Οι καρεκλοκεύνταυροι της ΠΑΣΕΓΕΣ, μπορεί να έχουν τα δικά τους σχέδια... αλλά το να βγαίνουν και να δηλώνουν χωρίς να ντρέπονται ότι πρέπει να μειωθεί η βαμβακοκαλλιέργεια κατά 1,1 εκατ. στρέμματα (από τα 3,7 στα 2,6 εκατ στρέμματα), αποτελεί κάτι παραπάνω από πρόκληση. Τύφλα δηλαδή να έχει η Κομισιόν, που στα σχέδιά της έχει βάλει σκοπό τη συρρίκνωση της βαμβακοκαλλιέργειας, όπως και των άλλων καλλιεργειών της Ελλάδας. Επιπλέον, η πρασινογάλαζη διοίκηση της ΠΑΣΕΓΕΣ γίνεται «Δούρειος Ιππος» της ΕΕ όταν βγαίνει και κάνει τέτοιες προτάσεις λίγο πριν ανακοινώσει η Κομισιόν τις προτάσεις της, μετά τη δικαίωση της προσφυγής της Ισπανίας για αναθεώρηση του κανονισμού της νέας ΚΑΠ για το βαμβάκι. Και κάτι προφάσεις εν είδει προτάσεων, ότι έτσι θα αυξηθεί το εισόδημα των βαμβακοπαραγωγών - δε διευκρινίζεται βέβαια ποιων - και πώς οι εκτάσεις που θα κοπούν μπορούν να καλλιεργηθούν με δημητριακά και ενεργειακά φυτά, εκτός από εξοργιστικές είναι και πολύ ύπουλες... Και η φτωχή αγροτιά δεν πρέπει να αφήσει να περάσουν έτσι τέτοιες μεθοδεύσεις και να βάλει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του.
«Πρόσκληση από το κοινοβούλιο δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί». Με αυτό το «ακαταμάχητο» επιχείρημα προσπάθησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ να δικαιολογήσει τη συμμετοχή του στο διάλογο - παγίδα για την ανατροπή των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Υποκρίνεται ο Γ. Παναγόπουλος ότι δεν αντιλαμβάνεται πως δεν είναι η Βουλή που οργανώνει το «διάλογο», αλλά η κυβέρνηση και μάλιστα έχει συγκεκριμένη ατζέντα, που κατεδαφίζουν ασφαλιστικά δικαιώματα εκατομμυρίων εργαζομένων. Ασφαλώς και τα γνωρίζει όλα αυτά πολύ καλά, αλλά άλλος είναι ο ρόλος του: Της συναίνεσης και του συμβιβασμού... Κανέναν δεν ξεγελάει, αντίθετα ο ίδιος αυτογελοιοποιείται.
Το ότι στο Ιράκ δρουν μισθοφορικές δυνάμεις πολυεθνικών εταιρειών δεν είναι είδηση. Το ότι πρόκειται ουσιαστικά για πολλές χιλιάδες δολοφόνων που δρουν ασύδοτα και ανεξέλεγκτα, ούτε αυτό αποτελεί είδηση. Είδηση αποτελούσε η προσπάθεια να βρεθούν κάποια άλλοθι για να μπορέσουν αυτές οι εγκληματικές εταιρείες να συνεχίσουν ανενόχλητες το έργο τους. Ετσι είχε σηκωθεί τις τελευταίες μέρες πολύς θόρυβος με την «Blackwater» και τα εγκλήματά της λες και ήταν η μόνη και λες και δεν μπορούσε να συνεχίσει τη δράση της με άλλο όνομα. Ελα όμως που η ασύδοτη δράση αυτών των εταιρειών αφαιρεί οποιοδήποτε άλλοθι. Μόλις προχτές μια άλλη, η «Unity Resources Group», δολοφόνησε εν ψυχρώ δυο γυναίκες στο κέντρο της Βαγδάτης. Πρόκειται για εταιρεία που έχει έδρα το Ντουμπάι και χρησιμοποιεί δυτικό προσωπικό. Με τέτοια εγκληματικά μέσα ο ιμπεριαλισμός επιχειρεί την υποταγή των λαών. Μέσα που ταυτόχρονα μαρτυρούν και την αδυναμία του. Είναι καιρός οι λαοί να απαλλαγούν οριστικά από το δολοφονικό σύστημα.
To Εθνικό Κέντρο Αιμοδοσίας (ΕΚΕΑ) τέθηκε σε ημιλειτουργία πριν δυο χρόνια απ' τον τότε υπουργό Υγείας Νικήτα Κακλαμάνη με μεγαλόστομες υποσχέσεις. Βέβαια, ο όγκος και οι δυνατότητες του ΕΚΕΑ δικαιολογούν μεγάλες υποσχέσεις, υπό την προϋπόθεση ότι θα υπάρχει και η αντίστοιχη πολιτική στήριξης απ' το κράτος.
Ε, λοιπόν, στα δυο χρόνια η μόνη πολιτική που εφαρμόστηκε απέναντι στο ΕΚΕΑ ήταν η απαξίωση και ο οικονομικός στραγγαλισμός, με αποτέλεσμα να μην πληρώνονται η ΔΕΗ και ο ΟΤΕ! Δυο πρόεδροι παραιτήθηκαν καθώς δεν μπορούσαν να βρουν καμιά άκρη μέσα σε αυτή την κατάσταση.
Στις 4.10.2007 το ΔΣ του ΕΚΕΑ με ομόφωνη απόφαση ανέθεσε καθήκοντα προέδρου στην αντιπρόεδρο Ε. Οικονόμου - Petersen. Χτες η αναπληρώτρια πρόεδρος έστειλε την παραίτησή της, σημειώνοντας ότι «δεν επιλύθηκε τίποτε κατά την τελευταία συνεδρίαση του ΕΚΕΑ».
Δεν μπορεί να μην «παίρνει χαμπάρι» η ηγεσία του υπουργείου Υγείας τι σημαίνει η απαξίωση του ΕΚΕΑ. ΄Η μήπως - μέσω της απαξίωσης - ετοιμάζεται να μας πλασάρει το σωτήρα ιδιώτη ή επιχειρηματία που θα αναλάβει τη λειτουργία του ΕΚΕΑ, μέσα από μια προγραμματική σύμβαση;
Αν υπάρχουν τέτοιες σκέψεις, δεν πρέπει να επιτραπεί, σε καμία περίπτωση, η κερδοσκοπία με το αίμα, που προσφέρει ο κοσμάκης ως εκδήλωση της αλληλεγγύης του προς τον πάσχοντα συνάνθρωπό του.