ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Τραπεζίτης και υπερκατανάλωση...

Η αντίφαση, και κατ' επέκταση το δίλημμα, είναι τόσο παλιά, όσο το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Σε επίπεδο επιχείρησης, ο εργοδότης κεφαλαιοκράτης επιδιώκει να μειώσει τους μισθούς των εργατών στα κατώτατα δυνατά επίπεδα, προκειμένου να αυξηθεί η υπεραξία. Σε επίπεδο κοινωνίας, όμως, η κατάσταση αλλάζει άρδην, δεδομένου ότι το παραγόμενο στην επιχείρηση προϊόν, θα 'πρεπε να πωληθεί. Ποιοι όμως θα αγοράσουν τα εμπορεύματα που παράγονται μαζικά; Πρώτα και κύρια οι εργαζόμενοι, οι οποίοι όμως - ως καταναλωτές πλέον - φροντίζουν να υπενθυμίσουν στους πωλητές κεφαλαιοκράτες ότι αδυνατούν να απορροφήσουν το σύνολο των παραγόμενων εμπορευμάτων, λόγω της ανεπαρκούς αγοραστικής τους δύναμης.

Αυτή είναι η αντίφαση, η οποία εκδηλώνεται με την υποκατανάλωση των λαϊκών στρωμάτων. Αντίφαση, η οποία σε κοινωνικό επίπεδο αποτελεί τη βάση της αντίθεσης, ανάμεσα στην αυξημένη παραγωγή και την ανεπαρκή κατανάλωση, η οποία με τη σειρά της λύνεται - προσωρινά εννοείται - στη διάρκεια των καπιταλιστικών κρίσεων, με την καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων. Το θέμα το έθιξε για μια ακόμη φορά ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, προχτές. Ο κ. Γκαργκάνας φρόντισε να προειδοποιήσει τους κατοίκους της χώρας ότι καταναλώνουν περισσότερα απ' όσα παράγουν, ότι καταναλώνουν πέραν των δυνατοτήτων τους... Θυμήθηκε ακόμα ότι το σημερινό επίπεδο κατανάλωσης στηρίζεται στον τραπεζικό δανεισμό...

Στην περίπτωση αυτή ταιριάζει το γνωστό «εκεί που μας χρωστούσανε, μας πήραν και το βόδι». Επί δεκαετίες τώρα ακούμε τους κήρυκες της αστικής τάξης να απειλούν τους πληβείους της κοινωνίας ότι καταναλώνουν υπερβολικά και χωρίς σύνεση... Και όχι μόνον απειλούν, αλλά παίρνουν και μέτρα. Φροντίζουν να μειώσουν την αγοραστική ικανότητα των λαϊκών στρωμάτων μέσω των εφαρμοζόμενων εισοδηματικών πολιτικών. Επιπλέον, οι πολιτικές εμπορευματοποίησης της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, η ιδιωτικοποίηση των πρώην ΔΕΚΟ, των εθνικών αξόνων, εκτός των άλλων συνεπειών, οδηγούν σε πρόσθετη αφαίρεση εισοδήματος από τους εργαζόμενους.

Με άλλα λόγια, το λαϊκό εισόδημα λεηλατείται απ' όλες τις πλευρές. Ο εργαζόμενος διαπιστώνει ότι δεν μπορεί να ζήσει με το μισθό του, με τη μια δουλιά, και αναγκάζεται να κάνει και δεύτερη... Αλλά και πάλι το οικογενειακό ισοζύγιο βγαίνει ελλειμματικό. Στο σημείο αυτό, παρεμβαίνουν, σαν από μηχανής θεός, οι τράπεζες και προτρέπουν τους απηυδισμένους μισθωτούς να καλύψουν τις «τρύπες» του οικογενειακού προϋπολογισμού με δάνεια. Αποτέλεσμα; Η αύξηση του ιδιωτικού χρέους, το οποίο αισίως έφτασε στο 44% του ΑΕΠ. Και η αντίθεση παραγωγής - κατανάλωσης αντιμετωπίζεται με νέους όρους. Τον επαχθή τραπεζικό δανεισμό.

Οι εργαζόμενοι, θα πρέπει να παλέψουν και να διεκδικήσουν σταθερή εργασία, αμοιβές που να καλύπτουν όλες τις σύγχρονες ανάγκες τους, ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης. Μόνο που κάτι τέτοιο δεν μπορεί να ...εκχωρηθεί από το σημερινό κοινωνικο-οικονομικό σύστημα και τους πολιτικούς του εκφραστές. Μπορεί να διεκδικηθεί μόνο, όταν με τον αγώνα τους θα δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της σημερινής κατάστασης και την εξασφάλιση άλλων, ριζικά διαφορετικών, δεδομένων. Οπου τα βασικά μέσα παραγωγής και ο πλούτος θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και όχι ατομική - καπιταλιστική όπως σήμερα. Και στο επίκεντρο θα είναι ο εργαζόμενος λαός και οι σύγχρονες ανάγκες του. Κατάργηση των πλουτοκρατών χρειάζεται.

«Βήμα» συκοφαντίας

Παπαγεωργίου Βασίλης

Για άλλη μια φορά το «ΒΗΜΑ» γίνεται βήμα συκοφαντίας του ΚΚΕ. Ποια ήταν η αφορμή αυτή τη φορά; Η εκλογή των οργάνων στην Ενωση Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων Ελλάδος. Ετσι, με τον χτεσινό πρωτοσέλιδο τίτλο «Το λευκό ΚΚΕ - ΣΥΝ "έβγαλε" γαλάζιο πρόεδρο στην ΕΝΑΕ» ...«εξηγεί» τάχα την αυτοδυναμία που έλαβε η παράταξη της ΝΔ στο νέο ΔΣ της Ενωσης.

Ουσιαστικά, εγκαλεί τη «Νομαρχιακή Αγωνιστική Συνεργασία» (ΝΑΣ), που στηρίζεται από το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, την Κομμουνιστική Ανανέωση και την Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, γιατί αρνήθηκαν να συμπράξουν με το δικομματισμό, όταν είναι γνωστό ότι οι θέσεις της παράταξης αλλά και η μέχρι τώρα πορεία της, έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική που πρεσβεύουν και εφαρμόζουν οι δυνάμεις του δικομματισμού. «Η άρνηση ΚΚΕ και ΣΥΝ να συνεργαστούν με το ΠΑΣΟΚ ανέτρεψε τους συσχετισμούς διευκολύνοντας έτσι τη ΝΔ στον έλεγχο της διαδικασίας και στην τελική επικράτηση», είναι το... γεμάτο θλίψη σχόλιο του «Βήματος».

Η πρώτη λαθροχειρία του δημοσιεύματος έγκειται στην «άγνοια» των θέσεων της ΝΑΣ, η οποία με σαφήνεια δε στηρίζει, όπως και δε στήριξε, κανέναν από τους δύο «μονομάχους». Η ΝΑΣ «κατέβηκε» στις εκλογές, έχοντας εφτά αντιπροσώπους, όσες ήταν και οι ψήφοι που έλαβε το ψηφοδέλτιό της.

Η δεύτερη λαθροχειρία έχει να κάνει με τον ΣΥΝ, ο οποίος κατάφερε τελικά να βγάλει μια έδρα στο ΔΣ με την προφανή στήριξη του ΠΑΣΟΚ, αφού από 5 αντιπροσώπους που είχε (4 και έναν ανεξάρτητο) κέρδισε τελικά 9 ψήφους. Αποτέλεσμα που εντάσσεται στα πλαίσια της ευρύτερης συναλλαγής ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ στο χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία είναι φανερή και σε αυτές τις εκλογές, αλλά και στις προηγούμενες για την εκλογή των οργάνων του θεσμού.

Δηλώνουν άξιοι συνομιλητές

Να παραπλανήσουν τους συνταξιούχους επιχείρησαν για μια ακόμα φορά χτες οι εκπρόσωποι του διασπαστικού μορφώματος, που αποκαλείται «Ανώτατη Γενική Συνομοσπονδία Συνταξιούχων Ελλάδος». Σε συνέντευξη Τύπου που έδωσαν, από τη μια έβγαζαν κούφιες αγωνιστικές κορόνες και, από την άλλη, δήλωναν υπέρμαχοι του «διαλόγου» και διαβεβαίωναν ότι θα είναι άξιοι συνομιλητές της κυβέρνησης. Οσο και αν προσπάθησαν να πείσουν για το αντίθετο, με έμμεσες αιχμές ενάντια στις οχτώ Συνεργαζόμενες Συνταξιουχικές Ομοσπονδίες και το ΠΑΜΕ, επιβεβαίωσαν για ακόμα μια φορά ότι αυτό το μόρφωμα στήθηκε από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, με αποκλειστικό στόχο τη διάσπαση του συνταξιουχικού κινήματος, που με τους αγώνες του αποκαλύπτει και αντιπαλεύει την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης. Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος για τον οποίο η συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων τούς γυρνάει την πλάτη, ενώ δε λείπουν και οι καταγγελίες για σοβαρές παρατυπίες στον τρόπο με τον οποίο συγκροτήθηκε το μόρφωμα...

Ο πιο... κακός διαχειριστής

Υποτιμητικές οι αναφορές του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπανδρέου, προχτές, στη σχετική συνεδρίαση του Κοινοβουλευτικού Συμβουλίου του, για την ενεργειακή πολιτική της κυβέρνησης. Την κατηγόρησε ότι δεν έχει στρατηγική, ότι απαξιώνει τη ΔΕΗ, για έλλειψη σχεδιασμού, και ότι δεν εξυπηρετεί το δημόσιο συμφέρον αλλά «διάφορα συμφέροντα».

Τα άκουσε όλα αυτά ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, και εξοργίστηκε, με αποτέλεσμα να ...«αντεπιτεθεί» με μια δήλωση 7 σημείων, στην οποία αναφέρει ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν είναι καλά πληροφορημένος και ότι η κυβέρνηση όχι μόνο ανόρθωσε το σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, αλλά προκάλεσε το διεθνή θαυμασμό με τη γενικότερη ενεργειακή πολιτική της.

Κάπως έτσι εξελίχθηκε ακόμη μια αντιπαράθεση για το ποιος είναι χειρότερος διαχειριστής μιας ίδιας πολιτικής, όπου και τα δυο κόμματα αδίκησαν το ένα το άλλο. Γιατί η αλήθεια είναι ότι το ένα συμπληρώνει το άλλο. Ετσι το ΠΑΣΟΚ έκανε τη ΔΕΗ «ΑΕ» και της «φρέναρε» τις νέες μονάδες για να κάνει χώρο στους ιδιώτες. Δεν είναι και λίγο αυτό. Και η κυβέρνηση της ΝΔ, που βρήκε το «χώρο» άρχισε να τον «γεμίζει» με ιδιώτες. Τελικά, μόνο οι ίδιοι βλέπουν διαφορές μεταξύ τους.

H δυστυχία να 'σαι παιδί σε ΗΠΑ και Βρετανία

ΗΠΑ και Βρετανία είναι πρώτες και «καλύτερες» σε προληπτικούς και μη πολέμους, αλλά τελευταίες στη λίστα των βιομηχανικά αναπτυγμένων χωρών όσον αφορά την ποιότητα του βιοτικού επιπέδου των παιδιών. Αυτό δεν το διαπιστώνει ο «Ρ», αλλά ...η τελευταία έκθεση της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ για την ευζωία των παιδιών στις 21 ισχυρότερες βιομηχανικά χώρες. Ασφαλώς και δεν πρόκειται για σχήμα οξύμωρο, αλλά για φυσικό παρεπόμενο της κατάστασης στις λεγόμενες μητροπόλεις του ιμπεριαλισμού.

Ετσι, τα πολλά «λεφτά» δεν πάνε στις ΗΠΑ για τον εμβολιασμό των παιδιών, ούτε για ενημερωτικές εκστρατείες αποτροπής παιδικών ατυχημάτων (διαπιστώνει η ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ, που απ' αυτήν την άποψη κατατάσσει τις ΗΠΑ στην προτελευταία θέση...). Η πολιτική του κάθε Μπους δεν προωθεί την ανάπτυξη υγιών οικογενειακών σχέσεων, αλλά την αλλοτρίωση (επισημαίνουν τα στοιχεία της έκθεσης...).

Αντίστοιχα δύσκολη είναι η ζωή και για τα παιδιά στη Βρετανία. Η πολιτική του Μπλερ και των ομοίων του οδηγεί το Λονδίνο στην τελευταία θέση της λίστας της ΓΙΟΥΝΙΣΕΦ, όσον αφορά την έλλειψη οικογενειακής θαλπωρής, της στοιχειώδους σωστής διατροφής...