ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το κόστος των αιτημάτων...

Παπαγεωργίου Βασίλης

Κανένας δεν αντιλέγει στο δίκαιο χαρακτήρα των μισθολογικών αιτημάτων, που προβάλλουν τις μέρες αυτές οι δάσκαλοι και οι καθηγητές. Ούτε καν οι κυβερνώντες. Ακόμη και οι τελευταίοι αναγνωρίζουν το γεγονός των απαράδεκτων και ιδιαίτερα χαμηλών αμοιβών τους (τελευταίοι στην ΕΕ, μακράν του μέσου όρου). Ισχυρίζονται, όμως, ότι ο κρατικός προϋπολογισμός και η οικονομία γενικότερα δεν αντέχει την ικανοποίηση, ούτε καν την όποια προσέγγιση αυτών των αιτημάτων.

Γιατί τα σημειώνουμε όλ' αυτά; Για τον εξής κυρίως λόγο: Το κόστος μιας πλήρους ικανοποίησης των μισθολογικών αιτημάτων των δασκάλων και εκπαιδευτικών δε φτάνει ούτε καν στο 0,01% του φετινού Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ). Και όμως, ο κρατικός προϋπολογισμός είναι παντελώς ανίκανος - κατά τους κυβερνώντες - όχι μόνο να τα ικανοποιήσει, αλλά ούτε καν να τα πλησιάσει. Παρά τους σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης του ΑΕΠ, που σημειώνει η χώρα μας αρκετά χρόνια τώρα και φέτος. Παρά την ολοένα και περισσότερο δυσβάστακτη φορολογία, που πληρώνουν τα λαϊκά στρώματα. Παρά τα μπόλικα δισεκατομμύρια ευρώ, που έχουν εισρεύσει στα κρατικά ταμεία, από τα μέχρι σήμερα ξεπουλήματα των δημόσιων επιχειρήσεων και της δημόσιας περιουσίας γενικότερα.

... και οι ψηφοθηρικές υποσχέσεις

Και όμως, χτες ο Κ. Σημίτης υποσχέθηκε και μοίρασε αυξήσεις ποσοστών στην Παιδεία (από το σημερινό 3% και κάτι του ΑΕΠ στο 5%), στην Υγεία (από 2% και κάτι στο 4%), στην Ερευνα (από 0,5% στο 1,5%), κλπ., κλπ., για τα επόμενα τέσσερα χρόνια, εάν και εφόσον, βέβαια, οι εργαζόμενοι εκλέξουν και πάλι το ΠΑΣΟΚ στη διακυβέρνηση της χώρας.

Πέρα απ' το γεγονός πως ακόμη και τα προαναφερόμενα, αυξημένα ποσοστά απέχουν πολύ από την ικανοποίηση των αντίστοιχων, σύγχρονων λαϊκών αναγκών, είναι ολοφάνερο πως οι πρωθυπουργικές εξαγγελίες αποτελούν μια προκλητική επιχείρηση ψηφοθηρίας και μόνον. Και όχι μόνον ή κυρίως γιατί τα ίδια είχε υποσχεθεί ο Κ. Σημίτης και στις εκλογές του 2000. Οταν η κυβέρνηση αδυνατεί και να προσεγγίσει ακόμη την ικανοποίηση των πανθομολογούμενα δίκαιων μισθολογικών αιτημάτων δασκάλων και καθηγητών (0,01% του ΑΕΠ), τότε, πώς αύριο θα υλοποιήσει τα εξαγγελλόμενα; Μήπως με μια ριζικά διαφορετική πολιτική; Οχι, ο Κ. Σημίτης δηλώνει πως θα συνεχίσει την ίδια πολιτική, η οποία μέχρι σήμερα κάνει τους πολλούς φτωχούς φτωχότερους και τους λίγους πλούσιους πλουσιότερους, όπως όλοι γνωρίζουν.

Συγκρίσεις...

Στα 19.200.000 ευρώ θα ανέλθει η αύξηση των εσόδων της ΕΡΤ από την πρόσφατη, κατά 10%, αύξηση του σχετικού τέλους, που αποφάσισε η κυβέρνηση και θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι. Δηλαδή, θα είναι μεγαλύτερο κατά πέντε περίπου εκατομμύρια ευρώ από το ποσό του «πακέτου», που ανακοίνωσε τις προάλλες ο Κ. Σημίτης, για την ενίσχυση ανέργων οικογενειών με παιδιά (150 ευρώ ενίσχυση, για κάθε μαθητή που οι γονείς του είναι άνεργοι - συνολικό κόστος 15 εκατ. ευρώ). Προφανώς, η κυβέρνηση θεωρεί ότι οι... εκπαιδευτικές ανάγκες καλύπτονται κυρίως από τα τηλεοπτικά προγράμματα της κρατικής τηλεόρασης...

Ανύπαρκτες αναστολές

Στη Σουηδία «πετάχτηκε» ο Γ. Παπανδρέου, προκειμένου να δώσει τη συμβολή του στην επιχείρηση της εκεί κυβέρνησης να αποσπάσει το «ναι» των Σουηδών στο διενεργούμενο δημοψήφισμα για την ένταξη της Σουηδίας στην ευρωζώνη. Κι απ' ό,τι μετέδωσαν τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία, προχτές το βράδυ, μίλησε σε ανάλογη συγκέντρωση στη Στοκχόλμη, μαζί με τον Σουηδό πρωθυπουργό. Φανταζόμαστε ότι αρκετοί Σουηδοί - ιδιαίτερα, ανάμεσα στους αντίθετους στην ένταξη - θα σκέφτηκαν «τι θέλει αυτός εδώ», πολύ περισσότερο που ανήκει σε μια κυβέρνηση, η οποία έχει αρνηθεί το δικαίωμα ενός ανάλογου δημοψηφίσματος στον ελληνικό λαό. Προφανώς, όμως, ο Γ. Παπανδρέου δεν έχει τέτοιου είδους ερωτήματα και αναστολές...

Η Παιδεία στο προσκήνιο

Το κουδούνι χτυπάει σήμερα ξανά στα σχολεία της χώρας, με την έναρξη της φετινής σχολικής χρονιάς, με την εκπαίδευση να είναι στο επίκεντρο των εξαγγελιών της κυβέρνησης, προκειμένου να πείσει ότι πασχίζει για τη μόρφωση των παιδιών. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει ότι η πολιτική της στον ευαίσθητο χώρο της Παιδείας ταλανίζει τα λαϊκά κυρίως στρώματα και γι' αυτό επιχειρεί με υποσχέσεις να αντιστρέψει μια πραγματικότητα που όλο και περισσότερο αναδεικνύει ότι η Παιδεία έχει καταντήσει εμπόρευμα. Αυτό δείχνει το γεγονός ότι το σύνολο των λαϊκών οικογενειών που έχουν παιδιά στην εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο έως το πανεπιστήμιο, ξοδεύουν οι ίδιες από το εισόδημά τους 3 δισεκατομμύρια ευρώ το χρόνο για εξωσχολικά μαθήματα, γλώσσες, στέγαση και σίτιση φοιτητών, άλλες δραστηριότητες των νέων, όπως αθλητισμός, μουσική. Παρά τα δήθεν «πακέτα» η Παιδεία χρυσοπληρώνεται και ο οικογενειακός προϋπολογισμός της λαϊκής οικογένειας πηγαίνει στην παραπαιδεία, ενώ αυξάνεται και ο αριθμός αυτών που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο.

Οι χτεσινές προεκλογικές κυβερνητικές εξαγγελίες ότι ...θα δοθούν στην επόμενη τετραετία, 2004-'08, το 5% του ΑΕΠ για την εκπαίδευση είναι άλλο ένα προπέτασμα καπνού. Προηγήθηκαν τα επιδόματα-ψίχουλα σε φοιτητές ή οικογένειες ανέργων, αλλά και η έπαρση για τη δήθεν κοσμογονία, που συντελέστηκε τα προηγούμενα χρόνια. Ταυτόχρονα, η πραγματικότητα της υποβάθμισης του παιδαγωγικού χαρακτήρα του σχολείου με το διπλό δίκτυο Λύκειο-ΤΕΕ, του ρόλου του εκπαιδευτικού, η χρησιμοποίηση των απασχολήσιμων εργαζομένων, ωρομίσθιων και αναπληρωτών, για την κάλυψη των οργανικών κενών σημαίνει επιδείνωση των όρων με τους οποίους παρέχεται η παιδεία. Τα όποια μερεμέτια ή οι όποιοι εκσυγχρονισμοί, με δεδομένη την κατεύθυνση της προσαρμογής της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς και στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, δεν αντιμετωπίζουν σε καμία περίπτωση τις σύγχρονες και αυξημένες ανάγκες των παιδιών των εργατικών στρωμάτων για μόρφωση.

Ισα ίσα, η πολιτική που εφαρμόζεται οδηγεί στην ένταση των ταξικών φραγμών στην Παιδεία. Η επιδίωξη στο δοσμένο εκμεταλλευτικό σύστημα η Παιδεία να λειτουργεί έτσι ώστε να επιδρά στην αναπαραγωγή του πιο αποτελεσματικά, σήμερα γίνεται ακόμη πιο επιτακτική με την παραγωγή μισοκαταρτισμένων, αυριανών απασχολήσιμων. Τα επικοινωνιακά λοιπόν τεχνάσματα της κυβέρνησης και η πλειοδοσία από την πλευρά της ΝΔ στην ίδιας κατεύθυνσης αντιλαϊκή πολιτική δεν πρέπει να παραπλανήσουν τους εργάτες, τους αγρότες, τους μικροεπαγγελματίες.

Μπροστά και στις επερχόμενες εκλογές, οι εργαζόμενοι πρέπει και με την ψήφο τους, προτάσσοντας την υπόθεση της Παιδείας των παιδιών τους, να καταδικάσουν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που με την πολιτική εξυπηρέτησης του κεφαλαίου οδήγησαν σε αυτή την κατάσταση. Ομως, δε φτάνει μόνον η καταδίκη της αντιλαϊκής πολιτικής με την ψήφο, απαιτείται πιο αποφασιστικά να δυναμώσει το μέτωπο διεκδίκησης αναβάθμισης της βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης με καθιέρωση του ενιαίου 12χρονου υποχρεωτικού σχολείου, σύστημα επαγγελματικής εκπαίδευσης μετά τη βασική και ενιαία ανώτατη εκπαίδευση που θα δίνει πραγματικούς επιστήμονες. Και χρειάζεται να συνδεθεί με την πάλη για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία, με τη διεκδίκηση λαϊκής εξουσίας και οικονομίας, που μπορούν πραγματικά να δώσουν δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλους με βάση τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.