Πάντα διαλεκτικός ο τακτικός αναγνώστης μας, Θ. Κρουστάλλης, εκπαιδευτικός, αντλεί διδάγματα από την ανεξάντλητη σοφία του λαού μας.

«Στα αρχαία χρόνια, ο μύθος λέει ότι ο Διόνυσος τιμώρησε πολύ σκληρά, με φρικτό θάνατο, τον σεμνότυφο για την εποχή του βασιλιά της Θήβας Πενθέα.

Τι ήταν αυτό που οδήγησε τον Διόνυσο να συμπεριφερθεί μ' αυτόν το σκληρό τρόπο απέναντι στον Πενθέα; Ο Πενθέας, ως βασιλιάς και εκφραστής των συμφερόντων της τάξης του, αποφάσισε να συνετίσει το λαό της Θήβας, περιφρονώντας τις λαϊκές ανάγκες που εξυπηρετούσε η Διονυσιακή λατρεία και απαγορεύοντας την οινοποσία και την αμπελοκαλλιέργεια.

Ποια τιμωρία θα επέβαλε σήμερα ο Διόνυσος στην κυβέρνηση, αν μάθαινε ότι στην Ελλάδα των απογόνων του οι κυβερνώντες νομιμοποιούν την παραγωγή με χημικά μέσα των παραδοσιακών ποτών (ούζο - τσικουδιά), με μοναδικό σκοπό το κέρδος;

Θα τους αποκήρυσσε δημόσια ως ανάξιους κληρονόμους του και θα διακήρυσσε ότι η λατρεία του διασώθηκε και διατηρήθηκε, επειδή ανταποκρίνεται στην ψυχή του λαού, ο οποίος εξακολουθεί να διατηρεί, ανά τους αιώνες ως τις μέρες μας, την παράδοση της αμπελοκαλλιέργειας και της οινοποσίας.

Μέλλον έχει, όχι ό,τι νομοθετείται από μια κυβέρνηση, αλλά ό,τι εξυπηρετεί διαχρονικά λαϊκές ανάγκες».