Πολλά και καθημερινά τα παραδείγματα που αποδείχνουν, πέραν πάσης αμφισβήτησης ή αμφιβολίας, ότι η οικονομία της χώρας μας - εκτός πολλών άλλων - έχει και μια... ιδιάζουσα ιδιομορφία. Μιλάμε, για την αντοχή της, όπως συνηθίζουν να λένε οι κυβερνώντες και, ιδιαίτερα, ο υπουργός Οικονομίας, όταν αντιμετωπίζουν τα δίκαια αιτήματα των λαϊκών στρωμάτων.

Οταν, λοιπόν, έχουμε να κάνουμε με αιτήματα εργαζομένων, περί αυξήσεων, έστω κι αν αυτές αφορούν εξευτελιστικές συντάξεις των 450 ευρώ και μισθούς πείνας των 700 και 800 ευρώ, τότε η οικονομία της χώρας δεν αντέχει, παρά μόνο τις αυξήσεις-ψίχουλα, που αποφασίζει η εκάστοτε κυβέρνηση. Οταν, όμως, έχουμε να κάνουμε με «αιτήματα» βιομηχάνων, τότε η οικονομία αντέχει και, μάλιστα, έχει και διευρυμένα περιθώρια. Τελευταία χαρακτηριστική απόδειξη είναι η περίπτωση των αυξήσεων στις τιμές των φαρμάκων. Οπως ανακοίνωσε τις προάλλες ο υπουργός Ανάπτυξης, οι τιμές εκατοντάδων φαρμάκων, ευρέως διαδεδομένων, αυξήθηκαν μέχρι και 50%. Μάλιστα, ο κ. Σιούφας τόνισε: «Υπάρχουν ακόμα περιθώρια εξορθολογισμού και εκλογίκευσης, σήμερα κάναμε το πρώτο μεγάλο βήμα, θα ακολουθήσουν κι άλλα». Με άλλα λόγια, θα ακολουθήσουν κι άλλες αυξήσεις, αφού δεν ικανοποιήθηκαν πλήρως οι ορέξεις των φαρμακοβιομηχάνων...

Συγκλονιστικά είναι τα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν πρόσφατα στην ηλεκτρονική διεύθυνση της επιθεώρησης «The Lancet» για το έγκλημα που συντελείται στο Ιράκ από την εισβολή των Αμερικανών και των άλλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.

Η επιθεώρηση, επικαλούμενη πόρισμα Αμερικανών ειδικών στον τομέα της Υγείας και του Πανεπιστημίου της Βαγδάτης, αναφέρει ότι το ποσοστό θνησιμότητας στη χώρα ανέρχεται σε 13,3 άτομα ανά 1.000 κατοίκους, έναντι 5,5 πριν την ιμπεριαλιστική εισβολή.

Η εντυπωσιακή αυτή αύξηση των νεκρών αποδίδεται από τους ίδιους τους μελετητές στους 650.000 αμάχους που έχουν χάσει τη ζωή τους στο Ιράκ από το Μάρτη του 2003. Οπως επισημαίνεται, οι ξένες στρατιωτικές δυνάμεις ευθύνονται για το 31% από αυτούς τους θανάτους, ενώ για τους υπόλοιπους τα βίαια καθημερινά γεγονότα που προκαλεί η κατοχή της χώρας από τις δυνάμεις αυτές. Πρόκειται - σημειώνουν οι μελετητές - για μια από τις αιματηρότερες πολεμικές τραγωδίες του 20ού και 21ου αιώνα, ενώ προσθέτουν ότι μόνο στο Νταρφούρ, σε διάστημα 31 μηνών, έχουν πεθάνει κάπου 200.000 άτομα!

Εκείνο που δε λένε οι μελετητές είναι πόσο αυξήθηκαν και τα κέρδη των πετρελαϊκών και άλλων πολυεθνικών που προκάλεσαν αυτόν τον βρώμικο πόλεμο. Ομως, όλοι ξέρουμε, πλέον, ότι τα κέρδη αυτά στάζουν τόνους από άδικο αίμα...

Πάντα διαλεκτικός ο τακτικός αναγνώστης μας, Θ. Κρουστάλλης, εκπαιδευτικός, αντλεί διδάγματα από την ανεξάντλητη σοφία του λαού μας.

«Στα αρχαία χρόνια, ο μύθος λέει ότι ο Διόνυσος τιμώρησε πολύ σκληρά, με φρικτό θάνατο, τον σεμνότυφο για την εποχή του βασιλιά της Θήβας Πενθέα.

Τι ήταν αυτό που οδήγησε τον Διόνυσο να συμπεριφερθεί μ' αυτόν το σκληρό τρόπο απέναντι στον Πενθέα; Ο Πενθέας, ως βασιλιάς και εκφραστής των συμφερόντων της τάξης του, αποφάσισε να συνετίσει το λαό της Θήβας, περιφρονώντας τις λαϊκές ανάγκες που εξυπηρετούσε η Διονυσιακή λατρεία και απαγορεύοντας την οινοποσία και την αμπελοκαλλιέργεια.

Ποια τιμωρία θα επέβαλε σήμερα ο Διόνυσος στην κυβέρνηση, αν μάθαινε ότι στην Ελλάδα των απογόνων του οι κυβερνώντες νομιμοποιούν την παραγωγή με χημικά μέσα των παραδοσιακών ποτών (ούζο - τσικουδιά), με μοναδικό σκοπό το κέρδος;

Θα τους αποκήρυσσε δημόσια ως ανάξιους κληρονόμους του και θα διακήρυσσε ότι η λατρεία του διασώθηκε και διατηρήθηκε, επειδή ανταποκρίνεται στην ψυχή του λαού, ο οποίος εξακολουθεί να διατηρεί, ανά τους αιώνες ως τις μέρες μας, την παράδοση της αμπελοκαλλιέργειας και της οινοποσίας.

Μέλλον έχει, όχι ό,τι νομοθετείται από μια κυβέρνηση, αλλά ό,τι εξυπηρετεί διαχρονικά λαϊκές ανάγκες».