πράγματα ενδιαφέρουν τις πολυεθνικές, όπως, η μεγάλη αγορά των περίπου 100 εκατομμυρίων και οι συνεπαγόμενες ευκαιρίες, για την παραπέρα αύξηση των κερδών και υπερκερδών τους, με την εκμετάλλευση και του τουρκικού λαού.
Με το δίκιο τους, βέβαια, αφού αυτή είναι και η βαθύτερη ουσία του «ευρωμονόδρομου».
Το σημερινό πανελλαδικό, πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο από φοιτητές, σπουδαστές και μαθητές αλλά και οι κινητοποιήσεις των δασκάλων τους, που πραγματοποιούνται επίσης σήμερα, έρχονται να δείξουν πως και άλλα στρώματα του λαού έχουν αγανακτήσει με τα προβλήματα που βιώνουν και αποφασίζουν αγωνιστικά, από κοινού ή παράλληλα, να διεκδικήσουν τη λύση τους.