ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Κλιμάκωση του αγώνα

Τους τελευταίους μήνες εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, αυτοαπασχολούμενοι, νεολαίοι των λαϊκών οικογενειών, φοιτητές, σπουδαστές, μαθητές έχουν βγει μαζικά, διεκδικητικά στους δρόμους του αγώνα με επικεφαλής το ΠΑΜΕ, κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική. Παραμερίζοντας φόβο, τρομοκρατία και εκβιασμούς από κυβέρνηση - ΕΕ - εργοδοσία. Πολλά σημαντικά βήματα έγιναν όλο αυτό το διάστημα, με νέα τμήματα των λαϊκών στρωμάτων να μπαίνουν στον αγώνα. Εργαζόμενοι από διάφορους χώρους συσπειρώνονται με τα ταξικά συνδικάτα, οργανώνουν γενικές συνελεύσεις στους χώρους δουλειάς, επιτροπές αγώνα, παίρνουν αποφάσεις για απεργία. Συνειδητοποιούν όλο και πιο βαθιά τον υπονομευτικό για το εργατικό κίνημα ρόλο του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Ολο και περισσότεροι άνθρωποι του μόχθου συνειδητοποίησαν την ανάγκη του αγώνα για να πληρώσει την καπιταλιστική κρίση, τα ελλείμματα, τα χρέη, η πλουτοκρατία για να μην πτωχεύσει ο λαός.

Οι εργαζόμενοι δέχονται τεράστια επίθεση εδώ και πολλά χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Τους τελευταίους μήνες αυτή η επίθεση έχει πρωτοφανείς διαστάσεις, είναι καθολική και βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα της πλουτοκρατίας, ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ., οι εργοδοτικοί σύνδεσμοι συνδυάζουν την αντιλαϊκή επίθεση με την «τρομοκρατία των κινδύνων για την οικονομία» από τις εργατικές, τις λαϊκές κινητοποιήσεις, καλλιεργώντας την ψυχολογία ότι για το νέο πακέτο αντιλαϊκών μέτρων που παίρνουν ευθύνεται ο ίδιος ο λαός. Που πρέπει να σταματήσει τον αγώνα, να υποταχτεί στα μέτρα - καρμανιόλα για τη ζωή του. Την ίδια ώρα πιστεύουν ότι οι εργαζόμενοι θα σταματήσουν να αγωνίζονται, θα κυριαρχήσει η ηττοπάθεια, για να εξαπολύσουν εκ νέου επίθεση. (Ούτε μια μέρα πέρασε από την ανακοίνωση των νέων αντεργατικών μέτρων και άρχισε η αντιδραστική προπαγάνδα ότι θα χρειαστούν κι άλλα)... Ηδη η εργοδοσία έχει «ξεσαλώσει»: Εκ περιτροπής εργασία, μαζικές απολύσεις, μειώσεις αποδοχών, κατάργηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και απελευθέρωση του ορίου των απολύσεων, είναι οι απαιτήσεις της.

Οπως κλιμακώνουν οι δυνάμεις του κεφαλαίου την επίθεση, που θα κάνει πάμφθηνη την εργατική δύναμη, το ίδιο πρέπει να κάνουν οι παραγωγοί του πλούτου, οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, οι συνταξιούχοι, η νεολαία. Η κλιμάκωση, η αντοχή, η διάρκεια και το περιεχόμενο των αγωνιστικών διεκδικήσεων είναι που θα κρίνουν τη μάχη. Κλιμάκωση σημαίνει να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, βγάζοντας συμπεράσματα και πείρα από τις ως τώρα κινητοποιήσεις, ενισχύοντας και διευρύνοντας την οργάνωσή τους, στους τόπους δουλειάς, στα συνδικάτα, με συγκρότηση σωματειακών επιτροπών, μπλοκάρισμα των μέτρων και των απολύσεων στην πράξη. Προϋποθέτει όμως και πολιτικοποίηση των αγώνων, δηλαδή τα δύο ταξικά «στρατόπεδα» να γίνουν ακόμα πιο διακριτά στη συνείδηση των εργαζόμενων μαζών. Προϋποθέτει οι εργαζόμενοι να μη χάσουν ούτε λεπτό από το οπτικό τους πεδίο τις σύγχρονες ανάγκες τους, που μπορούν σήμερα να ικανοποιηθούν.

Η κυβέρνηση έχει δείξει, ότι μπροστά στο ταξικό συμφέρον των μονοπωλίων, δεν κάνει πίσω, αντίθετα δυναμώνει την αντεργατική λαίλαπα. Δεν αρκεί η δυσαρέσκεια για τα μέτρα. Χρειάζεται απόρριψη της συνολικής πολιτικής των κομμάτων της πλουτοκρατίας, απαξίωση των επιχειρημάτων τους και των συνδικαλιστικών τους εκφράσεων. Αυτό που θα φοβίσει είναι η μυριόστομη λαϊκή απάντηση, ότι δε γίνεται να κερδίζουν και τα μονοπώλια και ο λαός, ότι οι εργαζόμενοι αντεπιτίθενται για τα συμφέροντα της τάξης τους.

«Ευέλικτη» εργοδοτική επίθεση

Γρηγοριάδης Κώστας

Φιλεργατικές μάσκες προσπαθεί να φορέσει ο πρόεδρος του ΣΕΒ ομνύοντας ότι δεν πρόκειται να καταργηθεί ο 14ος μισθός στον ιδιωτικό τομέα, παραβλέποντας βέβαια ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους οι μισθοί των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα είναι μισθοί πείνας. Το κυριότερο όμως είναι ότι χρησιμοποιεί αυτές τις μάσκες για να περάσει ως θετική εξέλιξη και προς όφελος των εργαζομένων τη ...γενίκευση των ευέλικτων εργασιακών σχέσεων. «Πρέπει να πάψει να είναι κακιά λέξη εδώ στην Ελλάδα η ευελιξία», υποστήριξε με μειλίχιο ύφος μιλώντας χτες στην ΕΡΑ ο Δ. Δασκαλόπουλος, επιχειρώντας μάλιστα να αποσυνδέσει την ευελιξία «με την ασυδοσία και αυθαιρεσία του εργοδότη», αντίληψη που όπως είπε είναι ευρέως διαδεδόμενη στην Ελλάδα, πράγμα βέβαια απόλυτα δικαιολογημένο. Προκειμένου να χρυσώσει το χάπι ο επικεφαλής των μεγαλοβιομηχάνων επιστράτευσε δύο επιχειρήματα: Πρώτον ότι «η ευελιξία υπάρχει ενσωματωμένη στο Δίκαιό μας, που είναι και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο». Τώρα μάλιστα. Λες και δεν ξέρουμε τι εκφράζει η ΕΕ και ποιοι ψηφίζουν τις οδηγίες στις Βρυξέλλες και τους νόμους στη χώρα μας. Δεύτερον ότι «ευελιξία έχει ο κάθε εργαζόμενος που μπορεί να παραιτηθεί από τη δουλειά του, διότι βρήκε μια καλύτερη... Πρέπει να έχει τη δυνατότητα ο εργαζόμενος να βρει δουλειά αλλού. Αυτό σημαίνει ευελιξία». Τώρα, μάλιστα, το καταλάβαμε. Το συμφέρον του εργαζόμενου σκέφτονται οι βιομήχανοι όταν θέλουν ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις... Η κλιμάκωση της ταξικής πάλης των εργαζομένων είναι η απάντηση που τους αξίζει.

Αδικημένοι οι μεγαλοβιομήχανοι

Βρε, τους κακόμοιρους, τους μεγαλοβιομήχανους.

Τη ...δραματική τους κατάσταση περιέγραψε χτες ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος. Που δεν άντεξε σε κάποιο σημείο, ο άνθρωπος, και είπε για τις μεγάλες επιχειρήσεις που όλο δίνουν: «Εν τω μεταξύ δεν έχουν πάρει και τίποτα. Αν ανατρέξετε στα μέτρα του τελευταίου χρόνου, οι σύγχρονες μεγάλες επιχειρήσεις δεν έχουν πάρει ούτε επιδοτήσεις, ούτε ΤΕΜΠΜΕ, ούτε κρατικές εγγυήσεις, ούτε αναβολή δανείων και πληρωμών, δεν έχουν ωφεληθεί από καμιά από αυτές τις παροχές που διοχετεύονται προς τη λεγόμενη ραχοκοκαλιά της οικονομίας, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις».

Είδατε οι αυτοαπασχολούμενοι και επαγγελματοβιοτέχνες; Μέχρι και στον ΣΕΒ την «έσκασαν». Τα μάζεψαν όλα!

Γι' αυτό, αν κάνεις μια βόλτα στους δρόμους, θα τους δεις να κάθονται έξω από τα μαγαζιά τους, άνετοι και ...παραφουσκωμένοι από τις επιδοτήσεις, την ίδια ώρα που οι βιομήχανοι ιδρoκοπούν για το ...τίποτα, στα ανήλιαγα γραφεία τους.

Και πού είσαι ακόμη... Τώρα που θα αρχίσει η κυβέρνηση να μαζεύει από τους εργαζόμενους μισθούς, επιδόματα, δώρα, φόρους, εκεί είναι που θα γίνει το μεγάλο φαγοπότι. Ολα στους ΕΒΕ θα τα «σπρώξει».

Κι έχουν από πάνω οι μεγαλοβιομήχανοι και τους εργαζόμενους, είτε να αντιδρούν στα μέτρα, είτε να ζητούν αυξήσεις! Ε, μα είναι δυνατόν...

Ξύλο που τούς χρειάζεται... `Η, μάλλον, κατάργηση οριστική, γιατί δε φτάνει που είναι παράσιτα, άχρηστοι στην κοινωνία, κάνουν και τους αδικημένους. Ποιοι, αυτοί που κατακλέβουν το μόχθο του λαού...

Αλλεργικοί ακόμα και στο άκουσμα «απεργία»

Μόνο και μόνο το άκουσμα της λέξης «απεργία» προκαλεί στο ΛΑ.Ο.Σ. αλλεργία. Τέτοια αποστροφή έδειξαν και προχτές, όταν στη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή του νομοσχεδίου για την ιθαγένεια ο εκτελών χρέη κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΚΚΕ Γιώργος Μαυρίκος χαιρέτισε τις μεγαλειώδεις απεργιακές κινητοποιήσεις.

«Τι σχέση έχει αυτό με αυτό που συζητάμε;» αναρωτήθηκε ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Γ. Ανατολάκης επιδεικνύοντας την περιφρόνηση με την οποία το κόμμα του αντιμετωπίζει τους αγώνες των εργαζομένων. «Εχει σχέση, κύριε Ανατολάκη, δεν είναι όλα "σώβρακα και φανέλες". Εχει μεγάλη σημασία η απεργία η σημερινή και δε σας επιτρέπουμε με αυτόν τον τρόπο, να βρίζετε, να συκοφαντείτε τους απεργούς και την απεργία» ήταν η πληρωμένη απάντηση που πήρε από το βουλευτή του ΚΚΕ.

Βέβαια η στάση του ΛΑ.Ο.Σ. καμιά έκπληξη δεν προκαλεί, αφού ένα κόμμα που υπηρετεί το κεφάλαιο μόνο χολή μπορεί να βγάζει απέναντι σε κάθε εργατική αντίδραση. Παραμονές της προχτεσινής απεργίας ο πρόεδρος του ίδιου κόμματος έλεγε σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή ότι ο εργαζόμενος πρέπει να πηγαίνει στον εργοδότη και να του λέει πάρε με, με όσα λεφτά θες εσύ! Ενώ, συνέχισε, θα πρέπει μετά να αποδεικνύει αν είναι χρήσιμος και απαραίτητος στον εργοδότη...